«Αθηναϊκό κουιντέτο “Δημήτρης Δούνης”»
ΈΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΟΥΙΝΤΕΤΟ
Αν γινόταν ένα γκάλοπ με την ερώτηση: «Τι σας έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα της λέξης “κουιντέτο” μάλλον δεν θα περίμενε κανείς την απάντηση: «ένα σύνολο εγχόρδων αποτελούμενο από δύο μαντολίνα, μια μάντολα, ένα μαντολοτσέλο και μια κιθάρα»…Και όμως…υπάρχει!
Το «Αθηναϊκό κουιντέτο “Δημήτρης Δούνης”» μας χάρισε μια διαφορετική νότα, το βράδυ της 27ης Ιανουαρίου στην πολύ ενδιαφέρουσα συναυλία που έδωσε στην αίθουσα του ωδείου Φ. Νάκας. Το κουιντέτο απαρτίζεται από τους μουσικούς: Γιάννη Γουμενάκη (μάντολα), Γιώργο Θεοδωρόπουλο (μαντολοτσέλο), Βασιλική Λεοντάρη (κλασική κιθάρα), Γιώργο Γουμενάκη και Μιχάλη Σιδηρόπουλο (μαντολίνο).
Η σύμπραξη κλασικής κιθάρας με άλλα έγχορδα αποτελεί ένα πρωτότυπο εγχείρημα, το οποίο ανοίγει έναν ακόμη δρόμο συμμετοχής της κλασικής κιθάρας σε σύνολα μουσικής δωματίου. Άλλωστε όπως υπογραμμίζεται και στο ενημερωτικό έντυπο της συναυλίας: «Το Αθηναϊκό Κουιντέτο φιλοδοξεί να συμβάλει στην προώθηση των νυκτών εγχόρδων ευαισθητοποιώντας τους σύγχρονους δημιουργούς».
To πρόγραμμα αποτελείτο από μια ευρεία γκάμα έργων, ξεκινώντας από το μπαρόκ και καταλήγοντας στην σύγχρονη κινηματογραφική μουσική. Συγκεκριμένα ακούστηκαν τα έργα: “Sinfonia in C major” (Antonio Vivaldi), “Irish Suite” (Tourlogh O΄ Carolan), “Barcarolla d΄ autunno” (Umberto Sterzati), “Tarantella Napoletana” (Raffaele Calace), “Preludio & Fuga” και “Music for play” (Claudio Mandonico), “Chitarrata” (Σπύρου Σαμάρα), “The Enterteiner” (Scott Joplin), ενώ το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με το “Cheer up Giosue” από την ταινία: “La Vita e bella” του Nicola Piovani. Η απάντηση στo ζωηρό (και ειλικρινές) χειροκρότημα του κοινού, ήταν να προστεθεί το «εκτός προγράμματος» έργο “The Concert” του Μ. Χατζιδάκι από το «Χαμόγελο της Τζοκόντας».
Δεν ήταν μια «πολυδιαφημισμένη» συναυλία. Ήταν μια συναυλία που απευθυνόταν σε ανθρώπους που πήγαν συνειδητά να απολαύσουν μια βραδιά μουσικής δωματίου, χωρίς άλλες προεκτάσεις κοσμικού χαρακτήρα που συχνά συγκεντρώνουν στις αίθουσες άλλο κοινό από το εκείνο της κλασικής μουσικής. Και πράγματι ήταν απολαυστικό το ότι δεν υπήρξε ούτε ένα χειροκρότημα μεταξύ των μερών των έργων… Το αυτονόητο γίνεται προσόν.
Το κουιντέτο θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε ξανά στην αίθουσα του φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός» τον προσεχή Μάϊο.
Τίνα Βαρουχάκη
varouchaki@gmail.com
Φεβρουάριος 2012
Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
.jpg)
