ALFRED BRENDEL:
Και τώρα… οι συναυλίες τέλος!
.jpg)
Θεωρητικά, συνταξιοδότησε τον εαυτό του στα ογδόντα του χρόνια, έχοντας εδώ και πέντε χρόνια προαναγγείλει την απόφαση του αυτή. Επίσημα το υλοποίησε από τη μέρα των γενεθλίων του, από τις αρχές του φετινού χρόνου. Δηλώνει: κρατώ τις δραστηριότητες που αφορούν στις διαλέξεις, θα δώσω χρόνο στις λογοτεχνικές αναζητήσεις καθώς και στη μελέτη και θα είμαι πάντα παρών σε μαθήματα που αφορούν βαθύτερη προσέγγιση της μουσικής πράξης. Περιγράφει με χαμόγελο την συνταξιοδότηση: Να η ευκαιρία να κάνω και κάτι ακόμα που ήθελα: να εκδώσω τα ποιήματά μου και να ταξιδεύω για να τα μοιράζομαι με τους αναγνώστες τους. Το «να παίζεις τον άνθρωπο».. είναι κι αυτό μια μεγάλη τέχνη!
Στα γερμανικά και στα αγγλικά γραμμένα, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Phaidon. Ta ποιήματα του μεγάλου πιανίστα χαρακτηρίζονται από την ίδια λεπτότητα και τη στοχαστικότητα με την οποία μας συστήθηκε πιανιστικά εδώ και εξήντα χρόνια. Οι στίχοι εμπεριέχουν το χιούμορ και την αισιόδοξη αύρα του, το θάρρος να φτάνει βαθιά στα αδιέξοδα των ανθρώπων επομένως και τα δικά του, τις ανθρώπινες αναζητήσεις των ισορροπιών που άλλοτε παράγουν αρμονίες και άλλοτε τις καταπατούν χωρίς να ξέρουν γιατί και χωρίς να μπορούν να τις διορθώσουν..
Ο ¨Αλφρεντ Μπρέντελ ανήκει στη κατηγορία των διανοούμενων μουσικών, ίσως να μπορεί να τεθεί μάλιστα και επικεφαλής τους. Τον απασχόλησαν εδώ και δεκαετίες πολλά, σοβαρά θέματα που θα πρέπει να παίζουν ρόλο στην πρόοδο της μουσικής ερμηνευτικής και που ξεκινούν από απλές ελλείψεις, «αθώες» με πρώτη ματιά αλλά που στο διάβα της ζωής των σολίστ δημιουργούν «παρ-ερμηνείες» και μυθοποιούν ανθρώπους χωρίς να μπορούν να τους καταλάβουν καν.
Η σοβαρότητα και η σκέψη, η σεμνότητα και η πνευματική δύναμη στον καλλιτέχνη έχει πολύ μεγάλη σημασία για την εξέλιξη της μουσικής επικοινωνίας. Χρειαζόμαστε επένδυση στην πολύπλευρη εκπαίδευση των μουσικών, δηλώνει. Θα προσπαθήσω και γι αυτό αλλά όλα πρέπει να αρχίζουν από τα πρώτα βήματα της μουσικής μόρφωσης. Κάθε δάσκαλος είναι το ίδιο υπεύθυνος.
Ο Άλφρεντ Μπρέντελ γεννήθηκε στο Wiesenberg της Τσεχοσλοβακίας, σε μια οικογένεια που δεν είχε σχέση με τη μουσική. Χρειάστηκε να ζήσει κάτω από σκληρές συνθήκες στο Ζάγκρεμπ και μετά στο Γκρατς, να γίνει «πολίτης» πριν γίνει καν έφηβος, όπως είπε κάποτε.
Ζωγραφική και σύνθεση ήταν οι πρώτες του αγάπες, το πιάνο εγκαταστάθηκε στη ζωή του μετά τα δεκαεπτά του χρόνια. Η συνέχεια είναι πολύ γνωστή!
Για να κλείσουμε αυτό το σύντομο αφιέρωμα σχεδόν όπως το ξεκινήσαμε, ας αναφερθούμε σε μερικά πολύ αξιόλογα βιβλία του, όπως τα δοκίμια «Για τη μουσική» του 2001, τη συλλογή ποιημάτων «one finger too many» του 1998, τις «Συνομιλίες με τον Μάρτιν Μέγιερ» του 2002 και τα ποιήματα με τον τίτλο «Begels Maudire» που εξέδωσε το 2004.
Έφη Αγραφιώτη
Effie.tar@gmail.com
Μάρτιος 2011
Επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
