Ένας "Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης"… Ό-νει-ρο!
(του Κώστα Γρηγορέα)
Ήταν που λες γιατρέ μια νύχτα των Χριστουγέννων, πριν λίγα χρόνια. Μετά από μια γερή οινοποσία με σκοπό να αντέξω το γιορτινό γλέντι παραδοσιακής πλήξης, επιτέλους ναι:
Η υπέροχη αίσθηση της επαφής με μαξιλάρια και σεντόνια έδινε ένα καινούργιο νόημα στη ζωή μου.
Αφού βέβαια είχα υποστεί με καρτερία το υποχρεωτικό «ξεφάντωμα» της γιορτινής ημέρας, την ανακύκλωση των παραδοσιακών (για της ημέρες) τραγουδιών και την (από τους στα όρια του εμφράγματος καλοφαγάδες χορευτές) «εκτέλεση» των αντίστοιχων χορών (ντίρλα- ντίρλα- ντίρλα …).
Όταν λοιπόν γιατρέ μου κι ο τελευταίος ηρωικός ζεϊμπεκικο-χορευτής του φινάλε κατάλαβε ότι μετά από τόσο φαΐ και πιόμα τα περιθώρια στένεψαν επικίνδυνα… φτου ξελευτερίαααα!
Σπιτάκι μου, κρεβατάκι μου, μαξιλαράκι μου και… τηλεκοντρόλ μου. Με την ελπίδα ότι κάποια τηλεοπτική χαζομαρίτσα θα με φέρει στα όρια της απόλυτης πλήξης, εκεί όπου ο ύπνος φαντάζει σαν η μία και μοναδική λύση.
Κλικ……… και… ξαφνικά ένας μουσικός χείμαρρος!
Τι είναι τούτο πάλι;
Και η οθόνη της τηλεόρασης γεμίζει με παραμυθένια σκοτεινο-φωτεινά χρώματα.
Κούκλες απίθανες στροβιλίζονται, μιλάνε, εκφράζονται.
Σαν άνθρωποι; Δέκα φορές καλύτερα!
Κι όλα αυτά, με την υπόκρουση μιας από τις πιο μαγικές μουσικές που είχα ακούσει ποτέ.
Τι να ‘ναι άραγε;
(Γρήγορα να πατήσω το κουμπί εγγραφής του βίντεο, αυτό σίγουρα πρέπει να το μοιραστώ με τα παιδιά!)
Μα όταν η μαγεία είχε εγκατασταθεί για τα καλά, άρχισα σιγά-σιγά να το υποψιάζομαι.
Μόνο ένας μοναδικός παραμυθάς του σύγχρονου κινηματογράφου μπορεί να είναι ο «ένοχος αυτής της πανδαισίας»:
Ο Τιμ Μπάρτον.
Που τον ξέρω μεν και τον θαυμάζω, όμως να που μου είχε ξεφύγει η καλύτερη ταινία του!
Δεν μπορώ να σου περιγράψω περισσότερο αυτό το κινηματογραφικό αριστούργημα. Πρέπει να το δεις.
Όλα είναι βαλμένα με περισσή έμπνευση, εκεί ακριβώς που πρέπει να είναι.
Κι όταν μάλιστα το έργο πιάσει και λίγη μούχλα, κόβω το κεφάλι μου, θα το πούμε κλασικό!
Όλα τόσο τέλεια, μόνο μια πίκρα μου μένει πάντα ρε γιατρέ,
Κάθε μια από τις άπειρες φορές που έχω δει αυτήν την ταινία:
Αυτό το «Τραγούδι της Σάλυ», γιατί να το έχει γράψει ο Ντάννυ Έλφμαν κι όχι εγώ;
Γιατί ρε γαμώτο; :-(
Ακούστε στο tar-radio.com:
Danny Elfman: "The Nightmare Before Christmas"
(Soundtrack)
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Nightmare_Before_Christmas
http://en.wikipedia.org/wiki/Danny_Elfman
http://en.wikipedia.org/wiki/Tim_Burton
