ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΤΣΙΩΛΗΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ (Στην Τίνα Βαρουχάκη)

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΤΣΙΩΛΗΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Στην Τίνα Βαρουχάκη

Ο διεθνούς φήμης σολίστ και καθηγητής, Κώστας Κοτσιώλης, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Πολλοί από τους καταξιωμένους καθηγητές και σολίστ κλασικής κιθάρας, υπήρξαν μαθητές του. Επίσης, το Διεθνές Φεστιβάλ Κιθάρας Βόλου, που ίδρυσε το 1978-και φέτος επίκειται η 34^η διοργάνωση-αποτελεί σημείο αναφοράς επαγγελματιών κιθαριστών, αλλά και μαθητών, απ΄ όλο τον κόσμο.
Όπως εξηγεί ο  συνομιλητής μας, εφαλτήριο της καριέρας του, εν έτει 1977, υπήρξε το θεωρούμενο ως κορυφαίο φεστιβάλ κλασικής κιθάρας παγκοσμίως, το Esztergom Guitar Festival. Σήμερα, 40 χρόνια μετά και με αφορμή τη συμπλήρωση των 60^ων γενεθλίων του, ο Κώστας Κοτσιώλης, θέλησε να ξανασυναντηθεί με  προσωπικότητες που μοιράστηκαν την εμπειρία τού Esztergom Guitar Festival και να αναβιώσουν όλοι μαζί κάτι από την ατμόσφαιρα εκείνης της διοργάνωσης.
Το ακόλουθο απόσπασμα είναι χαρακτηριστικό ως προς αυτό: «Καλεσμένοι εκείνης της ανάμνησης του 1977 είναι φέτος οι Jozsef Eotvos, Ede Roth, Jozsef Zsapka, Χρήστος Σαββόπουλος, Hubert Käppel και Georg Schmitz (εκεί εμπνεύστηκε για να δημιουργήσει το Koblenz Guitar Festival), αλλά και οι Έλληνες Νότης Μαυρουδής και Βαγγέλης Μπουντούνης που μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο στο Esztergom! (Θέλω μάλιστα να ευχαριστήσω τον Νότη που αποδέχτηκε την πρόσκληση)» αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο Κώστας Κοτσιώλης, σε ένα σύντομο, αλλά φορτισμένο συναισθηματικά σημείωμα, στην ιστοσελίδα του Διεθνούς Φεστιβάλ Βόλου.
«Θα γιορτάσω λοιπόν αυτές τις δύο επετείους με ένα ρεσιτάλ μαζί με δυο επιστήθιους φίλους μου, τον Aniello Desiderio και τον Zoran Dukic, αφού συνεργαζόμαστε ως “Naxos Trio”» αναφέρει στο ίδιο σημείωμα ο Κώστας Κοτσιώλης, υπογραμμίζοντας ότι  εμφανίζεται ως σολίστ στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Βόλου, μετά από 20 χρόνια! Στην ίδια διοργάνωση, μας επιφυλάσσει  μια ακόμη έκπληξη: θα συμπράξει με την Ορχήστρα του ωδείου Αθηνών, Academica, ερμηνεύοντας το «Κονσέρτο του Βόλου».
Να λοιπόν μια χαρακτηριστική περίπτωση, όπου αντιλαμβάνεται κανείς το βαθύτερο νόημα εκείνου του στίχου του Διονύση Σαββόπουλου: «γράφουν ιστορία οι παρέες.»

«…Άρα, είναι επιτακτική η ανάγκη διαβάθμισης σπουδών. Υπάρχει κανείς που μπορεί να φανταστεί ότι ένας μαθητής θα έχει τον ίδιο δάσκαλο στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο;  ή κάποιος που τελειώνει Πανεπιστήμιο (στην Ελλάδα "δίπλωμα") να διδάσκει σε... Πανεπιστήμιο; Θα μου πείτε:  γιατί να πάει κάποιος στο εξωτερικό αφού έχει τελειώσει τις σπουδές του εδώ, ας πούμε πλέον στο ύψιστο επίπεδο. Μα απλά, διότι εκεί θα βρει δουλειά αξιοκρατικά!»

 

Esztergom Guitar Festival, 1977

T.B. Φέτος ο θεσμός του  Διεθνούς Φεστιβάλ Κιθάρας Βόλου  συμπληρώνει 40 έτη  εκπαιδευτικής και καλλιτεχνικής προσφοράς. Ο θεσμός  εξελίχθηκε όπως είχατε οραματιστεί;

Κ. Κοτσιώλης: Κατ' αρχήν ευχαριστώ για τη διαπίστωση και την αναγνώριση. Παρ'ολα αυτά, θα μπορούσε να εξελιχθεί ακόμη πιο πολύ με την συμπαράσταση και αρωγή κι άλλων θεσμών, όπως σε άλλα φεστιβάλ στον κόσμο: Λιέγη, Κόρδοβα, Κόμπλεντς Βελιγράδι. Κι όμως στον "Βόλο" ήρθε μέχρι τώρα όλη η παγκόσμια κιθάρα και η δύναμη του Φεστιβάλ είναι η συμμετοχή των ενδιαφερομένων και το προσωπικό μου "δόσιμο". Θα μπορούσα να πω ότι είναι το πνευματικό μου παιδί.

T.B Η επικείμενη διοργάνωση  έχει ένα «πανηγυρικό» χαρακτήρα με προσκεκλημένους σολίστ εντός και εκτός συνόρων. Τα κριτήρια επιλογής των προσκεκλημένων σολίστ και καθηγητών, έχουν συμβολική σημασία;

Κ. Κοτσιώλης: Ο "πανηγυρικός" χαρακτήρας οφείλεται σε επετείους που για να μην μακρηγορώ θα ήθελα να παραπέμψω τον αναγνώστη στο εισαγωγικό μου σημείωμα στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ http://www.volosinternationalguitarfestival.com/  Αρκετοί από τους προσκεκλημένους, αποτελούν προσωπικότητες που έχουν συνδέσει το όνομά τους με το Διεθνές Φεστιβάλ Κιθάρας Βόλου. Ελπίζουμε ότι θα συνεχίσουν να στηρίζουν αυτό το θεσμό και στο μέλλον.

 

 

T.B Έχετε αναφέρει σε συνεντεύξεις σας, ότι η οικονομική κρίση αποτέλεσε την αιτία προσωρινής διακοπής της υλοποίησής του Διεθνούς Φεστιβάλ Βόλου. Θα θέλατε να αναφέρετε ποιες ήταν οι δυσκολίες και με ποιους τρόπους ξεπεράστηκαν;

Κ. Κοτσιώλης: Οι δυσκολίες που προέκυψαν τότε, ήταν καθαρά πρακτικές. Και αναφέρομαι στις απεργίες. Η κρίση ήταν στην αρχή της και οι αντιδράσεις ήταν πολλές και σε αρκετούς κλάδους με απεργιακές κινητοποιήσεις. Η κρίση εξακολουθεί να υπάρχει, πλην όμως τα έξοδα ενός συμμετέχοντος σε σε σχέση με το όφελος (καλλιτεχνικό και παιδαγωγικό) από τη συμμετοχή του στο φεστιβάλ, είναι μηδαμινά. Γι΄ αυτό και έχουμε πάντα μεγάλη συμμετοχή.

Τ.B Τόσο με βάση τη δισκογραφία σας, όσο και από συνεντεύξεις σας, είναι γνωστό ότι τρέφετε ιδιαίτερη εκτίμηση στο έργο του Leo Brouwer. Ποια στοιχεία της μουσικής του σας την καθιστούν τόσο ελκυστική;

Κ. Κοτσιώλης: Όταν κάτι σου αρέσει δεν χρειάζεται να το εξηγήσεις. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα αντικειμενικά  στοιχεία που έχουν τεράστιο ενδιαφέρον στη μουσική του και που προσδίδουν έναν ήχο που την κάνει άμεσα αναγνωρίσιμη, όπως αυτό συμβαίνει σε μεγάλους συνθέτες. Έχει το τεράστιο ταλέντο να συνδέει με τη μουσική του διαφορετικούς πολιτισμούς και ήχους, κάνοντάς μας να πιστέψουμε και να αποδεχτούμε την καλή πλευρά της παγκοσμιοποίησης.

 

 

T.B Διάγετε μια εξαιρετική διεθνή καριέρα και είστε «πολίτης του κόσμου». Παρατηρείτε καλές διεθνείς πρακτικές από την άποψη των «ευκαιριών» σταδιοδρομίας για σολίστ κλασικής κιθάρας, που κατά τη γνώμη σας θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και στη χώρα μας;  

Κ. Κοτσιώλης:  Ένας νέος κιθαριστής, όπως και ένας οποιοσδήποτε νέος άνθρωπος που σκοπεύει να σταδιοδρομήσει, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να τοποθετήσει τον εαυτό του στον ανοιχτό ανταγωνισμό. Δηλαδή να πληροφορηθεί τα τεκταινόμενα σε σχέση με την δουλειά του. Αυτές οι ευκαιρίες είναι τα φεστιβάλ, οι διαγωνισμοί και τα ρεσιτάλ που θα επισκεφθεί. Εκεί θα συζητήσει, θα προβληματιστεί, θα ανακαλύψει ρεπερτόριο, θα προοδεύσει τεχνικά και μουσικά, θα κάνει γνωριμίες και φιλίες, θα εκτιμήσει και θα εκτιμηθεί. Με λίγα λόγια, θα γνωρίσει τον εαυτό του. Και όσο μεγαλύτερος είναι ο κύκλος που θα βρεθεί, τόσο περισσότερες ευκαιρίες θα έχει. Αυτόν τον ρόλο έπαιξε και παίζει το φεστιβάλ του Βόλου, που υπήρξε και υπάρχει σαν εφαλτήριο για Έλληνες και ξένους νέους κιθαριστές.

T.B Στην ιστοσελίδα σας, έχετε μια φωτογραφία από την πρώτη συνάντησή σας με τον Segovia. Λαμβανομένου υπ΄ όψιν ότι σήμερα έχουν αλλάξει οι αντιλήψεις περί τεχνοτροπίας, κατά πόσον νομίζετε ότι  η προσωπικότητα του Segovia μπορεί να επηρεάζει την εξέλιξη του σύγχρονου σολίστα και δασκάλου;

Κ. Κοτσιώλης: Ήμουν πολύ μικρός όταν γνώρισα τον Segovia. Σε αυτή την ηλικία, καλό είναι να υπάρχουν ινδάλματα, γιατί αυτά είναι η πρόκληση για πρόοδο, όνειρα, δουλειά και επιτυχίες. Το κακό με τον Segovia,  ήταν ότι ο ίδιος τότε απαιτούσε και υπήρξε ίνδαλμα για μεγάλους σε ηλικία κιθαριστές που παραδειγματίζονταν απ' όλα τα πεπραγμένα του και τα καλά και τα άσχημα. Σήμερα, η κοινωνική, αλλά και η εξειδικευμένη μόρφωση στους νέους, είναι διαφορετική με τόσο μεγάλη πληροφόρηση, οπότε ο Segovia είναι μια άλλη εποχή.

Η πρώτη συνάντηση με τον Segovia

T.B Eάν ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας σας ζητούσε να προτείνετε αλλαγές στη μουσική εκπαίδευση, τόσο για τα σχολεία, όσο και για τα ωδεία, ποιες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις θα προτάσσατε ως σημαντικότερες;

Κ. Κοτσιώλης: Για να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να υπάρχει η ωρίμανση, ούτως ώστε να έχουν αποδοχή. Στους σπουδαστές, αυτό υπάρχει από καιρό τώρα, εδώ και πολλά χρόνια. Οι αντιδράσεις έρχονται από τα συμφέροντα. Και δεν εννοώ ιδρύματα που έχουν δείξει έργο πολλών δεκαετιών, αλλά τα ύποπτα- δυστυχώς χιλιάδες πλέον- μικροωδεία και μικροσχολές που υπάρχουν στην Επικράτεια. Αυτά,  συνεχίζουν να δίνουν χαρτιά, που κατά το νόμο είναι τυπικά εξισωμένα με τα αποδεικτικά σπουδών άλλων ιδρυμάτων. Τώρα οι σπουδαστές που τελειώνουν ακόμη και από τα σοβαρά ιδρύματα, έχουν πρόβλημα στην συνέχιση των σπουδών τους. Ακόμη κι αν είναι καλοί ερμηνευτές, υπολείπονται άλλων μαθημάτων, που δεν έχουν προβλεφθεί από έναν νόμο δημιουργίας Ωδείων που ισχύει από το ....1957!!!
Aντιθέτως, στο εξωτερικό, από οποιοδήποτε Ίδρυμα κι αν προέρχεσαι, δίνεις εξετάσεις σε ΌΛΑ. Άρα, είναι επιτακτική η ανάγκη διαβάθμισης σπουδών. Υπάρχει κανείς που μπορεί να φανταστεί ότι ένας μαθητής θα έχει τον ίδιο δάσκαλο στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο;  ή κάποιος που τελειώνει Πανεπιστήμιο (στην Ελλάδα "δίπλωμα") να διδάσκει σε... Πανεπιστήμιο; Θα μου πείτε:  γιατί να πάει κάποιος στο εξωτερικό αφού έχει τελειώσει τις σπουδές του εδώ, ας πούμε πλέον στο ύψιστο επίπεδο. Μα απλά, διότι εκεί θα βρει δουλειά αξιοκρατικά! Αντιθέτως, εδώ τα μικροωδεία και οι μουσικές σχολές, (αλλά και τα μουσικά σχολεία στα οποία θα αναφερθώ παρακάτω), στην πλειοψηφία τους αν θυμούνται πληρώνουν! Επίσης, οι καθηγητές διορίζονται με μόρια προϋπηρεσίας ή πολυτεκνίας, χωρίς ΠΟΥΘΕΝΑ να υπάρχουν προκηρύξεις θέσεων με ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ !!!

Τ.Β. Ποια είναι η δική σας πρόταση;

Κ. Κοτσιώλης: Θα ήταν δυνατόν όλα τα ιδρύματα που διδάσκουν μουσική να συνεχίσουν να το κάνουν κατ'αρχήν ερασιτεχνικά. Μέχρι εκεί κανένα πρόβλημα. Όμως, θα πρέπει οι μαθητές που ΘΕΛΟΥΝ να συνεχίσουν σε ανώτερο επίπεδο να βρεθούν μετά από ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ σε άλλο περιβάλλον σπουδών. Έτσι, σίγουρα θα αποδείξουν πόσα από αυτά τα ιδρύματα μουσικών σπουδών μπορούν να παράξουν ιδιαίτερο έργο ή στην καλύτερη περίπτωση  να αναδιοργανωθούν από μόνα τους και να παράξουν αυτό το έργο. Νομίζω είναι πολύ τιμητικό να προετοιμάζει κανείς τους νέους μουσικούς για την ανώτερη βαθμίδα. Και οι σπουδαστές προφανέστατα με την πάροδο του χρόνου θα αντιληφθούν ΠΟΥ θα κάνουν τις προπαρασκευαστικές σπουδές τους. Νομίζω αυτό είναι το υγιές και θεμιτό στην υπηρεσία της Παιδείας και της Τέχνης.

T.B. Πριν, κάνατε μια σύντομη αναφορά στο θεσμό των μουσικών σχολείων και επιφυλαχθήκατε να τοποθετηθείτε εκτενώς στη συνέχεια. Υπάρχει κάποια επισήμανση που θα θέλατε να κάνετε αναφορικά με αυτό το θεσμό;

Κ. Κοτσιώλης: Από την πλευρά των μουσικών σχολείων και των μουσικών Πανεπιστημίων που έχουν εξειδίκευση οργάνων, τα πράγματα επίσης χωλαίνουν. Τα μουσικά σχολεία στην περίπου 20ετή παρουσία τους, απέδειξαν -πλην ελαχιστότατων περιπτώσεων- ότι είναι περισσότερο αποτελεσματικά στην παραδοσιακή μουσική. Στην ενόργανη, αν ο μαθητής δεν κάνει παράλληλα κάποιες σπουδές σε ωδείο, οι γνώσεις του είναι ελλιπέστατες για να συνεχίσει εξειδίκευση στο Πανεπιστήμιο. Και ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ καν ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ μουσικού οργάνου για  να μπει στο Πανεπιστήμιο. Άρα, ας κοιτάξουμε επιτέλους τι έκαναν στο εξωτερικό. Έκαναν Πανεπιστήμια τις Μουσικές Ακαδημίες  που ήδη είχαν, με κάποιες αναπροσαρμογές ύλης.
Tώρα, ως προς τις  υποδομές μιας Μουσικής Ακαδημίας, κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι οι εξής:
Καταρχήν, η μουσική Ακαδημία, οφείλει να πληροί ορισμένες Tεχνικές Προδιαγραφές. Δηλαδή κτιριακές εγκαταστάσεις (αίθουσες διδασκαλίας, αίθουσες συναυλιών για συμφωνική ορχήστρα μικρότερες αίθουσες για ρεσιτάλ μουσικής δωματίου, σόλο, σεμιναρίων, studio ηχογραφήσεων ακόμη κυλικείο, εστιατόριο κλπ).
Κατά δεύτερον, η Ακαδημία πρέπει να  περιλαμβάνει όλες τις Σχολές, καθώς επίσης, συμφωνική ορχήστρα και χορωδία. Επίσης, να υπάρχουν Καθηγητές για όλα τα μουσικά όργανα, οι οποίοι να έχουν κατορθώσει μια αξιόλογη καριέρα. Και να ξέρετε ότι υπάρχουν, αλλά  απλά δεν έρχονται ή  δεν θέλουν με τις υπάρχουσες συνθήκες.

Τ.Β. Όμως υπό τις παρούσες συνθήκες, οφείλουμε να δώσουμε κάποια λύση στο πρόβλημα. Έχετε κάποια πρόταση;

Κ. Κοτσιώλης: Γιατί δεν πάμε ένα ταξίδι στη Γερμανία, που κατά την άποψή μου έχει το καλύτερο μουσικό εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε να πληροφορηθούμε τις δομές, τους θεσμούς και τους νόμους που διέπουν τη μουσική εκπαίδευση;  Έτσι,  γνωρίζοντας την Ελληνική πραγματικότητα, να την αναπροσαρμόσουμε και να βαδίσουμε με επιτυχία στο μέλλον! Διότι από ταλέντα μπορεί να είμαστε και καλύτεροι απ' όλους!!! Υπάρχουν βέβαια και άλλες παράμετροι που μπορούν να υπεισέλθουν στο θέμα, αλλά θα πρέπει να γράψω ένα μικρό δοκίμιο. Και το κυριότερο, είναι ότι για το Κράτος, το κόστος είναι απειροελάχιστο.

T.B Θα μου επιτρέψετε να αφήσουμε κατά μέρος τα της μουσικής παιδείας και να ασχοληθούμε με ένα άλλο θέμα, το οποίο  αφορά την προοπτική της κλασικής κιθάρας. Κατά μια άποψη, το μέλλον της κλασικής κιθάρας προδιαγράφεται ως ευοίωνο, μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα βγει από την εσωστρέφεια και θα ενταχθεί σε σύνολα μουσικής δωματίου.  Πώς θα σχολιάζατε αυτή την άποψη;

Κ. Κοτσιώλης: Το πρόβλημα της κλασικής κιθάρας στον κόσμο της κλασικής μουσικής, ήταν το ρεπερτόριο και η ένταση του ήχου της. Στο ρεπερτόριο, υστερούμε κατά πολύ από τα άλλα όργανα στις εποχές του Μπαρόκ, της Κλασικής και ρομαντικής περιόδου, συγκρίνοντας ποσοτικά και ποιοτικά τα δικά μας έργα με τα αντίστοιχα των «ιερών τεράτων» που όλοι γνωρίζουμε. Έχουμε όμως σύγχρονο και νεορομαντικό ρεπερτόριο. Στο θέμα της έντασης του ήχου, η τεχνολογία πλέον μας βοηθάει τα μέγιστα, διότι μια καλή ηχητική  ενίσχυση, αναδεικνύει όλα τα ηχοχρώματα που τόσο πλούσια προσφέρει η κιθάρα μας.
Άλλωστε, η τεχνική αρτιότητα που υπάρχει σε τόσους σύγχρονους κιθαριστές, βοηθάει στη χρήση του μικροφώνου. Εδώ μπορούμε πλέον να πούμε ότι η συνεργασία στη μουσική δωματίου θα αναδείξει τον ήχο της κιθάρας και θα απευθυνθούμε σε ένα ευρύτερο κοινό.

Ο Κώστας Κοτσιώλης με τους Aniello Desiderio και  Zoran Dukic,  ως “Naxos Trio”

T.B Ποια Σχολή ή  Σχολές κλασικής κιθάρας θεωρείτε ως τις υψηλότερου επιπέδου  παγκοσμίως;

Κ. Κοτσιώλης: Ας αρχίσω με την Ελλάδα. Ναι, έχουμε μια πολύ καλή σχολή κιθάρας, με κιθαριστές που μπορούν να σταθούν με μεγάλη επιτυχία παντού. Όμως αυτό που βλέπω σήμερα, είναι ότι υπάρχουν πολλοί, μα πολλοί καλοί κιθαριστές σ' όλο τον κόσμο-νέοι από παντού, που βρίσκονται παντού. Ας πούμε Σέρβος που ζει στην Ελβετία, Κινέζος στην Γερμανία, Κουβανός στην Αυστρία. Άκρη δεν βγάζεις. Γενικά η κιθάρα είναι παντού και καλά.

T.B Σε μια συνέντευξή σας, απαντώντας σε ερώτημα αναφορικά με τους συναυλιακούς χώρους που προτιμάτε, έχετε αναφέρει  ότι: «Τον χώρο τον ομορφαίνει το κοινό που ξέρει να ακούει». Πώς αφουγκράζεστε αυτό το  κοινό και σε ποιες χώρες το συναντάτε συχνότερα;

Κ. Κοτσιώλης: Εξυπακούεται ότι το κοινό αφουγκράζεται, όταν του δίνεις ειλικρίνεια, αλήθεια, αγάπη, χαρά, αλλά και προβληματισμό. Βέβαια,  η πλειοψηφία του κοινού που έρχεται σε μια συναυλία κλασικής κιθάρας, είναι αρκετά πληροφορημένο, αλλά θέλει και προσοχή στην επιλογή του ρεπερτορίου.

T.B Πολλοί από τους διάσημους σολίστ κλασικής κιθάρας της νεότερης γενιάς, υπήρξαν μαθητές σας. Θα θέλατε να μοιραστείτε με ένα ευρύτερο κοινό κάποιες συμβουλές που δίνετε ως διδάσκων προς τους μαθητές σας;

Κ. Κοτσιώλης: Η παιδεία δημιουργεί χαρακτήρες. Κατά συνέπεια, κρίνω ως πολύ  σημαντικό το  να είναι ειλικρινείς, αξιοκράτες, εργατικοί και συνεργάσιμοι. Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν παράλληλα με την σωστή εξειδικευμένη γνώση. Το ταλέντο εξυπακούεται!

T.B Έχετε διδάξει σε πολλά Φεστιβάλ κιθάρας εντός και κυρίως εκτός συνόρων. Ποιες είναι από την εμπειρία σας οι κυριότερες αδυναμίες και τα συνηθέστερα λάθη των μαθητών;

Κ. Κοτσιώλης: Συνήθως τα κραυγαλέα λάθη και οι αδυναμίες προέρχονται από ελλιπή  διδασκαλία. Λάθος διάβασμα της παρτιτούρας και του στυλ επίσης,  όπως και τεχνικές ελλείψεις, που όταν εξαλειφθούν, μεγαλώνουν την αποδοτικότητα με τις ίδιες εργατοώρες.

Με τον John Williams στο ΜΜΑ

T.B Σε διαγωνισμούς κλασικής κιθάρας παρατηρούνται μικροί μαθητές  της μέσης παιδικής ηλικίας ή της εφηβείας που χαρακτηρίζονται ως «εξαιρετικά ταλέντα». Συγκριτικά με προηγούμενες δεκαετίες, πώς εκτιμάτε τους ποσοτικούς,  αλλά και τους ποιοτικούς δείκτες που αφορούν αυτούς τους μαθητές;

Κ. Κοτσιώλης: Μοιραία, η τόσο μεγάλη πληροφορία παγκοσμίως έχει δημιουργήσει πολύ περισσότερους καλούς δασκάλους και προφανώς καλύτερα πληροφορημένους μαθητές απ' ότι τις προηγούμενες δεκαετίες. Αυτό είναι  πολύ φυσικό… Ωστόσο, πολύ πιο δύσκολα ανακαλύπτουμε προσωπικότητες που ο ήχος τους και η μουσική τους άποψη θα είναι στοιχεία διαφορετικά και άμεσα αναγνωρίσιμα. Το "εξαιρετικό ταλέντο" είναι εκείνο που αυτά που διδάσκεται τα έχει ήδη ανακαλύψει μόνο του!

 

 

T.B Η επανάσταση του διαδικτύου, νομίζετε ότι βοηθάει τους μαθητές να αποκτήσουν ευρύτερη μουσική παιδεία και προσλαμβάνουσες παραστάσεις ή αντιθέτως τους καθιστά παθητικούς δέκτες από ένα συνονθύλευμα πληροφοριών;

Κ. Κοτσιώλης: Αυτό εξαρτάται από τη γνώση και τον χαρακτήρα του δέκτη.

T.B Βαίνοντας προς το τέλος της συνέντευξης, θα θέλατε να μας αναφέρετε ποια άλλα καλλιτεχνικά σχέδια έχετε;

Κ. Κοτσιώλης: Το μόνο καλλιτεχνικό σχέδιο που έχω-και ευτυχώς το πετυχαίνω- είναι να νοιώθω πάντα καλύτερος, αφού δουλεύω συνέχεια. Όταν πάψω να το αισθάνομαι αυτό, τότε θα σταματήσω και θα είμαι ευτυχής μ' αυτό που έκανα και θα συνεχίσω να σκέφτομαι και να αναλύω τη ζωή, όπως κάνω και τώρα...

Με τον Leo Brouwer

T.B Με τη συσσωρευμένη εμπειρία σας στο διεθνή χώρο θα έχετε έρθει σε επαφή με αντίστοιχα θεματικά περιοδικά της κιθάρας. Πώς βλέπετε το TaR και ποιες θα ήταν οι παρατηρήσεις σας για τη βελτίωσή του;

Κ. Κοτσιώλης: Είναι κρίμα που το TaR βγαίνει μόνο στα Ελληνικά. Το πρόβλημα της γλώσσας δεν του δίνει τη δυνατότητα για παγκόσμια πρόσβαση. Ίσως κάποια αρθρογραφία που μπορεί να ενδιαφέρει τους ξένους να μεταφράζεται και να προβάλλεται.

T.B Εάν δεν σας κουράζω, επιτρέψτε μου μια τελευταία ερώτηση: Ο οικουμενικός ποιητής, Γιάννης Ρίτσος, αναφέρει σε ένα ποίημά του: «…άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε». Yπάρχει κάποια Προσωπικότητα της μουσικής με την οποία έχετε συνεργαστεί και αισθάνεστε ότι διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην λαμπρή πορεία σας;

Κ. Κοτσιώλης: Ο Μενέλαος Παλλάντιος, που πίστεψε ότι ένας τότε 19χρονος νέος, θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος της δημιουργίας της Σχολής κιθάρας στο Μεγάλο Ωδείο Αθηνών. Τότε ήμουν πρωτοετής στο Οικονομικό τμήμα της Νομικής Αθηνών και παράλληλα είχα ήδη ξεκινήσει την καριέρα μου. Όμως αυτή η θέση, μου έδωσε τη σιγουριά και την ώθηση να πιστέψω ότι θα μπορούσα να γίνω ένας καλός μουσικός.

T.B Θα θέλατε να συμπληρώσετε κάτι άλλο που θεωρείτε σημαντικό;

Κ. Κοτσιώλης: Να θυμόμαστε τις δυο πιο σημαντικές λέξεις για τον άνθρωπο και να τις κάνουμε πράξη: "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ"...

(Επίσημη ιστοσελίδα: https://www.costascotsiolis.com/)

Τίνα Βαρουχάκη 
varouchaki.tar@gmail.com 
Απρίλιος 2017

Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)