COPLAS
Στιχάκια με αφορμή την τέχνη του Φλαμένκο, μιας καθαρά μεσογειακής μορφής τέχνη, χτισμένης πάνω στο αιώνιο, διαχρονικό, χαώδες δίπολο του Έρωτα και του Θανάτου.
Στιχάκια της καρδιάς, χωρίς να έχω καμιά πρόθεση να δρέψω ποιητικές δάφνες.
GUITARRA FLAMENCA 1
Μόνο μια κιθάρα Ανδαλουσιάνικη,
Καλά στεριωμένη
Κι ώριμη,
Παιγμένη με ευαισθησία
Και δύναμη, μπορεί αυτόν τον ήχο να γεννήσει,
Τον ήχο που
Τις πέτρες κάνει να ραγίζουν,
Τις καρδιές να λιώνουν
Σαν με σιρόπι από ροδοπέταλα
Κι ανθόνερο,
Και τις πορτοκαλιές να στάζουν
Θλίψη, σκουριά και ηλιόφως...
(Μάης 2005)
GUITARRA FLAMENCA 2
Ήχοι
Πράσινοι,
Ιριδισμοί πορφυροκόκκινοι
Ένταση γεμάτοι,
Στις ξύλινες
Παλλόμενες
Ευγενικές καμπύλες–
Συχνότητες προαιώνιες, Πυθαγόρειες.
(Μάης 2005)
Farruca (Για τον Antonio Gades)
Ποτέ τα μάτια μου ξανά
Δεν θα ρουφήξουν
Του κορμιού σου
Την αγέρωχη, αταλάντευτη γραμμή–
–κοντάρι του ήλιου,
Οταν τη Farruca οδηγούσες
Με περισσή ευγένεια
Και ήθος λιονταρίσιο,
Σιωπούσαν τα τζιτζίκια,
Σιωπούσε ο άνεμος.
Antonio Gades, Christina Hoyos – Δυο μεγάλοι μύστες της τέχνης .
Το ίδιο ποίημα, όπως το φαντάστηκα αρχικά στα Καστιλλιάνικα:
(Η αρχική έμπνευση προήλθε από τη σκηνή που μεγάλος καλλιτέχνης
Διδάσκει την Farruca στην μαθητευόμενή του Laura–Carmen,
Στην ομώνυμη ταινία του Carlos Saura).
FARRUCA
Nunca más
Mis ojos van a disfrutar
La línea de tu cuerpo
Balanzada y arrogante,
Hecha de rayos de sol
¡Que no puedo ver más!
La farruca que tu has llevado
Con esa estética,nobleza y purísmo
Se hace callan las cígarras,
Se hace calla el viento.
(Mayo 2017)
JUERGA (Η συγκέντρωση)*
Πρόσωπα χλωμά,
Χαραγμένα λες σε ατσάλι
Και στην πορφυρή
Του χρόνου την αρμύρα,
–ανάσες βαριές.
Κιθάρα από κυπαρίσσι,
Κι έβενο αφρικάνικο,
Κλαίει,
Κλαίει και στενάζει,
Σαν ψυχούλα μ’ ασημοκλωστές μπλεγμένη
Στην γλυκόπικρη του
Cantaor κραυγή.
Κι αυτός, στεγνός, ρυτιδωμένος,
Σαν απ’ την “ταφή του Οργκάθ” βγαλμένος,
Απ’το στοιχειό πυρπολημένος,
Σκυφτός, ισορροπώντας στον Φρύγιο τρόπο...
Με φωνή να βγάζει αίμα και στάχτη....
Και να, η Amaya, στην ανάσα του compás
Σηκώνεται,
Τον λεπτόμισχο κορμό αναρριπώντας,
Με αραχνοδάχτυλα χορεύει
Σε κινήσεις μεταξένιες–
Ίδια ορχιδέα που παραπαίει
Στο σφύριγμα τ’ανέμου.
Μαύρο φόντο, μαύροι ήχοι,
Η ιέρεια τη μαντήλα γυροφέρνει....
Σπάζουν καθρέφτες οι σιωπές
Και το αγγελικό χαμόγελο
Του Φεντερίκο να ψιθυρίζει
« Που έδυ σου το κάλλος,
Ω γλυκύ μου έαρ...»
*Ο όρος «συγκέντρωση» υπονοεί την μυητικής τελετουργίας συμμετοχή των ολίγων «επαϊόντων».
MILONGA (Στον Jorge Cardoso)*
Τραγούδησε για μένα μια Milonga,
Mia Milonga που τα στήθια μου
Το μέλος της ματώνει!
Που με βαλανιδιού χινοπωριάτικου χρυσόσκονη
Τις σκοτεινές σκιές ραντίζει
Των αιθερικών στροβίλων της καρδιάς μου
Χόρεψε, Blanca**
Για μένα μια Milonga
Με το χρυσόμαυρο μετάξι
Του Mantón σου,
Ανάερο επενδύτη
Των ασημένιων μου ονείρων
Στην κιθάρα σου
Παίξε για μένα μια Milonga
Jorge, αισθαντικέ μου,
Με ήχους λεπτεπίλεπτους
Απο τις νεραιδοχορδές σου
–ασημένιες και σάρκινες–
Σε Δώρια τετράχορδα να τανύονται
Γεμάτα μελαγχολία!.
(Ιούνης 2017)
*Jorge Cardoso: Μεγάλος κλασικός κιθαριστής και συνθέτης
** Blanca del Rey: Μεγάλη ιέρεια του baile grande
MILONGA: Μαζί με τις Guajiras, Colombianas, αποτελούν τα λεγόμενα cantes de ida y vuelta, ήτοι τραγούδια που έκαναν τη διαδρομή Ισπανία– Ν. Αμερική– και ξανά Ισπανία, για να ενσωματωθούν στο Ιβηρικό Φλαμένκο!
LA GUITARRA
(Απο τα Romances του Federico Garcia Lorca, σε δική μου απόδοση, στη μνήμη του Εξαίρετου κιθαριστή Quique ( Enrique) Paredes (1955-2017 )
Στ’ ανοιχτό το σταυροδρόμι,
Έξι είν’ οι παρθένες που χορεύουν!
Τρεις από σάρκα,
Τρεις από ασήμι.
Τις ψάχνουν τα όνειρα του χτες–-
Μα, σφιχταγκαλιασμένες τις κρατά
Ένας χρυσός Πολύφημος–-
Η ΚΙΘΑΡΑ!
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
egalat@tee.gr
Αύγουστος 2017
Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)
