[κυκλοφορίες-ΒΙΒΛΙΑ] ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΚΚΟΡΗΣ: \"Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΑΤΙΑΣ\"

ΑΓΟΡΑ ONLINE: http://www.perizitito.gr/product.php?productid=147447&page=2 

Αντί Προλόγου
(από τον συγγραφέα)
 Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε μέσα στη βαρύτητα του πλανήτη μας. Μέσα όμως στο ανθρώπινο υποσυνείδητο υπάρχει πάντα το παλιό εκείνο όνειρο που γέννησε το μύθο του Δαίδαλου, ο πόθος δηλαδή να νικήσουμε τη βαρύτητα και να πετάξουμε.
Το βασικό εργαλείο είναι η ποίηση. Όχι μόνο η ποίηση που καταγράφεται με λέξεις στα έργα των μεγάλων δημιουργών, αλλά και εκείνη που ενυπάρχει διάχυτη μέσα στον ιστό της καθημερινότητας, η άλλη εκείνη ποίηση, που σαν καταφέρουμε να την «δούμε» νιώθουμε ν’ αναφλέγεται η λανθάνουσα επιθυμία μας για υπέρβαση και η ανάγκη μας να διασχίσουμε τα σύνορα της συμβατικότητας, πετώντας προς άγνωστες περιοχές.
Έτσι γεννήθηκε το μακρύ ταξίδι της τέχνης. Η διαδρομή δεν ήταν απλή. Έπρεπε κατ’ αρχάς ν’ αντιταχθούμε σ’ εκείνο το υπεροπτικό ύφος που υπαινίσσεται η ικανότητα του μυαλού να περιγράφει την οποιαδήποτε πτυχή της ονειρικής πραγματικότητας. Μια αίσθηση μυστηρίου περιρρέει τα πάντα. Από τον ανθρωπάκο των Κυκλάδων, στην κυρία της Ωξέρης μέχρι την Νίκη της Σαμοθράκης.
Ο Πικάσο αναστατώνει την τέχνη στην αρχή του αιώνα μας, όπως έκαναν στην αρχή του δικού τους αιώνα ο Μασάτζιο, ο Τζιορτζόνε κι ο Καραβάτζιο. Ο Πικάσο επέζησε τη δικής του επανάστασης και την παρέτεινε σε ολόκληρο τον αιώνα μας, με τον ίδιο μοναχικό κι έντονο τρόπο ενός Μιχαήλ Αγγέλου.
«Πότε θα τελειώσω με αυτό το μάρμαρο που με χωρίζει από το έργο μου», αναρωτιόταν ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Πικάσο προσθέτει: πότε θα τελειώσω με αυτό το σύμπαν που με χωρίζει από την ζωγραφική μου. Όταν ο Πικάσο αντίκρισε την τέχνη των νέγρων είπε: « Οι νέγροι έχουν καταλάβει ότι όλα δεν είναι αρμονικά. Ό,τι μας περιβάλλει είναι εχθρικό.»
Αυτές οι αρχέγονες φόρμες έχουν το δικαίωμα να ζήσουν την δική τους ύπαρξη. Από την Τέχνη του πρωτόγονου κόσμου και από εκεί μέχρι την σύγχρονη εποχή, η ζωγραφική εδραιώνει την θέση της, με του μυστικούς κανόνες της όπως συμβαίνει και στην ποίηση ή ακόμη και στη μουσική.
Νιώσαμε την ανάγκη να αυθαδιάσουμε και να μιλήσουμε για τον εσωτερικό δεσμό που πιστεύουμε ότι υπάρχει ανάμεσα στις μορφές τέχνης, μέσα στην κατακερματισμένη εποχή μας. Επιχειρήσαμε ένα είδος απολογίας της ματιάς στο φαινομενικά στέρεο έδαφος που ευδοκιμούσε η νοημοσύνη μας, αλλά αναπτυσσόταν καχεκτικά η αισθαντικότητά μας.

 Υ.Γ. Αυτή η επιτομή της ιστορίας της Τέχνης γεννήθηκε από μια ανάγκη, από μια πλουραλιστική προσέγγιση της ιστορίας της Μουσικής και του πολιτισμού ευρύτερα. Ήταν γύρω στο 1983 που είχα ξεκινήσει την διδασκαλία της και ολοένα διαπίστωνα τις σοβαρές και πολυσήμαντες ελλείψεις της μουσικής ιστορίας. Όλα λειτουργούσαν, εκείνη την εποχή, σχεδόν σε επίπεδο συγκινησιακό. Απαριθμούσα ωστόσο ασήμαντα πράγματα, υπερβολικά ασύνδετα, καμιά φορά ανάξια λόγου και προσπαθούσα να τα βάλω σε μια τάξη. Μια σειρά από σημειώσεις σκόρπιες γέννησε αυτό το πόνημα, και δεν πρόκειται για μια τακτοποίηση. Όλα υπήρξαν άμορφα, άμορφα και μαγικά. Για το εάν προσπάθησα να τα βάλω σε μια τάξη, φταίνε ας πούμε οι επέτειοι ή κάθε τι που μετράει το χρόνο. Φταίνε ίσως οι ρυτίδες μας, που μας έφερε κάποια αυγή.
Δηλαδή, ένα πράγμα σοβαρό. Έτσι δεν είναι;

 Ακούστε:
Μουσικό πορτραίτο του Ευάγγελου Κοκκόρη στο tar-radio.com

Ο Ευάγγελος Λ. Κοκκόρης σπούδασε φλάουτο, ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση στην Αθήνα και τη Βενετία, όπου μελέτησε επίσης Ιστορία της Τέχνης. Έχει δώσει πολυάριθμα ρεσιτάλ και συναυλίες μουσικής δωματίου, εκ τω οποίων σημαντικότερες υπήρξαν οι συναυλίες που διοργανώθηκαν στην Παλαιά Βουλή στα πλαίσια των συνεδρίων της Εραλδικής και Γενεαλογικής Εταιρείας, στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, στο Ιστορικό Βυζαντινολογικό Συνέδριο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών που διοργανώθηκε στη Χαλκίδα με τίτλο “ Χρήμα και αγορά στην εποχή των Παλαιολόγων ”, στο Μουσείο Μπενάκη για το Ελληνικό Ινστιτούτο της Βενετίας , στην Ισπανική Πρεσβεία, στο Μουσείο Ύδρας, στο Ίδρυμα Γουλανδρή – Χορν, στο Προεδρικό Μέγαρο, στην Chiesa Santa Maria del Giglio – San Marco της Βενετίας και φυσικά σε πολλούς συναυλιακούς χώρους, όπως το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, το Ωδείο Φίλιππος Νάκας κ.ά. 
Έργα του για μικρά και μεγάλα σύνολα έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό από την Ελληνική Ραδιοφωνία, από τα σύνολα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, από το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής κ.ά. Επίσης έργα του έχουν παρουσιαστεί στο Maggio Musicale Fiorentino, στο Laban Center του Λονδίνου, στην Τεργέστη, στην Αυστραλία και στη Λουιζιάνα των Η.Π.Α. Συνεργάστηκε με την όπερα της Βαστίλης στο παιδαγωγικό πρόγραμμα “ δέκα μήνες σχολείο και όπερα ” και με το Θέατρο Τέχνης στο ανέβασμα της επετειακής παράστασης “ Happy End ” των Μ. Μπρεχτ και Κ. Βάιλ.
Δίδαξε σε εκπαιδευτικά μουσικά ιδρύματα Θεωρητικά, Σύνθεση , Ιστορία και Μορφολογία της Μουσικής και Ιστορία της Τέχνης. Συμμετείχε σε πολλά ιστορικά συνέδρια και συνεργάστηκε με το Κέντρο Μελετών Ιονίου εμβαθύνοντας στις επιδράσεις που δέχτηκε ο Ελληνισμός από τη Δύση και την Ανατολή.
Είναι συγγραφέας της μελέτης "Η Μουσική και η Ιστορία της" η οποία έχει εκδοθεί από τον Μουσικό Οίκο Φίλιππος Νάκας, του φωτογραφικού λευκώματος "Η Βενετία της σιωπής" το οποίο έχει κυκλοφορήσει από τον εκδοτικό οίκο Ταξιδευτής καθώς και "Η απολογία της ματιάς" σημειώσεις από την ιστορία της τέχνης, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.
Η εργογραφία του περιλαμβάνει δύο CDs τα οποία τιτλοφορούνται "Τα τραγούδια του Φθινοπώρου" και "Νοσταλγία της σιωπής" και κυκλοφορούν από τις εταιρίες Motivo και Lyra. Πολλά άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά έντυπα.
Είναι καλλιτεχνικός Διευθυντής του Ωδείου Φίλιππος Νάκας, μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών και του Κέντρου Μελετών Ιονίου.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΕΛΙΔΑΣ Κώστας Γρηγορέας