Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΩΝ ΩΔΕΙΩΝ:
Περί Μουσικής, από τον Υπουργό
Δεν αντιλαμβάνομαι-ομολογώ- γιατί η φράση του αναπληρωτή υπουργού πολιτισμού κου Νίκου Ξυδάκη περί «ανάγκης διαβάθμισης των Ωδείων και των Δραματικών Σχολών» κίνησε το έντονο ενδιαφέρον του μουσικού χώρου και χάρισε αέρα αισιοδοξίας στους φίλους της μουσικής… Το ξέρω πως τα τόσα συσσωρευμένα προβλήματα που υπάρχουν στο χώρο του μουσικού εκπαιδευτικού πολιτισμού, είναι βουνό σε μέγεθος Έβερεστ και δεν είναι δυνατόν να λυθούν από μια απόφαση ή ακόμα και από επί μέρους εγκυκλίους υπουργικών νομοθετημάτων ή διατάξεων. Υπάρχει ανάγκη μεγάλων αλλαγών σε πολλά επίπεδα.
Τι το καινούργιο είπε ο άνθρωπος; Τα λόγια του μου φάνηκαν περισσότερο επιβεβαιώσεις και διαπιστώσεις προβλημάτων, παρά προσπάθεια λύσης τους. Κοντολογίς, ο αναπληρωτής είπε στην ουσία πως είναι γνώστης των προβλημάτων και πως η πολιτεία θα δει τι θα κάνει για την διαβάθμιση και την πιστοποίηση της ολοκλήρωσης των μουσικών σπουδών. Ε, λοιπόν σας διαβεβαιώνω πως μπορεί οι προηγούμενοι αρμόδιοι (λέμε τώρα…) υπουργοί να μην ασχολήθηκαν καθόλου με τις μουσικές σπουδές, αλλά αν πάμε στην περίοδο υπουργίας Μικρούτσικου, θα θυμίσω πως μετά από τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη, όταν ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Πολιτισμού, στις 16 Μαρτίου 1994, μέχρι τις 22 Ιανουαρίου 1996, ασχολήθηκε ενεργά με το θέμα της μουσικής εκπαίδευσης και στελέχωσε κατάλληλες επιτροπές για τη χάραξη κάποιων προγραμμάτων και εύρεσης λύσεων των μεγάλων (και) τότε μουσικών εκπαιδευτικών προβλημάτων. Ήμουν ένα από τα μέλη της επιτροπής που ανέλαβε να προτείνει αλλαγές και κατευθύνσεις, διαμορφώνοντας ένα σχέδιο νόμου για τον προγραμματισμό και την αναβάθμιση των ωδειακών σπουδών. (Η επιτροπή: Άρης Γαρουφαλής, Γιώργος Κουρουπός, Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Περικλής Κούκος, Νότης Μαυρουδής) Θυμάμαι όταν παραδώσαμε τις προτάσεις μας, που περιείχαν πολλές αλλαγές στα ακανθώδη θέματα των υποχρεώσεων τόσο των σπουδαστών, όσο και του κράτους, μαζί με τους τρόπους αναβαθμίσεων των σπουδών, συν το σπουδαίο θέμα ίδρυσης Μουσικής Ακαδημίας βασισμένης στις εμπειρίες της ευρωπαϊκής πρακτικής, ο ενθουσιώδης έως τότε υπουργός, μας απάντησε πως δεν είναι εύκολο να βρει τα κονδύλια που θα χρειάζονταν για τη δύσκολη μετάβαση, από την προχειρότητα και τσαπατσουλιά της υπάρχουσας μουσικής εκπαίδευσης, σε μια άρτια και ευπρόσωπη εκπαιδευτική κατάσταση! Τότε, σταμάτησε και η δράση εκείνης της επιτροπής.
Αναφέρομαι σε μια περίοδο (1995) όπου «λεφτά υπήρχαν»! Μια συζήτηση σήμερα, με αντίστοιχους στόχους και προθέσεις, από τον νυν αναπληρωτή υπουργό κο Ξυδάκη, ισοδυναμεί φαντάζομαι με απόλυτη ουτοπία και καταδεικνύει την έλλειψη βαθύτερης γνώσης του εύρους των αγκυλώσεων και των προβλημάτων του θέματος τόσο του υπουργού, όσο και των συμβούλων του, που σαφώς λογαριάζουν δίχως τον ξενοδόχο… Βεβαίως ο νυν υπουργός προς το τέλος της ολιγόλεπτης παρέμβασής του, πρόσθεσε πως είναι δύσκολο κάτι τέτοιο. Δηλαδή, διαβάθμιση και πιστοποίηση των καλλιτεχνικών σπουδών…
Για του λόγου το αληθές, απομαγνητοφώνησα την σύντομη παρέμβαση του κου Ξυδάκη και σας την παραθέτω:
«Το θέμα απασχολεί πολλά χρόνια την καλλιτεχνική εκπαίδευση. Είναι η αναβάθμιση-πιστοποίηση των Σχολών. Των Δραματικών Σχολών και των Ωδείων, και των σχολικών που είναι λιγότερες βέβαια, οι οποίες είναι σε ένα υβριδικό καθεστώς, δεν αναγνωρίζονται οι Ανώτερες Σχολές. Με τα Ωδεία υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Υπάρχουν μερικά Ωδεία τα οποία δίνουν, το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης που είναι το μοναδικό κρατικό, δίνει πτυχίο soliste μετά από 14 χρόνια σπουδών. Αυτός που έχει πτυχίο soliste, στην πραγματικότητα είναι κάτοχος απολυτηρίου-Λυκείου. Υπάρχει μια μεγάλη αταξία εκεί. Προσπαθούμε, δεν είναι τόσο εύκολο, αλλά είναι χρέος μας να προσπαθήσουμε να διαβαθμίσουμε και να πιστοποιήσουμε τις καλλιτεχνικές Σχολές, τις δραματικές Σχολές και τα Ωδεία κυρίως, και είναι και πάγιο αίτημα…»
Ακούγοντας τον υπουργό, πολλά σημεία θα μπορούσε να παρατηρήσει και να επισημάνει κανείς, ώστε να κάνει αντίλογο, αλλά θεωρώ πως το θέμα είναι (και αυτό) της αναμονής. Θα πρέπει να πούμε πως η χώρα ολόκληρη είναι της αναμονής εξελίξεων σε κάθε σημείο της. Και το θέμα των μουσικών σπουδών είναι ένα από τα αμέτρητα που θα περιμένουν, ας ελπίσουμε όχι στο απώτερο μέλλον, τη σειρά τους για να εξεταστεί και να μπει στη νομοθετική διαδικασία. Αν κανείς σκεφτεί την ιστορία των Ωδείων στη χώρα μας, τη μακραίωνη και σε ρυθμούς όχι χελώνας, αλλά σαλιγκαριού διαδικασίες εκπαίδευσης, τότε θα κατανοήσει πως ο υπουργός γνωρίζει καλά πως το να «ακουμπήσει» ένα τέτοιο θέμα, δεν θα είναι από τα πιο εύκολα…
{Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να βρει αυτή την παρέμβαση του υπουργού στο: https://www.youtube.com/watch?v=fGP7f0Of4F4 }
Νότης Μαυρουδής
Απρίλιος 2015
http://mavroudistar.wordpress.com/
Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)