"αξίζει να τους γνωρίζουμε"
Philip Catherine: “the young Django”
Τον Philip Catherine τον ανακάλυψα τυχαία πριν από 15 περίπου χρόνια, όταν έπεσε στα χέρια μου ένα cd με τίτλο “50 years of Belgian Jazz” και μέσα στο οποίο υπήρχε μια σύνθεσή του με τίτλο “Transparence”, έκτοτε απέκτησα αρκετούς δίσκους, διάβασα γι’ αυτόν και κυρίως είχα την ευκαιρία να τον δω live 3-4 φορές.
Ο Philip Catherine είναι ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς της ευρωπαϊκής jazz σκηνής, ένας από τους πιο ιδιαίτερους κιθαρίστες και συνθέτες.
Ανήκει σε μια γενιά που είχαν την τύχη να γνωρίσουν και να παίξουν με ορισμένους από τους σημαντικότερους μουσικούς της jazz (Chet Baker, Charlie Mingus, Stephanne Grappelli, Dexter Godon).
Έχει επίσης συνεργαστεί , μεταξύ άλλων, με τους Larry Coryell, Carla Bley, Aldo Romano, Niels-Orsted Pedersen, Toots Thielemans, Aziza Mustafa Zadeh, Robert Wyatt και Erkan Ogur.
Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1942, από μητέρα Αγγλίδα και πατέρα Βέλγο. Σε μικρή ηλικία αγοράζει την πρώτη του κιθάρα, ενώ η καριέρα του αρχίζει στα 19 του χρόνια όταν αρχίζει να παίζει με τον Lou Benet.
Ο Philip Catherine συνεχίζει την παράδοση της jazz κιθάρας στο Βέλγιο (Django Reinhardt, Rene Thomas) και ήδη από τις πρώτες του ηχογραφήσεις είναι εμφανής ο ιδιαίτερος και προσωπικός του ήχος.
Ο ήχος αυτός (όπως άλλωστε και η φρασεολογία του) είναι τρομερά αναγνωρίσιμος, συνδυάζει τον λυρισμό και την έντονη μελωδικότητα με το Swing παίξιμο το οποίο κάποιες φορές φλερτάρει με τη jazz rock αισθητική της δεκαετίας του ’70.
O Philip Catherine έχει πολύ πλούσια δισκογραφία.
Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 16 προσωπικοί του δίσκοι, ενώ συμμετέχει σε πάνω από 75 ηχογραφήσεις άλλων μουσικών.Εκτός από το «κλασικό» ρεπερτόριο των jazz standards, με ιδιαίτερη αγάπη στις jazz μπαλάντες (Stella by starlight, My foolish heart, I fall in love too easily κ.α.), είναι ιδιαίτερα σημαντικές οι συνθέσεις του.
Ξεχωρίζω, μεταξύ άλλων τα:
Dance for Victor ( από το “Transparence”), Homecomings ( από το “Guitars”), Nairam ( από το “September man”), Les Enfants ( από το “Oscar”), Cote Jardin ( από το “Moods vol.1”).
ακούστε στο Tar-radio.com:
1. 5 κομμάτια του P. Catherine
2. Stéphane Grappelli "Young Django"
Το Nairam ακούγεται και στον εξαιρετικό δίσκο του Robert Wyatt “Shleep”, ενώ το Homecomings μπορεί να το βρει κανείς στον δίσκο του Erkan Ogur με τίτλο “Fretless”.
Επιλεκτική δισκογραφία
|
|
|
|
|
|
|
|
 Philip Catherine - κιθάρες Tom Harrell - τρομπέτα, φλούγκελχορν Hein Van den Geyn - κοντραμπάσσο Michel Herr - πλήκτρα 1992 Criss Cross Records |  Philip Catherine - κιθάρες Hein Van den Geyn - κοντραμπάσσο Dre Pallmaerts – τύμπανα 1988 Ιgloo Records |  Philip Catherine - κιθάρες Bert Van den Brink - πιάνο, πλήκτρα Hans Van Oousterhout - τύμπανα Hein Van der Geyn - κοντραμπάσσο 1996 Dreyfus Jazz Records |
Ο Charlie Mingus εντυπωσιασμένος τον είχε αποκαλέσει “Young Django”, o ίδιος o Catherine χαριτολογώντας λέει ότι πλέον είναι old Django και συνεχίζει ακάθεκτος τόσο της συναυλίες όσο και τις ηχογραφήσεις.
Οι φωτογραφίες προέρχονται από το εξαιρετικό site http://www.philipcatherine.com/ , όπου θα βρείτε πολύ χρήσιμες πληροφορίες για τον Philip Catherine.
Κλείνοντας, ελπίζω αυτό το κειμενάκι να αποτελέσει αφορμή για όσους δεν είχε τύχει να έρθoυν σε επαφή με τη δουλειά του Philip Catherine να ανακαλύψουν ένα πραγματικά σπουδαίο μουσικό.
Βασίλης Τζαβάρας
tzavaras@tar.gr
(Μάρτιος 2007
Philip Catherine Trio – Vlaams Radio Orchestra (2006)
Philip Catherine, Erkan Ogur, Philippe Aerts (2004)
Philip Catherine, Stephane Grappelli (1987)
Philip Catherine Trio (22-12-2006)
