Λυδία Κονιόρδου - Μπροστά σε μια νέα δραματουργία (Του Νότη Μαυρουδή)

Λυδία Κονιόρδου
(Μπροστά σε μια νέα δραματουργία…)

Η Λυδία Κονιόρδου είναι η νέα υπουργός Πολιτισμού και αυτό το γεγονός, σε μια στήλη σαν τη δική μου όπου, συχνά πυκνά, το περιεχόμενό της περιστρέφεται γύρω από θέματα που αφορούν άμεσα ή έμμεσα το πολιτισμικό περιβάλλον, δεν θα αποφύγω να το θίξω… Το ζήτημα δεν έχει να κάνει (προς το παρόν) με την Κονιόρδου. Θα ήταν άδικο από μεριάς μου να σχολιάσω την προσωπικότητά της μέσα από το πλαίσιο της δημόσιας διοίκησης ενός τόσο νευραλγικού υπουργείου το οποίο, όπως έχω υποστηρίξει πολλές φορές, διοικείται από ανθρώπους οι οποίοι συνήθως επιλέγονται μέσα από πολιτικά ρετάλια που περισσεύουν από τις υποχρεώσεις τής εκάστοτε κυβέρνησης.

Για να μην δημιουργηθεί παρεξήγηση, να τονίσω εξαρχής πως δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση πως η Κονιόρδου είναι «ρετάλι της πολιτικής», γιατί μέχρι τώρα δεν την γνωρίσαμε ως πολιτική περσόνα και-βεβαίως-τα «ρετάλια» θα τα βρούμε σε άλλα πρόσωπα και σε άλλους χώρους…

Όμως, έχω πιάσει τον εαυτό μου να… στεναχωριέται όταν ακούω για διορισμούς σε υπουργεία ανθρώπων με αξία και συνεπή επαγγελματική πορεία όπως αυτήν της Κονιόρδου, η οποία σε όλη τη διάρκεια τής θεατρικής της παρουσίας υπήρξε και είναι πάντα ολόλαμπρη και ξεχωριστή. Στεναχωριέμαι ιδιαιτέρως για το ΥΠΠΟ και την ανάληψη ευθυνών από μια θεατράνθρωπο που ποτέ της δεν είχε ως αντικείμενο τις λύσεις σε τόσο περίπλοκα, πολύπλοκα, σύνθετα και ευαίσθητα προβλήματα που ζητούν όχι απλώς κατανόηση αλλά λύσεις!

Έχουμε υποστηρίξει πολλές φορές πως ο Πολιτισμός είναι η «βαριά βιομηχανία» αυτής τής χώρας. Δεν είναι ένα σχήμα λόγου αυτό. Αποδεικνύεται από πλήθος επιχειρημάτων με κυρίαρχες τις πνευματικές-μουσικές, λογοτεχνικές, ποιητικές, θεατρικές, εικαστικές κ.ά δυνάμεις που, μέσα στην εποχή τής βαθύτατης κρίσης, ενεργοποιούνται με καθημερινές δράσεις κρατώντας ζωντανή την παραγωγή πολιτισμού στη χώρα μας. Η συμπαράσταση του κράτους σε χρήμα και ηθικά στηρίγματα δεν είναι η πρέπουσα και οι μηχανισμοί τής πολιτείας αδυνατούν να υποστηρίξουν ακόμη και τα αναγκαία. Αυτή τη στιγμή το όλον Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Ωδείο Αθηνών, Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, τα νέα κτήρια και οι λειτουργίες του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, πολλοί αρχαιολογικοί χώροι και Μουσεία και άλλα που δεν χωράνε σ’ αυτό το σημείωμα, έχουν περιέλθει στις οικονομικές και διαχειριστικές εποπτείες τού κράτους. Η υπουργός θα αναλάβει ένα τεράστιο πακέτο εποπτείας και διαχείρισης και είναι αυτονόητο πως χρειάζεται κάτι περισσότερο από μια χρηστή διοίκηση ώστε να ανταπεξέλθει σε ένα τέτοιο… ναρκοπέδιο προβλημάτων. Ήδη η υπουργός, με το «καλημέρα», βρίσκει μπροστά της το πρόβλημα δυσαρέσκειας του ομότεχνού της σκηνοθέτη-καλλιτεχνικού διευθυντή τού Φεστιβάλ Αθηνών, Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.

Αρνητικές σχέσεις και προστριβές με το ΔΣ αυτού του ταλαίπωρου Φεστιβάλ καταγγέλλει ο Θεοδωρόπουλος και αυτό σημαίνει πως η υπουργός οφείλει να ξαναδεί την ποιότητα των επιτροπών και των Διοικητικών συμβουλίων τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο στη ομαλή εξέλιξη των αποφάσεων και την λειτουργία των Οργανισμών…
Ας πάμε όμως στην ουσία των πραγμάτων.

Τόσο από τη δική μου εμπειρία όσο και γνωστών, φίλων, συνεργατών και από όλα όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας, συμπεραίνω πως η ενασχόληση προικισμένων ανθρώπων των γραμμάτων, των τεχνών και του πνεύματος με τόσο υψηλούς διοικητικούς-θεσμικούς θώκους, ισοδυναμεί με περίπατο σε ναρκοπέδιο! Ιδιαίτερα σε μια περίοδο κατά την οποία, όπως έχει δείξει και η σχετική εμπειρία, ουδείς υπουργός Πολιτισμού στάθηκε στον θώκο του πάνω από έναν χρόνο (ή ακόμα και μήνες), τόσο με δεξιές όσο και με αριστερές κυβερνήσεις. Σε μια πολιτεία όπου ο κρατικός μηχανισμός αποδεικνύει καθημερινά την ποιοτική του ανεπάρκεια και κατάπτωση, ως προς τα πνευματικά προϊόντα και τις αξιακές τους εκτιμήσεις, όταν ουδείς μπορεί να εμποδίσει πλέον την εμπορική κακογουστιά επενδύοντας, ηθικά τουλάχιστον, στη δυναμική των πνευματικών προϊόντων, σημαίνει πως κάτι σάπιο και οξειδωμένο υπάρχει στη μήτρα των πραγμάτων…

Η Λυδία Κονιόρδου, από τη δική της φωλιά, που τώρα ξαφνικά έγινε κάστρο θεσμικό, έχει να παλέψει με όλα αυτά, θα πρέπει να εποπτεύει και να αποφασίζει, θα βρεθεί μπροστά σε εκατοντάδες ογκώδεις φακέλους που περικλείουν θέματα, υποθέσεις, σχεδιασμούς, προοπτικές, θέματα αρχαιοτήτων, πνευματικής ιδιοκτησίας, οργανισμών. Ένα μελίσσι του οποίου τα βουητά θα είναι πάντα ακατάπαυστα και θορυβώδη. Όλοι αυτοί οι φάκελοι περιμένουν απαντήσεις, διευθετήσεις, ισορροπίες, λύσεις… Ελπίζω πραγματικά η υπουργός να ξεπεράσει όλον αυτό τον κυκεώνα προβλημάτων που αιωρούνται ή και «υποβόσκουν» μέσα στη σκοτεινή γραφειοκρατία που ελλοχεύει κάθε φορά και ροκανίζει, σαν τρωκτικό, το σώμα στο οποίο κατοικοεδρεύει…

Η δραματουργός υπουργός έχει τις καλύτερες των προθέσεων. Κι εμείς μαζί της ενδιαφερόμαστε να πετύχει, παρ’ όλους τους φόβους και τους ενδοιασμούς που προανέφερα. Μας ενδιαφέρει όλους εμάς γιατί επιτέλους θα πρέπει κάποιος υπουργός να δώσει χώρο και οξυγόνο σε στρατιές καλλιτεχνικών και πνευματικών δυνάμεων, όπως και λύσεις σε πολλά και χρονίζοντα προβλήματα! Ζητάω η υπουργός να μεταμορφωθεί σε μια ικανή διαχειρίστρια που θα βάλει επιτέλους το κάρο πίσω από το άλογο.
Δικαιούται να δοκιμάσει…

Νότης Μαυρουδής
Νοέμβριος 2016
http://mavroudistar.wordpress.com/

Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)