ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ
(3 Δεκεμβρίου 1922 – 29 Μαρτίου 2011)
Έρωτα μες στο μεσημέρι
σ’ όλα τα μέρη του θανάτου
ώσπου ν’ αφανιστεί η σκιά του.
Αμείλικτος ο χρόνος πήρε μακριά κι άλλο ένα κομμάτι της ψυχής μου. Τον γλυκύτατο Ιάκωβο Καμπανέλλη της Αυλής των Θαυμάτων, του Παραμυθιού Χωρίς Όνομα, της Γειτονιάς των Αγγέλων, του Μάουτχαουζεν, του Μεγάλου μας Τσίρκου και τόσων άλλων. Ακολούθησε την αγαπημένη του γυναίκα που έφυγε μόλις λίγες μέρες πριν. Έτσι απλά και συγκινητικά…
Τυπικό διαμάντι της γενιάς των γονιών μου, έκανε τα πρώτα του όνειρα ανάμεσα στους λόφους των πτωμάτων του φασισμού, ως κρατούμενος στο Μάουτχαουζεν. Ίσως είναι κι αυτός ένας κύριος λόγος (όπως και τόσων συγχρόνων του) που δεν έπαψε ποτέ με το έργο του να κυνηγάει το όνειρο της κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης. Φτάνοντας φυσικά κάποια στιγμή να δείχνει ντεμοντέ ανάμεσα σε εμάς τους πρόσκαιρα βολεμένους και άγρια παραμυθιασμένους από ευτελείς αξίες και μιας χρήσεως οράματα νεότερους.
Σύντροφος και συνεργάτης, εν ζωή, των μέγιστων δασκάλων του μεταπολεμικού μας πολιτισμού, θα συνεχίσει να βρίσκεται ανάμεσα τους και στην αιωνιότητα, δίνοντας με το ρομαντικό αλλά και ρεαλιστικό έργο του την ευγενέστερη των εμπνεύσεων στους νεοέλληνες. Με ένα έργο απλό, δυνατό, περιεκτικό και ανθεκτικό, όπως είναι άλλωστε όλα τα διαχρονικά Παραμύθια Χωρίς Όνομα, που από την αυγή του πολιτισμού παίρνουν τον άνθρωπο από το χεράκι και τον οδηγούν από την κόλαση στο φως:
Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια
κορίτσι με τα παγωμένα χέρια,
άμα τελειώσει ο πόλεμος
μη με ξεχάσεις.
Χαρά του κόσμου, έλα στην πύλη
να φιληθούμε μες στο δρόμο
ν’ αγκαλιαστούμε στην πλατεία.
Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια
κορίτσι με τα παγωμένα χέρια,
άμα τελειώσει ο πόλεμος
μη με ξεχάσεις.
Στο λατομείο ν’ αγαπηθούμε
στις κάμαρες των αερίων
στη σκάλα, στα πολυβολεία.
Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια
κορίτσι με τα παγωμένα χέρια,
άμα τελειώσει ο πόλεμος
μη με ξεχάσεις.
Έρωτα μες στο μεσημέρι
σ’ όλα τα μέρη του θανάτου
ώσπου ν’ αφανιστεί η σκιά του.
Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια
κορίτσι με τα παγωμένα χέρια,
άμα τελειώσει ο πόλεμος
μη με ξεχάσεις.
Ένα σύντομο βιογραφικό του από την Wikipedia:
Γεννήθηκε στη Νάξο στις 3 Δεκεμβρίου 1922 και πέθανε στην Αθήνα στις 29 Μαρτίου 2011.
Το 1935 η οικογένειά του έρχεται για μόνιμη εγκατάσταση στην Νίκαια. Στη κατοχή αναμείχθηκε στην αντίσταση αλλά όταν συνελήφθη από τους Γερμανούς (1943) οδηγήθηκε και κρατήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν μέχρι τις 5 Μαΐου 1945, οπότε και απελευθερώθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις.
Όταν γυρίζει στην Ελλάδα, οι παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, το χειμώνα του 1945-46, τον συναρπάζουν... «εκεί ανακάλυψα τον εαυτό μου και τον προορισμό μου». Αν και δεν ολοκλήρωσε γυμνασιακή μόρφωση, έδειξε ιδιαίτερη αφοσίωση στο γράψιμο. Τον Καμπανέλλη ανακάλυψε ο Αδαμάντιος Λεμός. Το πρώτο θεατρικό έργο του ήταν ο Χορός πάνω στα στάχυα, που παρουσιάστηκε τη θερινή θεατρική περίοδο 1950 από τον θίασο Λεμού στο Θέατρο «Διονύσια» της Καλλιθέας.
Τον Οκτώβριο του 1981 τοποθετήθηκε στη θέση του διευθυντή ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.
Από τα θεατρικά του έργα τα πλέον γνωστά είναι Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια, Έβδομη μέρα της δημιουργίας, Η Αυλή των θαυμάτων, Ηλικία της νύχτας, Παραμύθι χωρίς όνομα, Γειτονιά των Αγγέλων, Βίβα Ασπασία, Οδυσσέα γύρισε σπίτι, Αποικία των τιμωρημένων, Το μεγάλο μας τσίρκο, Ο εχθρός λαός και Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα.
Τα έργα του που παίχτηκαν:
- Χορός πάνω στα στάχυα - Θίασος Αδ. Λεμού, 1950
- Έβδομη μέρα της δημιουργίας - Εθνικό Θέατρο, Β' Σκηνή, 1955-56
- Αυτός και το παντελόνι του και Κρυφή ζωή (μονόπρακτα) - Βασ. Διαμαντόπουλος, 1957
- Η Αυλή των Θαυμάτων - Θέατρο Τέχνης, 1957-58
- Η ηλικία της νύχτας - Θέατρο Τέχνης, 1958-59
- Ο Γορίλας και η Ορτανσία - Θίασος Ε. Βεργή, 1959
- Παραμύθι χωρίς Όνομα - Νέο Θέατρο Βασ. Διαμαντόπουλου - Μαρ. Αλκαίου 1959-60
- Γειτονιά των αγγέλων - Θίασος Καρέζη, 1963-64
- Βίβα Ασπασία - Θίασος Καρέζη, 1966-67
- Οδυσσέα γύρισε σπίτι - Θέατρο Τέχνης, 1966-67
- Αποικία των τιμωρημένων - Πειραματικό Θέατρο Ριάλδη, 1970-71
- Ασπασία - Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1971-72
- Το μεγάλο μας τσίρκο - Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1972-73
- Το κουκί και το ρεβύθι - Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1974
- Ο εχθρός λαός - Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1975
- Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα - Θέατρο Τέχνης, 1976-77
- Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού - Θέατρο Τέχνης, 1978-79
- Ο μπαμπάς ο πόλεμος - Θέατρο Τέχνης, 1981
- Ο αόρατος Θίασος - Εθνικό Θέατρο, 1988
- Ο δρόμος περνά από μέσα - 1992
Έγραψε επίσης σενάρια κινηματογραφικών ταινιών κυριότερα των οποίων είναι:
- Στέλλα σε σκηνοθεσία Κακογιάννη.
- Ο δράκος σε σκηνοθεσία Κούνδουρου.
- Αρπαγή της Περσεφόνης σε σκηνοθεσία Γρηγορίου.
- Το κανόνι και τ΄ αηδόνι σε σκηνοθεσία Ιάκωβου και Γιώργου Καμπανέλλη.
- Κορίτσια στον ήλιο σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη.
Επίσης ο Ιάκωβος Καμπανέλλης συνέγραψε και το βιβλίο Μαουτχάουζεν. Έργα του Καμπανέλλη έχουν μεταφρασθεί και παιχτεί στην Αγγλία, Αυστρία, Γερμανία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία και Σουηδία. Ασχολήθηκε επίσης με τη δημοσιογραφία στις εφημερίδες Ελευθερία (1963-65), Ανένδοτος (1965-66) και από το 1975 στα Νέα. Υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.
Ανακηρύχθηκε επίσης Ακαδημαϊκός.
(Πηγή: Wikipedia)
Κώστας Γρηγορέας
(Μάρτιος 2011)
http://www.youtube.com/kostasgrigoreas
http://www.grigoreas.gr/
www.myspace.com/kostasgrigoreas
http://grigoreastar.wordpress.com/
_1.jpg)
