[μουσικός στο ντιβάνι]
Animacorda στο Πυθαγόρειο
Πανδαισία Χορδών και Ψυχής
(Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στις 3/12/07 και ήταν στο πλαίσιο των συναυλιών που συνδιοργανώνει το TaR με το Πυθαγόρειο Ωδείο)
Οι Animacorda ξεκίνησαν σαν ένα κιθαριστικό ντουέτο του Μιχάλη Μπρούζου με τον Άρη Λαναρίδη, δυο κιθαριστών με παιδεία κλασικής κιθάρας και ανοιχτούς ορίζοντες μουσικής σκέψης. Στο σχήμα προσχώρησε κι ο Γιώργος Μπεχλιβάνογλου, που είχε και συμμετοχή στην πρώτη δισκογραφική τους προσπάθεια (2006) που απέσπασε εγκωμιαστικές κριτικές.
Μετά την αναχώρηση του συνιδρυτή Άρη Λαναρίδη για την Αγγλία, οι Animacorda είναι πλέον ο Μιχάλης Μπρούζος κι ο Γιώργος Μπεχλιβάνογλου.
Των οποίων λοιπόν η παρουσία στην αίθουσα συναυλιών του Πυθαγόρειου Ωδείου απέδειξε το αυτονόητο: Οι ταλαντούχοι μουσικοί με γερές βάσεις στη σπουδή της τέχνης τους, δεν έχουν άλλη μοίρα παρά να εξελίσσονται και να ωριμάζουν. Σε αντίθεση με τους βραχύβιους φανταχτερούς διάττοντες αστέρες της δήθεν ποιοτικής τέχνης (που σπρώχνονται ασυστόλως από τους έμμισθους του λάιφ-στάιλ) οι πραγματικά άξιοι ανεβαίνουν σιγά-σιγά και σταθερά κι εξασφαλίζουν καριέρα μιας ζωής.
Είναι δύσκολο να περιγράψω με λόγια μια τόσο απολαυστική συναυλία. Άλλωστε ο τρόπος που (λόγω ιδιοσυγκρασίας και ιδιότητας) αντιμετωπίζω την τέχνη, είναι αρκετά αυθόρμητος και προσωπικός ώστε να έχω τη φιλοδοξία να μπορώ να τεκμηριώσω επαρκώς μια κριτική του έργου άλλων.
Αυτό που όμως μπορώ να σας μεταφέρω, είναι την εικόνα απόλαυσης στα πρόσωπα των ακροατών.
Τον πλούτο των μουσικών ιδεών και των ηχοχρωμάτων που ξεχείλισαν την αίθουσα.
Την κρυστάλλινη καθαρότητα του ήχου σε όλες τις κιθάρες που χρησιμοποιήθηκαν: ηλεκτρικές, ακουστικές, κλασικές (παιδιά, πότε θα μπει στο παιχνίδι και η αδυναμία μου η 12χορδη;) που στα χέρια των δυο κλασικο-σπουδαγμένων κιθαριστών ακούστηκαν (επιτέλους) με την καθαρότητα τεχνικής και μουσικών φράσεων που τους αξίζει. Κι αυτό νομίζω ότι παγκοσμίως είναι εξαιρετικά σπάνιο, μιας και η αισθητική αυτών των υπέροχων οργάνων έχει βασιστεί πολύ στο τεχνικό «περίπου» και το «ο σκοπός (συναίσθημα) αγιάζει τα μέσα». Ακούγοντας όμως τους Animacorda, ο ακροατής απολαμβάνει όλες τις κιθάρες χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στην εξαιρετικά μετρημένη και απόλυτα λειτουργική χρήση των ηλεκτρονικών και κιθαριστικών εφέ. Κάτι που αποδεικνύει την ωριμότητα, σοβαρότητα αλλά κυρίως την ειλικρίνεια προθέσεων των δύο μουσικών.
Για τέλος, να αναφερθώ στην σωστή δόση επικοινωνίας των Animacorda με το κοινό, δια του λόγου (και του χιούμορ). Είμαστε σε μια εποχή που η ισορροπία ανάμεσα στο «παίζω φάπες με το κοινό» και «παίζω σα να έχω καταπιεί μπαστούνι» γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Θέλει ειλικρίνεια και αίσθηση του χιούμορ, προσόντα που οι δύο καλλιτέχνες απέδειξαν ότι διαθέτουν.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε θαυμάσια κομμάτια από τον πρώτο δίσκο των Animacorda, αλλά κυρίως κομμάτια από τον καινούργιο δίσκο τους που θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο. Στην νέα αυτή ηχογράφηση, στο κιθαριστικό ντουέτο προστίθενται τα ηχοχρώματα και άλλων οργάνων, καθώς και οι φωνές δύο γνωστών τραγουδιστών: των Γιάννη Κότσιρα και Χρήστου Θηβαίου (θα πρέπει σίγουρα να έχουν βάλει τα δυνατά τους για να ξεπεράσουν την ερμηνευτική-τραγουδιστική συγκίνηση που ακούσαμε από το Μιχάλη Μπρούζο).
Αν πρέπει να σας παρουσιάσω ένα δείγμα από μια κιθαριστική συναυλία, λογικό είναι να διαλέξω ένα καθαρά κιθαριστικό κομμάτι από το νέο (ανέκδοτο) δίσκο τους. Διαλέγω λοιπόν το πλούσιο σε ιδέες και χρώματα «Lost and found». Σίγουρα θα πάρετε μια ιδέα για το τι απολαύσεις μας επιφυλάσσει το σύνολο του καινούργιου ηχογραφήματός τους:
ακούστε: Animacorda: "Lost and Found"
www.animacorda.com
Επιμύθιον διαμαρτυρίας:
Έι, εσείς συγχωριανοί βορειοπροαστιώτες! Όχι εσείς οι κοσμικοί, αλλά εσείς οι “άλλοι”. Που υποτίθεται πως είσαστε “ψαγμένοι” και δεν περιμένετε να πάρετε γραμμή από τα λάιφ-στάιλ ΜΜΕ για να ξεκολλήσετε από τον καναπέ σας. Εσείς που θα έπρεπε να έχετε ξεχειλίσει την αίθουσα του Πυθαγόρειου και να μην έχετε αφήσει άδεια αυτά τα, λίγα έστω, καθίσματα: Όταν λέμε «Μιχάλης Μπρούζος και Γιώργος Μπεχλιβάνογλου στο Πυθαγόρειο», έχετε συνειδητοποιήσει για ποιο επίπεδο μουσικών και ποιο επίπεδο οργάνωσης συναυλίας μιλάμε; Επίσης, έχετε πάρει χαμπάρι τι κορυφαίων προδιαγραφών αίθουσα-εργαστήριο βρίσκεται κάτω από τη μύτη σας;
Το χάσατε, ας προσέχετε στο μέλλον…
grigoreas@tar.gr
www.grigoreas.gr
4/12/2007
_1.jpg)
