Αγοράστε το CD του TaR: \"Ελληνες κιθαριστές ερμηνεύουν Έλληνες συνθέτες\"

[κυκλοφορίες - cd κιθάρας]

(TIMBRO 04-02)

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Online ΣΕ CD & MP3 ΣΤΟ
 http://www.cdbaby.com/cd/greekguitaristsplaygreek

ΕΠΙΣΗΣ:

Βιβλιοπωλεία ΙΑΝΟΣ (http://www.ianos.gr/)
ΑΘΗΝΑ: Σταδίου 24, από το 2005, σε χώρο έκτασης 1600 τ.μ. Τηλ.  210 3217917
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Πλατεία Αριστοτέλους 7, σε χώρο έκτασης 1000 τ.μ. Τηλ.  2310 277004

Μουσικός Οίκος ΠΑΠΑΓΡΗΓΟΡΙΟΥ - ΝΑΚΑΣ
ΑΘΗΝΑ: Πανεπιστημίου 39 - 210 32.21.786 http://www.panasmusic.gr/ 

Μουσικός Οίκος ΑΝΔΡΟΜΗΔΑ - GUITAR GALLERY
ΑΘΗΝΑ: Νικηταρά 3, 10678, Τηλ. : 210 3814672, www.andromidas.gr/

ΓΙΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ,
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΊΤΕ ΓΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΑΣ, Η ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΟΣΤΑΛΕΙ ΑΠ' ΕΥΘΕΙΑΣ ΜΕ ΑΝΤΙΚΑΤΑΒΟΛΗ.

 Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ TaR

    Να λοιπόν που το TaR φτάνει στο σημείο να δημιουργήσει δισκογραφική παραγωγή. Ως διαδικτυακό περιοδικό της κιθάρας και σε συνδυασμό με εκείνα τα παλαιότερα (;) όνειρα της δεκαετίας του ’80 (όταν το TaR ήταν έντυπο), για συμμετοχή σε ποικίλες δράσεις ΚΑΙ δισκογραφικές, τώρα (έστω μετά από εικοσαετία) αξιωθήκαμε να υλοποιήσουμε την επιθυμία να ηχογραφηθεί ένα υλικό που να συμπεριλαμβάνει έλληνες συνθέτες από έλληνες κιθαριστές τρίτης και τέταρτης γενιάς (ξεκινώντας από τη γενιά του Δημήτρη Φάμπα και Γεράσιμου Μηλιαρέση, αρχές της δεκαετίας του ‘60). 
   Ήταν το πιο λογικό να απλωθούμε σε μια τέτοια σκέψη και να κληθούν οι νεότερες δυνάμεις της κιθάρας από διαφορετικές σχολές με διαφορετικές λογικές, ώστε να ανοίξουν πανιά για μια διαφορετική αντίληψη στην υπόθεση ελληνικού ρεπερτορίου για κιθάρα.
  Οι επιλογές έγιναν με πολύ προσοχή, τόσο στα έργα, όσο και στους ερμηνευτές. Στρωθήκαμε στη δουλειά γύρω απ’ αυτό το υλικό κοντά στα δύο χρόνια, μαζί με τον Κώστα Γρηγορέα (εκείνος πολύ περισσότερο  άπό μένα, αφού ανέλαβε –ως εραστής της hi-fi τεχνολογίας- να επιμεληθεί, να ηχογραφήσει σε πολλές των περιπτώσεων και να οργανώσει ενδελεχώς το υλικό, να το ισορροπήσει, να αποθορυβοποιήσει ό,τι χρειαζόταν και να το φέρει σε επίπεδο που θα το ζήλευε ακόμα και η παλαιά κραταιά στη συνείδησή μας Deutsche Grammophon…) Ωστόσο, δεθήκαμε και οι δυο με την ιδέα, γιατί εμμένουμε πως ένα διαδικτυακό περιοδικό μουσικής, καλό είναι να στοχεύει και σε προτάσεις που έχουν ως στόχο, τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην άποψη. Να μη μένει παγωμένο μόνο στη διαδικασία της ανεύρεσης γραπτού υλικού προς δημοσίευση. Γι’ αυτό και έχουμε ήδη προχωρήσει σε οργανωσεις συναυλιών, εκθέσεων κατασκευαστών κιθάρας κα. 
 Η άποψη λοιπόν που διαθέτουμε (με τον Κώστα) είναι πως η νηφάλια σκέψη περί δισκογραφίας, είναι η μόνη προς το παρόν που μαζί με τις ζωντανές εμφανίσεις δίνει πολλαπλές ευκαιρίες στο κιθαριστικό δυναμικό της υψηλής ποιότητας των ελλήνων κιθαριστών. Φέρνει σε επαφή το κοινό με ελληνικά έργα, που, στις περισσότερες των περιπτώσεων, μένουν στην αφάνεια. Συμπληρώνει ένα σπάνιο ρεπερτόριο στο χώρο της δισκογραφίας σε μια εποχή που η απουσία ιδεών (στον δισκογραφικό χώρο) πρυτανεύει. Εναντιώνεται (με τρόπο) στο σημερινό δισκογραφικό κατεστημένο που αδιαφορεί παντελώς τόσο για τους έλληνες κιθαριστές, όσο και για το ελληνικό ρεπερτόριο.
   Η έκδοση αυτή του TaR θέλει να ευχαριστήσει τους πρόθυμους ερμηνευτές που μπήκαν σε μια τέτοια ανιδιοτελή -αφιλοκερδή διαδικασία, τους δημιουργούς –συνθέτες που εμπιστεύθηκαν τα έργα τους, την ευγενέστατη Ειρήνη Κουρζάκη για τις ιδέες και υλοποίηση της μακέτας, καθώς και όλους όσοι βοηθούν (με κάθε τρόπο) την παραγωγή και διαφήμιση αυτού του δίσκου.
Ιδιαιτέρως όμως εγώ, θέλω να ευχαριστήσω τον δρομέα αντοχής Κώστα Γρηγορέα, που αφιέρωσε εκατοντάδες ώρες, υπομένοντας ό,τι προκύπτει από μια τέτοια εξοντωτική προσπάθεια…
Δεν θα είναι ο μοναδικός δίσκος που παράγουμε. Η υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε, εξαρτάται από την αποδοχή του κοινού και βεβαίως εννοώ (πρωτίστως) το κοινό της κιθάρας που σε αυτό αποτεινόμαστε.
   Ελπίζω, η αποδοχή ενός τέτοιου δίσκου από το συγκεκριμένο κοινό να ανοίξει άλλους ορίζοντες, ώστε να υπάρξει κέντρισμα για περαιτέρω δράσεις, ακόμα πιο δημιουργικές.

Νότης Μαυρουδής
εκδότης – διευθυντής του TaR
(2009)

ΓΙΑ ΤΟ TaR

Ελάχιστοι νομίζω είναι αυτοί που θα διαφωνήσουν ότι το έντυπο TaR «έγραψε την ιστορία» για το χώρο της κλασικής  κιθάρας στην δεκαετία του ’80. Δεν ήταν μόνο η ουσιαστική παρέμβαση του στα θέματα της αναγνώρισης και της οριστικής καταξίωσης του οργάνου (θέματα που ‘έβραζαν’ εκείνα τα χρόνια). Ήταν και η συμβολή του στο να ‘δέσει’ ένας χώρος που (κακά τα ψέματα) είχε-έχει σαφώς πρόβλημα ταυτότητας. Η κιθάρα είναι ένα απίστευτα ευέλικτο και αγαπητό όργανο και δεν υπάρχει είδος η χώρος που να μην έχει κάνει αισθητή την παρουσία της. Αυτό είναι ευλογία αν σκεφτεί κανείς σε πόσα διαφορετικά είδη μπορούν να πειραματιστούν οι κιθαριστές και πόσο αυτό μπορεί να βοηθήσει το εύρος του ρεπερτορίου της. Αλλά, είναι και πρόβλημα όταν προσπαθήσει κάποιος να βάλει μια σειρά στα πράγματα και να ξεχωρίσει τα έργα από τα «κατασκευάσματα».
Το TaR του ’80 λοιπόν έκανε ταμείο και προσπάθησε να κεφαλαιοποιήσει το έργο των παλιότερων και νεότερων δασκάλων, και εκτελεστών. Πως; Μα δημιουργώντας κατ΄ αρχήν τη συνείδηση ενός κοινού τόπου για όλους εκείνους τους κιθαριστές που μέχρι τότε λειτουργούσαν δημιουργικά μεν, όμως ανεξάρτητα και (δεν είναι υπερβολή να πούμε) έως άκρως ανταγωνιστικά. Και στη συνέχεια να βοηθήσει ώστε ο κοινός τόπος που άρχισε πλέον να μορφοποιείται να ενσωματώσει και να κεφαλαιοποιήσει την απίστευτη (τότε) εισβολή της κλασικής κιθάρας σε ολόκληρη την ελληνική τραγουδοποιία, τους επηρεασμούς από τις ροκ μπαλάντες της εποχής, τις φιλόδοξες προσπάθειες των ‘λόγιων’ συνθετών και εκτελεστών. 
«Ουκ εν τω πολλώ το ευ». Τα δεκατρία τεύχη που πρόλαβαν να εκδοθούν μέχρι να ‘γονατίσει’ ο εμπνευστής και εκδότης του TaR Νότης Μαυρουδής  υπήρξαν αρκετά για να αποτελέσουν ένα πολύτιμο ντοκουμέντο της εποχής, ένα αρχείο, μια καταξιωμένη βάση για να ανθίσει στη συνέχεια η παντοδύναμη μεν, πλην απαξιωμένη (τότε) στη συνείδηση πολλών ‘λογίων’ κλασική κιθάρα (μας).
Άλλαξαν πολλά από τότε; Μα φυσικά. Είναι πολλά τα χρόνια που πέρασαν. Η κιθάρα άνθισε. Η ελληνική σχολή κιθάρας έγινε διάσημη σε ολόκληρο τον κόσμο.  Άρα, λογικά, δεν πρέπει να υπάρχει (επί τέλους) αυτός ο πολυπόθητος “κοινός τόπος”; Δεν πρέπει π.χ. στις συναυλίες του τάδε (μας) στο Μέγαρο η στον Παρνασσό να βλέπουμε όλο τον καλό τον κόσμο, κι όχι μόνο τους δικούς μας; (Όπως δηλαδή συνέβαινε στις ηρωικές συναυλίες του TaR τότε, που η αίθουσα του Παρνασσού ξεχείλιζε μέχρι το δρόμο!)
Αμ, δε…
Αλλά για να μην σας κουράζω άλλο, εμείς δεν το βάζουμε κάτω. Το TaR ξαναγεννήθηκε, το διαδίκτυο πλέον είναι ΤΟ εργαλείο για τους ‘πτωχούς πλην τίμιους’ χώρους σαν το δικό μας και… ξανά προς τη δόξα τραβάμε!
Με άλλα μέσα, αλλά με την ίδια λόξα. Με διαδικτυακό (πλέον) περιοδικό, που χωράει αρθογραφία, ήχο, βίντεο, προβολή δραστηριοτήτων και εκδόσεων, ηλεκτρονικές εκδόσεις μουσικής σε ήχο και σε παρτιτούρα.
Αλλά και διαδικτυακό ραδιόφωνο, εκθέσεις, συναυλίες και (καιρών επιτρεπόντων) εκδόσεις δίσκων.
Οι Έλληνες κιθαριστές είναι (ως γνωστόν) καταπληκτικοί. Και παρ’ όλες τις βλακείες που λένε τα mainstream media, εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχουν πολλοί σύγχρονοι Χατζιδάκιδες και Σκαλκώτες. Το μόνο που λείπει σε όλους αυτούς είναι να βρουν τον τρόπο να μας πλησιάσουν, μιας και η υπερπληροφόρηση έχει πλέον καταστήσει πολύ δύσκολο το ‘να ξεχωρίσει η ήρα από το στάχυ’.

Κώστας Γρηγορέας
αρχισυντάκτης – webmaster του TaR
(2009)