[κυκλοφορίες-ΒΙΒΛΙΑ] Γιώργος Χατζηνίκος - Το Ρετσιτατίβο στις Όπερες του Μότσαρτ

H ζωή του Γ. Χατζηνίκου διαµορφώθηκε µέσα από διαδοχικές συµπτώσεις. Σε ηλικία περίπου 4 ετών (1927), αν και ασυνήθιστο εκείνη την εποχή για αγόρι, αρχίζει τη µουσική. Συµπτωµατικά επίσης, επιλέγει να µάθει πιάνο και όχι βιολί. Το 1940 εισάγεται πέµπτος ανάµεσα σε δυόµιση χιλιάδες υποψηφίους στη Νοµική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Την έναρξη όµως των µαθηµάτων, στις αρχές Νοεµβρίου, µαταιώνει η κήρυξη του πολέµου την 28η Οκτωβρίου. Την εθνική ανάταση της αλβανικής εποποιίας διαδέχεται η κατοχή και η πείνα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες καθηλώνεται στο Χόρτο Πηλίου όπου, µέσα στην ηθική κατάπτωση της εποχής, η µουσική τού αποκαλύπτεται ως ανώτερη οικουµενική νοµοτέλεια και σηµατοδοτεί αποφασιστικά τη ζωή του. Τις επίσηµες σπουδές πιάνου και διεύθυνσης (Αθήνα, Salzburg), ακολουθούν, το 1950, ελεύθερες ανώτερες σπουδές (Μόναχο, Αµβούργο, Γαλλία) πλάι σε εντατική σολιστική δράση (Αυστρία, Γερµανία, Σουηδία, ∆ανία, Ελλάδα, Βέλγιο, Ολλανδία, Ρωσία), που διεγείρουν µέσα του όλο και βαθύτερα ερωτήµατα, έως ότου µέσα από την απρόσµενη εξέλιξη µιας αποκαλυπτικής συνάντησης µε τον θρυλικό Neuhaus το 1959 στη Μόσχα, προσκαλείται το 1961 στην Αγγλία. Εκεί βρίσκει πρόσφορο έδαφος για µια όλο και πιο πολύπλευρη µουσική δράση, που µαζί µε περαιτέρω διεθνείς εµπειρίες (Ν. Αφρική, Ινδία, ΗΠΑ, Ισλανδία, Βραζιλία) τον βοηθούν να διεισδύσει βαθύτερα στην έννοια και το λειτούργηµα της Μουσικής, κάτι που εξακολουθεί ακόµα να αναπτύσσεται...