\"4+1\" Live at Sfendoni (Triple Bath)
[κυκλοφορίες - cd]

Το συγκρότημα 4+1 δημιουργήθηκε το 2007 από μουσικούς που είχαν συνυπάρξει σε μουσικά σχήματα και παλαιότερα. Χρησιμοποιώντας τις ποικίλες μουσικές αναφορές τους, τα μέλη του συγκροτήματος ξεκίνησαν τις συναντήσεις τους επιχειρώντας μια σειρά ηχητικών συνειρμών. Άλλοτε με τον φυσικό ήχο των οργάνων και άλλοτε – με τη χρήση εφέ – με τη μετατροπή του ήχου αυτού σε ηλεκτρονικό, παίζοντας με την εναλλαγή μελωδίας – ρυθμικών μοτίβων ‐ ηχοχρώματος. Στόχος των 4+1 είναι η μουσική δημιουργία που συνδυάζει τη χρήση προετοιμασμένου υλικού και της μουσικής που προκύπτει «ζωντανά», κατά τη διάρκεια των αυτοσχεδιασμών. Το πρώτο τους CD «4+1 at Sfendoni» κυκλοφορεί απο την Triple Bath. Μουσική τους βρίσκεται επίσης στο γερμανική label Trente Oiseaux στη συλλογή "Tori no Kaigi". Οι 4+1 έχουν δώσει συναυλίες στην Αθήνα ( Μικρό Μουσικό Θέατρο, Χαμάμ, Ινστιτούτο της Δανίας, Αυλαία, Cabaret Voltaire, Knot Art Gallery) και έχουν συμμετάσχει στο ElectroMedia Works 10 Festival.

Τάνια Γιαννούλη: πιάνο (γ. 1977). Σπούδασε Πιάνο, Ανώτερα Θεωρητικά και Σύνθεση στο ωδείο Athenaeum. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια πάνω στην σύνθεση και τον αυτοσχεδιασμό με Η/Υ καθώς και μαθήματα Μουσικής Τεχνολογίας. Παράλληλα σπούδασε Γεωπονία–Τεχνολογία Τροφίμων στο ΓΠΑ. Η μουσική της για το θέατρο και τον κινηματογράφο έχει ταξιδέψει σε φεστιβάλ σε Ελλάδα, Ιράν, Ρουμανία, Βoσνία, Ουκρανία, Ελβετία, Βουλγαρία, Αγγλία, Τουρκία, Ινδονησία, Ισπανία, Λιθουανία, Μαρόκο, Κίνα, Βραζίλια, Συρία. Σαν πιανίστα έχει συμπράξει με την Συμφωνική Ορχήστρα της Σόφιας στον δίσκο του Chris Soumka με τίτλο «16 Days» (Archangel Music). Συμμετείχε στο ElectroMediaWorks Festival 08. Έχει συνεργαστεί με το σύνολο DissonArt (ΑΠΘ‐Μέγαρο Μουσικής Θες/νίκης) καθώς και με την ΑΣΟΝ. Συνεργασία επίσης με τον ηλεκτρονικό μουσικό Spyweirdos (Synch Festival 2010). Έχει ιδρύσει το σχήμα Emotone μαζί με τον Tomas Weiss. Περισσότερα στο www.myspace.com/taniagiannouli  και στο http://www.emotone.net/

Βασίλης Τζαβάρας: κιθάρες, loops (γ. 1973). Δραστηριοποιείται από το 1993 ως μέλος των μουσικών σχημάτων Occasional Dream, Take the money and run, Project 37. Έχει σπουδάσει jazz κιθάρα, jazz αυτοσχεδιασμό, ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση. Έχει λάβει μέρος σε δυο Biennale Νέων Καλλιτεχνών (1999, 2003). Τα τελευταία χρόνια ασχολείται κυρίως με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την σύνθεση. Είναι συνεργάτης του διαδικτυακού περιοδικού TAR. Περισσότερα στο www.myspace.com/musicinaroom

Νίκος Νικολόπουλος: φλάουτα, synthesizers (γ. 1963). Σπούδασε φλάουτο με τον Urs Rutimann στο Ωδείο Αθηνών. Παρακολούθησε επίσης σεμινάρια του Pierre‐Yves Artaud στην Λυόν. Εχει δώσει συναυλίες μουσικής δωματίου σε Ελλάδα, Σλοβακία, Καναδά, συμμετοχές σε: Ορχ. νέων Ευρώπης, Ε.Λ.Σ., Ορχ. Χρωμάτων, Όπερα δωματίου Αθηνών και Ορχ. Δήμου Αθηναίων. Έχει δισκογραφική παρουσία με: Γ. Χαρονιάν (“Arti”) και Tal quintet (“Μικρό Θαλασσινό ταξείδι»). Υπήρξε μέλος του συνόλου «Ad libitum» ενώ αυτό τον καιρό δραστηριοποιείται με το progressive rock γκρουπ Ciccada.

Σταμάτης Δελλαπόρτας: κλαρινέτο, sakuhachi (γ. 1967) .Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Σπούδασε Αρμονία, Αντίστιξη, Φούγκα και διεύθυνσης μπάντας, με καθηγητή τον Δ. Κατσίμπα. Δίπλωμα κλαρινέτου με καθηγητή τον Ι. Κούφαλη. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αγγλία με καθηγητή τον D. Campbell. Παρακολούθησε σεμινάρια κλαρινέτου, μουσικής δωματίου καθώς και συμφωνικής μουσικής, με διάσημους καθηγητές όπως, Arignon, Braymer, Keller. Έχει συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες σε Ελλάδα και Ευρώπη σαν σολίστ, μουσικός ορχήστρας ή σαν μέλος του συνόλου σύγχρονης μουσικής της Ένωσης Ελλήνων Συνθετών υπό τη διεύθυνση του Θ. Αντωνίου. Είναι μέλος της Αθηναϊκής Φιλαρμονίας. Υπήρξε μέλος του Tal quintet, με το οποίο έχει να επιδείξει δισκογραφική δουλειά καθώς και σολιστικές εμφανίσεις.

Ορέστης Ζαφειρόπουλος: τσέλο (γ.1971). Πήρε μαθήματα βιολιού, κλασικής κιθάρας, κλασικού τραγουδιού και βυζαντινής μουσικής. Σπούδασε βιολοντσέλο με τους : Σ. Ταχιάτη, Cl. Demeunelaere και Β.Νίνα. Δίπλωμα βιολοντσέλου (άριστα παμψηφεί) και σύνθεσης με τον Κ. Βαρότση. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια μπαρόκ και σύγχρονης μουσικής, ορχηστρικής τέχνης, κατασκευής και ακουστικής μελέτης εγχόρδων. Έχει 16 δίσκους στο ενεργητικό του. Από το 1998 έως σήμερα εργάστηκε ως βιολοντσελίστας στις ορχήστρες της Ε.ΡΑ. και Δ. Αθήνας. Είναι κορυφαίος της ορχήστρας δωματίου Άσμα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη χρήση του βιολοντσέλου στην παραδοσιακή μουσική και τους τρόπους διδασκαλίας της.

Έγραψαν για τους 4+1:

Κώστας Γρηγορέας (κιθαριστής ‐ συνθέτης):
"Ως δρών μουσικός εκτελεστής το πάλεψα πολύ. Παρόλα αυτά, περπατώντας τα πρώτα βήματα του 21ου αιώνα πρέπει πλέον να παραδεχτώ ότι μάλλον δεν κατάφερε να με πείσει η λειτουργικότητα και η δύναμη της “δια του γραπτού μουσικού κειμένου” εκφραζόμενης πρωτοποριακής μουσικής του 20ου αιώνα. (Αν και, φυσικά, δεν έχω καμία αμφιβολία για την καλλιτεχνική και φιλοσοφική αξία της…)
Όλως αντιθέτως, βρίσκω ιδιαίτερα λειτουργική και συναρπαστική εκείνη την ‘άλλη’ μορφή πρωτοπορίας, που κάποιοι φωτισμένοι έσπειραν επίσης τότε: Τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Την τέχνη που παίρνοντας τα καλύτερα στοιχεία και την ελευθερία που δίδαξαν σε όλους τους αιώνες οι μεγάλοι “λόγιοι” και οι μεγάλοι αυτοσχεδιαστές, καταφέρνει να μας οδηγεί σε απίστευτα άμεσους και συναρπαστικούς δρόμους. Η αυτόματη-αυθόρμητη, συνύπαρξη-σύνθεση του ταλέντου και της φαντασίας σπουδαίων μουσικών, μπορεί να φέρει την ακουστική απογείωση σε όποιον έχει την τύχη να διατηρεί ακόμα ανοιχτά τα μάτια του μυαλού και της ψυχής.
Οι 4+1 ακολουθούν αυτόν ακριβώς το δρόμο. Και φαντάζει υπέροχο σε μένα, ότι ενώ για αυτούς δεν υπάρχει πια διαχωρισμός κλασικής, λαϊκής, τζαζ, πρωτοπορίας κλπ., ξεκάθαρα και εκ προθέσεως αποφεύγουν τη φτηνή και ύποπτη εφετζίδικη σαλατοποίηση των μουσικών ειδών, μιας και δια του ταλέντου και της γνώσης φιλτράρουν τα πάντα με ισχυρότατα προσωπικά φίλτρα. Είναι προφανής η θέση τους: συναρπάζονται περισσότερο από την απόλαυση του ταξιδιού κι λιγότερο από τον προορισμό.
Ως δημιουργός, ακολουθώ κυρίως τον αντίθετο δρόμο. Όμως πρέπει να παραδεχτώ ότι, όλως… ανωμάλως, χαίρομαι (δια της απόλαυσης του ακούσματος) που συναρπαστικές ομάδες μουσικού αυτοσχεδιασμού όπως οι 4+1 μου σπέρνουν πάμπολλα μικρόβια αμφιβολίας.
Διαλέξτε λοιπόν την κατάλληλη ώρα και απερίσπαστοι αφεθείτε στη μουσική των 4+1. Θα καταλάβετε γιατί εμείς που ‘φτιαχνόμαστε’ με τους ήχους δεν έχουμε ανάγκη για ουσίες".

Γιώργος‐Ίκαρος Μπαμπασάκης (συγγραφέας - ποιητής - ραδιοφωνικός παραγωγός):
“Η ελευθερία είναι η τέχνη, και η τέχνη είναι η ελευθερία, κι από δω εκκινούμε, και εδώ επιστρέφουμε/ παρά τις διαδρομές, η πορεία όλη είναι σπειροειδής/ ξεκινάει από την ελευθερία και στην ελευθερία καταλήγει, μέσα από την Ποίηση, τη Ζωγραφική, τη Μουσική/ μέσα από τον συνδυασμό και των τριών αυτών: τον Κινηματογράφο.
Οι Tessera Syn Ena πλάθουν/ και προκαλούν/ και προσφέρουν/ εικόνες μέσα από τις νότες, μέσα από νότες που άλλοτε είναι παιγνιώδεις/ θυμίζουν παιδικά μουσικά κουτιά/ και άλλοτε είναι καταιγιστικές θυελλώδεις/ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ βάφτισα ένα κομμάτι τους/ σαν τους άκουγα κι έβλεπα ζωντανά στο ΧΑΜΑΜ/ κι άλλοτε γυρνάνε σ’ έναν λυγμικό λυρισμό /Eliot (σε νεγκατίφ): Όχι μ’ έναν βρόντο μα μ’ έναν λυγμό/ κι όπως παίρνουν φωτιά τα δάχτυλα στα πλήκτρα, στις χορδές, στα κλείστρα του φλάουτου, γυμνά πάνω στα πιατίνια, να λέει η Ελεάννα: Το Χέρι απ’ την Οικογένεια Άνταμς/ χιούμορ και αλήθεια σ’ έναν χορό από νότες δίχως λέξεις, θαρρείς οι λέξεις φτάνουνε στα χείλη στο χείλος του χάους/ ενός χάους χαρτογραφημένου στην παρτιτούρα της Δημιουργικότητας/ και πάλι ένα άλλο κομμάτι τους να το βαφτίζουμε Μαγικό Αυλό/ κι ένα άλλο Waltz ’n’ Roll/ κι ύστερα ενώ λέμε πως ακούμε John Cage να μεταφερόμαστε με όχημα αλλόκοτα ταξίμια σε αλαργινά ταξίδια/ κάτι να είναι σαν Keith Jarrett και κάτι άλλο σαν Keith Tippett/ αλλά αίφνης όλα μοιάζουν/ακούγονται/είναι ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ/ Ο Συνθέτης του Ακάθιστου Ύμνου σύμφωνα με τον Χρήστο Βακαλόπουλο/ κι ύστερα το τσέλο αφηνιάζει/γίνεται κρουστό/καίει/κλαίει/λέει: «Ουλές Τσέλου/Ουτσέλο/ Ουλές Τσέλου/Ουτσέλο/Ουλές Τσέλου/Ουτσέλο», κι η Μουσική γίνεται Ζωγραφική, κι απλώνονται παντού τα χρώματα τα δαιμονισμένα του Jackson Pollock, και η διαβολεμένη δεινότητα του Mark Rothko δονείται δομώντας δρυμούς/ και το ξέσπασμα της κιθάρας με κάνει να σκέφτομαι τη φράση Ο Django Στα Πετράλωνα/ κι όπως τα κρουστά το γυρνάνε από το βελούδινο αργό στο άγριο χαώδες να σκέφτομαι τη μεγαλοφυΐα του Nicolas Calas/ να τον φαντάζομαι στην έκλαμψή του καθώς γράφει: Είμαι Πλακιώτης Μανχατανάς/ Όλοι μας, θέλω να ανακράξω, ακούγοντας τους Tessera Syn Ena, αυτό είμαστε: Πλακιώτες Μανχατανάδες/ Πειραιώτες στα Πατήσια/ του Σαντιάγο Κυψελιώτες/ Βαμβακάρηδες Τζαζίστες/ Ροκάδες των Φιλαρμονικών/ Χάιντεγκερ του Πεζοδρομίου/ Αληταράδες των Καλών Τρόπων/ Παπαδιαμάντηδες Μπητνίκοι/ Σκλάβοι της Ελευθερίας και Ένοχοι Αθωότητας!”

Περισσότερες πληροφορίες  για το δίσκο “4+1 Live at Sfendoni” και μουσικά δείγματα θα βρείτε εδώ: http://www.4plus1.net/music/liveatsfendoni.html