ΓΙΑΤΙ ΝΟΣΤΑΛΓΩ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ
(φωτο: Νίκος Σερβίτης)
Γιατί νοσταλγώ τον Κυριακό; Γιατί μου είναι τόσο αισθητή η απουσία του;
Δεν είναι βέβαια ούτε η κιθάρα ούτε οι εξαιρετικές μουσικές του! Είναι αλλά πράγματα που ίσως έχουν να κάνουν με αυτό που λέμε "χαρά της ζωής".
Ο Κυριάκος είχε τρέλα με τα αυτοκίνητα! Οδηγούσε νευρικά, γρήγορα, απολαυστικά ήταν ένας άρχοντας στο τιμόνι.
Έπαιζε με πάθος χαρτιά! έπαιζε καταπληκτική πόκα, μπορούσε να μπλοφάρει άνετα και με τους πιο κολλητούς του φίλους! Ήταν κι εκεί ένας άρχοντας.
Επειδή στενοχωριόταν που έχανα πάντα, μερικές φόρες με άφηνε να κερδίζω. Όταν το καταλάβαινα γινόμουν έξαλλος! Είχα βλέπετε την αφέλεια να πιστεύω ότι είμαστε ίσοι!
Του άρεσε υπερβολικά να μας κάνει να γελάμε. Όταν ξεκινούσε τα ανέκδοτα ήταν αδίστακτος! Πέφταμε κάτω από τα γέλια, κινδυνεύαμε!
Ο Κυριάκος, με τον τρόπο του, προσπάθησε να μου μάθει να οδηγώ, να παίζω πόκα, να λέω ανέκδοτα. Του το χρωστώ, παρ' όλο που δεν είμαι σίγουρος ότι τα έμαθα.
Για εκείνο όμως που είμαι απόλυτα σίγουρος είναι πως ο Κυριάκος υπήρξε ένας από τους πιο ειλικρινείς ανθρώπους που έχω γνωρίσει! Παρ' όλο που στην πόκα μπλόφαρε ασύστολα, στη ζωή του ήταν απόλυτα ευθύς! Όταν γνωριστήκαμε γύρισε και μου είπε: "Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη για ό,τι έχω σκεφτεί για σένα".
Μέχρι που έφυγε δεν τον ρώτησα ποτέ τι ήταν αυτό που είχε σκεφτεί! Ξέρω όμως ότι από εκείνη τη στιγμή μου έλεγε πάντα ό,τι σκεφτόταν. Και μείναμε φίλοι ως το τέλος.
Πέρα όμως από τη χαρά που είχα όταν κάναμε παρέα, έβλεπα στα μάτια του μια αγωνία, κάτι που τον έτρωγε καθημερινά και που στο τέλος τον κάταπιε εντελώς!
Έφυγε πολύ νωρίς, πράγμα που σημαίνει πως αυτό που τον "έφαγε" ήταν πολύ δυνατό!
Σίγουρα δεν ήταν ούτε τα αυτοκίνητα ούτε τα χαρτιά ούτε τα ανέκδοτα.
Μερικοί είπαν πως ήταν το τσιγάρο!
Έμενα πάλι μου μπήκε η υποψία πως ήταν η κιθάρα!
Ποτέ δεν μάθαμε!
Βαγγέλης Μπουντούνης
evangelos@boudounis.com
http://www.boudounis.gr/