ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Στην Τίνα Βαρουχάκη
Λογική και ευαισθησία… Ο Γιώργος Καραγιάννης, βιώνει καθημερινά τη συνύπαρξη μουσικών και μαθηματικών συμβόλων, δεδομένης της διττής επαγγελματικής ιδιότητάς του, ως μουσικού και μαθηματικού.
Ασχολείται με τη σύνθεση από πολύ μικρή ηλικία και αναγνωρίζει πόσο ενθάρρυνε αυτή του την κλίση, η φοίτησή του στο μουσικό σχολείο Ιλίου. Το 2015, απέσπασε ειδική διάκριση " Καλύτερης Ελληνικής σύνθεσης" στον παγκόσμιο διαγωνισμό σύνθεσης Maurice Ravel (κατηγορία " Σύνθεση για λιγότερα από 15 όργανα). Το 2016, στον ίδιο διαγωνισμό, κατέκτησε την τρίτη θέση παγκοσμίως στην κατηγορία "Σύνθεση για Solo όργανο". Έχει συγγράψει μεθόδους για κλασική κιθάρα. Με αφορμή την παρουσίαση του προσφάτως εκδοθέντος βιβλίου του, στις 3 Δεκεμβρίου, στη Galery Δημιουργών, θα έχει κανείς την ευκαιρία να ακούσει και βραβευθέντα έργα του.
«Στην προηγούμενη ερώτηση για τη σχέση μαθηματικών και μουσικής, ένα παράδειγμα είναι ο Bach. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει θέμα αντίθεμα κτλ είναι σαν να βλέπεις κάτι μαθηματικό. Αυτό μου προκαλεί δέος!»
κλικ για πληροφορίες
Τ.Β. Είστε μουσικός και μαθηματικός. Βρίσκετε κάποιον «κοινό παρονομαστή» μεταξύ της μαθηματικής επιστήμης και της μουσικής τέχνης;
Γ.Κ. Η μουσική, όπως και τα μαθηματικά, ως πεδία είναι πάρα πολύ μεγάλα. Άρα, σίγουρα ένα κοινό παρονομαστή μπορεί να δει κάποιος με το κομμάτι εκείνο των μαθηματικών που λέγεται γεωμετρία και αντιστοίχως την περίοδο της μουσικής μέχρι και το prim baroque, από την άποψη ότι μπορεί η μουσική να προτυποποιηθεί, να σχηματοποιηθεί γεωμετρικά. Από ένα σημείο και μετά, τόσο στα μαθηματικά, όσο και στη μουσική, από κει που είμαστε σ΄ένα καθαρά γεωμετρικό ύφος αυστηρά κανονικοποιημένο, αρχίζουν τα πράγματα και γίνονται λίγο πιο ρευστά. Τα σύγχρονα μαθηματικά και η σχέση τους με τη μουσική, δεν είναι απλό ζήτημα. Το πώς βρίσκεις την αυστηρή δομή μεταξύ τους, πρέπει να διανύσεις μεγάλη απόσταση για να το θεμελιώσεις επιστημονικά.
Τ.Β. Aπό ποιά ηλικία ασχολείστε με τη σύνθεση;
Γ.Κ. Ξεκίνησα μαθήματα κιθάρας στο Δημοτικό Ωδείο του Μοσχάτου, σε ηλικία 8 ετών. Από τα 11 και μετά, άρχισα να γράφω κομμάτια στα οποία έβαζα στίχους. Προσπαθούσα να γράψω κάτι παρόμοιο με αυτό που ακουγόταν στην τότε εποχή, τη ροκ μπαλάντα. Με το που πήγα στο Μουσικό Γυμνάσιο Ιλίου, η σύνθεση άρχισε να γίνεται καθημερινότητα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι πάρα πολλές από τις ιδέες που έχω στο πρώτο βιβλίο μου είναι από τότε, σε ηλικία 13-14 ετών!
Τ.Β. Κάποια στιγμή υποθέτω ότι αρχίσατε να γράφετε παρτιτούρα. Αμιγώς ορχηστρική μουσική από πότε ξεκινήσατε να γράφετε;
Γ.Κ. Έτσι και αλλιώς έγραφα σε παρτιτούρα. Το πρώτο μου κομμάτι ήταν για πιάνο, που έπαιζε η μεγαλύτερη αδελφή μου. Επίσης είχα την ευτυχή συγκυρία να μεγαλώσω με τέσσερις παιδικούς φίλους με τους οποίους ξεκινήσαμε και κάναμε ορχηστρική μουσική. Αμιγώς «κλασική» μουσική ξεκίνησα να γράφω από τα 18 και μετά. Το θέμα είναι να βρεις τις κατάλληλες συνθήκες, τον τρόπο και τις γνώσεις, να «βγάλεις» τη μουσική που έχεις μέσα σου. Ξεκίνησα με την κιθάρα, αλλά έχω γράψει και άλλα όργανα όπως φλάουτο, όμποε, βιολί, κοντραμπάσο κ.ά.
Τ.Β. Ανώτερα θεωρητικά έχετε κάνει;
Γ.Κ. Έχω τελειώσει, Αρμονία, Αντίστοιξη και κάνω Φούγκα. Είχα διαβάσει πολλή φούγκα και είχα στείλει μια διπλή φούγκα σε διαγωνισμό και είχε πάρει εξαιρετικές κριτικές. Ελπίζω να τελειώσω τις σπουδές μου και στη Φούγκα και στη Σύνθεση.
Τ.Β. Υπάρχουν κάποιοι συνθέτες που αισθάνεστε ότι σας έχουν επηρεάσει;
Γ.Κ. Ο Bach. Γενικά θαυμάζω τους ανθρώπους, που παίρνουν κάτι και το πάνε λίγο παραπέρα. Ο Bach το πήγε πολύ παραπέρα! Mου αρέσει η διαρκής κίνηση, ο τρόπος που γράφει, είναι μαθηματικός! Στην προηγούμενη ερώτηση για τη σχέση μαθηματικών και μουσικής, ένα παράδειγμα είναι ο Bach. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει θέμα αντίθεμα κτλ είναι σαν να βλέπεις κάτι μαθηματικό. Αυτό μου προκαλεί δέος!
Στον Piazzolla, αυτό που μου αρέσει, είναι το απρόσμενο. Δεν είναι μόνο ταγκό, πιο δυναμικό, πιο έντονο, πιο ζωντανό.
Τ.Β. Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο σας «Δημιουργίες για κιθάρα» με συνθέσεις jazz και latin ύφους και το 2016, το δεύτερο βιβλίο σας. Ποιοι ήταν οι εκπαιδευτικοί στόχοι και τα προσδοκώμενα αποτελέσματα;
Γ.Κ. Το πρώτο βιβλίο που βγήκε το 2015 «δημιουργίες για κιθάρα». Είναι ένα δύσκολο εκπαιδευτικά βιβλίο. Το έφτιαξα με σκοπό να δημιουργήσω ένα πρόγραμμα ελληνικού ρεπερτορίου, το οποίο να απευθύνεται σε μαθητές που πάνε για Ανωτέρα, Πτυχίο, Δίπλωμα. Είναι κάτι που θεωρώ ότι δεν είχαμε ιδιαίτερα στο ελληνικό ρεπερτόριο από την άποψη ότι το στυλ είναι λίγο πιο λάτιν, αλλά δεν είναι αμιγώς λάτιν, έχει ταγκό, σάμπα jazz κτλ. Το δεύτερο βιβλίο, θεωρώ ότι εστιάζει περισσότερο στον εκπαιδευτικό ρόλο. Το επιμελήθηκα αποκλειστικά, το πέρασα ο ίδιος στην παρτιτούρα και τις θέσεις έχοντας στο μυαλό μου πώς έπαιζα όταν ήμουν Κατωτέρα, Μέση, τι με δυσκόλευε και τι προσπαθούσα να κάνω. Ήθελα να γράψω κομμάτια, τα οποία ένα παιδάκι όταν τα ξαναπαίξει μετά από δυο χρόνια, θα δει κάτι διαφορετικό.
Τ.Β. Το βιβλίο σας έχει παρουσιαστεί;
Γ.Κ. Επίσημα δεν έχει παρουσιαστεί. Θα παρουσιαστεί στις 3 Δεκεμβρίου στη “Galery Δημιουργών” στην Κηφισιά. Θα ξεκινήσουμε παρουσιάζοντας το βιβλίο, αλλά θα ακουστούν και άλλες δικές μου συνθέσεις. Θέλουμε να το οργανώσουμε με τρόπο που να υπάρχουν πληροφορίες για το κοινό. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα κομμάτι με τον τίτλο «το μυστικό ενός βράχου». Είναι γρίφος, γιατί αυτό που προσπαθώ να περιγράψω είναι το νερό!
κλικ για πληροφορίες
Τ.Β. Οι διακρίσεις σας, βοήθησαν στην εξέλιξη της σταδιοδρομίας σας ως μουσικού;
Γ.Κ. Το 2015 το κομμάτι το οποίο έστειλα δεν έχει σχέση με κιθάρα. Είναι ένα οκτάφωνο, ένας διάλογος ανάμεσα σε ένα κουαρτέτο εγχόρδων και ένα κουαρτέτο πνευστών. Το 2016 ήταν φοβερά ευχάριστη στιγμή, γιατί ένοιωσα να μετουσιώνεται μια προσπάθεια ετών. Φανταστείτε όλα αυτά να προσπαθείς να τα κάνεις με δυο μικρά παιδάκια και εργαζόμενος ταυτόχρονα. Κατά μια ευτυχή συγκυρία, βραβεύθηκε ένα από τα κομμάτια που αγαπάω πολύ. Είναι στο πρώτο βιβλίο, το «αντίο», το οποίο υπάρχει και σε αμιγώς κιθαριστική μορφή, αλλά υφίσταται και σε διασκευή για κιθάρα, βιολί, ακορντεόν, κοντραμπάσο και κρουστά. Στο διαγωνισμό έστειλα μόνο την κιθαριστική εκδοχή.
Τ.Β. Δεν προβλέπεται μετά από τον διαγωνισμό η ηχογράφηση των έργων που έχουν βραβευθεί;
Γ.Κ. Καταρχάς, η επίσημη απονομή είναι τον προσεχή Δεκέμβριο, στην Ιταλία, στο Μιλάνο. Επομένως, ό,τι γίνει, θα γίνει μετά την επίσημη απονομή, όπου θα ακολουθήσει και το ηχητικό υπό κάποια μορφή θα προβληθεί και θα προωθηθεί.
Τ.Β. Θα ερμηνεύσετε εσείς το έργο για κιθάρα;
Γ.Κ. Περιμένω απάντηση ως προς αυτό. Όμως ο Οργανισμός Ravel, στηρίζεται αποκλειστικά στην Ορχήστρα που έχει εκεί. Αναφέρει ότι εάν κάποιος θέλει να ερμηνεύσει το έργο του μπορεί, αλλά κατόπιν συνεννόησης. Υπάρχει ένας εκδοτικός οίκος που τώρα δημιουργείται, με την επωνυμία Ravel και έχει αποκλειστική αρμοδιότητα στο να εκδίδει συνθέσεις που διακρίνονται, ώστε να προωθούνται.
Τ.Β. Έχετε αποφοιτήσει από το Μουσικό Σχολείου Ιλίου. Σήμερα, με την ιδιότητά σας ως εκπαιδευτικού, ποια είναι η άποψή σας για το θεσμό των Μουσικών Σχολείων;
Γ.Κ. Μακάρι να ήταν όλα μουσικά σχολεία! Ζεις και μεγαλώνεις σε ένα περιβάλλον, το οποίο σου δίνει καθημερινά και σε κάθε διάλειμμα το ερέθισμα της μουσικής. Για παράδειγμα, το διάλειμμά μας, ήταν να παίζουμε πιάνο και να τραγουδάμε! Αν δεν είχα μπει στο μουσικό να πάρω ερεθίσματα από όλες τις εποχές από την Αρχαιότητα, το Γρηγοριανό Μέλος, μέχρι τη σύγχρονη μουσική και με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς (χορωδία, μουσικά σύνολα, σόλο) δεν θα είχα τις ίδιες προσλαμβάνουσες σήμερα.
Τ.Β. Πιστεύετε ότι σήμερα τα παιδιά βομβαρδίζονται από πρότυπα αμφιβόλου αισθητικής;
Γ.Κ. Aυτό καταρχάς υπήρχε πάντα και μάλιστα το ΄80 και ΄90, ίσως ήταν πολύ χειρότερα. Το θέμα δεν είναι τι πρότυπα θα σου προσφέρουν, αλλά τι άμυνες και τι Παιδεία θα χτίσεις γύρω από έναν άνθρωπο για να τα «φιλτράρει». Ακόμη και το Heavy Metal κάτι θα έχει να δώσει σ΄ένα παιδάκι. Μόνο που θα πιάσει την κιθάρα να παίξει, ωφελείται και αργότερα ίσως ερμηνεύσει άλλα είδη. Αλλά όταν ανοίγεις το ραδιόφωνο από τους 10 σταθμούς, οι 8 παίζουν ένα τραγούδι, το οποίο αποτελείται από μια φράση, με συνεχή επανάληψη, πώς μετά τα παιδιά να κατανοήσουν τα μαθηματικά;
Τ.Β. Το ωδείο βοηθάει ως προς αυτό το φιλτράρισμα;
Γ.Κ. Εξαρτάται τι ερεθίσματα παίρνεις από το ωδείο. Αν δεν κάνω λάθος, το πρόγραμμα σπουδών των ωδείων, βασίζεται σε δυο νόμους. Ο ένας είναι ένα Βασιλικό Διάταγμα και ο άλλος επίσης είναι πολύ παλιός, ίσως και επί Χούντας. Η ωδειακή αναβάθμιση πρέπει να γίνει συντονισμένα. Να γίνει μια Ακαδημία, να αναγνωριστούν όλα αυτά τα χρόνια σπουδών. Μόνο το 10% των παιδιών παίρνουν πτυχία. Αυτό συχνά συμβαίνει, γιατί οι γονείς ανησυχούν και αναρωτιόνται πώς θα ζήσουν τα παιδιά από τη μουσική.
Τ.Β. Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Γ.Κ. Επιδιώκω συμμετοχή σε διαγωνισμούς. Έχω ετοιμάσει έργα για κινηματογραφική μουσική. Επίσης έχουμε δημιουργήσει μια μπάντα που ονομάζεται Soul Oul. Ο δικός μου ρόλος είναι κιθάρα και ενορχήστρωση. Τα υπόλοιπα μέλη είναι: o Δημήτρης Αζοράκος, (κρουστά), η Ευαγγελία Καρακατσάνη και η Ιωάννα Κάπου (τραγούδι), η Γεσθημανή Μπατιλίδου, (ακορντεόν). Υπάρχουν και άλλοι συνεργάτες, ανάλογα με τι μουσικό όργανο χρειαζόμαστε. Στο τελευταίο μας live, παίξαμε κομμάτια ελλήνων συνθετών, τα οποία δεν είναι γνωστά. Για παράδειγμα, του Γιώργου του Λύγουρα που είναι ένας εκπληκτικός δάσκαλος δικός μου, επιστήμονας και συνθέτης. Είναι κατά κάποιο τρόπο «μέντορας». Έχει γράψει πολύ αξιόλογα κομμάτια.
Τ.Β. Οι συνθέσεις σας απηχούν έναν ευαίσθητο άνθρωπο. Τελικώς, νομίζετε ότι μπορεί να συνυπάρχει στην προσωπικότητα ενός θετικού επιστήμονα λογική και ευαισθησία;
Γ.Κ. H ευαισθησία είναι ο θάνατος της λογικής. Πάντα η μουσική και επιστήμη ήταν ένα δίπολο. Όπως σε όλα τα πράγματα, πρέπει να βρεις μια ζυγαριά…
------------------------
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
1. Βιογραφικό
2. Κανάλι YouTube
3. Κανάλι Soundcloud
Τίνα Βαρουχάκη
varouchaki.tar@gmail.com
Νοέμβριος 2016
Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)
_1.jpg)
