ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΒΡΑΚΟΣ: Τριάντα χρόνια στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης!
(της Έφης Αγραφιώτη)
[μουσικές αναφορές]

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΒΡΑΚΟΣ
Μικρό αφιέρωμα

Τριάντα χρόνια στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης!

Γενέθλιος χρόνος για έναν ακόμα διαπρέποντα Έλληνα λυρικό τραγουδιστή:

Από το 1969 τραγουδάει, από το 1979 διαπρέπει. Αδαμάντινος χαρακτήρας, εργασιομανής και αφιερωμένος στη δουλειά του, σοβαρός και απλός συγχρόνως, είχε την ικανότητα αλλά και την τύχη να κάνει το μεγάλο βήμα μετά τις πρώτες του επιτυχείς παραστάσεις στη Λυρική Σκηνή. Ο περιζήτητος μπάσος έκανε το ντεμπούτο του στο ρόλο του Zaccaria (Nabucco) στην ΕΛΣ και στην Ιταλία το 1976 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Messa da Requiem του Verdi, στο Σπολέτο Το 1979 τραγούδησε στη Νέα Υόρκη.
Από το 1980 είναι πρωταγωνιστής της Όπερας του Σικάγου, έχει ερμηνεύσει πρωταγωνιστικούς ρόλους στις όπερες Aida, Lakmé, Samson et Dalila, Macbeth, Luisa Miller, Les Contes ď Hoffmann, La Sonnambula, La Forza del Destino, Tosca, Roméo et Juliette, Die Meistersinger von Nürnberg, I Capuleti e i Montecchi και Fidelio. Έχει εμφανιστεί επίσης στη Λυρική Όπερα του Σικάγου ως Timur στη νέα παραγωγή του David Hockney Turandot, ως Walton στους I Puritani μαζί με την June Anderson και ως Prince Gremin στον Eugene Onegin. Στη Metropolitan Opera συνέπραξε στις παραγωγές Luisa Miller, Don Giovanni, Don Carlo και Turandot. Εμφανίστηκε επίσης μεταξύ άλλων στην Όπερα της Νάπολης ως Don Alfonso στη Lucrezia Borgia, σε μια συναυλιακή παρουσίαση του Otello του Verdi με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Σικάγου και στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης υπό τη διεύθυνση του Georg Solti, στην Όπερα του Κολοράντο στον Don Carlo και στην έναρξη του Φεστιβάλ Όπερας του Λονδίνου στο Nabucco του Verdi.

1989 Avery Fischer NY, Tucker Gala

 Συνέπραξε με την Ορχήστρα Ραδιοφώνου και Τηλεόρασης της Μαδρίτης στη Messa da Requiem του Verdi, υπό το Rafael de Burgos. Συμμετείχε στο Φεστιβάλ της Αιξ-αν-Προβάνς στη Missa Solemnis του Beethoven, στο Stabat Mater και τη Messa di Gloria του Rossini και στο Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ στον Don Giovanni και τους Le Nozze di Figaro του Mozart. Έκανε το ντεμπούτο του στη Metropolitan Opera ως Il grande Inquisitore στον Don Carlo και στη συνέχεια ερμήνευσε κεντρικούς ρόλους στις όπερες Aida, Ernani, Il Trovatore, Les Vepres Siciliennes, Roméo et Juliette, Don Giovanni, Turandot και Simon Boccanegra.

Μετροπόλιταν Όπερα Ν. Υόρκης

Εγκαινίασε την περίοδο 1996-97 περιοδεύοντας με το Τeatro Comunale της Φλωρεντίας στην Ιαπωνία, όπου τραγούδησε το ρόλο του Ramfis στην Aida. Εξαιρετική επιτυχία σημείωσαν οι ερμηνείες του στους ρόλους του Lorenzo (I Capuleti e i Montecchi) στη Βαστίλη, του Pimen (Boris Godunov) με τη Μεγάλη Όπερα του Χιούστον και του Samson (Samson et Dalila) στο Μπουένος Άιρες. Αξιοσημείωτες εμφανίσεις του κατά την περίοδο 1997-98 υπήρξαν οι ρόλοι του Raimondo στη Lucia di Lammermoor στη Σκάλα του Μιλάνου, του Timur στην Turandot στο Παρίσι (Βαστίλη) και τη Σεβίλλη, του Ferrando στον Il Trovatore στη Μετροπόλιταν Όπερα. Στο τέλος της περιόδου εμφανίστηκε ως Il grande Inquisitore στον Don Carlo, στο Δημοτικό Θέατρο του Ρίο ντε Τζανέιρο. Έχει εμφανιστεί πολλές φορές στη Metropolitan Opera, στη Λυρική Όπερα του Σικάγου, το Κόβεντ Γκάρντεν, την Όπερα του Παρισιού, τη Σκάλα του Μιλάνου, το Teatro Comunale της Φλωρεντίας, την Όπερα της Ρώμης, στην Μπολόνια, το Μπορντώ, τη Μασσαλία, τη Γένοβα και την Κολωνία.

 Ως πρωταγωνιστής έχει συμπράξει με μεγάλα ευρωπαϊκά Φεστιβάλ όπως αυτά του Σάλτσμπουργκ, του Μπρέγκεντς, της Αιξ-αν-Προβάνς και του Γκλάιντμπερν. Έχει ερμηνεύσει σε κοντσέρτα έργα με τις Συμφωνικές Ορχήστρες του Σικάγου, του Κλήβελαντ, της Μινεσότα, του Πίτσμπουργκ, του Σινσινάτι, του Μόντρεαλ, του Άμστερνταμ και του Παρισιού, υπό τη διεύθυνση των Αρχιμουσικών Daniel Barenboim, James Conlon, Sarl Dutois, Bernard Haitink, James Levine, Giuseppe Patanè, Helmut Rilling, Georg Solti και Riccardo Muti.
Εγκαινίασε την περίοδο 1998-99 ερμηνεύοντας τον Timur στην Turandot με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Μιλγουόκι, ρόλο που επανέλαβε το φθινόπωρο του 1999 με την Εθνική Όπερα του Παρισιού. Κατόπιν εμφανίστηκε στην Aida και στον Il Trovatore στη Metropolitan Opera. Επέστρεψε στην Ευρώπη για να ερμηνεύσει το Lorenzo στην όπερα I Capuleti e i Montecchi, το Raimondo στη Lucia di Lammermoor στην Εθνική Όπερα του Παρισιού και το Ramfis στην Aida, που παρουσιάστηκε στο Teatro La Fenice της Βενετίας.  Στον ίδιο ρόλο τον ακούσαμε και στην Αίντα που παρουσίασε η Λυρική μας Σκηνή το φετινό καλοκαίρι στο Ηρώδειο.

Ηχογράφησε τη Norma με το VARA Radio τον Ιανουάριο του 1999 και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα για να ερμηνεύσει και να ηχογραφήσει την Επιστροφή της Ελένης του Θ. Μικρούτσικου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το Μάρτιο του 2000 ερμήνευσε το ρόλο του Pagano στην όπερα του Verdi I Lombardi alla prima Crociata (ΜΜΑ, υπό τον Angelo Cavallaro), ενώ τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς συμμετείχε στην παρουσίαση του Stabat Mater του Rossini (Πασχαλινή Συναυλία Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών). Για το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης ερμήνευσε το Raimondo Bidebent στη Lucia di Lammermoor του Donizetti την άνοιξη του 2004 και τον Timur στην Turandot του Puccini το Νοέμβριο του 2005.
Στις ηχογραφήσεις του περιλαμβάνονται ρόλοι όπως του Commendatore (Don Giovanni, ΕΜΙ/Angel, υπό τον Bernard Haitink) και του Lodovico (Otello, Decca/London, υπό τον Georg Solti). Επίσης ηχογράφησε τις Les Danaïdes του Salieri και την Piccola Messa Solenne του Rossini (ΕΜΙ), τη Norma, τη La Vestale και το Rigoletto (SONY, υπό το Riccardo Muti).

Από την περυσινή συνεργασία με τον Μ. Θεοδωράκη

Πέρασε μεγάλο μέρος από το φετινό καλοκαίρι στην Ελλάδα και βέβαια καιρός να πάει.. παρακάτω. Στις 30 Αυγούστου θα βρίσκεται στο Κλήβελαντ για 3 κονσέρτα, μετά ξαναγυρίζει στη Λυρική Σκηνή τον Οκτώβριο για τον Ριγκολέττο. Μετά από τρεις μήνες εκτός Ελλάδας θα τον ακούσουμε ξανά το Μάρτιο στον Σαμψών και Δαλιδά, μια συνεργασία Λυρικής Σκηνής και Μεγάρου Μουσικής Αθηνών..

Στην Λουτσία ντι Λάμμερμουρ, στη Σκάλα του Μιλάνου

Παρ’ όλες τις συνεργασίες που του προτείνονται ευτυχώς για μας τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, δείχνει ευτυχής για την τελευταία, αυτή στο Φεστιβάλ της Λίμνης Πλαστήρα, φέτος τον Ιούλιο. Ο ίδιος δήλωσε: Ως Θεσσαλός (γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Τρίκαλα) αισθάνομαι μεγάλη χαρά και μεγάλη συγκίνηση. Ειδικά για τους λυρικούς καλλιτέχνες, αυτές οι τιμητικές εκδηλώσεις είναι κάτι ξεχωριστό. Είμαι πολύ συγκινημένος.
Καθόλου παράξενο! είναι μια εβδομάδα ιδανικά προετοιμασμένη με τη φροντίδα της υπεροχης Νινας Καλούτσα και τρία βήματα από τη γενέθλια πόλη του Καβράκου. Όλα ενεργοποιούν τις μνήμες και τα συναισθήματα!
Η Λίμνη Πλαστήρα είναι ότι ομορφότερο σαν σκηνικό, μια σπονδή στην αισθητική και την ομορφιά, έτσι και αλλιώς. Το 2008 δημιουργήθηκε ο Σύλλογος Φίλων Λίμνης Πλαστήρα, ο οποίος με ξεκάθαρο όραμα και στρατηγική κατήρτησε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα σε βάθος χρόνου. Επί του παρόντος πρόκειται για μια εβδομαδιαία καλλιτεχνική πρόταση. Η Νίνα Καλούτσα όμως δεν σταματά να οραματίζεται. Στη βραδιά που τιμήθηκε ο Καβράκος για τα τριάντα του χρόνια στη Μετροπόλιταν όπερα, προβλήθηκε ειδικά γυρισμένο ντοκιμαντέρ για την πορεία του στις σκηνές όλου του κόσμου. Ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα όπου συμμετείχε και η σοπράνο Κάτια Πάσχου για την οποία ο Καβράκος έχει εκφραστεί με πολύ θερμά λόγια, για την ποιότητα της φωνής της και τις δυνατότητες να σταδιοδρομήσει σε μεγάλα θέατρα.

Ο Δημήτρης Καβράκος έχει συμπρωταγωνιστήσει σε παραστάσεις των μεγαλύτερων λυρικών θεάτρων κοντά σε όλους σχεδόν τους, σύγχρονους μύθους της όπερας. Δεν πρόλαβε, λόγω ηλικίας, την Μαρία Κάλλας αλλά τραγούδησε πολλές φορές δίπλα στον Λουτσιάνο Παβαρότι, τον Πλάθιντο Ντομίνγκο, την Κάτια Ριτσιαρέλι, τη Ρενάτα Σκότο, την Τζοαν Αντερσον, την Κίρι τε Κανάουα.
Θυμάται  τον Λουτσιάνο Παβαρότι. «Ετοιμάζαμε τη “Λουίζα Μίλερ”, εγώ στην αρχή της καριέρας μου και τον βλέπω να σηκώνει το τηλέφωνο και να μιλάει με την πρώτη του γυναίκα, την Αντουα, και να της λέει «έλα στην παράσταση να ακούσεις έναν ωραίο μπάσο». Πώς ήταν, αλήθεια, σαν άνθρωπος; «Ήταν χωμένος στον κόσμο του, φοβόταν μήπως δεν πάει κάτι καλά με την παράσταση, μήπως κρυώσει, φορούσε κασκόλ. Θυμάμαι, ανεβάζαμε “Οθέλλο” του Βέρντι, και αρρωσταίνει. Τελικά, βγήκε στη σκηνή σκεπασμένος με πετσέτες κι όταν δεν τραγουδούσε έκανε εισπνοές. Φυσικά, όταν άνοιγε το στόμα του ήταν ο γνωστός απίστευτος Παβαρότι». Περιγράφει όμως και τον Πλάθιντο Ντομίνγκο:  είναι εντελώς διαφορετικός, πολύ ανοιχτός, το είδος του ανθρώπου που θα γνωριστείτε μια ημέρα και θα τον ξαναδείς πέντε μήνες μετά και θα σου πει: “Τι κάνει ο αδελφός σου ο Γιώργος κι αυτός ο θείος σου που μου έλεγες ότι αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα υγείας”! Επίσης, φοβερά δυνατός καλλιτέχνης. Μπορεί το πρωί να βρίσκεται στο Λονδίνο, το μεσημέρι στο Παρίσι και το βράδυ να τραγουδάει στην Αθήνα. Και θα τραγουδήσει καταπληκτικά, η φωνή του δεν έχει αλλοιωθεί».

Έφη Αγραφιώτη, Δημήτρης Καβράκος, Κάτια Πάσχου, Ιούλιος 2009.

Ένας σημερινός άνθρωπος, επιτυχημένος, διαπρεπής σε παγκόσμια κλίμακα, χορτασμένος από επιτυχία και ικανοποίηση, που στη ζωή του έχουν όλοι περίωπη θέση, οι φίλοι, η οικογένεια, οι συνεργάτες, οι συνάδελφοι. Θέση έχουν και οι αναμνήσεις από τη δύσκολη παιδική ηλικία, από τα πρώτα βήματα, από τη διαδρομή στον ιδιωτικό και τον δημόσιο δρόμο. Είναι έτοιμος να υποδεχτεί τα νέα πρόσωπα της όπερας με μια ζεστή εγκάρδια αποδοχή αλλά και πολύ περήφανος για να καταδέχεται συζητά με μικροπρέπεια τα κακώς κείμενα. Είναι ο Δημήτρης Καβράκος, ένας έλληνας του κόσμου, που μεγάλωσε στα Τρίκαλα και ανδρώθηκε στην Αθήνα της δεκαετίας του 60.

δείτε και ακούστε:

www.youtube.com/watch?v=dG-JkJG-cKg

http://www.youtube.com/watch?v=jRd6ESrSnkA

http://www.youtube.com/watch?v=T-EItuE3NE4

http://www.youtube.com/watch?v=z_qnEmQ5Lck&feature=PlayList&p=05C5FB7106BB648E&index=0&playnext=1

http://www.youtube.com/watch?v=bXPfy0TPWHE&feature=PlayList&p=56E541384681CECB&playnext=1&playnext_from=PL&index=2

http://www.youtube.com/watch?v=nrkfGz2sWiI&feature=PlayList&p=56E541384681CECB&index=12

http://www.youtube.com/watch?v=PGw8UPu4bUU

 

Έφη Αγραφιώτη
effie.tar@gmail.com
(Αύγουστος 2009)
Επιμέλεια σελίδας: Κώστας Γρηγορέας