ΑΙΩΝΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ
Παρουσίαση βιβλίου του
Ευάγγελου Λ. Κοκκόρη
8 Δεκεμβρίου 2021
Αμφιθέατρο Ωδείου Φίλιππος Νάκας
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ TaR
«Σκοπός της μουσικής είναι να μας δείχνει ποιοι θα μπορούσαμε ιδεωδώς να είμαστε. Κτίζει τις ιδέες που έχουμε για τον εαυτό μας, τον κόσμο μας, αποκρυσταλλώνει τις επιδιώξεις μας που λειτουργούν σαν αντιστάθμισμα στις ανθρώπινες αδυναμίες μας» αναγράφει, μεταξύ άλλων, ο Καθηγητής και Συνθέτης, κ. Ευάγγελος Λ. Κοκκόρης, στον πρόλογο του βιβλίου του, «Αιώνια Μουσική» (εκδόσεις «Οδός Πανός», 2021), το οποίο παρουσιάστηκε την Τετάρτη, 8 Δεκεμβρίου στην αίθουσα συναυλιών του Ωδείου Φ. Νάκας.
Το βιβλίο κλήθηκαν να παρουσιάσουν σημαντικές προσωπικότητες:
Κωνσταντίνος Κακαβελάκης, Συνθέτης, Μουσικολόγος
Γιώργος Μονεμβασίτης, Κριτικός και Ιστορικός της Μουσικής
Χρίστος Παπαγεωργίου, Συνθέτης και Σολίστ πιάνου
Γιώργος Χρονάς, ποιητής, συγγραφέας, εκδότης «Οδός Πανός»
Όπως χαρακτηριστικά αναγράφεται στον πρόλογο του βιβλίου «Αιώνια Μουσική»: «με μια σειρά από διαλέξεις και δημοσιεύσεις άρθρων σε επιστημονικά έντυπα και όχι μόνο, επιχείρησα να παρουσιάσω σε ποικίλα ακροατήρια το σύνθετο πλαίσιο μέσα στο οποίο συντελείται η μουσική δημιουργία, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα τοπίο πολυσήμαντο, διεισδύοντας ο νους στο ευρύ φάσμα των τεχνών.»
Το βιβλίο περιλαμβάνει δέκα πολύ ενδιαφέροντα μέρη, τα οποία είναι αυτοτελή. Πρόκειται είτε για κείμενα διαλέξεων του Καθηγητή και Συνθέτη, Ευάγγελου Κοκκόρη, είτε για άρθρα δημοσιευμένα, τα οποία παρατίθενται με λογική και χρονική αλληλουχία. Αυτός είναι και ο λόγος που προτείνεται η ανάγνωση του βιβλίου να γίνει όπως οποιοδήποτε επιστημονικό δοκίμιο, από την αρχή έως το τέλος και ο αναγνώστης να σεβαστεί την προτεινόμενη, από τον συγγραφέα, δομή του.
Το βιβλίο περιλαμβάνει 10 ενότητες:
Α. Επιχειρώντας μια μετάβαση από το άυλο στο Υπαρκτό (εν είδει προλόγου)
Β. Από την Αρχέγονη Μουσική Γλώσσα στον Κλονισμό της Τονικότητας
Ομιλία σε Συνέδριο στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ), υπό την αιγίδα του ΕΙΕ και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ). Το κείμενο είναι δημοσιευμένο και ως κεφάλαιο στον Συλλογικό Τόμο: «Προς τη Νέα Ανθρωπολογία, Κριτική της Τέχνης-Κριτική της Παγκοσμιοποίησης», Φιοραβάντες Βασίλης, (Επιμ.) εκδόσεις Αρμός, Αθήνα, 2012.
Επίσης περιλαμβάνει διάλεξη που δόθηκε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ), και ειδικότερα, στο Μεταπτυχιακό Τμήμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής με τίτλο: «”Συνθετικές προσεγγίσεις”: Μια μετάβαση από το ανύπαρκτο στο υπαρκτό.»
Γ. Το Ιστορικό Πλαίσιο Διαμορφώνει το Γίγνεσθαι της Τέχνης
Σειρά επιμορφωτικών σεμιναρίων σε δυο ενότητες που πραγματοποιήθηκαν στο Αμφιθέατρο του Ωδείου Φ. Νάκας.
Δ. Τέχνη Γένους Θηλυκού
Διάλεξη στο πλαίσιο αφιερώματος στο έργο της γαλλίδας συνθέτριας Mel Bonis. Επίσης στο ίδιο κεφάλαιο γίνεται εκτενής αναφορά σε άλλες γυναικείες προσωπικότητες και το έργο τους: στη Γαλλίδα Γλύπτρια, Camile Glaudel (Καμίλ Κλοντέλ), στη γαλλίδα μυθιστοριογράφο Amandine-Aurore-Lucil Dupin, γνωστή ως George Sand (Γεωργία Σάνδη), καθώς και στην εικαστικό Ελένη Μπούκουρα - Αλταμούρα.
Ε. Βενετία της Σιωπής
Ομιλία στο πλαίσιο σεμιναρίου για τους μουσικούς των χάλκινων πνευστών της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (ΚΟΑ)
Ζ. Gran Teatro “La Fenice”
Δημοσίευση στο περιοδικό «Μουσικός Τόνος»
Η. Η όπερα και η εποχή της.
Διάλεξη στο πλαίσιο του πολύ ενδιαφέροντος κύκλου επιμορφωτικών προγραμμάτων που είχε διοργανωθεί κατά το παρελθόν από την Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ), των οποίων επιστημονικά υπεύθυνος ήταν ο Δρ. Νίκος Ξανθούλης, με τίτλο: «Διαλέξεις για την όπερα πριν την πρεμιέρα.»
Θ. Giacomo Puccini
Δημοσίευση στο περιοδικό «Μουσικός Τόνος»
Ι. Ιχνηλατώντας τη μουσική πρωτοπορία
Επιστημονική δημοσίευση στο Συλλογικό Τόμο με τίτλο: «Νέα Ανθρωπολογία Και Μοντέρνα Τέχνη», Φιοραβάντες Βασίλης, (Επιμ.) εκδόσεις Ζήτη, Αθήνα, 2014, καθώς και αντίστοιχη διάλεξη στο Ωδείο Φ. Νάκας.
Κ. Συνθέτοντας το Κενό
Αυτή η τελευταία ενότητα, υφίσταται αντί επιλόγου. Στο σημείο αυτό, αξίζει να υπομνήσουμε μια πολύ εύστοχη παρατήρηση που έκανε κατά την ομιλία του, ο σολίστ, συνθέτης και παραγωγός του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, κ. Χρίστος Παπαγεωργίου, στο πλαίσιο μιας συνοπτικής ανασκόπησης του πονήματος: «Είναι μια έκδοση ενός ποιητή και ξεκινάει με τη λέξη “ποίηση” στο πρώτο και τελειώνει με αυτό, το οποίο εκπροσωπεί η ποίηση, δηλαδή τη σύνθεση των μεταξύ κενών».
Γιώργος Χρονάς
«Έμεινα στην ουσία αυτού του βιβλίου (χωρίς να είμαι μουσικός) παρά μόνο με την αγάπη στο κείμενο και τις γνώσεις που μου έδινε» ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο εκδότης, συγγραφέας και ποιητής, Γιώργος Χρονάς, προλογίζοντας την εκδήλωση.
Επικαλούμενος ένα ποίημα του Παζολίνι (Pasolini), ο ομιλών στάθηκε σε έναν πολύ όμορφο στίχο αυτού του ποιήματος: «Η Μουσική είναι Υψηλή και Ακαθόριστος»… Κάνοντας ένα «λογοπαίγνιο», συμπλήρωσε:«…Και ο Πάνας με τον αυλό του, είναι από τους πρώτους που συνέθεσαν μουσική, ακαθόριστη και Υψηλή» και έκλεισε την τοποθέτησή του απευθύνοντας ευχαριστίες προς τον συγγραφέα: «Ευχαριστώ τον κ. Κοκκόρη που μας τίμησε και το βιβλίο του κοσμεί τις εκδόσεις μας το 2021».
«Γνωρίζω τις εκδόσεις του έχω διαβάσει αμέτρητα βιβλία… και βέβαια, το περιοδικό του αυτό, το οποίο πολλές φορές με έχει οδηγήσει στις εκδόσεις “Πανός”» ανέφερε ο Καθηγητής και Συνθέτης κ. Ευάγγελος Κοκκόρης, στην προσωπική τοποθέτησή του, μεταφέροντας το κοινό στην ατμόσφαιρα της δύσκολης χρονικής συγκυρίας, κατά την οποία έγραψε το βιβλίο του: «δημιουργήθηκε μέσα σε κάποιες δύσκολες ώρες για όλους μας, όταν στη δεύτερη φορά του εγκλεισμού μας, πέρυσι, γύρω στο Γενάρη, επισκέφτηκα τον κ. Χρονά και του είπα ότι θέλω να δημοσιεύσει κάποια κείμενά μου». Ο εκδότης, όχι μόνο αντέδρασε θετικά, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, αλλά με την εμπειρία και τη διορατικότητά του, είχε μια ενδιαφέρουσα αντιπρόταση, την οποία διατύπωσε ως εξής: «αντί να δημοσιεύσεις κάποια κείμενα, θα μπορούσε να γίνει μια σταχυολόγηση από σένα πάνω σε όλα αυτά που έχεις διδάξει, πάνω σε σεμινάρια που έχεις κάνει, ακόμη και διάφορες δημοσιεύσεις και να φτιάξουμε ένα τόμο, ένα βιβλίο, που θα αναφέρεσαι σε όλο αυτό το παρελθόν».
Αυτή η όμορφη ιδέα και η αιώνια ανάγκη κάθε διανοούμενου και καλλιτέχνη για αέναη δημιουργικότητα και κοινωνική προσφορά, δημιούργησαν την «Αιώνια Μουσική…»
Κωνσταντίνος Κακαβελάκης
Την εκδοτική και επιστημονική επιμέλεια του βιβλίου, εξήρε και ο Δρ. Μουσικολογίας και Συνθέτης, κ. Κωνσταντίνος Κακαβελάκης: «Στη νέα του κατάθεση σε μια μορφή ενός βιβλίου με μουσικό τίτλο “musica Eterna”, γραμμένο στην Ελληνική γλώσσα, που παρουσιάζεται με ιδιαίτερη φροντίδα και μέριμνα από τις εκδόσεις «Πανός», του συγγραφέα, ποιητή και εκδότη Γιώργου Χρονά, ο Ευάγγελος Κοκκόρης, επιχειρεί μια επανασυγκέντρωση δυνάμεων της σκέψης του από παλαιότερα κείμενά του, προς μια νέα κατανόηση του φαινομένου μουσική, αλλά και νεότερα κείμενα, δίνοντάς μας με ένα διεισδυτικό, μειλίχιο μα συνάμα και φιλικό τρόπο, το κέντρισμα και πάλι για ένα όμορφο ταξίδι στον αέναα κινούμενο κόσμο της μουσικής ορατότητας». Στο πλαίσιο της ιδιαιτέρως εμπεριστατωμένης ανάλυσής του, ο Καθηγητής κ. Κακαβελάκης, με μια φράση του, κατάφερε τη συνοπτική περιγραφή της ουσίας του πονήματος: «Τονίζει με μια φρέσκια προσέγγιση, την ανάγκη κατανόησης και γνώσης του παρελθόντος μέσα από θραύσματα παρελθόντος ή σωρευτική πληροφόρηση ή με νέους τρόπους της ιστορικής προσέγγισης, μέσω διερεύνησης των φαντασιακών μουσικών χώρων, σε σχέση όμως πάντα με την πνευματικότητα των εποχών, πραγματευόμενος πολλά και διαφορετικά ερευνητικά πεδία, μουσικά κινήματα, κοσμοθεωρήσεις της μουσικής, εποχές και ανησυχίες.» Ο ομιλών, αναφερόμενος στην «κοινή αγρύπνια» που τον συνδέει με τον Συγγραφέα της «Αιώνιας Μουσικής», για τα «μουσικά πράγματα», που «αφορά σε περιόδους μεγάλων διερευνητικών αναζητήσεων στον τομέα και ειδικότερα αυτή την περίοδο των μουσικών εμβαθύνσεων μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και τις υπαρξιακές τους προεκτάσεις», έθεσε, ακολούθως, ένα καίριο ρητορικό ερώτημα, το οποίο αξίζει να κρατήσουμε προς προβληματισμό: «Αλήθεια, πόσο επίκαιρες είναι πάλι μέσα στη νέα αυτή περίοδο κρίσης του πολιτισμού και της δημιουργίας, που καταπνίγεται μέσα σε μια βιαστική καταναλωτική χίμαιρα, ή σύγχρονες καταστροφές κάθε τύπου, χωρίς να υπάρχει χρόνος για πνευματική καταλλαγή, συναντίληψη, διαλογισμό και χώνεμα αυτού που ονομάζουμε μουσικό φαινόμενο και πανδημιουργία;»
Γιώργος Β. Μονεμβασίτης
Ο Ιστορικός και Κριτικός της Μουσικής, κ. Γιώργος Β. Μονεμβασίτης, προέβη αρχικά στην παράθεση κάποιων κοινών αναλογιών μεταξύ του νεοεκδοθέντος βιβλίου του και ενός παλαιότερου χρονολογικά, αλλά επίσης πολύ ενδιαφέροντος πονήματoς του κ. Ευάγγελου Κοκκόρη, με τίτλο: «Η Απολογία της Ματιάς»[1].
Ο κ. Μονεμβασίτης, παρατηρεί σχετικά: «Τότε και εκεί, η σκέψη οδηγούσε το οπτικό ερέθισμα. Τώρα και εδώ, η σκέψη οδηγεί το ακουστικό ερέθισμα. (….) Ωσάν το δεύτερο ανάγνωσμα να αποτελεί φυσιολογική και καλοδεχούμενη εξέλιξη του πρώτου». Με ιδιαιτέρως γλαφυρό λόγο, χαρακτήρισε το πόνημα ως: «κατάθεση σκέψεων και γνώσεων που σχηματοποιούν λαμπρές ψηφίδες της Αιώνιας Μουσικής». Στη συνέχεια ο ομιλών, προέβη σε μια εκτενή αναφορά στο περιεχόμενο του βιβλίου, με εύστοχες παρατηρήσεις για κάθε μια από τις ενότητες. Ενδεικτικά αναφέρουμε, την παρατήρησή του αναφορικά με τη βαθιά γνώση του συγγραφέα και την αγάπη του για την όπερα, που αποτελεί «ένα αγαπητό και ιδιαίτερο γνωστικό αντικείμενο» (σ.σ. του συγγραφέα). Αναφερόμενος στην ενότητα «Τέχνη Γένους Θηλυκού», ο κ. Μονεμβασίτης, έκανε λόγο για «το προσκύνημά του για τη γυναικεία δημιουργία, την τέχνη γένους θηλυκού», ενώ εξήρε τη σημασία της ενότητας «Ιχνηλατώντας τη Μουσική Πρωτοπορία», χαρακτηρίζοντάς της ως: «ξενάγηση στις δύσβατες μουσικές του 20ου αιώνα, επικεντρωμένη σε τρεις εξέχοντες πρωτοπόρους: τον Λούτζι Νόνο (Luigi Nono), τον Ολιβιέ Μεσιάν (Olivier Messiaen) και τον Ιάννη Ξενάκη, με ιδιαίτερα θαυμαστή ψυχραιμία και αντικειμενικότητα». Βαίνοντας προς το τέλος της ομιλίας του, ο κ. Μονεμβασίτης συμπεραίνει: «Εν κατακλείδι, δυο είναι τα χαρακτηριστικά που δεν θα διαφύγουν της προσοχής του υποψιασμένου αναγνώστη: η συχνή στροφή του βλέμματος, της ματιάς δηλαδή, προς τη Γαλλία και η εύνοια πέραν της γλυπτικής, προς τη ζωγραφική. Το όλον, αποτελείται από κεφάλαια, τα οποία φαινομενικά δεν έχουν συνοχή. Συνοχή, όχι, δεν έχουν. Σχέση όμως, έχουν! Απόλυτη! Γιατί όλα συνυφαίνουν ένα πανέμορφο υφαντό, το οποίο αγκαλιάζει την ανθρωπογεωγραφία της μουσικής. Της μεγάλης μουσικής, της Αιώνιας Μουσικής. Αποσπασματικά, βεβαίως, γιατί η μουσική είναι ένας τεράστιος Ωκεανός που είναι αδύνατον να χαρτογραφηθεί ολόκληρος».
Χρίστος Παπαγεωργίου
«…αυτό το βιβλίο είναι μια αναπαραγωγή του ίδιου, του χαρακτήρα του, της προσωπικότητας του Ευάγγελου όπως τον γνωρίζω εγώ. Μοιάζει πάρα πολύ με τη μουσική που γράφει,» ανέφερε στην έναρξη της γλαφυρής ομιλίας του, ο σολίστ και συνθέτης Χρίστος Παπαγεωργίου. «Η μουσική που γράφει είναι μια συρραφή από ποιητικά κείμενα και εκπλήξεις, τα οποία ακολουθούν το ένα το άλλο με ένα τρόπο που λειτουργεί σαν ποίηση. Και το λέω αυτό, διότι διαβάζοντας το βιβλίο, κατέληξα στο ότι ίσως το πιο ενδιαφέρον πράγμα που θα ήθελα να προσθέσω είναι ο τρόπος που κανείς θα έπρεπε να το προσεγγίσει. Και αυτό το βιβλίο είναι ουσιαστικά (κατά τη δική μου άποψη και με βάση τα όσα γνωρίζω) μια ποιητική αναδρομή των δικών του κορυφαίων προσωπικών εμπειριών. Αλλά είναι ποιητική αναδρομή δεν είναι δασκαλίστικη αναδρομή. Και αυτό του δίνει την ιδιαίτερη αξία» ανέφερε εμφατικά ο κ. Παπαγεωργίου. Μετά από μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για την ποιητική και την ιστορική διάσταση του πονήματος από έναν έμπειρο παιδαγωγό, όπως υπογράμμισε αναφερόμενος στη σπουδαία προσωπικότητα του κ. Κοκκόρη, ο ομιλών, προέβη σε μια επίσης ενδιαφέρουσα παρατήρηση: «Το βιβλίο αυτό μοιάζει πάρα πολύ με τη μουσική του Ευάγγελου Κοκκόρη. Έτσι όποιος ακούσει τη μουσική του, θα απολαύσει ακόμη περισσότερο αυτό το βιβλίο, όποιος διαβάσει αυτό το βιβλίο {και καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο αφήνει τα κενά και μιλάει τόσο γλυκά και φιλικά για τα πράγματα που αγαπάει, δίνοντας νύξεις και αφήνοντας πολλά να εννοηθούν (όπως και στη μουσική του)} θα αντιληφθεί και τη μαγεία της μουσικής του»….
Ευάγγελος Λ. Κοκκόρης
«Να ευχαριστήσω καταρχάς, όλους τους αγαπημένους φίλους ομιλητές» ανέφερε ο συγγραφέας κατά την έναρξη της ομιλίας του, ξεκινώντας με μια παρατήρηση: «το θέμα είναι ότι για να μπορέσει κάποιος να σε εμπιστευτεί, πάει να πει ότι κάτι έχεις να πεις» (….) τονίζοντας ότι «το σπουδαιότερο, είναι όχι μόνο αγγίξεις τα όριά σου, αλλά να τα υπερβείς», διευκρινίζοντας: «δηλαδή να απουσιάζει ο καθημερινός λόγος και η καθημερινή σκέψη όπως άλλωστε συμβαίνει και με όλα τα δημιουργήματα και όλους τους δημιουργούς. Το βιβλίο λοιπόν, γεννήθηκε με αυτή τη λογική» ανέφερε ο συγγραφέας. Αναφερόμενος στο ότι το βιβλίο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων και «λόγια τα οποία έχουν ειπωθεί», υπογράμμισε ότι «κάθε ένα από αυτά, βγαίνει με μια καινούργια πνοή», η οποία, αποτελεί απόρροια της στάσης ζωής του: «Προσπαθώ να αντιληφθώ τι γίνεται σήμερα, τι θα υπάρξει αύριο, αλλά κοιτάζω και προς τα πίσω τι έγινε χθες. Είναι θέματα που μου δημιουργούν μια πολύ μεγάλη αγωνία, πιστεύω ότι για τον καθένα μας ισχύει ότι αν δεν τολμήσεις ντρέπεσαι, αν το τολμήσεις, φοβάσαι. Προτιμάω κάθε φορά το φόβο από το να νοιώθω τη ντροπή ότι δεν μίλησα. Μιλάμε με λάθη, κάνουμε λάθη και προσπαθούμε ακριβώς αυτά τα λάθη μας να τα διδάξουμε. Τι μπορούμε να αποφύγουμε, γιατί είναι συλλογικές οι ευθύνες μας και όλος αυτός ο ιστός που πλέκεται έχει ως κύριο στόχο να ενεργοποιήσει όλους μας. Δεν μπορεί να είναι ένας από μας, πρέπει να είμαστε όλοι».
Ο Συγγραφέας, Καθηγητής και Συνθέτης, ολοκληρώνοντας την ομιλία του, εξέφρασε εμφατικά τις ευχαριστίες του στους συνεργάτες του: «θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσω δυο συνεργάτες, φίλους συναδέλφους, τον Θανάση Δέδε, που όλα αυτά τα χρόνια συνεργαζόμαστε πολύ στενά και παράγουμε, θέλω να πιστεύω, έξω και από τα όριά μας και τη Μαρία Δασκαλάκη, επίσης συνάδελφο, που με βοήθησε στη γραφή με πάρα πολλή όρεξη και με πολλή αγάπη. Και με πάρα πολύ όρεξη με βοήθησε ο Θανάσης να κάνουμε μια -τρόπον τινά- σελιδοποίηση πριν λάβει το έντυπο το δημιουργικό τμήμα του εκδοτικού οίκου του Γιώργου Χρονά». Θερμές ευχαριστίες απηύθυνε ο συγγραφέας και στον εκδότη «που εμπιστεύτηκε αυτή την έκδοση να μου δώσει κουράγιο να συνεχίσω και σε επόμενα πονήματα».
Κλείνοντας την εκδήλωση εξέφρασε την ελπίδα ότι: «θα κινηθούν καινούργια πράγματα, θα έρθουν άλλοι χρόνοι, θα έρθουν άλλες εποχές,… πάντοτε οι εποχές όταν τις περνάμε είναι δύσκολες, αλλά μετά εξαϋλώνονται και τις μυθοποιούμε». Με την λεπτότητα και την ευγένεια που τον χαρακτηρίζει, ο κ. Κοκκόρης, απευθύνθηκε στο παρευρισκόμενο κοινό εκφράζοντας ευχαριστίες που παραβρέθηκε στην εκδήλωση «για να συντροφεύσουμε το βιβλίο σε αυτό το ταξίδι».
Τελικά, τι είναι Αιώνια Μουσική;
Την απάντηση διαβάζουμε στον επίλογο του βιβλίου, στην ενότητα: Κ: «Συνθέτοντας το κενό»: «Η μουσική είναι μια γλώσσα υποταγμένη στην πειθαρχία μιας γραμματικής. Αρχίζει όταν δυο φθόγγοι συνδυαστούν μαζί πλάθοντας έναν Κόσμο. Έναν κόσμο που χωρά αυτά που συνήθως δεν θέλουμε ή δεν προλαβαίνουμε να δούμε, να αισθανθούμε, να θυμηθούμε ή να ομολογήσουμε, τις πιο μύχιες και μυστικές συγκινήσεις, τα θραύσματα που μας σημαδεύουν δια παντός αλλά ερήμην μας. Η κρυμμένη μνήμη, η αχανής μυθοπλασία.»
Όλοι ανεξαιρέτως οι ομιλητές, συνεχάρησαν τον συγγραφέα και του ευχήθηκαν νέα πονήματα στο άμεσο μέλλον. Χαρακτηριστική ως προς αυτό ήταν η φράση του Ιστορικού της Μουσικής, κ. Γιώργου Μονεμβασίτη: «με τις γνώσεις που έχει και την αγάπη του για τον κόσμο της μουσικής, μπορεί αυτό το κομμάτι να το μεγαλώσει. Αυτό του εύχομαι και αυτό περιμένω» επεσήμανε καταλήγοντας σε μια πρόταση προς το κοινό της εκδήλωσης, αλλά και το αναγνωστικό κοινό γενικότερα: «γιορτές έρχονται… Ιδού ένα ωραίο δώρο για όσους αγαπούν τη μουσική…»
Τίνα Βαρουχάκη
varouchaki.tar@gmail.com
Δεκέμβριος 2021
Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)