[Τo ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ του TaR]
ΤΗΝ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΟΞΑΣΜΕΝΗ
Με αφορμή το Grand Prix Maria Callas, του οποίου ο τελικός διεξήχθη στις 20 Μαρτίου 2011 αναρωτήθηκα (όπως και πολλές φορές έχω κάνει) αν τελικά ο πολιτισμός στην πατρίδα μας μπορεί να αποτελεί προτεραιότητα ή ένα ντεσού μιας νομενκλατούρας που θέλει να υποστηρίζει ότι στην Ελλάδα ανθεί όχι μόνο η ‘Φαιδρά Πορτοκαλέα’ αλλά και οι Τέχνες. Κατ’ επίφαση ως προτεραιότητα αλλά κατ’ ουσία ως υποβαθμισμένη αναγκαιότητα.
Ένας διαγωνισμός, όπως ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ, παγκόσμιου κύρους και διεθνούς ακτινοβολίας μόνο ως τέτοιος δεν αντιμετωπίζεται στην πατρίδα μας. Περικοπές λοιπόν και σ’ αυτό το πολιτιστικό γεγονός! Δραστική μείωση της επιχορήγησης από το Υπουργείο Πολιτισμού με την αιτιολογία, τη γνωστή πλέον, ότι χρήματα (δεν) υπάρχουν.
Ακόμα και αν είναι έτσι, πως θα μπορούσε άλλωστε να αμφισβητηθεί, δεν θα ήταν λογικό και φρόνιμο να εξοικονομηθούν πόροι από τις επιχορηγήσεις τόσων άλλων κηνσόρων της κρατικής εξουσίας ώστε να αποδοθούν σε μία διοργάνωση που πρωτίστως αναβαθμίζει παγκοσμίως την εικόνα της Ελλάδας; Καταδεικνύοντας ότι εδώ παράγεται πολιτιστικό προϊόν που μπορεί να πείσει κάθε δύσπιστο να επενδύσει σε αυτό.
Είμαι επίσης σίγουρος ότι εάν το Υπουργείο Πολιτισμού δεν αντιμετώπιζε με τόση προχειρότητα το θέμα αυτό και με τόση ανευθυνότητα και καθυστερήσεις, οι διοργανωτές θα είχαν όλο τον χρόνο στη διάθεσή τους να αναζητήσουν έναν χορηγό ο οποίος πρόθυμα θα διέθετε μερικές χιλιάδες ευρώ προκειμένου ο ίδιος να διαφημισθεί. Π.χ. ένας πολιτιστικός φορέας σαν την La Scala ή το Covent Garden ή την Metropolitan Opera, εκεί όπου η Μαρία μεγαλούργησε, δόξασε τα θέατρα αλλά δοξάστηκε και η ίδια. Είμαι βέβαιος ότι κάποιος από αυτούς τους οργανισμούς θα συνέδραμε ενεργά σε αυτήν την προσπάθεια εάν ζητείτο και αν φυσικά, όπως προανέφερα, υπήρχε ο αναγκαίος χρόνος.
Ένα γεγονός που από τον Καναδά ως την Κίνα και από την Αυστραλία ως την Ισλανδία θεωρείται ως το μεγαλύτερο και αξιολογότερο στο είδος του μόνο οι δικοί μας πολιτιστικοί φορείς απαξιώνουν, ή και αγνοούν κάποιοι εξ αυτών θα τολμήσω να πω.
Ο Υπουργός Πολιτισμού διέθεσε αρκετές χιλιάδες ευρώ για να παρευρεθεί στην Διεθνή Έκθεση Τουρισμού στη Florida των Η.Π.Α. (αναγκαίο και απαραίτητο) με το πολυπληθές επιτελείο του, διαμένοντας σε ακριβά ξενοδοχεία (τουλάχιστον όπως αναφέρουν οι εφημερίδες), όμως περιέκοψε αρκετές χιλιάδες ευρώ από την επιχορήγηση που δίνεται κάθε χρόνο για την διεξαγωγή του διαγωνισμού αυτού.
Βέβαια, αυτή η δυσάρεστη εξέλιξη δεν μειώνει την αξία και τη σημασία που δίνεται, παγκοσμίως στον διαγωνισμό. Όταν οι Κινέζοι διοργάνωσαν ειδικό προκριματικό διαγωνισμό (!) με συμμετοχές από όλη την χώρα για την επιλογή των εκπροσώπων τους, εμείς εδώ ακυρώναμε την συμμετοχή της Φιλαρμονικής του Ιασίου, αντικαθιστώντας την ορχήστρα με πιάνο. Η απαξίωση στις επικλήσεις των υποστηρικτών και των υπευθύνων μεγάλη, αλλά βλέπετε ο διαγωνισμός αυτός δεν έχει προστιθέμενη αξία για τα νούμερα της Τρόικα.
Σε πείσμα όλων εκείνων που αδιαφόρησαν, ο διαγωνισμός GRAND PRIX MARIA CALLAS ολοκληρώθηκε με επιτυχία και με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή νέων και αξιόλογων λυρικών τραγουδιστών. Το εισιτήριο για την διεθνή καριέρα το έχουν πάρει όλα αυτά τα νέα παιδιά που βραβεύθηκαν, αλλά και όλα εκείνα που τον πίστεψαν με την συμμετοχή τους σε αυτόν. Όμως σε όλους εμάς τους μουσικόφιλους εδώ στην πατρίδα μας, έμεινε η πικρία της κρατικής αδιαφορίας και της υποκριτικά μονεταριστικής αντίληψης των καρεκλοκενταύρων αρμοδίων του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ο διαγωνισμός θα συνεχίσει να έχει το διεθνές κύρος που του αρμόζει, όμως για μια ακόμα φορά διαπιστώνω ότι, ποτέ μα ποτέ στην Ελλάδα δεν έγινε κάτι σημαντικό που να το αγκαλιάσουμε πρώτοι εμείς οι ίδιοι. Είτε στις Τέχνες, είτε στα Γράμματα, είτε στις Επιστήμες. Πάντα βέβαια θα βρίσκονται εκείνοι οι λίγοι άνθρωποι που με δύναμη ψυχής, ανιδιοτέλεια και περίσσεια θέληση θα προσπαθούν σε αυτόν τον τόπο, για το καλύτερο στον τομέα του πολιτισμού και για την αποτελμάτωση της Ελληνικής πολιτιστικής δραστηριότητας.
Συγχαρητήρια αξίζουν στην κα Ψυχούλη, στην κα Κουκουράκη, στον κο Ρικάκη και σε όλους όσους πάσχισαν να διατηρήσουν σε τόσο υψηλά επίπεδα και φέτος την ποιότητα του διαγωνισμού αυτού.
Κλείνοντας θα θυμηθώ για πολλοστή φορά τα λόγια ενός Ιταλού υπαλλήλου της La Scala όταν βλέποντας μας να θαυμάζουμε (εκεί) την έκθεση κουστουμιών της Μαρίας (αυτές τις μέρες εκτίθεται στην Αθήνα) μας ρώτησε από ποια χώρα ερχόμαστε. Όταν άκουσε την απάντησή μας είπε με περισσή υπερηφάνεια και μεγάλη δόση απαξίωσης.
«Εσείς την γεννήσατε (Μαρία Κάλλας) αλλά ευτυχώς που την διώξατε νωρίς για να έρθει σε μας να την κάνουμε δική μας και διάσημη».
Δημήτρης Κυπραίος
(Μάρτιος 2011)
