[προτάσεις - συνέντευξη]
BROTHERS IN PLUGS
.jpg)
Τέσσερα αδέρφια - τέσσερις αρχιτέκτονες - τέσσερις μουσικοί!
Δε γνωρίζω αν καβγαδίζουν για οικογενειακά θέματα ή αν είναι μονιασμένοι. Αν συνεργάζονται στα μαθήματα της σχολής ή ανταγωνίζονται στους βαθμούς. Tο σίγουρο όμως είναι ότι στη μουσική οι αδελφοί Αρωνίδη έχουν καταφέρει να έχουν μια θαυμάσια συνεργασία.
Brothers in plugs το όνομα της μπάντας τους που συστάθηκε για πρώτη φορά το 2004, παίζοντας αρχικά διασκευές ροκ και τζαζ κομματιών.
Με τον καιρό συνέθεσαν και τα δικά τους τραγούδια στον ήχο της ροκ και σε στίχο αγγλικό.
Τους άκουσα πρώτη φορά στο ανοιχτό θέατρο στο λιμανάκι του Ξυλοκάστρου πριν δυο καλοκαίρια. Γνώριμες μελωδίες των McCartney, U2, Kinks, Rolling Stones, καθώς και κάποια από τα δικά τους κομμάτια που πρόσφατα (τότε) είχαν γράψει. Ενθουσιάστηκα θυμάμαι από τον ήχο τους, αλλά και το χρώμα της φωνής του Βασίλη. Το μπάσο διαψεύδει τα συνήθη στερεότυπα που το θέλουν απλά να συνοδεύει την κιθάρα, καθώς έχει ενεργό ρόλο σε κάθε τραγούδι. Τα πλήκτρα επίσης αποτελούν έρεισμα σε όλες τις μελωδίες και τα τύμπανα αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο τα τραγούδια.
Το φετινό καλοκαίρι τους άκουσα ξανά στο ίδιο μέρος. Εμφανώς βελτιωμένοι, έχοντας πλέον κατακτήσει τον «ήχο» τους έπαιξαν πολλά από τα δικά τους κομμάτια, όπως και ξένες διασκευές. Ξεχώρισα τις εκτελέσεις των Life on Mars (David Bowie) και Shine on You Crazy Diamond (Pink Floyd).
Όσον αφορά στις συνθέσεις τους, στο δίσκο που μοιράζονται με το κοινό στην σελίδα τους στο myspace ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν τα Can't Find A Shelter (με το χαρούμενο πιασάρικο ριφάκι στα πλήκτρα), I'll Take A Breath, Let's Shoot The Night (με την υπέροχη αρμονία κιθάρας-μπάσου), The Day Just Began, Mrs Proper και Keep Them Alive.
Το εγχείρημα τους να ξεκινήσουν καριέρα στη σημερινή «Ελλάδα των μπουζουκιών» και μάλιστα με αγγλικό στίχο είναι παρακινδυνευμένο. Όμως δείχνουν να έχουν το ταλέντο και την επιμονή. Είναι υποχρέωση μας όμως, ειδικά εμάς των νέων να στηρίζουμε τις καλές νέες προσπάθειες (κι όχι αυτές του τύπου Μύρωνα Στρατή ή Πέτρου Μπουσουλόπουλου!) Πιστέψτε με, οι Brothers in Plugs το αξίζουν.
Σε ένα πανό στο live τους είχαν γράψει χαρακτηριστικά «Keep us Alive» στηριζόμενοι στον τίτλο ενός τραγουδιού τους. Αξίζει να τους κρατήσουμε ‘ζωντανούς’; Ακούστε τη μουσική τους από τα παρακάτω λινκ και η απόφαση είναι δική σας.
Τα μέλη της μπάντας:
Βασίλης - Κιθάρα/Φωνή
Κοσμάς - Μπάσο
Δαμιανός - Πλήκτρα/Φωνητικά
Ηλίας – Ντραμς
Παρακάτω υπάρχουν χρήσιμοι σύνδεσμοι γα να γνωρίσετε τη δουλειά τους
καθώς και κάποια βίντεο από live εμφανίσεις τους:
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΤΟ TaR
Είναι καταπληκτικό. Διάβασα στο βιογραφικό σας ότι σπουδάζετε όλοι αρχιτεκτονική. Επίσης δημιουργήσατε μαζί το συγκρότημα. Σε όλα μαζί λοιπόν;
Βασίλης: Σε όλα μαζί!
Κοσμάς: Κοίτα, η αρχιτεκτονική είναι μια σχολή που το πεδίο της ξεκινάει από την επιστήμη και φτάνει μέχρι την τέχνη. Και επειδή και οι τέσσερις έχουμε ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά- και με τη ζωγραφική και τη μουσική- είναι κάτι το οποίο μας κάλυπτε. Άλλωστε είναι μια σπουδή που έχει σχέση και με τη μουσική, στις δομές τους υπάρχουν κάποιες αντιστοιχίες.
Τα γούστα σας στη μουσική είναι κοινά ή συγκλίνουν σε κάποιο είδος μόνο; Έγιναν, δηλαδή, υποχωρήσεις για να κάνετε κάτι όλοι μαζί;
Βασίλης: Η μουσική που ακούει ο καθένας μας διαφέρει. Αλλά στο ροκ δε χρειάστηκε να κάνουμε κάτι στην άκρη. Δεν είπαμε «σταματάμε να ακούμε αυτά – ακούμε μόνο ροκ». Για παράδειγμα ο Κοσμάς και ο Ηλίας έχουν πολύ πιο τζαζ ακούσματα από εμένα και το Δαμιανό που παίζουμε κιθάρα και πλήκτρα. Νομίζω αυτό φαίνεται και στα κομμάτια, το rhythm section δεν είναι τόσο κλασικό ροκ.
Τα τραγούδια γράφονται από όλους;
Βασίλης: Τα τραγούδια σαν μελωδία και στίχο γράφονται σε πρωταρχικό στάδιο από εμένα αλλά το performance γίνεται από όλους μαζί. Συνήθως φέρνω ένα τραγούδι που παίζω με μια κιθάρα και κάποιες βασικές ιδέες πάνω στις οποίες μετά δουλεύουμε και οι τέσσερις.
Ηλίας: Ο καθένας προτείνει κάτι για το μέρος του, αλλά και για τον συνολικό ήχο του κομματιού.
Βασίλης: Ή και κάποια διαφοροποίηση στη σύνθεση.
.jpg)
Η θεματολογία των στίχων;
Βασίλης: Τα τραγούδια μιλούν για τα ανθρώπινα συναισθήματα, την αγάπη, τον έρωτα, την αισιοδοξία, την απαισιοδοξία… καθώς και για κοινωνικά θέματα.
Θυμάμαι σε ένα live σας που παίξατε το “The fire is coming down” και είχες πει ότι το γράψατε για τα δάση που είχαν καεί πρόσφατα.
Βασίλης: Ναι, αυτό το κομμάτι το είχα γράψει όταν γυρίζαμε από την Ελαφόνησο που ήμαστε διακοπές και οι τέσσερις μαζί και ήταν εκείνες οι μέρες που καίγονταν τα δάση στην Πελοπόννησο.
Τελικά, μα σε όλα μαζί;
(γέλια)
Βασίλης: Ναι, ναι διακοπές παρέα!
Πάντως πολλά από τα κομμάτια μας ασχολούνται με κοινωνικά θέματα όπως ήταν και αυτό που συνέβη τότε. Δεν γίνεται τέτοια γεγονότα να μη μας επηρεάσουν και συνεπώς να μείνουν έξω από τη μουσική μας.
Θέλω να μου δώσετε ένα χαρακτηρισμό για τον καθένα στο γκρουπ.
Δαμιανός: Εγώ πάντως είμαι ο γκρινιάρης!
(γέλια – όλοι συμφωνούν!)
Βασίλης: Κι εγώ είμαι γκρινιάρης, αλλά νομίζω ότι είμαι και λίγο ο booster της παρέας, δηλαδή εγώ τους μαζεύω να κάνουμε κάτι.
Μετά, ο Κοσμάς είναι ο πιο «άλλ’ αντ’ άλλων». Δηλαδή πρέπει να τον παρακαλάς να έρθει για πρόβα.
Κοσμάς: Eίμαι ο άτακτος!
Βασίλης: Ο Ηλίας είναι ο πιο πειθαρχημένος.
.jpg)
Ποιά είναι η σχέση σας με την κλασική μουσική παιδεία;
Βασίλης: Έχω κάνει βιολοντσέλο σε μικρότερη ηλικία με το Δημήτρη Γούζιο, ο οποίος είναι το πρώτο τσέλο στην κρατική ορχήστρα και τυχαίνει να είναι φίλος μας. Έχουμε αρκετή live εμπειρία κλασικής μουσικής στο μέγαρο, λόγω της σχέσης μας με αυτόν τον άνθρωπο. Επίσης έχουμε ακούσει και αρκετούς κλασικούς δίσκους στο σπίτι, μιας και ο πατέρας μας αγαπά αυτό το είδος. Ακούμε, χωρίς να ξέρουμε πάντα τί, αλλά υποσυνείδητα σίγουρα έχει περάσει μέσα μας ένα κομμάτι κλασικής παιδείας στη μουσική.
Ηλίας: Επίσης, εγώ και ο Δαμιανός έχουμε κάνει έξι χρόνια κλασικό πιάνο.
Οι δικοί σας άνθρωποι, οι γονείς σας θα είναι πολύ περήφανοι φαντάζομαι. Σας στηρίζουν;
Βασίλης: Αναμφισβήτητα. Μας παρέχουν τον εξοπλισμό, που στη φάση που είμαστε τώρα είναι πολύ σημαντικό. Αλλά κακώς το είπα αυτό πρώτο… Τους αρέσει πολύ αυτό που κάνουμε!
Κοσμάς: Το πιο σημαντικό απ’ όλα, επειδή η μουσική είναι θέμα αισθητικής τελικά, είναι η καλλιέργεια που παίρνεις. Αυτό που είπε και πριν ο Βασίλης: τα ακούσματα που έχεις μέσα στο σπίτι σου εγγράφονται χωρίς να ξέρεις ακριβώς τί ακούς κι επειδή τυχαίνει και ο πατέρας μας να έχει πολύ πλούσια δισκοθήκη (τζαζ, κλασική, ροκ) όλα αυτά τα ακούσματα έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους σε όλους μας. Αυτό νομίζω φαίνεται στο παίξιμό μας και στις συνθέσεις μας. Αυτό το ‘εφόδιο’ λοιπόν είναι το πιο σημαντικό, αλλά πέρα απ’ αυτό υπάρχει και η στήριξη – ψυχολογική και οικονομική.
Πρόσφατα δημοσιεύθηκαν στο Tar κάποια άρθρα σχετικά με το downloading και τα δικαιώματα των δημιουργών πάνω στο πνευματικό τους έργο. Εντούτοις, το downloading και γενικότερα το διαδίκτυο έχουν βοηθήσει νέα συγκροτήματα στη διάδοση της μουσικής τους. Ποιά η άποψή σας, μιας και γνωρίζω ότι έχετε χρησιμοποιήσει κι εσείς το διαδίκτυο γι’ αυτόν το σκοπό.
Βασίλης: Ειδικά στη φάση που είμαστε μέχρι και τώρα (δεν έχουμε δηλαδή δισκογραφία – είχαμε μουσική σε μορφή demo ηχογραφημένη) το downloading πιστεύω μόνο υπέρ μας λειτούργησε. Δεν θα λέω όμως το ίδιο όταν κυκλοφορήσει και το πρώτο μας album... Δεν είμαι ενάντια στη διάδοση της μουσικής μέσω του διαδικτύου. Με συνθήκες όμως που να μην προσβάλλουν ούτε την ποιότητα της μουσικής ούτε τα νόμιμα δικαιώματα του δημιουργού. Θα μπορούσε απλώς η μουσική να κυκλοφορεί σε χαμηλότερες τιμές μέσω του διαδικτύου για ευνόητους λόγους. Εμείς πάντως προτιμάμε να ξεφυλλίζουμε ένα όμορφο booklet και να βάζουμε το cd να παίξει σε ένα καλό ηχοσύστημα.
.jpg)
Είναι εύκολο για τους νέους μουσικούς να μπορέσουν να ασχοληθούν απρόσκοπτα με τη μουσική δημιουργία ή είναι απαραίτητο να έχουν και μια παράλληλα πιο σίγουρη, από οικονομικής άποψης, ενασχόληση;
Κοσμάς: Αυτή είναι μεγάλη ιστορία και νομίζω ότι για να ασχοληθείς με αυτό που σου αρέσει πολύ στη μουσική πρέπει δυστυχώς να έχεις ήδη μια οικονομική άνεση. Ίσως αυτή να τη βρεις και σε μια παράλληλη δουλειά. Τώρα είμαστε και σε μια ηλικία που δε δουλεύουμε – οι τρεις τουλάχιστον καθόλου, λόγω της σχολής. Είναι λάθος όμως για μένα, η λύση του να παίζεις παράλληλα και σε μουσικές που δεν σε ευχαριστούν με σκοπό να τα βγάζεις πέρα οικονομικά. Εκτός πια και αν είναι το μόνο που ξέρεις να κάνεις. Είναι προτιμότερο κατά τη γνώμη μου να έχεις και κάποια άλλη επαγγελματική ενασχόληση. Όσον αφορά εμάς, ο στόχος είναι το να καταφέρουμε ως γκρουπ να συντηρούμαστε οικονομικά από τη δουλειά μας.
Μιας και ανέφερες το στόχο – στόχος των ροκ συγκροτημάτων του ’60 ήταν οι γυναίκες, η δόξα και τα λεφτά. Ισχύει το ίδιο και για εσάς;
Βασίλης: Εννοείται!
Κοσμάς: Ναι. Και με την ίδια σειρά!
(γέλια)
Ηχογραφείτε το πρώτο σας άλμπουμ. Μιλήστε μου γι’ αυτό. Πώς προέκυψε;
Βασίλης; Προέκυψε φυσικά, γιατί εδώ και δύο χρόνια περίπου παίζουμε στα live αρκετά δικά μας κομμάτια, τα οποία θεωρούμε ότι ήρθε η ώρα να τα ‘δημοσιεύσουμε’ – έχουν πια ωριμάσει, τα έχουμε παίξει αρκετά. Όμως είναι και θέμα συγκυριών, δηλαδή γνωριστήκαμε με κάποιον παραγωγό σ’ ένα πάρτυ και έτσι ξεκίνησε μια ιστορία ευχάριστη για εμάς!
Τα τραγούδια του άλμπουμ είναι αυτά που γνωρίζει το κοινό από τη σελίδα του myspace; Θα υπάρξει διαφοροποίηση στην ενορχήστρωση ή κάπου αλλού ενδεχομένως;
Βασίλης; Θα υπάρξει διαφορά. Τα demo που έχουμε ανεβάσει στο myspace και στη σελίδα μας είναι γραμμένα σχεδόν την ώρα της σύνθεσης. Μόλις ένα κομμάτι αποκτά υπόσταση, συνήθως το ηχογραφούμε σε μια μορφή demo. Παρόλα αυτά, υπάρχει κομμάτι που το παίζουμε ίδιο με την πρώτη φορά που το παίξαμε, αλλά υπάρχουν και άλλα που έχουν μετεξελιχθεί.
Ηλίας: Και τα κομμάτια στο δίσκο θα είναι διαφορετικά από αυτά που έχουμε στο myspace.
Βασίλης: Υπάρχουν πάνω από είκοσι κομμάτια δικά μας που παίζουμε στις συναυλίες, από τα οποία έντεκα θα κυκλοφορήσουν σε δίσκο.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα ελληνικό συγκρότημα ροκ να προωθήσει τη δουλειά του στην Ελλάδα; Και (πόσο μάλλον) με όχι ελληνικό στίχο;
Βασίλης: Μάλλον θα είναι αρκετά δύσκολο!
Είναι ελάχιστα τα δείγματα Ελλήνων καλλιτεχνών που κατάφεραν να κάνουν κάτι στο χώρο της δισκογραφίας, με στίχο αγγλικό. Πρόσφατο παράδειγμα μου έρχεται μόνο ένα, η Μόνικα, Είστε αισιόδοξοι παρόλα αυτά;
Βασίλης: Εγώ είμαι αισιόδοξος, όχι αποσκοπώντας μόνο στο ελληνικό κοινό. Ζούμε σε μια εποχή που η πληροφόρηση είναι τόσο εύκολη παγκοσμίως και νομίζω ότι με σωστές συνθήκες μπορείς να κάνεις τη μουσική σου να ακουστεί παντού. Κάτι τέτοιο δε θα γινόταν πριν λίγα χρόνια. Π.χ. πριν τριάντα χρόνια γνωρίζαμε μόνο τους Socrates ή τους Aphrodite’s Child.Και λίγα χρόνια λέω... Έπρεπε να υπάρχουν μεγάλες προϋποθέσεις για να κάνεις κάτι έξω. Σήμερα νομίζω και θέλω να ελπίζω, ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν πιο εύκολα.
Σε ποιο κοινό απευθύνεστε;
Βασίλης: Σε όλους! Νομίζω ότι αν έρθεις σε μια συναυλία μας θα δεις, από παιδιά που δεν έχουν τελειώσει το σχολείο μέχρι εξηντάρηδες που θυμούνται το ροκ! Δηλαδή νομίζω ότι πιάνουμε μια ευρεία κλίμακα ηλικιών. Από μαθητές, έως και συνταξιούχους!
Τα τραγούδια σας έχουν πολύ όμορφες και πρωτότυπες μελωδίες, κάτι σπάνιο στις μέρες μας. Επίσης τα δεύτερα φωνητικά μου θυμίζουν συγκροτήματα της δεκαετίας του ’60: Beatles, Kinks, κτλ. Ποιες οι επιρροές σας;
Δαμιανός: Καλά τα είπες. Beatles, Kinks, κτλ!
(γέλια)
Βασίλης: Rolling Stones, Lou Reed, David Bowie…
Ηλίας: Led Zeppelin, Pink Floyd
Ελληνικό ροκ ακούτε;
Βασίλης: Η αλήθεια είναι ότι δεν ακούμε. Αλλά ίσως έτυχε.
Κοσμάς: Είναι πολύ διαφορετικό το στυλ του ελληνικού ροκ με αυτό που υπάρχει, για παράδειγμα στην Αγγλία. Το ελληνικό ροκ εμένα μου ακούγεται σα να πηγαίνει προς το έντεχνο ή προς το λαϊκό. Όχι λόγω εκτέλεσης· ο ήχος του ελληνικού στίχου πάει προς τα εκεί.
Βασίλης: Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ- βέβαια αυτά είναι ξένα κομμάτια- το «Ξενοδοχείο» του Σαββόπουλου. Αυτός ο δίσκος είναι ροκ!
Αν ο παραγωγός σας, σας έλεγε ότι πρέπει να βάλετε και κάποια ελληνικά κομμάτια στο δίσκο- όχι όλα- έτσι ώστε να γίνετε ευκολότερα αποδεκτοί στο κοινό, θα το επιχειρούσατε;
Δαμιανός: Εννοείς στο ελληνικό κοινό πιο αποδεκτοί.
Κοσμάς: Αυτό το έχουμε ήδη αντιμετωπίσει σα σκέψη.
Βασίλης: Και σα διαφωνία, σε κάποιο βαθμό, μεταξύ μας. Εγώ, για παράδειγμα, που γράφω το στίχο, μου είναι πολύ μακριά από τα ακούσματά μου ο ελληνικός στίχος. Έχει να κάνει και με αυτό που σε φτιάχνει στην τελική. Δεν το αποκλείω ιδεολογικά, αλλά δε με φτιάχνει. Ίσως κάποτε να μου αλλάξει αυτή η άποψη. Προς το παρόν όχι!
Έχετε σκοπό στο μέλλον να επιχειρήσετε πιο περίπλοκες συνθέσεις;
Κοσμάς: Νομίζω ότι το να παίζεις ή να συνθέτεις επί τούτου περίπλοκα είναι κάτι σαν, καλή ώρα όπως συζητάμε τώρα, να μιλούσα εγώ πολύ γρήγορα και με βαρύγδουπες ασυναρτησίες. Θέλω να πω, ότι δεν έχει σχέση η αξία της μουσικής με την πολυπλοκότητα. Είναι πιο ωραίο να μπορείς να πεις με απλό τρόπο κάποια πράγματα τα οποία…
Βασίλης: Να ξεκαθαρίσω ότι ακούμε γκρουπ με περίπλοκες μουσικές και μας αρέσουν πολύ. Ακούμε Genesis, Yes, Jethro Tull, κτλ. Αλλά δε μας έχει προκύψει ακόμα να το βγάλουμε στα κομμάτια μας.
Κοσμάς: Εγώ ακούω τζαζ που είναι μια μουσική αυτοσχεδιαστική άκρως πολύπλοκη στο παίξιμο. Όταν παίζουμε όμως μαζί με τα παιδιά, δεν ταιριάζει στο ύφος μας να παίξω έτσι. Δε γίνεται αυτό επειδή περιορίζω τον εαυτό μου. Γίνεται γιατί ακούω το σύνολο του ήχου που βγάζουμε.
Βασίλης: Συμφωνώ με αυτό που είπε ο Κοσμάς. Το γκρουπ νομίζω ότι είναι το αποτέλεσμα του ήχου των τεσσάρων μας που υπηρετεί κάποιες μελωδίες μιας βασικής σύνθεσης. Το να γίνουν αυτές πολύπλοκες ή κάτι παραπάνω, θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας ωρίμανσης που θα έρθει φυσικά. Δε γίνεται να το συζητήσουμε πριν μπούμε σε ένα δωμάτιο να παίξουμε.
Σε μια χώρα, όπου ο Βέρτης και ο κάθε Βέρτης- τον αναφέρω γιατί εκπροσωπεί ένα μεγάλο κοινό- μονοπωλεί και γίνεται ολοένα και πιο αποδεκτός από τις νέες γενιές, δε νιώθετε λίγο «εκτός»;
Βασίλης: Βέρτης; Ποιός είναι αυτός;
(γέλια)
Κοσμάς: Τον ξέρω.
Βασίλης: Τον ξέρει ο Κοσμάς που του αρέσουν πρώτα οι γυναίκες και μετά τα υπόλοιπα!
(γέλια)
Εγώ νομίζω ότι το ροκ όλους μπορεί να τους αγγίξει σε ένα βαθμό. Είναι ενωτική μουσική!
Τέλος, θέλω να μου πείτε τα μελλοντικά σας σχέδια. Ολοκληρώνεται ο δίσκος. Τι να περιμένουμε μετά;
Βασίλης: Όπως είπα και πριν στόχος μας είναι τα live. Όσα περισσότερα και όσο ευρύτερα γίνεται. Να ακουστεί η μουσική μας σε όσο περισσότερο κόσμο είναι δυνατόν.
Κοσμάς: Στην Ελλάδα και έξω. Δηλαδή είμαστε διατεθειμένοι να παίξουμε και έξω.
Βασίλης: Όχι μόνο διατεθειμένοι. Είναι ο στόχος!
Ακολουθούν αμφίδρομα ευχαριστήρια, όπως είθισται σε κάθε καλή συνέντευξη, και σβήσιμο του μαγνητοφώνου…
Αλέξης Γκέγκιος
Δεκέμβριος 2009
Επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
_1.jpg)
