“OΠΩΣ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΖΗΣΕ” Ο ΚΩΣΤΗΣ ΓΑΪΤΑΝΟΣ
Για όσους γνωρίζουν τον Κωστή Γαϊτάνο, πιανίστα, καθηγητή, συγγραφέα και ωδειάρχη, είναι κοινή παραδοχή ότι πρόκειται για μια προσωπικότητα της μουσικής που με πάθος γνώρισε και γεύτηκε όλα όσα η διαδρομή του στη ζωή του πρόσφερε. Και του πρόσφερε πολλά, ίσως επειδή ο ίδιος ήθελε να κολυμπήσει στα βαθιά νερά της καλλιτεχνικής εμπειρίας.
Κωστής Γαϊτάνος
Αυτό το βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Στρατής, είναι μια ελκυστική, πολύ ελκυστική διήγηση 190 σελίδων, της ζωής και της εμπειρίας του από την καλή τύχη της γνωριμίας του με σπουδαίους, με διάσημους, με θρύλους, όχι μόνον μουσικούς, αλλά και μουσικούς.
Το διάβασα απνευστί και είμαι βέβαιη ότι το ίδιο θα σας συμβεί! Εξήντα χρόνια στον κύκλο της τέχνης, της δράσης και του έρωτα για τη ζωή δεν είναι λίγο, όταν συνοδεύεται από απίστευτα δυνατή μνήμη και ενάργεια λόγου. Από τη μία τα γεγονότα, η πλοκή τους, η διασύνδεσή τους, από την άλλη το.. σασπενς και πολύ, πάρα πολύ αστείες ή απλώς χιουμοριστικές ιστορίες, διηγημένες σε όμορφη ελληνική απλή γλώσσα που τις κάνει να ρέουν σαν γάργαρο νερό. Θα σας πρότεινα να το επιλέξετε και για δώρο, θα το απολαύσουν και οι φίλοι το ίδιο, ακόμα κι αν δεν είναι του σιναφιού μας.
Στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο μικρά εικονίδια παραπέμπουν στους πρωταγωνιστές της διήγησης. Μικρές σύντομες αναφορές στην κάθε προσωπικότητα δένουν κάθε φορά την αλυσίδα των μνημών και της ιστοριούλας. Η αίσθηση που αφήνει η ανάγνωση είναι ότι ο συγγραφέας τα διηγείται προσωπικά στον καθένα μας, σαν να του τα εμπιστεύεται.
Τρεις πρωταγωνιστές του βιβλίου: Αράμ Χατσατουριάν, Μελίνα Μερκούρη και Μάνος Χατζιδάκις
Θα κλέψω λίγες γραμμές για να σας βάλω στο κλίμα: σελίς 86. για τον Αρθούρο Ρουμπινστάιν η διήγηση.
Στη Γλυφάδα, στην ταβέρνα του Ψαρόπουλου. Ξαφνικά φάνηκε μια μεγάλη παρέα, έχοντας στη μέση τον Ρουμπινστάιν και την γοητευτική πολωνέζα σύζυγό του Νέλα. […] κάθισαν όλοι γύρω βάζοντας τον Ρουμπινστάιν στη μέση της παρέας. Ζήτησε αμέσως να πιεί άσπρο κρασί. Δεν με νοιάζει τι θα πιω, θέλω ένα καλό ελληνικό κρασί, όχι ρετσίνα. Τον σερβίρουν, πίνει μια γουλιά, δεύτερη και αδειάζει το ποτήρι μονορούφι. C’est trés bon! Αποφαίνεται, πλαταγίζοντας τη γλώσσα του. […] εκείνη τη στιγμή έρχεται ένας βοηθός με μεγάλο ξύλινο δίσκο που περιείχε συλλογή από μεγάλα ψάρια, καραβίδες και αστακούς. Ακουμπάει το δίσκο και περιμένει τις προτιμήσεις του καθενός.[…] κάποια στιγμή φέρνουν δίπλα στον μεγάλο πιανίστα ένα σκαμπό και αποθέτουν έναν δίσκο με διάφορα πιάτα, παραγγελία της διπλανής παρέας. Ο Ρουμπινστάιν περιεργάζεται το δίσκο και ρωτάει τον Θ. Κρίτα τι είναι αυτό;. Πρόκειται για τηγανητά κεφτεδάκια και πριν προλάβει να του απαντήσει ο Ρουμπινστάιν βάζει το χέρι του στην πιατέλα και παίρνει έναν κεφτέ, τον δοκιμάζει, παίρνει δεύτερο, η γεύση τν ενθουσιάζει, παίρνει όλο το πιάτο από το δίσκο και τον προτείνει στη γυναίκα του που του λέει ντροπαλά: μα γιατί βιάζεσαι Αrthur; Εκείνος σαν κακομαθημένο παιδί δεν της απαντά αλλά γυρίζει και λέει στον Θόδωρο Κρίτα: δεν θέλω ψάρι, θέλω τέσσερα πιάτα κιοφτέ παρακαλώ!
Ο Αρθούρος Ρουμπινστάιν, και ο Βίλχελμ Κεμπφ, πρωταγωνιστές και αυτοί στο βιβλίο αναμνήσεων του Κωστή Γαϊτάνου
Αγαπητοί φίλοι, καλή ανάγνωση!
Θα σας δώσει εξαιρετική αίσθηση χαράς και αισιοδοξίας πλουτίζοντας και καθαρίζοντας παράλληλα μπροστά μας την εικόνα δεκαετιών που μάλλον δεν θα τις ξαναζήσουμε…
Quasi coda: κάθε φορά μέσα σε λίγες γραμμές αποκαλύπτεται ένας ονειρεμένος κόσμος ξέχωρα όμορφος, αγνός, αληθινός. Μερικοί έχουν το κουράγιο να κοιτάζουν με τα ίδια μάτια το παρελθόν, ενώ οι ζωντανές τους ελπίδες ατενίζουν το μέλλον…
Έφη Αγραφιώτη
Ιούλιος 2013
effie.tar@gmail.com