ΦΙΟΝΑ ΜΑΡΙ ΜΑΤΟ: Πιανίστρια ετών δεκαεπτά (της Έφης Αγραφιώτη)

Φιόνα Μαρί Μάτο
Πιανίστρια ετών δεκαεπτά

Με αφορμή την επιλογή της  Φιόνα Μαρί Μάτο ως φετινής υποτρόφου του διαγωνισμού της Γιαμάχα στην Αθήνα, (Yamaha Music Foundation of Europe 2011) είχα την ευτυχία να διαπιστώσω την εντυπωσιακή εξέλιξη του κοριτσιού αυτού, που γνώρισα μικρούλι, να παίζει στις μαθητικές συναυλίες του Ατενέουμ, μουσικά και τεχνικά ισορροπημένα και με καθαρό ήχο και διαύγεια, ιδιότητες ασυνήθιστες σε παιδάκια πέντε ή έξι ετών. Η Φιόνα είναι τώρα μια κομψή, όμορφη δεσποινίς, ευγενής ,διακριτική, κάθεται με συνέπεια και ευθύνη μεγάλου και έμπειρου μπροστά στα πλήκτρα και πραγματικά επικοινωνεί μέσα από τη μουσική!

Καταφέραμε να τα πούμε για λίγο οι δυο μας, λίγες μέρες πριν φύγει για το Παρίσι και σας μεταφέρω την μικρή αυτή σύντομη κουβεντούλα μας:

Ε.Α. Θα σε συγχαρώ Φιόνα μου για μια ακόμα φορά για την υποδειγματική σου παρουσία στο διαγωνισμό της Γιαμάχα. Έπαιξες έναν εκπληκτικό Μέντελσον, τις περίφημες Variations serieuses . Συγκινούμαι που σε θυμάμαι μικρούλι, στις πρώτες σου συναυλίες στο Ατενέουμ, με τα ποδαράκια να μη φτάνουν καν στο δάπεδο... Διηγήσου μου το ταξίδι των δεκαεπτά σου χρόνων.

Φ.Μ. Το ταξίδι των δεκαεφτά μου χρόνων... Ήταν  γεμάτο ήχους και όνειρα. Η μουσική είναι ένα απ' τα μεγαλύτερα κεφάλαια της ζωής μου, η μουσική εξ άλλου μοιάζει με την ίδια τη ζωή: έχει τις ίδιες δυσκολίες, τις ίδιες απογοητεύσεις, την ίδια ομορφιά...είναι και οι δυο απέραντες , απαιτητικές και θέλεις να τις ανακαλύψεις..

E.A. Και κάποια στιγμή ήρθε η μουσική! Ας το θέσουμε έτσι, αινιγματικά...

Φ.Μ. Με το πιάνο μπαίνω σε έναν άλλο κόσμο, νιώθω ολοκληρωμένη. "Εξ αιτίας'' του έχω γνωρίσει, έχω συνεργαστεί, έχω ακούσει υπέροχους ανθρώπους, έχω ξεφύγει απ' τον ωμό ρεαλισμό των ημερών μας. Κάπως έτσι λοιπόν έχουν περάσει αυτά τα χρόνια μεταξύ του πραγματικού και της μουσικής!

Ε.Α. Οι σπουδές σου άρχισαν με την μητέρα σου στο ρόλο της δασκάλας και αναρωτιέμαι ποια δυσκολεύτηκε περισσότερο στην αποστολή της; έχω μιλήσει πολλές φορές για αυτά τα παιχνίδια των διαφορετικών ρόλων που τα παιδιά αδυνατούν να αποδεχτούν απέναντι στις μαμάδες τους κυρίως.

Φ.Μ. Και οι δυο δυσκολευτήκαμε. Πρέπει να λέμε τα πράγματα ως έχουν.  Φωνές από τη μαμά, εγώ μούτρα! και οι δυο ξεροκέφαλες! Μόλις με εμπιστεύτηκε στην Μαίρη Μάνεση και έπειτα στο Δημήτρη Τουφεξή οι προσωπικές και οι επαγγελματικές σχέσεις έγιναν υπέροχες! Η μητέρα μου δεν θα πάψει ποτέ να είναι ο άνθρωπος που από την αρχή και για πάντα θα με βοηθάει περισσότερο απ' όλους ακόμη και στο παίξιμο, αφού γνωρίζει τόσο άριστα το χαρακτήρα μου, συνεπώς και τον τρόπο που βγάζω μουσική..

Ε.Α. Είσαι σχεδόν δεκαεπτά ετών, ζεις με συνομηλίκους, παρακολουθείς τις μεταλλαγές στην κοινωνία, ανταλλάσσεις απόψεις με τα παιδιά της γενιάς σου, είσαι κι εσύ ένα μοντέρνο πλάσμα, αναρωτιέμαι τι αναζητάει ένα κορίτσι στην κλασική μουσική σήμερα; γιατί επιλέγει να μελετήσει σοβαρά μουσική;

Φ.Μ. Καθαρά θέμα ακουσμάτων δεν είναι; Είτε σε γεμίζει είτε όχι! Δηλαδή εγώ άρχισα λίγο πολύ επειδή έτσι μου πρότεινε η οικογένεια μου... όλοι  είναι μουσικοί στην οικογένειά μας. Την αγαπούσα βέβαια από μικρή τη μουσική, άλλα δεν ήξερα γιατί. Τώρα που είμαι πιο συνειδητοποιημένη, βρίσκω συνεχώς  τους λόγους, για τους οποίους την αγαπώ,  ανακαλύπτω αρχικά χάρη στη μουσική άλλους ορίζοντες... άλλους πλανήτες! Όχι μόνο στη κλασσική αλλά σε κάθε καλό είδος μουσικής. Πιστεύω ότι δεν υπάρχουν ταμπέλες!

Ε.Α. Όπως σε όλους μας συμβαίνει, έτσι και σε σένα, υποθέτω, ότι θα εκφράζουν συχνά την απορία ή το ερώτημα, με πόσες ώρες ημερησίως μελέτη και αφοσίωση  απολαμβάνει κανείς τέτοια μουσικά δώρα; Εγώ θα μετατρέψω λίγο το ερώτημα: Ποιο είναι το ημερήσιο πρόγραμμα της Φιόνα , αν  εξαιρέσουμε τις ώρες του σχολείου, αφού είσαι ακόμα μαθήτρια; αλήθεια, ακούγοντάς σε κανείς, μπορεί να εκτιμήσει πόση κούραση σωρεύεται από μια νον-στοπ ημερήσια προσπάθεια σε τόσα ετερόκλητα διαφορετικά επίπεδα; στην δική μου περίπτωση η εναλλαγή πάντα ήταν αναγκαία αλλά δεν σημαίνει ότι αυτό είναι κανόνας..

Φ.Μ. Εξαρτάται από τις συνθήκες και από τα ενδιαφέροντα μας... Η αλήθεια είναι βέβαια πως οι ώρες του σχολείου, η καθημερινότητα που τρέχει δεν μας βοηθάνε, επειδή όταν φτάνει η ώρα να κάτσεις στο πιάνο η συγκέντρωση είναι ελλιπής και το δόσιμο στη μουσική εκείνη τη στιγμή όχι επαρκές. Μέσος όρος μελέτης σήμερα, θα έλεγα πως είναι 4.30 με 5 ώρες.

Kawasaki salle

Ε.Α. Τι σκέπτεσαι σήμερα για το μέλλον κάθε παιδιού της γενιάς σου και τι ονειρεύεσαι για σένα; είστε το πιο πολύτιμο κομμάτι των μεγάλων αγωνιών που μας διακατέχουν για τις επόμενες δεκαετίες.

Φ.Μ. Αβέβαιο και στρεσαρισμένο είναι το μέλλον μας. Έχουμε ξεχάσει να αναπνέουμε εμείς οι νέοι, η γενιά μας.  Λες και για μας ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα απ' όσο είναι φυσικό! Αλλά πιστεύω πως έχουμε περισσότερη ελπίδα και φως μέσα μας από ποτέ. Πιστεύω πως τελικά μπορούμε να γράψουμε το μέλλον μας όπως εμείς αγαπάμε και όχι όπως μας επιβάλλουν οι καιροί και οι συνθήκες. Αρκεί να «επαναστατήσουμε» και να «ξυπνήσουμε» μέσα μας.
Όσο για τα όνειρα μου, είναι απροσδιόριστα, ελπίζω να με οδηγήσουν αυτά κάπου. Οπουδήποτε! Αφήνομαι επάνω τους.

Ε.Α. Έχεις στη φύση σου έναν υπέροχο ρομαντισμό και όμως μπορείς να αντιδράς μάχιμα.. Είμαι βέβαιη για σένα, θα κάνεις πολύ όμορφα πράγματα! Πες μας όμως τώρα, εντός ολίγου ανοίγεις φτερά για την Ευρώπη. Πώς ιεραρχείς τις προτεραιότητες σου από εδώ και στο εξής;

Φ.Μ. Οι προτεραιότητες μου δε πιστεύω πλέον πως θα αλλάξουν πάρα πολύ. Βεβαίως η μουσική θα έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα και θέλω να αρπάξω όποια όμορφη ευκαιρία βρεθεί στο δρόμο μου: να διδαχτώ από όσους περισσότερους καθηγητές μπορώ, να παίξω μουσική δωματίου, να συνεργαστώ με ορχήστρες, χωρίς όμως να σταματήσω να ψάχνω καινούρια πράγματα, να κάνω ταξίδια ώστε με αυτόν τον τρόπο να εμπλουτίζεται και ο "ήχος" μου και η μουσική μου φαντασία. Ο Bruno Rigutto, καθηγητής  μου στη Γαλλία μου έχει πει ότι το πιο σημαντικό σε αυτό που κάνουμε είναι που μπορούμε να ενεργοποιούμε κάτι που λείπει πολύ απ' τον σημερινό κόσμο: την Φαντασία.

Ένα εντυπωσιακά ταλαντούχο κορίτσι που χρειάζεται την στοργή μιας γενικά αδιάφορης κοινωνίας, την αγάπη μας, την στήριξή μας. Ένα νέο κορίτσι, σημερινό, με πίστη σε δημιουργικά πράγματα και αξίες, με δύναμη να παλεύει, με εντυπωσιακές μουσικές ικανότητες. Δοκιμάζει τα πρώτα βήματα μιας πολύ δύσκολης διαδρομής ανάμεσα στο άπιστο και στο προσεγγίσιμο!
Μακάρι να φτάσει πολύ ψηλά, χωρίς να χάσει την εμπιστοσύνη της στην δύναμη της Φαντασίας!

Έφη Αγραφιώτη
effie.tar@gmail.com
Φεβρουάριος 2011
Επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας