ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΣΥΝ-ΑΥΛΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟΥ
ΚΟΑ « Μουσικοί Περίπατοι στα Μουσεία»
Ήχοι από πιάνο, φλάουτο, όμποε και φαγκότο, γέμισαν τον πανέμορφο χώρο του Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης, στο πλαίσιο του κύκλου συναυλιών μουσικών συνόλων της ΚΟΑ «Μουσικοί Περίπατοι στα Μουσεία».
Το σύνολο ξύλινων πνευστών της ΚΟΑ, αποτελούμενο από τους μουσικούς, Χρυσή Πιλαφτσή, (φλάουτο), Γιάννη Οικονόμου, (όμποε) και Αλέξανδρο Οικονόμου, (φαγκότο), συνέπραξαν με τον επίσης καταξιωμένο σολίστ πιάνου Τίτο Γουβέλη, χαρίζοντάς μας μια αξέχαστη συναυλία μουσικής δωματίου με υπέροχες μελωδίες έργων σύγχρονης μουσικής.
Στο πρώτο μέρος της συναυλίας, μας ταξίδεψαν με ένα ωραιότατο τρίο για φλάουτο, όμποε και πιάνο, σε τρία μέρη (Allegro con brio, Andante semplice, Allegro giocoso) γραμμένο το 1968 από τη Βρετανίδα ηθοποιό, βιολονίστα και συνθέτη, Madeleine Dring (Μαντλέν Ντρίνγκ) (07/09/1923-26/03/1977)[1]. Σύμφωνα με το λεξικό Grove, η Madeleine Dring θαύμαζε το έργο του Francis Poulenc (7/1/1899 – 30/1/1963) και το τρίο έχει σαφείς επιρροές, ιδιαιτέρως δε στο δεύτερο και ιδιαιτέρως μελωδικό μέρος, καθώς επίσης και στο τρίτο και τελευταίο μέρος του έργου.
Χρυσή Πιλαφτσή, φλάουτο
Στη συνέχεια του πρώτου μέρους της συναυλίας, ακολούθησε το τρίο για φλάουτο, φαγκότο και πιάνο (op.81), του Ολλανδού συνθέτη και αρχιμουσικού, Jan Koetsier (Γιαν Κουτσιερ) (14/08/1911-28/04/2006)[2]. To έργο γράφτηκε το 1978 και αποτελείται από τέσσερα μέρη (Risoluto, Allegro agitato, Adagio-scherzo, Allegretto, al modo di gavotte).
Aξίζει να σημειωθεί ότι ο Jan Koetsier[3] διετέλεσε αρχιμουσικός στην Ορχήστρα του Concertgebouw του Άμστερνταμ, από το 1942-48. Το 1950, ήταν ο πρώτος αρχιμουσικός της νεοσύστατης Συμφωνικής Ορχήστρας της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας,(RSO). Από το 1966 έως το 1976, δίδαξε στο «Hochschule für Musik und Theater» του Μονάχου. Το 1992 ίδρυσε και διηύθυνε το ίδρυμα Koetsier, καθώς και τον διεθνή μουσικό διαγωνισμό Jan Koetsier[4]. Σύμφωνα με το λεξικό Grove, έγραψε περισσότερα από 170 έργα και επηρεάστηκε από το κίνημα του νεοκλασικισμού στη μουσική, έχοντας συχνές επιρροές από Hindemith και Stravinsky, ενώ οι πιο ώριμες συνθέσεις τους έχουν έντονες αναφορές στη τζάζ μουσική.
Το δεύτερο μέρος της συναυλίας ξεκίνησε με το τρίο για όμποε φαγκότο και πιάνο, του πολυβραβευμένου Γερμανοεβραϊκής καταγωγής, (Αμερικανού υπηκόου από το 1943) αρχιμουσικού, συνθέτη και πιανίστα, André Previn[5] (Αντρέ Πρεβέν) (γενν.0/04/1929)[6].
Το έργο χωρίζεται σε τρία μέρη (Lively-Slow-Jaunty). Πρόκειται για σύνθεση που γράφτηκε το 1995 και παρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη το 1996. Όπως είναι αναμενόμενο έχει έντονα τζαζ στοιχεία. Φαίνεται επίσης να έχει επιρροές από Francis Poulenc,[7] ενώ του αποδίδονται επιρροές και από έργο του Stravinsky.[8]
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο André Previn υπήρξε μαθητής του επίσης εβραϊκής καταγωγής Ιταλού συνθέτη, Mario Castelnuovo-Tedesco[9].
Ως αρχιμουσικός έχει διευθύνει ορισμένες από τις σημαντικότερες Ορχήστρες του κόσμου. Ως πιανίστας έχει ασχοληθεί ιδιαιτέρως με τη μουσική τζαζ, αλλά και με το κλασικό ρεπερτόριο. Ως συνθέτης έχει διασκευάσει και συνθέσει κινηματογραφική μουσική, καθώς και μουσική για μιούζικαλς. Η ενασχόλησή του με την τηλεόραση, συνέβαλε στη μεγάλη δημοτικότητά του. Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το βραβείο του Κέντρου Κέννεντυ για το συνολικό του έργου στις ΗΠΑ (1988), διεθνές βραβείο «Γκλεν Γκουλτν» και με τον τίτλο του Αμερικανού «μουσικού της χρονιάς» (2005). Όπως αναφέρεται στο λεξικό Grove, η αυτοβιογραφία του No Minor Chords: My Days in Hollywood, δημοσιεύτηκε το 1991[10].
Η μουσική βραδιά ολοκληρώθηκε με όλους τους μουσικούς επί σκηνής. Ερμήνευσαν το κουαρτέτο για φλάουτο, όμποε, φαγκότο και πιάνο του Καναδού συνθέτη και πιανίστα Bill Douglas (Μπιλ Ντάγκλας) (γενν. 07/11/1944[11]). Πρόκειται για ένα επίσης πολύ ωραίο και εντυπωσιακό έργο σε τέσσερα μέρη. Η πρωτοτυπία δεν αποτυπώνεται μόνο στη σύνθεση αυτή καθεαυτήν. Έγκειται επίσης στο γεγονός ότι κάθε ένα εκ των μερών του έργου δεν αποδίδεται με μουσικολογικούς όρους που παραπέμπουν σε ρυθμικά μοτίβα, αλλά έχει ξεχωριστές ονομασίες: Cantilena, full Moon, Andalucia, Bebop Cantabile, με το δεύτερο μέρος να αποδίδει κλίμα ρομαντισμού στο έπακρο.
Η αίθουσα ήταν sold out, αλλά ήταν φανερό ότι οι διοργανωτές υπολόγισαν ένα σχετικά περιορισμένο αριθμητικά κοινό.
Για όλους όσοι η αναγγελία μιας συναυλίας με έργα σύγχρονης μουσικής και συνθέτες που με εξαίρεση τον André Previn δεν είναι στο σύνολό τους ευρύτερα γνωστοί, αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα για να προσέλθουν, έχασαν μια ωραιότατη βραδιά μουσικού περιπάτου. Ενός «περιπάτου» άκρως μελωδικού και καθόλου κουραστικού. Αντιθέτως, τα αναμενόμενα ως «ανοίκεια» στοιχεία των μουσικών ακουσμάτων χάρισαν πρωτοτυπία στη μουσική βραδιά και έδωσαν στο μουσικό κοινό το έναυσμα για περαιτέρω εμβάθυνση στον ανεξάντλητο ωκεανό της μουσικής εμπειρίας και γνώσης.
Επόμενος Μουσικός Περίπατος στο Μουσείο Μπενάκη- Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα[13] με Αμερικανική μουσική του 20ού και 21ου αιώνα για τρομπόνι και πιάνο, στις 26 Φεβρουαρίου.
Όσοι «πιστοί στη …μουσική» προσέλθετε!
Τίνα Βαρουχάκη
varouchaki.tar@gmail.com
Φεβρουάριος 2018
Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)
[1] Μαυρουδής,Ν.(2013). Παγκόσμιο Μουσικό Χρονολόγιο. Αθήνα: Ιανός, σ.395
[2] Ό.π., σ.594
[3] http://www.jan-koetsier.de/ ανάκτηση/11-02-2018
[4] https://en.wikipedia.org/wiki/Jan_Koetsier/ανάκτηση, 10/02/2018
[5] Σαββίδης, Α. (2009). Μεγάλοι Μαέστροι. Αθήνα: Πατάκη, σσ.353-355.
[6] Μαυρουδής,Ν.(2013)., ό.π.,σ.791
[7] Stevenson https://www.allmusic.com/composition/trio-for-piano-oboe-and-bassoon-mc0002427675, ανάκτηση, 11 Φεβρουαρίου 2018.
[8] John France (MusicWeb International) http://www.blumina.com/ensemble/006musicweb.htm/ανάκτηση 11-02-2018
[9] Σαββίδης, Α. (2009), Μεγάλοι Μαέστροι,ό.π.
[10] M. Bookspan and R. Yockey: André Previn: a Biography (Garden City, NY, 1981)
[11] Μαυρουδής (2013), ό.π., σελ 392.
[12] http://www.koa.gr/Event.aspx?op=next/ανάκτηση, 12/02/2018
[13] http://www.koa.gr/gr/Events/musikoi_peripati_sta_museia_vi__amerikaniki_musiki_tu_20oi_ke_21u_eona_gia_tromponi_ke_piano/ ανάκτηση, 15/02/2018.
