ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΛΑΜΑΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ (Στην Τίνα Βαρουχάκη)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μαιευτήρας-Συγγραφέας-Κιθαριστής-Περιπατητής δασών-Βοτανοσυλλέκτης και γνώστης των άγριων μανιταριών· παράλληλες ιδιότητες μαζεμένες σε έναν άνθρωπο με ανήσυχο πνεύμα, δραστήριο και σημαντικό γιατρό τής Καλαμάτας.
Νιώθει να τον ελκύει η κιθάρα από πάντα, από τα μικράτα του και εξακολουθεί να βάζει δημιουργικούς στόχους στη ζωή του. Του αρέσει η ερώτηση: «Τι θα κάνεις όταν μεγαλώσεις;»
Πράγματι, η ζωή για τον Άγγελο Γιαλαμά είναι μια συνεχής αναζήτηση.
Το TaR, δια της αεικίνητης Τίνας Βαρουχάκη, επικοινώνησε μαζί του για να παρουσιάσει τον δραστήριο Γιαλαμά και τις πληθωρικές εργασίες του, με κεντρικό θέμα τις αμέτρητες τεχνικές σχετικές με τις έξι χορδές της κιθάρας αλλά και άλλων νυκτών οργάνων.
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω πριν δύο χρόνια στην πόλη όπου ζει και αγαπά, την Καλαμάτα. Μου έκανε εντύπωση ο ευαίσθητος κι ανθρώπινος χαρακτήρας του και η δημιουργική του εμμονή στη στοιχειοθέτηση και ταξινόμηση των τεχνικών ασκήσεων, σε εντυπωσιακές εκδόσεις πολλών σελίδων εργασίας.
Έχει στο μυαλό του τη συνεχή έκδοση βιβλίων που αφορούν όλους τους μουσικούς αυτών των οργάνων!
Είναι η απόδειξη της μαιευτικής του ιδιότητας· γεννάει ακατάπαυστα ιδέες και τις προτείνει.
Ζηλεύω την ευφυή εργατικότητά του και εκτιμώ τη διαθεσιμότητά του για συμμετοχή.
Διαβάστε την ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Άγγελου Γιαλαμά στην Τίνα Βαρουχάκη.  

Νότης Μαυρουδής
(Σεπτέμβριος 2022)

* * * * * * * * * * * * * *
 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΛΑΜΑΣ 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 

(Στην Τίνα Βαρουχάκη)
 

Οι θεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής είναι γνωστές ήδη από την αρχαιότητα. Ωστόσο, είναι λίγοι εκείνοι που συνδύασαν σπουδές Ιατρικής και Μουσικής. Μια ξεχωριστή περίπτωση, αποτελεί ο Μαιευτήρας Χειρούργος Γυναικολόγος, κ. Άγγελος Γιαλαμάς. Γνωστός στην τοπική κοινωνία που ζει και εργάζεται, στην πανέμορφη Καλαμάτα, δεν απολαμβάνει εκτίμησης μόνο λόγω της ιδιότητάς του ως Ιατρού, αλλά για την ανιδιοτέλεια, το ήθος και την ανθρωπιά του, στοιχεία έκδηλα στη διήγησή του. Με την ίδια λεπτότητα και προσοχή που αναλαμβάνει μια χειρουργική επέμβαση, συγγράφει  μεθόδους  κιθάρας, κάθε μια εκ των οποίων επικεντρώνεται σε συγκεκριμένες τεχνικές. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, εστίασε  στην τεχνική και άλλων εγχόρδων μουσικών οργάνων, όπως το μπουζούκι και το ούτι. Ήδη πολλές εξ αυτών των μεθόδων, είναι αναρτημένες στο Amazon και έπεται συνέχεια…

ΑΓ: «Δυστυχώς η εμπειρία μου είναι ότι σε όλα τα επαγγέλματα πολύ λίγοι ξέρουν τη δουλειά τους και ακόμη λιγότεροι την κάνουν έντιμα. Έχω ζήσει απίστευτα πράγματα! Η μουσική είναι κάτι βαθύτερο που συνοδεύει τον άνθρωπο από την πρώτη του καταγωγή. Έχει λόγο στην οικοδόμηση του ανθρώπου, στη συμπεριφορά του, στην ευαισθησία του… Και αυτά είναι αλληλένδετα, δηλαδή εάν έχεις ευαισθησίες, θα καταλάβεις και τη μουσική.»

 

 

ΤΒ: Με την ιδιότητά σας ως μαιευτήρα, δίνετε ζωή σε μια ανθρώπινη σύλληψη, ενώ με την ιδιότητά σας ως συνθέτη, δίνετε ζωή σε μια νοητική μουσική σύλληψη. Υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα στην ιατρική και τη μουσική όπως τα βιώνετε;

ΑΓ: Oι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: «Μουσικήν ποίει και εργάζου». Είμαι πάρα πολύ τυχερός που τα συνδύασα αυτά και πολλές φορές στην κλινική που ίδρυσα το 1991-92 (και λειτουργούσα μέχρι πριν λίγα χρόνια) είχα πάντα μια κιθάρα! Μάλιστα, είχα και μια δεύτερη, μήπως συμβεί κάτι. Αναμένοντας έναν τοκετό και ξενυχτώντας εκεί (φυσικά πάντα δίπλα στη γυναίκα) είχα ένα δωμάτιο που ξεκουραζόμουνα και εκεί έπαιζα κιθάρα. Από τη στιγμή που άρχισα να πηγαίνω στο Ωδείο (φοιτητής ων) δεν την άφησα ποτέ! Μάλιστα, μπορώ να πω ότι όλες τις δυσκολίες, τις πέρασα αγκαλιά με την κιθάρα μου!
Θα σας πω μόνο ότι όταν ήμουν στο 4^Ο έτος της ιατρικής, ήρθε ο πατέρας μου με μια βαριά αρρώστια (τη συνηθισμένη) και δυστυχώς μέσα σε 9 μήνες «έφυγε». Ήταν ένας άνθρωπος πολύ φιλότιμος, εργατικός, τον θυμάμαι πάντα με αγάπη. Τότε δεν μπορούσα να κοιμηθώ, δεν μπορούσα να ησυχάσω και η μόνη μου παρηγοριά, ήταν η κιθάρα. Θυμάμαι… ξεκίναγα κάποιες φορές το βράδυ (11 ή 12 η ώρα) και ξαφνικά συνειδητοποιούσα ότι ξημέρωσε! Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς περάσαν οι ώρες! Αυτό δεν είχε γίνει μια φορά, αλλά γινόταν πολλές φορές. Μετά από αυτή τη δύσκολη περίοδο της ασθενείας και της απώλειας του πατέρα μου, συνέχισα να παίζω επί ώρες… Δεν ξέρω πώς θα είχα ζήσει χωρίς τη μουσική.

ΤΒ: Κοινά στοιχεία ανάμεσα στην ιατρική και τη μουσική θα μπορούσατε να εντοπίσετε;

ΑΓ: έχω ένα ταλέντο στη χειρουργική, μου το έχουν πει όλοι. Μάλιστα, ένας συνάδελφος που ξεκινήσαμε μαζί την ίδρυση της Κλινικής και ήταν 10 χρόνια στη Γερμανία, μου είχε πει: «Άγγελε, εάν ήσουν στη Γερμανία, θα ήσουν πολύ μεγάλο όνομα με το χέρι που έχεις!» Τώρα αν αυτό οφείλεται, μεταξύ άλλων, και στη δεξιοτεχνία που απέκτησαν τα χέρια μου επάνω στην  κιθάρα, πιστεύω ότι σε ένα βαθμό ισχύει. Αν και πρέπει να έχεις ένα ταλέντο. Για παράδειγμα, κάποιος σε έναν γάμο σηκώνεται να χορέψει. Θυμάμαι όταν πηγαίναμε  παλιά σε γάμους, έλεγε η μανούλα μου: «αυτός πάει σαν σπαλοπιασμένος» και εννοούσε ότι δεν έχει ρυθμό. Βλέπεις άλλους, οι οποίοι έχουν ρυθμό. Στη δουλειά μας, δυστυχώς, δεν υπάρχει κάποια αξιολόγηση αν κάνει κάποιος για χειρούργος, γιατί και αυτό το επάγγελμα απαιτεί δεξιοτεχνία. Φανταστείτε αυτός που δεν πιάνει τον ρυθμό καθόλου, να θέλει να γίνει «Νουρέγιεφ»…. Μα δεν γίνεται! Τόσα χρόνια στην κλινική,  συνάντησα πολλούς συναδέλφους, κάποιοι είχαν ταλέντο και κάποιοι δεν είχαν. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα. Δυστυχώς η εμπειρία μου είναι ότι σε όλα τα επαγγέλματα πολύ λίγοι ξέρουν τη δουλειά τους και ακόμη λιγότεροι την κάνουν έντιμα. Έχω ζήσει απίστευτα πράγματα! Η μουσική είναι κάτι βαθύτερο που συνοδεύει τον άνθρωπο από την πρώτη του καταγωγή. Έχει λόγο στην οικοδόμηση του ανθρώπου, στη συμπεριφορά του, στην ευαισθησία του… Και αυτά είναι αλληλένδετα, δηλαδή εάν έχεις ευαισθησίες, θα καταλάβεις και τη μουσική.

 

«Αντίχειρας: ρυθμική κίνηση» Τεύχος 1
«Μια πλήρης μέθοδος διδασκαλίας βήμα-βήμα για Κλασική και Φλαμένκο κιθάρα»

 

ΤΒ : Aπό πότε αρχίσατε να ασχολείστε με την κλασική κιθάρα;

ΑΓ: ξεκίνησα όταν ήμουν πρώτο έτος στο Πανεπιστήμιο. Όταν ως φοιτητής γράφτηκα στο Ωδείο, μαθήτευσα σε μια μαθήτρια του αείμνηστου Δημήτρη Φάμπα, την Ελένη Ασπρούδη. Η Ελένη, μου φέρθηκε τόσο ζεστά… σαν να ήμουν παιδί της. Καταρχήν, μου έδωσε δίσκους να ακούσω μουσική. Εγώ δεν είχα ακούσει κιθάρα. Μου έδωσε όλους τους δίσκους. Και είπα: «αν θα φθάσω να παίξω εγώ αυτά τα έργα, θα είμαι… Θεός!» Τελικώς έφθασα να τα παίζω και δεν έγινα… Θεός!

ΤΒ: Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είδατε να παίζει επαγγελματικά κλασική κιθάρα;

ΑΓ: Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησα να παίζει κλασική κιθάρα, ήταν ο Τόλης  Ευθυμιάδης. Πρόκειται για έναν άνθρωπο ιδιαιτέρως ταλαντούχο, ήταν στη Φιλαρμονική Ζωγράφου, περιοχή όπου ζούσα και εγώ. Τον γνώρισα καθώς  καθόμασταν σε ένα παρκάκι μαζί με ένα άλλο παιδί από του Ζωγράφου. Tον βλέπει από μακριά ο φίλος μου και τον φωνάζει. Και γυρίζει σε μένα και μου λέει: «τώρα θα πάθεις πλάκα». Εγώ δεν είχα δει ποτέ να παίζουν κιθάρα. Αυτός αρπάζει την κιθάρα και παίζει κάτι κομμάτια του Albeniz το “Asturias”, τη “Sevillia” κτλ  Τρελάθηκα! Θα σου πω μόνο ότι επί μια εβδομάδα δεν μπορούσα να κοιμηθώ… Έπαιζα συνέχεια κιθάρα… Αυτός ο άνθρωπος έδωσε εξετάσεις κλασικής κιθάρας πήρε το Δίπλωμα, τελείωσε το Πολυτεχνείο Μηχανολόγος Μηχανικός, συνέχισε τις σπουδές του στην Αμερική, στο ΜΙΤ…  Ένας φοβερός άνθρωπος! Έδωσε και ρεσιτάλ στην Αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Τον είχα μέσα μου πολύ ψηλά και αποτέλεσε πρότυπο για μένα. Μάλιστα έχει κάνει τη μελέτη  ενεργειακής αναβάθμισης του νοσοκομείου Καλαμάτας και μετά από πολλά-πολλά χρόνια συναντηθήκαμε.

ΤΒ:. Ποιο ήταν το έναυσμα και γιατί επιλέξατε να μάθετε κλασική κιθάρα;

ΑΓ: Έχω μια μεγάλη ιστορία… Είχα μια αγαπημένη μου Νονά, η οποία ήταν πρώτη ξαδέλφη του πατέρα μου. Πάρα πολύ ωραίος άνθρωπος, όμορφος άνθρωπος και στην ψυχή και στην εμφάνιση. Την εποχή εκείνη το 1970-71, πέρναγα από εκεί και μου έδινε κανένα χαρτζιλίκι. Μια φορά μου έδωσε ένα χιλιάρικο!  Έμενε στην Πανόρμου. Κατεβαίνω την Πανόρμου  και στρίβω στη Φειδιππίδου αριστερά, πηγαίνοντας σε ένα μαγαζί με μια επιγραφή που έγραφε: «διδάσκονται όλα τα όργανα» και πουλούσε  κιθάρες. Κάθισα λοιπόν έξω από τη βιτρίνα του καταστήματος και σκεφτόμουν επί ώρα αν θα έπρεπε να χαλάσω τα λεφτά, για να πάρω την κιθάρα…. Έκανε 750 δρχ. Τέλος πάντων, μπήκα μέσα. Μου λέει ο μαγαζάτορας: «ποια σκέφτεσαι να πάρεις από τις δυο;» Διάλεξα αυτή που είχε μπορντώ καπάκι. «Α, ξέρεις ποια είναι η καλή» μου λέει ο καταστηματάρχης. Του λέω: «αφού την ίδια τιμή έχουν! Εγώ το χρώμα διάλεξα!» Πάω στο σπίτι τρέχοντας… Την πιάνω και συνειδητοποιώ ότι δεν μπορούσα καν να την κρατήσω! Απογοήτευση. Μετά πήγα σε αυτόν για κάποια μαθήματα, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι ήταν «αλμπάνης». Ο άνθρωπος δεν ήξερε. Πάω μια μέρα στο Ωδείο στου Ζωγράφου (η Όλγα η Πολιτοπούλου είχε το παράρτημα του Εθνικού Ωδείου) και βλέπω την Ελένη Ασπρούδη. Εκείνη την ώρα δίδασκε  κιθάρα σε ένα μαθητή. Πήγα κοντά και είπα: «αυτό το κομμάτι, πότε θα μάθω να το παίζω;» Tέτοιο πάθος είχα! Τέλος πάντων, ξεκίνησα με την Ελένη, η οποία με βοήθησε πάρα πολύ! Μάλιστα, επειδή τα δίδακτρα ήταν 250 δρχ το μήνα και κάποιο χρόνο δυσκολευόμουν να τα πληρώνω, έκανα μαθήματα στις μικρότερες τάξεις. Όταν τελείωσα όλα τα έτη, είχα βγάλει ένα πρόγραμμα απολυτηρίων εξετάσεων και μου είπε η καθηγήτριά μου: «εγώ θα κάνω εισήγηση για Δίπλωμα». Μου λέει όμως και το εξής: «πήγαινε να ρωτήσεις στα κεντρικά στην πλατεία Βάθη για τα εξέταστρα». Ήταν ένα ποσό υπέρογκο. Δεν υπήρχε… Και φαντάσου ότι εργαζόμουν από μικρό παιδί….

 

«Απογιάντο, Τιράντο, Πικάντο» - Τεύχος 2
«Μια πλήρης μέθοδος διδασκαλίας βήμα-βήμα, για Κλασική και Φλαμένκο κιθάρα»

 

ΤΒ: Θα θέλατε να μας εισάγετε στο κλίμα των παιδικών σας χρόνων;

ΑΓ:  Κατάγομαι από τη Μεσσηνία από ένα χωριό που λέγεται Κάτω Μέλπεια, στα βόρεια του νομού Μεσσηνίας. Εκεί τελείωσα το Δημοτικό σχολείο. Γυμνάσιο πήγα σε ένα κεφαλοχώρι που λέγεται Διαβολίτσι, γύρω στα 7-8 χιλιόμετρα από το χωριό μου. Όταν τελείωσα την Α΄ τάξη Γυμνασίου πήγα και δούλεψα στις οικοδομές.  Έκανα μια διαδρομή 10 χλμ με το ποδήλατο. Είχα τρείς μαστόρους,  έφτιαχνα και κουβαλούσα λάσπη και τούβλα. Ανέβαινα 14 σκαλιά και ήμουν… «πτώμα». Και δεν δουλεύαμε τότε 8 ώρες, αλλά 10 ώρες τουλάχιστον… Και έσερνα τα πόδια μου. Όμως καθόμουν και σημείωνα τι λεφτά θα πάρω. Και είχα καταλόγους και έγραφα τι βιβλία θα πάρω και πόσο κάνει το καθένα. Αυτό ήταν η έννοια μου, όχι να πάρω παπούτσια ή παντελόνι… Τέλος πάντων, αυτά τα λεφτά μου τα φάγανε εκείνο το καλοκαίρι… Δεν πήρα μια δεκάρα! Στην Γ΄τάξη συνέχισα να εργάζομαι οικοδομή, στην Δ΄ τάξη το ίδιο. Στην Ε΄τάξη, πήγα να εργαστώ ως μπετατζής στην Αθήνα. Ήταν Καλοκαίρι 1969. Δούλεψα δυο εβδομάδες δεν μπόρεσα παραπάνω, γιατί ήταν πολύ σκληρή δουλεία. Πλησίαζε η τελευταία τάξη και έπρεπε να αποφασίσω σε ποιες Σχολές θα δώσω Πανελλήνιες. Την ιατρική την είχα αποκλείσει. Έλεγα ότι δεν θα γινόμουν ποτέ Ιατρός, γιατί είχαμε μια οδοντίατρο και αυτή μας έκανε απονεύρωση χωρίς αναισθησία!  Eίχα νοιώσει τέτοια φρίκη, που Ιατρική δεν ήθελα να την ακούσω. Όταν ήρθε η Πέμπτη τάξη, διάβαζα για Φιλολογία, τα παράτησα τα μαθηματικά. Μας είχε επηρεάσει ένας καθηγητής. Όμως έρχεται ένας μακρινός ξάδελφος που πήγαινε στο Πολυτεχνείο στην Πάτρα από τους πρώτους της Πάτρας και μου λέει: «τι αρχαία, νέα και λατινικά... Να δώσεις Πολυτεχνείο!»  Όλο το Καλοκαίρι δεν σήκωσα κεφάλι… δούλευα και διάβαζα. Όμως είδα ότι δεν θα περάσω. Δεν είχαμε φροντιστήρια, δεν είχαμε καθηγητάδες να μας κάνουν μάθημα. Αν σου πω για κάποιους καθηγητές θα πεις: «είναι δυνατόν;» Και όμως… Τελικά, έπρεπε να συμπληρώσουμε την άλλη μέρα το μηχανογραφικό. Δεν κοιμήθηκα όλη τη νύχτα. Λέω δεν θα περάσω Πολυτεχνείο…Και έψαχνα μια Σχολή, αρκεί να περάσω. Η περίπτωση  της αποτυχίας με τρέλαινε. Τελικά, μου έρχεται μια ιδέα τις πρώτες πρωινές ώρες και λέω: «για να δώσω ιατρική, εξετάζομαι σε  φυσική και χημεία, τη βιολογία θα τη μάθω,  έκθεση τι να διαβάσεις... άρα έχω πιθανότητες να περάσω». Το τελευταίο μάθημα που εξεταζόμασταν ήταν η Φυσική. Είχα γράψει το πρόβλημα, τη θεωρία, είχα λύσει και την άσκηση και λέω: «αφού δεν θα περάσω και θα ξαναδώσω, τι να τα αντιγράφω στο καθαρό;». Και είχα γράψει 17! Εάν είχα αντιγράψει και από το πρόχειρο στο καθαρό, το γραπτό θα ήταν για 20! Τέλος πάντων. Τελικώς, πέρασα στην Ιατρική της Αθήνας!

ΤΒ:  Eίστε πολύ αξιέπαινος…. Στην Αθήνα, λοιπόν, προέκυψε η ενασχόλησή σας με τη μουσική;

ΑΓ:  Θα σας πω… Μετακομίζω στην Αθήνα και πλακώνομαι να δουλεύω σε ένα πρακτορείο μεταφορών, να φορτώνω και να ξεφορτώνω φορτηγά 12 ώρες τη μέρα! Και την υπόλοιπη μέρα να διαβάζω... Εκεί λοιπόν έμενα με ένα θείο μου, ο οποίος έπαιζε μπουζούκι από μικρός. Ο Γιώργος ο Γιαλαμάς, ήταν αρκετά γνωστός. Είχε παίξει με τον Αγγελόπουλο, με τον Μπάμπη τον Βενέτη και είχε ένα δικό του μαγαζί «Τα Κυπαρίσσια», στο Ίλιον. Αυτός με είχε επηρεάσει. Γιατί θυμάμαι στο χωριό όταν ήμουν πολύ μικρός, στο Δημοτικό, αλλά και νωρίτερα, μου έλεγε: «πήγαινε να φέρεις το μπουζούκι». Και εγώ πείραζα τα κλειδιά και με μάλωνε: «γιατί πείραξες τα κλειδιά;» Και σκεφτόμουν: «μα, πώς το κατάλαβε;» Και την επόμενη φορά  ξαναπειράζω το κλειδί… και εκείνος να μου φωνάζει: «πάλι το πείραξες!» Ήμουν τόσο μικρός, που δεν μπορούσα να αντιληφθώ πώς το καταλαβαίνει! Λοιπόν στο χωριό μου, είχε μια μουσική παράδοση. Ο αδελφός του πατέρα μου έπαιζε μπουζούκι, ο Koύσης έπαιζε βιολί, ο Μήτρος (που ήταν και ψάλτης στην Εκκληασία), έπαιζε κιθάρα και τραγούδαγε, άλλος έπαιζε κλαρίνο. Δηλαδή υπήρχε μια μουσική παράδοση. Και δίπλα σε ένα άλλο χωριό, το Ψάρι, υπήρχε ένας άλλος μουσικός, που έπαιζε κλαρίνο και ήταν πάρα πολύ καλός,  ο Στάθης ο Τσούτσιας, ήταν γνωστός εδώ σε όλη την περιοχή. Από εκεί εγώ ήθελα να μάθω μουσική. Και θυμάμαι ακόμη και τη μάνα μου που έλεγε στον μπάρμπα μου: «πέτα το από τα χέρια σου!» Γιατί τότε ήταν μίασμα το μπουζούκι! Στέλνω λοιπόν ένα γράμμα στον θείο μου (αργότερα έμενε στην Αθήνα) και του γράφω: «θείε, θέλω να μου στείλεις ένα μπουζούκι». Για κακή μου τύχη όμως, άνοιξε το γράμμα o άλλος αδελφός του πατέρα μου. Αυτός ο θείος, ήταν πολύ αυστηρός, με μια επιβλητική φυσιογνωμία και εγώ τον έβλεπα με δέος, είχε επιβολή επάνω μου. Το παίρνει αυτός το γράμμα και μου γράφει μια αυστηρή επιστολή, μέσα από την οποία μου έλεγε: «μη σε ξανακούσω άλλη φορά να ζητήσεις μπουζούκι!!! Να κοιτάξεις τα γράμματα!!!»
….Και μου «κόπηκαν» τα άκρα...

ΤΒ:  Έχετε συγγράψει δεκάδες μεθόδους ερμηνείας κλασικής κιθάρας με μια δική σας μεθοδολογία, που είναι πρωτότυπη και μοναδική. Θα θέλατε να μας παρουσιάσετε συνοπτικά τις μεθόδους κλασικής κιθάρας που έχετε γράψει;

ΑΓ: πριν 25-30 χρόνια είχα την επιθυμία να μάθω φλαμένγκο. Ψάχνω τότε, είχα τη δυνατότητα και παρήγγειλα βιντεοκασέτες της εποχής εκείνης, μεθόδους κτλ. Όλα όμως  έγραφαν τα ίδια και τα ίδια: Rasgueados (ρασκιάδος) ο αντίχειρας να χτυπάει πάνω κάτω κτλ Ψάχνω να βρω ασκήσεις. Ψάχνω και δεν βρίσκω τίποτε. Και έτσι σκέφτηκα να φτιάξω κάποιες ασκήσεις, έτσι, για μένα. Αυτή τη στιγμή στο σπίτι μου είναι πάνω από 550 φάκελοι με βιβλία. Τα πρώτα 26  βιβλία μου, κυκλοφορούν στο Amazon. Αν πληκτρολογήσει κανείς “Angelos Gialamas books” θα τα βρει. Είναι καμιά δεκαπενταριά βιβλία ακόμη έτοιμα, απλώς  τα επιμελούμαι πριν αναρτηθούν. Και συνεχίζω. Έχω ιδέες. Έχω ένα κλασέρ, στο οποίο γράφω ιδέες. Δεν θα σταματήσω στα 200 βιβλία που έλεγα. Καλύπτω κάθε πτυχή, κάθε τεχνικής. Το έργο θα το επιγράψω: «Εγκυκλοπαίδεια Τεχνικής Εγχόρδων Οργάνων», διότι καλύπτω τα πάντα: Μπουζούκι, λαούτο, ούτι κλπ. Μάλιστα, για το ούτι έχουν κυκλοφορήσει οι δυο πρώτοι τόμοι. Για το μπουζούκι, θα κυκλοφορήσουν τουλάχιστον 10 τεύχη, πάνω από 250-300 σελίδες το κάθε τεύχος και για τρίχορδο και για τετράχορδο.

 

«Ρασκιάδος»
«Μια πλήρης μέθοδος διδασκαλίας βήμα-βήμα, της τεχνικής για Φλαμένκο Κιθάρα»

 

ΤΒ: Δηλαδή είναι βιβλία με ασκήσεις;

ΑΓ:  Eίναι βιβλία τεχνικής. Δεν υπάρχει πτυχή της τεχνικής που να μην την αναλύω. Βεβαίως, υπάρχουν σκέψεις για διάφορους τρόπους αξιοποίησης αυτού του υλικού. Για παράδειγμα, μπορεί στο μέλλον να διαμορφώσω το site μου, έτσι ώστε να μπορεί κανείς να αναζητήσει την πληροφορία που θέλει. Για παράδειγμα, εάν κάποιος έχει δυσκολία σε έναν δακτυλισμό, να εντοπίζει το κατάλληλο βιβλίο για να εξασκηθεί πάνω σ΄ αυτόν. Μια άλλη σκέψη, είναι να έχω βιβλία πχ αρπισμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας, βιβλία ωριαίας, ή δίωρης ή τρίωρης άσκησης. Δηλαδή κάθε βιβλίο να διακρίνεται σε «εύκολο», «μέσης δυσκολίας» και «δύσκολο». Επίσης να επισημάνω ότι έχω κατοχυρώσει μια ευρεσιτεχνία στην Αμερική. Μια συσκευή την οποία προσαρμόζεις στο χέρι σου και κρατάς ακίνητα τα δάκτυλα και δουλεύουν τα άλλα πάνω στις ασκήσεις. Αν γράψεις «Angelos Gialamas patent» στο google, θα το διαβάσεις. Είναι φοβερή συσκευή αυτή, την έχω δουλέψει. Πέρα από τα Rasgueados (ρασκιάδος), μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στα αρπίσματα, κρατάει ακίνητο τον παράμεσο και τον μικρό και δουλεύει ο δείκτης με τον μέσο ή μπορεί να κρατάει τον δείκτη με τον μικρό και να δουλεύει ο μέσος με τον παράμεσο κ.ο.κ. Τη συσκευή την προσαρμόζει κανείς στο χέρι του. Αυτή η συσκευή κάνει θαύματα, απλώς θέλει προσοχή όταν νοιώθεις ότι κουράζεσαι, πρέπει να σταματάς. Επειδή την έχω δουλέψει, αποτελεί την αντιστοιχία της περίπτωσης που θα λέγαμε ότι: «αντί να μετακινηθείς Καλαμάτα - Αθήνα με το μουλάρι, σου δίνω το αυτοκίνητο!» Έχω υπολογίσει ότι εάν θέλεις 6 χρόνια να φθάσεις σε ένα α΄επίπεδο τεχνικής, εάν δουλέψεις με το σύστημα το δικό μου, σε λιγότερο από δυο χρόνια θα φθάσεις. Κάνει φοβερή δουλειά στα δάκτυλα, τόσο στη δύναμη κρούσης, όσο και στην ανεξαρτησία, να κινείται το καθένα μόνο του. Tώρα ψάχνουμε να βρούμε εργοστάσιο για να την παράξουμε.

   

 

ΤΒ: Δηλαδή πρόκειται να κυκλοφορήσει στο εμπόριο;
ΑΓ: Ναι, εννοείται! Είναι η πρώτη μου ευρεσιτεχνία. Πρόσφατα, κατοχύρωσα και δεύτερη ευρεσιτεχνία.

ΤΒ: Σε τι αφορά;
ΑΓ: Η δεύτερη ευρεσιτεχνία αφορά στην Επιστήμη μου. Πρόκειται για μια μέθοδο περίδεσης τραχήλου. Εδώ και 30 χρόνια, κάνω την περίδεση με τον δικό μου τρόπο. Αυτή τη μέθοδο τώρα την κατοχύρωσα, στον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας. Πήρα το Δίπλωμα και έχουμε στείλει όλα τα χαρτιά στην Ευρώπη. Πρόκειται να παρουσιαστεί σε κάποιο συνέδριο. Αυτό είναι πολύ μεγάλη ιστορία «Περίδεση κατά Γιαλαμά». Προς το παρόν όμως, δουλεύω ακατάπαυστα πάνω στα βιβλία μου. Είναι το μόνο που με ενδιαφέρει πια. Είναι τεράστιο το έργο.

 

«Αρπίσματα με Συζεύξεις χωρίς Αντίχειρα».Τεύχος 1
«Μια πλήρης μέθοδος διδασκαλίας βήμα-βήμα, της τεχνικής του αντίχειρα για Φλαμένκο και Κλασική Κιθάρα»

 

ΤΒ: Πώς ξεκίνησε η διάθεσή σας να συγγράψετε μεθόδους; Από πότε ασχολείστε;

ΑΓ: αρχικά ήθελα για προσωπική χρήση. Στο μυαλό μου δεν είχα να φτιάξω κάτι το οποίο θα κυκλοφορήσει. Ήθελα να μάθω εγώ να παίζω φλαμένκο, να μάθω τα Rasgueados (ρασκιάδος), να εκπαιδεύσω τον αντίχειρά μου κλπ. Και από κει όμως ξεκίνησε αυτή η ιστορία, βήμα-βήμα, να μου έρχονται ιδέες, η μία πίσω από την άλλη.   

Τ.Β. Το πιο πρόσφατο βιβλίο σας, περίπου πότε κυκλοφόρησε;

Άγγελος Γιαλαμάς: περίπου πριν από 15 μέρες αναρτήθηκε  στην Αmazon το 26ο και πολύ σύντομα πρόκειται να κυκλοφορήσουν άλλα τρία βιβλία μου.

ΤB: Τι τίτλο έχει το βιβλίο που κυκλοφόρησε προσφάτως;

ΑΓ: «Αrpeggios with ligados without pulgar» (αρπίσματα με συζεύξεις, χωρίς αντίχειρα).

 

«Αρπίσματα με συζεύξεις  χωρίς αντίχειρα» - Τεύχος ΙΙ
«Μια πλήρης μέθοδος διδασκαλίας βήμα-βήμα, της τεχνικής του αντίχειρα για Φλαμένκο και Κλασική Κιθάρα»

 

ΤΒ: Πού στοχεύει μεθοδολογικά κάτι τέτοιο;
ΑΓ: Στην άσκηση των δακτύλων, του δείκτη, μέσου και παράμεσου του δεξιού χεριού. Υπάρχουν κι άλλα, έχω συζεύξεις (λεγκάτα) με αντίχειρα. Και αυτό το βιβλίο έχει «ανεβεί». Είναι στην Amazon. Κάθε βιβλίο έχει την περιγραφή του. Μάλιστα στα Rasgueados έχει γράψει μια κριτική κάποιος από την Αμερική, ο οποίος λέει «μπράβο» και επισημαίνει ότι δεν υπάρχει αντίστοιχο και ότι αξίζει 100 φορές αυτά που πλήρωσε. Το βιβλίο «κουβαλάει» όλη την κουλτούρα της Ισπανίας.

 

«Aρπίσματα χωρίς αντίχειρα» - Τεύχος 1
«Μια μέθοδος διδασκαλίας βήμα-βήμα για Κλασική και Φλαμένκο Κιθάρα».

 

ΤΒ: Τα βιβλία μεθοδολογίας  αποσκοπούν σε μια «ομάδα - στόχο». Εσείς σε ποιους απευθύνεστε;

ΑΓ:  Το έργο μου μπορεί να το δουλέψει και κάποιος ασκούμενος στην αρχή της μαθητείας του, αλλά και κάποιος προχωρημένος. Θα υπάρξουν βιβλία που θα λέγονται «diabolicus exercises” και θα είναι ιδιαιτέρως δύσκολες ασκήσεις. Έχω λάβει υπ΄όψιν μου ένα γεγονός, το οποίο πραγματικά ταλαιπωρεί πάρα πολύ τους εκπαιδευόμενους επάνω στη μουσική. Δηλαδή  δίνεις στον μαθητή μια άσκηση και του λες: «παίξε την χίλιες φορές!»  Mεταφορικά θα λέγαμε ότι είναι σαν να του ζητάς να γυμναστεί και τον περιορίζεις σε ένα οικοδομικό τετράγωνο γύρω από ένα σπίτι για να τρέξει. Εγώ κάνω κάτι άλλο: αντί να του δώσω μια άσκηση να την παίξει χίλιες φορές, του δίνω χίλιες ασκήσεις, να τις παίξει μια φορά. Αν εσύ θέλεις να τις κάνεις χίλιες φορές, κάνε τις! Εγώ αντί να σε περιορίσω, σου δίνω μια λεωφόρο και σου λέω: «τρέξε»!

ΤΒ: Το κάθε βιβλίο πόσες ασκήσεις περιλαμβάνει;

ΑΓ: Το Rasgueados είναι πάνω από 550 σελίδες και όλα τα βιβλία είναι πάνω από 300 σελίδες, 450, 500 σελίδες.  Θα σου πω κάτι, το οποίο μου είπε ο συγγραφέας Γρηγόρης  Χαλιακόπουλος. Μου λέει: «Άγγελε, συγγραφέας με τέτοιο έργο δεν υπάρχει παγκοσμίως. Ετοιμάζω τα χαρτιά υποψηφιότητάς σου για το Γκίνες! Δεν με ενδιαφέρουν οι αντιρρήσεις σου!» Ο  Γρηγόρης είναι από τα Φιλιατρά. Έχει γράψει πολύ ωραία βιβλία και θεατρικά έργα και έχουν παιχτεί και εδώ στην Καλαμάτα.

 

 

ΤΒ: Μήπως να εξετάσετε την περίπτωση κυκλοφορίας των βιβλίων σας και από έναν ελληνικό εκδοτικό οίκο, ώστε να είναι πιο άμεση η πρόσβαση του κοινού;

ΑΓ: To έχω υπόψη μου. Δεν περιμένω χρήματα από τα βιβλία, ούτε είναι αυτό το οποίο με ενδιαφέρει. Σκέφτομαι και τα βιβλία για το μπουζούκι (και για το τρίχορδο και για το τετράχορδο) να τα δώσω σε έναν εκδοτικό οίκο. Έχω πολλή δουλειά μπροστά μου, παρότι είναι πολλά βιβλία τελειωμένα. Τώρα που έχουμε μπει στη διαδικασία να κάνουμε την παραγωγή της συσκευής τότε πλέον θα παρουσιαστεί και στο διαδίκτυο. Είχα μιλήσει με κάποιον Σκωτσέζο, ο οποίος εργαζόταν στο BBC και είδε τα βιβλία και είχε εντυπωσιαστεί και μου είπε ότι το έργο χρειάζεται προώθηση. Δυστυχώς σε πολλούς που απευθύνθηκα, μου έδωσαν την εντύπωση ότι προσπαθούν να με εκμεταλλευτούν οικονομικά, ζητώντας μου υπέρογκα ποσά για προώθηση.

 

«Βιβλίο για το Ούτι» -  Τεύχος 2
«Mια πλήρης μέθοδος διδασκαλίας για το Ούτι»

 

ΤΒ:  Οι διδάσκοντες Κλασικής Κιθάρας που θα θελήσουν να χρησιμοποιήσουν τις μεθόδους διδασκαλίας σας, θα πρέπει να ακολουθήσουν κάποια συγκεκριμένη σειρά;

ΑΓ: Πρόκειται για βιβλία τεχνικής, τα οποία δεν έχω αρχειοθετήσει με βάση τη δυσκολία. Βεβαίως, εντός του κάθε βιβλίου οι ασκήσεις είναι προοδευτικής δυσκολίας. Το έχω λάβει υπ’ όψιν μου αυτό. Αλλά κάθε τεχνική είναι ανεξάρτητη, οπότε δεν υπάρχει κάποια σειρά. Για παράδειγμα, το βιβλίο για τα λεγκάτα, μπορούν να το χρησιμοποιήσουν όλοι και οι αρχάριοι και οι προχωρημένοι γιατί παίζουν σε μια χορδή, σε δυο, σε τρείς, σε τέσσερις χορδές, που επιστρέφει με τα αντίθετα για να υπάρχει ισόρροπη άσκηση των δακτύλων. Έχω λάβει υπ’ όψιν μου πάρα πολλά στοιχεία που διευκολύνουν την τεχνική και την προάγουν, αλλά δεν έχω ταξινομήσει τα βιβλία μου με βαθμό δυσκολίας. Κάποια στιγμή βεβαίως υπάρχει και αυτή η σκέψη.

ΤΒ:   Ζείτε σε μια πόλη με αξιόλογο πολιτισμό. Πώς οραματίζεστε τη μουσική ζωή της πόλης σας;

ΑΓ: Το Φεστιβάλ Κιθάρας Καλαμάτας έχει προσφέρει πολλά, έχει γεννήσει μουσικούς, γίνεται δουλειά. Παλαιότερα, ήμουν και χορηγός του Φεστιβάλ. Πράγματι έχω όραμα για τη μουσική ζωή της πόλης μας, αλλά δεν θέλω να αποκαλύψω ακόμη τις προτάσεις και τα σχέδιά μου.

ΤΒ: Αυτή την εποχή συγγράφετε κάποια βιβλία;

ΑΓ: Είναι τελειωμένα, γράφω τα κείμενα, τα πάω για μετάφραση και στη συνέχεια πρέπει να τα δώσω σε κάποια γραφίστρια που είναι αξιόλογος άνθρωπος και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Είναι βιβλία τεχνικής και αφορούν τεχνικές για κιθάρα, φλάμενκο και ούτι. Μάλιστα για το ούτι, κυκλοφορούν ήδη δυο τόμοι και τα βιβλία θα προλογίσει ο Ρος Ντέιλι…  Αυτό το έργο  αν κάποιος το επιμεληθεί, μπορεί να μπει ενδεχομένως και στα μουσικά σχολεία. Εγώ προς το παρόν θέλω να οργανώσω την παραγωγή αυτών που είναι ήδη έτοιμα, αλλά δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη.

ΤΒ: Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να συμπληρώσετε και δεν σας έδωσα την ευκαιρία μέσω των ερωτήσεων;

ΑΓ: Όχι, όχι δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω.

ΤΒ: Γιατρέ θα ήθελα να σας ευχαριστήσω ιδιαιτέρως για τον χρόνο σας. Είστε ένας άνθρωπος που εμπνέει τον σεβασμό μου όχι μόνο για το γεγονός ότι γίνατε ένας διακεκριμένος Επιστήμονας, παρά τα τόσο δύσκολα παιδικά σας χρόνια, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι καταδικάζετε απερίφραστα κάθε μορφή εκμετάλλευσης, προτάσσοντας το όφελος του ασθενούς και όχι το προσωπικό σας.

ΑΓ: Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.
 

Τίνα Βαρουχάκη 
varouchaki.tar@gmail.com
Σεπτέμβριος 2022

Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)