ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ (στην Τίνα Βαρουχάκη) | TAR - Μουσικό διαδικτυακό περιοδικό με αφορμή την κιθάρα

ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Στην Τίνα Βαρουχάκη

Το εγχείρημα δημιουργίας ενός μαθητικού μουσικού συνόλου συνιστά γεγονός μεγάλης εκπαιδευτικής αξίας. Χαρακτηριστική περίπτωση, αποτελεί το σύνολο «Hesperia Guitar Orchestra», που ίδρυσε το 2007 και διευθύνει ο καθηγητής του Εθνικού Ωδείου (παραρτημάτων Πειραιά και Υμηττού), Φραγκούλης Καραγιαννόπουλος. Κάτοχος διπλώματος κλασικής κιθάρας αλλά και διπλώματος σύνθεσης, τάσσεται υπέρ της αντίληψης ότι οι κιθαριστές πρέπει να γνωρίζουν όχι μόνο το ρεπερτόριο της κλασικής κιθάρας αλλά και αυτό της συμφωνικής μουσικής ,της μουσικής δωματίου καθώς και άλλων οργάνων.Ερωτηθείς αναφορικά με το ρεπερτόριο του συνόλου, το εντάσσει σε τέσσερις θεματικούς άξονες δίνοντας έμφαση στην κατηγορία «Έλληνες συνθέτες» και εκφράζοντας την επιθυμία να γραφτούν έργα για το σύνολο. Τέτοια περίπτωση, αποτελεί η σύνθεση του Κώστα Γρηγορέα με τίτλο "Aegean Sketches," που ηχογραφήθηκε προσφάτως από το σύνολο «Hesperia Guitar Orchestra», στο στούντιο του Εθνικού Ωδείου Υμηττού.

Η “Hesperia Guitar Orchestra” με τον συνθέτη Κ. Γρηγορέα κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του έργου “Aegean Sketches”

Το σύνολο παρουσίασε το έργο τον περασμένο Μάρτιο στην αίθουσα Φ.Σ. Παρνασσός. Μάλιστα, ο κ Καραγιαννόπουλος συμμετείχε στη συναυλία με διττή ιδιότητα: ως διευθυντής του συνόλου «Hesperia Guitar Orchestra» και ως μέλος του αξιόλογου επαγγελματικού συνόλου “Guitarte Ensemble” που λειτουργεί υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του δασκάλου και συνεργάτη του, Νίκου Χατζηελευθερίου.
Πρόθεση του Φραγκούλη Καραγιαννόπουλου, είναι η «Hesperia Guitar Orchestra», να «πυκνώσει» τις δημόσιες εμφανίσεις της: «Φιλοδοξούμε να κάνουμε κάποιες μεγάλες συναυλίες και να εμπλουτίσουμε το ρεπερτόριό μας με «κλασικά» έργα και ενδεχομένως με κάποια κομμάτια που θα γραφτούν για το σύνολο. Είμαστε ανοικτοί σε προσκλήσεις και προκλήσεις…»

«Υπάρχει ο κίνδυνος κάποιος να «κρυφτεί» πίσω από ένα μουσικό σύνολο. Γι΄αυτό, πρέπει ο εκτελεστής να νοιώθει ότι παίζει σαν να έχει να παρουσιάσει ένα ρεπερτόριο σολιστικό (…) λέω στους μαθητές μου: “πρέπει να φανταστούμε ότι παίζουμε έντεκα σολίστες ταυτόχρονα, να μην χάσουμε το χαρακτήρα μας!” Όχι για να δείξουμε τι ωραία που παίζουμε και τι δύσκολα, αλλά για να μην χαθεί η έννοια της ερμηνείας».

Τα μέλη του κιθαριστικού συνόλου«Hesperia Guitar Orchestra»:
Κώστας Δανάλης, Σοφία Ορσοπούλου, Γιώργος Περράκης, Κλαίρη Αρκουμάνη, Νεφέλη Κυπριανού, Πάνος Τσιαρέας, Θοδωρής Μούσχουρος, Ωρίων Πασιάκος, Μυρτώ Τσιαρέα, Αλεξάνδρα Ρίζου,Γρηγόρης Αναγνώστου.

Τ.Β. Έχετε σπουδές ανώτερων θεωρητικών- κάτι που δεν θεωρείται αυτονόητο. Οι γνώσεις που πήρατε από τα ανώτερα θεωρητικά νομίζετε ότι έχουν επηρεάσει την οπτική με την οποία ασχολείστε με την κιθάρα; Αν ναι, από ποιες απόψεις;

Φ.Κ. Έχω τελειώσει Αρμονία, Αντίστιξη, Φούγκα με καθηγητή τον Θανάση Νάστο και πριν δυο χρόνια πήρα το πτυχίο της Σύνθεσης, με τον Φίλιππο Τσαλαχούρη. Σίγουρα οι γνώσεις ανώτερων θεωρητικών με επηρέασαν. Θέλησα να κάνω τα θεωρητικά ακριβώς για να μπορέσω να κατανοήσω τα κείμενα της μουσικής, τα οποία κατά καιρούς ερμηνεύω ή διασκευάζω. Δεδομένου ότι ένα τμήμα του ρεπερτορίου αφορά τη σύγχρονη μουσική, η γνώση ανώτερων θεωρητικών με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στην προσέγγισή της.

Τ.Β. Το 2007 δημιουργήσατε και διευθύνετε το μαθητικό κιθαριστικό σύνολο Hesperia Guitar Orchestra. Πώς ξεκίνησε αυτή η πρωτοβουλία και σε τι αποσκοπεί;

Φ.Κ. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε βάσει αντίστοιχων προσωπικών βιωμάτων, γεγονός που είδα ότι με βοήθησε πολύ στο να διαμορφωθώ σαν μουσικός αλλά και σαν δάσκαλος. Συμμετείχα και εγώ κάποτε ως μαθητής στο Δημοτικό Ωδείο Νίκαιας με καθηγητές τον Νίκο Χατζηελευθερίου και την Ειρήνη Κώνστα σε μια κιθαριστική ορχήστρα που είχε δημιουργηθεί τότε και είχε πολύ μεγάλη δραστηριότητα. Ίσως ήταν από τις πρώτες ορχήστρες που έπαιξε κονσέρτα μπαρόκ αλλα και σύγχρονα έργα. Είχε ένα ρεπερτόριο πολύ μεγάλο με σκοπό αυτό που σήμερα λέω και εγώ στους μαθητές μου: «να αναδείξουμε μέσα από το σύνολο ναι μεν το σολιστικό ταπεραμέντο του οργάνου αλλά ταυτόχρονα αναπτύξουμε το πνεύμα της συντροφικότητας, της συνεργασίας με κυριότερο σκοπό την ανάδειξη του ίδιου έργου που ερμηνεύουμε κάθε φορά και της μουσικής αξίας που υπηρετούμε». Δεν είναι τυχαίο ότι από εκείνη την ορχήστρα οι περισσότεροι απο τα μέλη της σήμερα είναι αξιόλογοι δάσκαλοι και ερμηνευτές.

Τ.Β. Στις μέρες μας υπάρχει μια αντίληψη (ίσως όχι απαραιτήτως η κρατούσα) ότι η κιθάρα θα έχει μέλλον μόνο εάν βγει από την «εσωστρέφεια» και ενταχθεί σε μουσικά σύνολα, είτε αμιγώς κιθαριστικά, είτε σύνολα μουσικής δωματίου. Συμφωνείτε;

Φ.Κ. Ούτε συμφωνώ, ούτε διαφωνώ. Εν τη γενέσει της, η κιθάρα ήταν ένα όργανο συνοδευτικό (καντάδες, τραγούδια κτλ). Σήμερα, στην πραγματικότητα, είναι όργανο σολιστικό. Αυτό, ενίοτε λειτουργεί θετικά, αλλες φορές πάλι ίσως και αρνητικά. Ως μαθητής διδάχθηκα ότι ναι μεν πρέπει κάποιος να μπορεί να μοιράζεται τη μουσική, αλλά ταυτόχρονα να μην χάνει και την ταυτότητα και τη μοναδικότητα του, αυτό δηλαδή που περιγράφεται ως σολίστ. Υπάρχει ο κίνδυνος κάποιος να «κρυφτεί» πίσω από ένα μουσικό σύνολο. Γι΄αυτό, πρέπει ο εκτελεστής να νοιώθει ότι παίζει σαν να έχει να παρουσιάσει ένα ρεπερτόριο σολιστικό και να μπορεί να βγάλει το ταμπεραμέντο του, να έχει με άλλα λόγια μια πιο ατομική προσέγγιση στη μουσική που παρουσιάζει ενίοτε. Το ένα δεν πρέπει να αναιρεί το άλλο.

Τ.Β. Ποια είναι τα παιδαγωγικά οφέλη από τη συμμετοχή σε μια Ορχήστρα;

Φ.Κ. Τα οφέλη είναι πάρα πολλά. Σε ό,τι αφορά το μουσικό μέρος, κανείς κοινωνικοποιείται ως μουσικός καθώς έχει τη δυνατότητα να παίξει με άλλους. Συνήθως στα ωδεία είμαστε με το δάσκαλο σε μια αίθουσα, με συνέπεια τα παιδιά να μην έχουν τη δυνατότητα να συμπράξουν με άλλους μουσικούς. Αντιθέτως, η εβδομαδιαία ενασχόληση των μαθητών στο πλαίσιο ενός συνόλου, τους βοηθάει να αναπτύσσουν άμιλλα και να γεύονται τη χαρά της συνδημιουργίας. Συγχρόνως, κάνουν παρέες και όλα αυτά χρειάζονται, είναι στο «παιχνίδι» της μουσικής. Πολλές φορές σκέφτομαι: «πόσοι θα ασχοληθούν, πόσοι θα γίνουν επαγγελματίες μουσικοί;» Το ζητούμενο όμως πρέπει να είναι ένα: αυτός που θα συμμετάσχει σε ένα μουσικό σύνολο, να έχει αποκομίσει οφέλη από τη διαδικασία, να έχει αγαπήσει τη μουσική και να κοινωνικοποιηθεί- κάτι που είναι πολύ βασικό και ουσιαστικό. Στο σύστημα που εφαρμόζεται στη Βενεζουέλα, το “El Sistema,” εντάσσουν σε μουσικά σύνολα ακόμη και παιδιά που μπορεί να μην έχουν κάνει κανένα μάθημα μουσικής! Απλώς παίζουν ανοικτές χορδές! Όμως με αυτό τον τρόπο μαθαίνουν σταδιακά να παίζουν μουσική μέσα σε σύνολο συν βεβαία και τα υπόλοιπα πολλαπλά οφέλη στα οποία λίγο πολύ αναφέρθηκα και παραπάνω.

Τ.Β. Ποιο είναι το προφίλ των μελών του συνόλου που έχετε δημιουργήσει;

Φ.Κ. Αυτά τα παιδιά είναι ο «βασικός κορμός» της αρχικής ορχήστρας που είχε δημιουργηθεί το 2007. Σήμερα η ορχήστρα αποτελείται από μαθητές μου που φοιτούν είτε στο Εθνικό Ωδείο Υμηττού, είτε στο Εθνικό Ωδείο Πειραιά. Έχουν όλοι προχωρημένες σπουδές, από τη Μέση σχολή και πάνω. Κάποια παιδιά είναι κοντά στο πτυχίο και στο δίπλωμα. Ηλικιακά, είναι από μαθητές Γυμνασίου, έως φοιτητές, δηλαδή περίπου από 15 έως 22 ετών. Τα περισσότερα από αυτά έχουν μεγαλώσει μαζί, καθώς γνωρίζονται μέσα από τη διαδικασία της Ορχήστρας εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά και τα παιδιά που εντάχθηκαν στο σύνολο στην πορεία, αφομοιώθηκαν πολύ γρήγορα. Όλοι αγαπούν πολύ την ορχήστρα και σε αυτό το σημείο θέλω να σταθώ σε ένα χαρακτηριστικό γεγονός για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ... Δύο από τα μέλη της ορχήστρας, ο Ωρίων και η Κλαίρη φέτος έπρεπε να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις κάθε Σάββατο για να έρθουν στην πρόβα. Και ειδικά φέτος, σε μια πολύ δύσκολη χρονιά για εκείνους, επειδή έδιναν Πανελλήνιες. Παρόλα αυτά δεν έχασαν ούτε μια πρόβα! Αυτό νομίζω πως δείχνει πολλά για το πως αντιμετωπίζουν όχι μόνο τα συγκεκριμένα, αλλά όλα τα παιδιά τον ρόλο τους...

Τ.Β. Έχετε κάνει κάποιο καταστατικό- έστω ατύπως; Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να συμμετάσχει ένας μαθητής στην ορχήστρα;

Φ.Κ. Στην ορχήστρα δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ οντισιόν για να μπει κάποιος. Δεν ζητήθηκαν ποτέ πιστοποιητικά αριστείας. Ουσιαστικά κανένας δεν επελέγη. Τα παιδιά που είναι σήμερα στο σύνολο έχουν επιλέξει τα ίδια να είναι και αυτά θα αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν. Βεβαίως, λειτουργούμε βάσει κάποιων κανόνων και υποχρεώσεων. Υπάρχει το σκεπτικό ότι για να μπορείς να είσαι σε αυτό το σύνολο πρέπει να έχεις κάποια χαρακτηριστικά και να αποδεχθείς κάποιες λειτουργίες. Αλλά το ζητούμενο είναι τα παιδιά ως μουσικοί και μέλη της ορχήστρας να κατανοούν τις κατά καιρούς ανάγκες της και να δείχνουν και την ανάλογη αφοσίωση στα κομμάτια που πρέπει να διαβάσουν για να παρουσιάσουν, πράγματα τα οποία και κάνουν.

Τ.Β Σε ό,τι αφορά το ρεπερτόριο του συνόλου, ποιο είναι το προφίλ σας;

Φ.Κ. Στη συναυλία που δώσαμε πριν το Πάσχα στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», το ρεπερτόριο είχε δυο μέρη: στο πρώτο, εντάχθηκαν οι Έλληνες συνθέτες και στο δεύτερο μέρος, ήταν αυτό που λέμε «κιθαριστικό ρεπερτόριο» (όπως είναι πχ το Asturias), καθώς και κάποια λατινοαμερικάνικα κομμάτια κτλ διασκευασμένα για κιθαριστικό σύνολο. Επίσης, έργα σύγχρονης μουσικής - και εννοώ έργα που γράφονται σήμερα- για παράδειγμα, είχαμε την τύχη και τη χαρά να ερμηνεύσουμε ένα έργο του Κώστα Γρηγορέα. Η σύγχρονη μουσική, είναι ένας τομέας που μας ενδιαφέρει πάρα πολύ! Είναι η δική μου στόχευση, και προσπαθώ να την εμφυσήσω και στους μαθητές μου…

Τ.Β. Συγγνώμη, επειδή υπάρχει μια ασάφεια ως προς τον όρο «σύγχρονη», μπορείτε να προσδιορίσετε τι εννοείτε;

Φ.Κ. Εννοώ λόγια μουσική, η οποία εμπεριέχει τον πειραματισμό, το να δοκιμάζει κανείς καινούργια πράγματα, τον μινιμαλισμό κτλ .

T.B. Αποσκοπείτε δηλαδή στην παρουσίαση νέων έργων;

Φ.Κ. Ναι, σαφώς! Είναι βασικό συστατικό στοιχείο του συνόλου, να ερμηνεύσουμε έργα νέων συνθετών που γράφουν για σύνολα και τα έργα να είναι σε πρώτη εκτέλεση. Ένα άλλο σκέλος, είναι η ερμηνεία κλασικών έργων, αλλά και το κιθαριστικό ρεπερτόριο. Από τα τέσσερα σκέλη που αναφέραμε έχουμε καταφέρει να ολοκληρώσουμε τα δυο και κάποια άλλα έπονται.
Το ζητούμενο είναι να παίξουμε κάποια κλασικά έργα, κάποια κονσέρτα μπαρόκ (σε διασκευή για κιθαριστικό σύνολο) δηλαδή έργα συνθετών όπως Χέντελ, Βιβάλντι, Μπαχ κτλ). Γενικότερα, μας ενδιαφέρει ό,τι υπάρχει στο πλαίσιο αυτού που ονομάζουμε “μουσική δωματίου.”

Τ.Β. Ο τέταρτος θεματικός άξονας στον οποίο αναφερθήκατε ποιος είναι;

Φ.Κ. Ο τέταρτος άξονας είναι αυτό που λέμε «επιστροφή στις ρίζες». Επικεντρωθήκαμε φέτος στον Χατζιδάκι, χωρίς να είναι απόλυτο αυτό. Αυτή είναι μια μουσική που έχουμε στα αυτιά μας αλλά δεν είναι μόνο αυτή. Και αυτό ισχύει περισσότερο για τα παιδιά, που παρόλο που έχουν έτσι κι αλλιώς ένα εύρος ακουσμάτων σίγουρα διαφορετικό αλλά ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέρον, οι μουσικές τους καταβολές ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτά που αποφασίζουμε να ερμηνεύσουμε... οι ρίζες μας δηλαδή είναι λίγο πολύ κοινές θα έλεγα...

Τ.Β. Ο ίδιος τι επιρροές έχετε;

Φ.Κ. Οι καταβολές σίγουρα είναι η λαϊκή μουσική. Θυμάμαι τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» σαν ανάμνηση παιδική. Γενικότερα, θυμάμαι ότι τις Κυριακές, άκουγα να παίζεται ένας δίσκος του Τσιτσάνη, του Βαμβακάρη κα. Αυτό είναι ένα στοιχείο με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για μένα και αυτό το είδος το αγαπώ πάρα πολύ. Το άλλο, είναι αυτό που έχω σπουδάσει, αυτό που σε εισαγωγικά ονομάζουμε «κλασική μουσική» και ασφαλώς το «κιθαριστικό ρεπερτόριο». Επίσης, η σύγχρονη μουσική με ενδιαφέρει πάρα πολύ τόσο ερμηνευτικά αλλά και σαν ακροατής.

Τ.Β. Στο πλαίσιο διδασκαλίας στο μουσικό σύνολο, (αλλά και στα ατομικά μαθήματα) παρατηρείτε τεχνικές αδυναμίες των παιδιών;

Φ.Κ. Γενικότερα τα παιδιά σήμερα θεωρώ ότι έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια στο να παίξουν. Σε αυτό που ίσως υστερούν είναι στον τρόπο που οργανώνουν τη μελέτη τους λόγω των πολλών δραστηριοτήτων τους ακόμα και από τις μικρές ηλικίες. Το μουσικό σύνολο βεβαίως βοηθάει στο να προσπελάσεις κάποια προβλήματα τεχνικά, επειδή υπάρχει το στοιχείο της μίμησης μεταξύ των μελών της ομάδας. Για παράδειγμα, μπορεί να κάνω μια παρατήρηση σε έναν μαθητή, να την ακούσουν και οι άλλοι και να διορθωθούν. Δεν φτάνει βέβαια όμως μόνο αυτό, χρειάζεται μελέτη και βαθειά ενασχόληση προκειμένου κάποιος να κινείται σε υψηλά στάνταρτ. Το επίπεδο γενικότερα των νεαρών κιθαριστών είναι αρκετά καλό και αυτό φαίνεται από τις διακρίσεις στους διεθνής διαγωνισμούς αλλά και από την πορεία αρκετών εξ αυτών στο εξωτερικό. Στη διατήρηση βέβαια αυτού του υψηλού επιπέδου συντελεί και η προσπάθεια πολλών εξαιρετικών συναδέλφων που μεταλαμπαδεύουν τις γνώσεις τους και έχουν συμβάλλει στη δημιουργία μιας πολύ αξιόλογης σχολής στην κιθάρα στη Ελλάδα.

T.B. Οι όποιες αδυναμίες πού εστιάζονται;

Φ.Κ. Ενώ υπάρχει μεγαλύτερη ευχέρεια τεχνική, συγχρόνως παρατηρείται μια δυσκολία στο να μπορέσουν οι μαθητές να αποδώσουν το απαραίτητο ύφος κάθε μουσικής. Ίσως επειδή τα ακούσματά τους είναι κάπως απομακρυσμένα από αυτά που μελετάνε, οπότε χρειάζεται ιδιαίτερος κόπος για να βάλεις τον μαθητή στο κλίμα της εποχής. Και αυτό είναι ένα «στοίχημα», Είναι δύσκολο το να πας έναν μαθητή που ζει το 2015 διακόσια χρόνια πίσω, πρέπει να του εξηγήσεις ότι «αυτό το κομμάτι γράφτηκε σε μια εποχή που ναι μεν είναι πολύ μακριά σου αλλά αν μπορέσεις να προσεγγίσεις το παρόν του δημιουργού τότε είναι πολύ πιθανό να βρεις και το ενδιαφέρον αλλά και τον τρόπο να το αποδώσεις», με αυτό το τρόπο βοηθάς το μαθητή να σκεφτεί διαφορετικά. Πρέπει να βγούμε από τα «στεγανά» της «κλασικής» μουσικής ως κάτι που αφορά ειδικούς. Αυτή βέβαια είναι μια μεγάλη συζήτηση…. Αλλά όσες φορές μου έχει τύχει να συζητήσω με ανθρώπους που δεν είναι μουσικοί και με ρωτάνε για την κλασική μουσική, διαπιστώνω ότι αμέσως αποκτούν μια τελείως διαφορετική άποψη από αυτή που είχαν πριν την κουβέντα.

Τ.Β. Οι μαθητές σας παρατηρείτε να έχουν ακούσματα; Πάνε σε συναυλίες “κλασικής” μουσικής;

Φ.Κ. Η πλειονότητα δεν έχει πολλά ακούσματα, έχουν δηλαδή ακούσματα μέσω του μουσικού οργάνου που διδάσκονται και των κομματιών που ακούνε στο ωδείο κατά κύριο λόγο αλλά αυτό είναι μια πραγματικότητα που χρήζει ιδιαίτερης κουβέντας και προσέγγισης που αφορά βέβαια όλο το μουσικό κόσμο (δασκάλους, εκτελεστές, ωδεία κτλ) και θα πρέπει να μας απασχολεί.

T.B. Εσείς, ως δάσκαλος, τι κάνετε προς αυτή την κατεύθυνση;

Φ.Κ. Τους προτρέπω: «παιδιά πηγαίνετε και ακούστε όσο μπορείτε περισσότερα είδη μουσικής και όργανα, όχι μόνο κιθάρα. Ακούστε ορχήστρες, πιάνο, σύνολα μουσικής δωματίου, τζαζ κ.ά.» Το ζήτημα βέβαια είναι να ακούσουν όργανα που βγάζουν φυσικό ήχο. Να εξοικειώσουν το αυτί τους με άλλα ακούσματα από αυτά που συνήθως ακούνε στο MP3.

Τ.Β. Έχω την αίσθηση ότι αυτό που περιγράφετε, δηλαδή ότι υπάρχει έλλειψη παιδείας στην «κλασική» μουσική δεν αφορά μόνο τους μαθητές, αλλά και ορισμένους επαγγελματίες μουσικούς. Οι νέοι επαγγελματίες κιθαριστές νομίζετε ότι πάνε σε συναυλίες συμφωνικής μουσικής και μουσικής δωματίου;

Φ.Κ. Τώρα πάνε περισσότερο απ΄ότι παλαιότερα. Κάθε μουσικός αυτό πρέπει να το αντιληφθεί: η μουσική δεν είναι μόνο το μουσικό όργανο που ο ίδιος ασχολείται και ο κόσμος γύρω του που μαθαίνει το ίδιο. Η μουσική είναι μια απεραντοσύνη που στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να δει κανείς όλο της το φάσμα. Πρέπει όμως να μπεις στη διαδικασία του να αναζητάς περισσότερο ακούσματα. Ασφαλώς, βλέπεις νέους που καταθέτουν άποψη και στο ρεπερτόριό τους το ατομικό. Όσοι παίζουν και ξεχωρίζουν ως σολίστ, όμως, είναι αυτοί που σκέφτονται με έναν τρόπο πέρα από το μουσικό όργανο με το οποίο κάνουν καριέρα. Αυτό πιστεύω και αυτό προσπαθώ να περάσω και στους μαθητές μου με κάθε τρόπο.

Τ.Β. Σε ό,τι αφορά το σύνολο Hesperia Guitar Orchestra έχετε παρουσιάσει συναυλίες εκτός των πλαισίων του Ωδείου;

Φ.Κ. Κάναμε μια συναυλία στην αίθουσα Φ.Σ. Παρνασσός. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη μας συναυλία απ΄όταν ξεκίνησε η ορχήστρα. Τα μέρη στα οποία έχουμε παρουσιαστεί κατά καιρούς είναι: το Γαλλικό Ινστιτούτο, η Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, το Εθνικό Ωδείο Υμηττού και Πειραιά όπου κάνουμε εμφανίσεις τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Φέτος, κάναμε μια παρουσίαση και στον Φιλοπρόοδο Όμιλο Υμηττού τα Χριστούγεννα.

Τ.Β. Τι καλλιτεχνικά σχέδια έχετε στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του συνόλου;

Φ.Κ. Πρόσφατα κάναμε μια ηχογράφηση σε ένα έργο του Κώστα Γρηγορέα "Aegean Sketches," το οποίο ανέβηκε και ψηφιακά στο διαδίκτυο, με τη συμμετοχή μάλιστα και του ίδιου - γεγονός που πρέπει να σημειώσω πως ήταν κάτι πολύ όμορφο και διδακτικό για τα μέλη της ορχήστρας- και από δω και στο εξής σκοπός μας είναι να ανανεώσουμε το πρόγραμμα μας με γνώμονα τους άξονες που ανέφερα και πιο πριν...

Τ.Β. Το έργο ηχογραφήθηκε σε στούντιο;

Φ.Κ. Την ηχογράφηση την κάναμε στο χώρο του ωδείου. Έγινε και μια βιντεοσκόπηση στη αίθουσα του «Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός». To έργο έχει ανέβει πλέον διαδικτυακά στο youtube.

Τ.Β. Αυτό το έργο θα μπορούσε να περιληφθεί και σε κάποια έκδοση;

Φ.Κ. Σαφώς θα μπορούσε, αν γίνει κάποια έκδοση που να αφορά την ορχήστρα ή σε μια συμμετοχή της σε κάποια πιο συλλογική προσπάθεια. Έτσι και αλλιώς αφορά και δυο από τους άξονες που ανέφερα πριν: τον άξονα «Έλληνες συνθέτες» και τον άξονα «Σύγχρονη μουσική» που φιλοδοξούμε να αναδείξουμε.

Τ.Β. Και ποια είναι τα καλλιτεχνικά σχέδια της ορχήστρας;

Φ.Κ. Φιλοδοξούμε να κάνουμε κάποιες μεγάλες συναυλίες και να εμπλουτίσουμε το ρεπερτόριό μας με «κλασικά» έργα και ενδεχομένως με κάποια κομμάτια που θα γραφτούν για το σύνολο. Είμαστε ανοικτοί σε προσκλήσεις και προκλήσεις!

T.B. Σε ό,τι αφορά την προσωπική σας σταδιοδρομία, υπάρχει κάποιο άμεσο σχέδιο;

Φ.Κ. Πέρα από τα σχέδια που υπάρχουν και θα πραγματοποιήσουμε με τη "μουσική μου οικογένεια" που είναι το “Guitarte Ensemble” και τα οποία είναι αρκετά για να χωρέσουν σε λίγες γραμμές, σε ατομικό επίπεδο θα κάνω μια ηχογράφηση, κάποια τραγούδια για κιθάρα και φωνή με τον σπουδαίο κόντρα τενόρο και προσωπικό μου φίλο Νίκο Σπανάτη. Πρόκειται για έναν κύκλο τραγουδιών του Rodrigo, του De Falla και του John Dowland. Είναι μια συνεργασία που ξεκινάει τώρα και πιστεύω ότι έχει μέλλον…

Τ.Β. Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να προσθέσετε και δεν σας έδωσα την ευκαιρία;

Φ.Κ. Νοιώθω ευτυχής για τη δουλειά που κάνω, για την επαφή μου με τα παιδιά. Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω «ευλογία» αυτό, γιατί τελικά δεν είναι απλά μια δουλειά. Είναι κάτι που μου δίνει συνεχώς ερεθίσματα και με ανανεώνει σαν προσωπικότητα. Θα ήθελα, με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω και τα παιδιά, που όλα αυτά τα χρόνια δίνουν πάντα τον καλύτερό τους εαυτό! Πέρα από το καλλιτεχνικό κομμάτι, το οποίο έχει την ουσία του, είναι παιδιά που έχουν ήθος και χαρακτήρα, ο οποίος διαμορφώνεται και μέσα από το σύνολο. Πιστεύω ότι ένα λιθαράκι έχω βάλει και εγώ και θέλω να τους ευχαριστήσω για όλα αυτά που έχουμε κάνει μαζί. Ελπίζω ότι θα δημιουργήσουμε πολλά ακόμη στο μέλλον….

Τίνα Βαρουχάκη
varouchaki.tar@gmail.com
Σεπτέμβριος 2015