Andrés Segovia
Με την συμπλήρωση των 20 χρόνων από το θάνατο του Andrés Segovia, θα ήταν χρήσιμο να αναλογιστούμε το έργο και την προσφορά του, στην εξέλιξη και διάδοση της κιθάρας καθώς και τις υποχρεώσεις που δημιουργεί αυτή η προσφορά του σε όλους εμάς που αγαπάμε και μοχθούμε για το όργανο αυτό και θέλουμε να λεγόμαστε επαγγελματίες κιθαριστές.
Σκεφθείτε, ότι ξεκίνησε την καλλιτεχνική του διαδρομή, σε μια εποχή πού κιθαριστής σήμαινε μουσικός δευτέρας διαλογής,
αφού εκείνη την εποχή στην συνείδηση του κοινού αλλά και των υπολοίπων μουσικών, η κιθάρα σήμαινε όργανο με περιορισμένες δυνατότητες ικανό για συνοδεία τραγουδιού ή δευτερεύοντα ρόλο σε λαϊκές ορχήστρες.
Αντίθετος στην άποψη πολλών ικανών κιθαριστών της εποχής του, όπως των M. Llobet, F. Tàrrega, E. Pujol κ.α που πίστευαν ότι η κιθάρα μπορούσε μόνο να ανταποκριθεί σε αίθουσες με περιορισμένη χωρητικότητα, ο A. Segovia επεδίωκε τα ρεσιτάλ του να πραγματοποιούνται σε αίθουσες ακόμη και 2.000 ατόμων!! Θέλοντας φυσικά με αυτόν τον τρόπο, να αποδείξει, πως η κιθάρα δεν υστερούσε σε τίποτα έναντι των άλλων οργάνων.
Πολλές φορές δε, παρότρυνε ή ακόμα και ενέπνεε πληθώρα σημαντικών συνθετών να γράψουν έργα αποκλειστικά για την κιθάρα, με αποτέλεσμα τον εμπλουτισμό του ρεπερτορίου του οργάνου και με φυσική συνέπεια η κιθάρα να δηλώνει παρούσα στην εξέλιξη της μουσικής του 20ου αιώνα.
Τέλος, ως δάσκαλος μετέδωσε τις γνώσεις και το πάθος του σε νεότερους κιθαριστές, δημιουργώντας ολόκληρες στρατιές άξιων καλλιτεχνών σε όλο τον πλανήτη.
Αναμφισβήτητα ο A.
Ιάκωβος Κολανιάν
(Αθήνα, Μάιος 2007)
