"ανοιχτά παράθυρα"
Η ζωή σαν τριαντάφυλλο…
ακούστε: 8 τραγούδια της στο TaR-radio.com
Είμαστε δημιουργήματα του γενετικού κώδικα και του τυχαίου…
Δεν θυμάμαι πού διάβασα ή άκουσα αυτή τη φράση συμπυκνωμένης σοφίας, αλλά την θυμήθηκα παρακολουθώντας την γαλλική ταινία Ζωή σαν τριαντάφυλλο (La vie en Rose) αφιερωμένη στη ζωή και το καλλιτεχνικό μέγεθος της Γαλλίδας ερμηνεύτριας Εντίθ Πιάφ (1915-1963). Στον γενετικό κώδικα αυτής της μικροκαμωμένης ύπαρξης κρυβότανε το χάρισμα μιας ξεχωριστής φωνής, που εξελίχθηκε σε μοναδικό ερμηνευτικό όχημα. Ένα μέσο που την μεταμόρφωσε στην σημαντικότερη φωνή της Γαλλίας και μια από της σημαντικότερες του Κόσμου. Όσο για το τυχαίο συναντήθηκε μαζί του, όπως και όλοι μας, από τη στιγμή της σύλληψής της . Πατέρας της κάποιος περιφερόμενος σαλτιμπάγκος και μητέρα της μια τραγουδίστρια του δρόμου και οι δύο αλκοολικοί και αυτονόητα δυστυχισμένοι. Η «κατάρα» που κουβαλάνε θα πέσει βαριά στη νεογέννητη Εντίθ Ζοβανά Γκασιόν (Edith Giovanna Gassion) και θα την ακολουθήσει σε όλη τη ζωή της, ακόμα και όταν από σπουργιτάκι του δρόμου θα μεταμορφωθεί στην Πιάφ (=σπουργίτη) του Ολυμπιά, του γαλλικού κινηματογράφου και των διεθνών μουσικών σκηνών. Η κόλαση του δικού της τυχαίου, θα δίνει συνεχώς το παρόν και θα την οδηγήσει στην έξοδο, μόλις στα 47 της χρόνια.
Η ζωή τής μεγάλης αυτής τραγουδίστριας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από μόνη της . Δυστυχία, εγκατάλειψη, έλλειψη μητρικής και οικογενειακής στοργής , έρωτες , πάθος και εξαρτήσεις , ανέχεια και πλούτος , ταλέντο και επιτυχία, διεθνής αποδοχή, να συμβαδίζουν μαζί με το φτερούγισμα του μαύρου καβαλάρη. Τόσο έντονα στοιχεία σε μια ζωή, θα μπορούσαν να μετατρέψουν την προσπάθεια μεταφοράς τους στη οθόνη, σε στάχτη κι αποκαϊδια ή σε φτηνό μελόδραμα προς ευρεία κατανάλωση. Η ταινία του Ολιβιέ Νταάν (Olivier Dahan) όχι μόνο κατάφερε να μεταφέρει με εξαιρετική σκηνοθετική επιτηδειότητα, τα σημαντικότερα κεφάλαια ζωής αυτής της τραγικής προσωπικότητας , αλλά να μας προσφέρει μια δραματοποιημένη προσωπογραφία με ειλικρινή συγκίνηση και βαθιά αγάπη για τον μύθο, που αποφάσισε να σκιαγραφήσει. Δεν σας κρύβω τα έντονα συναισθήματα και την βαθιά συγκίνηση που μου προκάλεσε η ταινία, καθώς και των άλλων θεατών, όπως παρατήρησα. Ναι! Μέχρι δακρύων. Χωρίς τίποτα να καταλήγει φτηνό ή απλοϊκό.
Όμως αυτό που σε αφήνει κυριολεκτικά άφωνο σε αυτή την ταινία, είναι η ηθοποιός η οποία υποδύεται αυτό τον «σπουργίτη» της παγκόσμιας μουσικής κληρονομιάς. Ονομάζεται Μαριόν Κοτιγιάρ (Marion Cotillard) και, όποιος έχει δει την Πιάφ σε φωτογραφίες ή ακόμα καλύτερα σε ντοκιμαντέρ, θα αντιληφθεί την κοπιαστική έρευνα και επίπονη μελέτη που πραγματοποίησε, ώστε να ενσαρκώσει την αξέχαστη ερμηνεύτρια, με τέτοια πιστότητα που να ξεχάσουμε ότι παρακολουθούσαμε ταινία.
Σίγουρα είναι μια ηθοποιός που αποδεικνύει ξεχωριστή υποκριτική ικανότητα και που δεν θα περάσει απαρατήρητη από τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο.
Για να μην τα πολυλογώ, πρόκειται για μια ταινία που κανένας δεν πρέπει να χάσει. Ένα έργο που ικανοποιεί την ψυχή, το νου και την αισθητική μας, για να μην αναφέρω τα πανέμορφα τραγούδια αυτής της λεπτοκαμωμένης, τραγικής, τρυφερής και αντιφατικής αγαπημένης ερμηνεύτριας, που ακούγονται στην ταινία.
Βάσω Μαυρουδή
vasso@tar.gr
(Μάρτιος 2007)