Απόσπασμα από (ανυπόγραφη) ανταπόκριση του απεσταλμένου της Ελευθεροτυπίας, την Τετάρτη 24/5/06, για τον φιλικό αγώνα της επόμενης μέρας, μεταξύ των εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου Αυστραλίας και Ελλάδας.
Την επομένη, στην απευθείας μετάδοση της ΝΕΤ, ο εκφωνητής Γιάννης Δάρας, μας ενημέρωσε και τηλεοπτικά, ότι μόλις ακούσαμε τον εθνικό ύμνο από τον, διάσημο στην Αυστραλία (και προφανώς ελληνικής καταγωγής), σοπράνο Δημήτρη Κοπανάκη!
Παρακολουθώντας την τηλεοπτική μετάδοση, διαπίστωσα τα εξής:
1) Εμφανώς, τον εθνικό ύμνο δεν τραγούδησε γυναίκα.
('Ισως ο δημοσιογράφος να είχε διαβάσει στο δελτίο τύπου κάτι για soprano Dimitra Kopanakis και να μπερδεύτηκε ο άνθρωπος!)
2) Ο… σοπράνος ήταν τενόρος. Πιθανόν με κάποιες… υποψίες κόντρα-τενόρου.
(Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να διαπιστώσω αν ήταν και… ευνούχος!)
3) Ο απεσταλμένος της "Ε" και ο εκφωνητής της ΝΕΤ (ένα και το αυτό πρόσωπο;) είχαν κάνει την σημαντικότερη ανακάλυψη των τελευταίων 5-6 αιώνων και δεν το είχαν αντιληφθεί. Την είχαν καταχωνιάσει μέσα σε ένα απλό ρεπορτάζ για έναν (όχι και τόσο σημαντικό) φιλικό αγώνα ποδοσφαίρου: ένας αρσενικός σοπράνο(ς) και μάλιστα ελληνικής καταγωγής! Γιατί, τόσα χρόνια μπορεί να γνωρίζαμε για (άντρες) μπάσους, βαρύτονους, τενόρους, κόντρα-τενόρους. Για (γυναίκες) (κοντρ)άλτο, μέτζο-σοπράνο, σοπράνο. Για παιδιά με φωνή σοπράνο. Αλλά για τον διάσημο σοπράνο Δημήτρη Κοπανάκη, ειλικρινά δεν είχαμε ξανακούσει! Και, πιστέψτε με, θα ήταν πολύ, μα πάρα πολύ διάσημος! Μήπως, άραγε, γι’ αυτό το λόγο ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας επέσπευσε την επιστροφή του από την Ευρώπη;
(Αλήθεια, μετά από αυτό, σας έρχεται στο μυαλό η εικόνα του Παβαρότι με... φουστίτσα;)
Παίρνοντας... πάσα από το παραπάνω... καραμπινάτο πέναλτι, δεν μπορώ να μην υποκύψω στον πειρασμό να αναφέρω κάποιες ακόμη, αθλητικές πλέον, τηλεοπτικές κοτσάνες. Είτε όπως τις άκουσα ο ίδιος, είτε όπως τις διάβασα σε κάποια έντυπη καταγραφή τους.
Για την ομαλή μετάβαση σε αυτές θα ξεκινήσω με το περίφημο (και ιστορικό πλέον)... "επιθετικό κρεσέντο" κάποιας ποδοσφαιρικής ομάδας που είχε διαπιστώσει παλιότερα ο ανεπανάληπτος Μανώλης Μαυρομάτης (αν δεν με ξεγελάει η μνήμη μου).
Θα συνεχίσω με την, ακόμη σημαντικότερη, διαπίστωση καλεσμένου περσινής Κυριακάτικης αθλητικής εκπομπής πως "η ΑΕΚ αυτοκτόνησε από μόνη της"!!!
(Ο συμπαθής προσκεκλημένος είχε την ευγενή καλοσύνη να φροντίσει ώστε, εμάς του τηλεθεατές, να μας... αυτοκτονήσει ο ίδιος!)
Κάποια άλλη Κυριακή, η συμπαρουσιάστρια μας ενημερώνει ότι "ο Φάνης Γκέκας βρίσκεται στη δεύτερη θέση του πίνακα των σκόρερ, έχοντας πετύχει από 14 γκολ"!!!
(Από 14 γκολ σε κάθε αγώνα; 14 γκολ ο ένας Γκέκας, 14 ο άλλος Γκέκας και 14 ο τρίτος; Τι;)
Και φτάνουμε στο πρόσφατο ποδοσφαιρικό Mundial, με κάτι που έχει και πάλι κάποια έμμεση σχέση με τη μουσική. Βλέποντας του τρεις διαιτητές στην οθόνη μας, πληροφορούμαστε από τον εκφωνητή πως "πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα διαιτητικά τρία της εποχής μας"!!!
(Προφανώς θα γνωρίζετε ότι ο Ευάγγελος και η Λίζα είναι ένα από τα σημαντικότερα... κιθαριστικά δύο της χώρας μας! Και στο κάτω-κάτω τι σας πείραξε; Το κρύο - τα κρύα δεν λέμε; Ή μήπως ξεχνάτε το περίφημο "το Πατήσι - τα Πατήσια" της Ντάλιας στο "Παρά Πέντε";)
Στον πρώτο γύρο, σε ριπλέι κάποιου αμφισβητούμενου πέναλτι, ο εκφωνητής διαπιστώνει ότι ο αμυντικός πράγματι ανέτρεψε τον επιθετικό με το... πίσω του πόδι!!!
(Το αν στη συνέχεια ο τερματοφύλακας μπλόκαρε την μπάλα με τα... μπροστινά του πόδια, ειλικρινά δεν το θυμάμαι!)
Σε άλλο ματς ο προπονητής αλλάζει ταυτόχρονα δύο παίκτες. Και ο εκφωνητής σχολιάζει ότι τώρα θα ενισχυθεί σημαντικά η ομάδα, καθώς μπήκαν δυο ξεκούραστα πόδια!
(Τώρα, αν μπήκαν δύο κουτσοί ή ο ένας ήταν ήδη κουρασμένος, συγχωρέστε με, αλλά δεν μπόρεσα να το αντιληφθώ! Και επί τη ευκαιρία: Γιατί όταν ένας παίκτης μπαίνει αλλαγή, σχεδόν όλοι οι εκφωνητές διαπιστώνουν ότι είναι ξεκούραστος; Υπάρχει καμιά περίπτωση να μπει... κουρασμένος; Να έπαιζε μέχρι εκείνη την ώρα σε άλλο ματς, ας πούμε;)
Αφού ακούσαμε και ένα ρεπορτάζ για κάποιον Αλγερίνο (προσοχή στον τόνο κύριε διορθωτά, πως λέμε μπαμπουίνος, αρλεκίνος;) ποδοσφαιριστή , έφτασε επιτέλους η ώρα του μεγάλου τελικού. 'Όπου, μετά από ένα πραγματικά συναρπαστικό πεντάλεπτο, ακούμε τον (εθνικό μας) εκφωνητή να μας αναγγέλλει όλος καμάρι πως "μόλις παρακολουθήσαμε ένα πεντάλεπτο φοβερής διάρκειας"!!!
(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
(άλκης)