Μαρξισμός-λενινισμός και Λυρική Σκηνή
Του ΝΟΤΗ ΜΑΥΡΟΥΔΗ
Ομολογώ πως από τότε που έμαθα ότι το ΚΚΕ και τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκαν να ψηφίσουν θετικά τη δωρεά του Ιδρύματος Νιάρχου για την ανέγερση νέας, σύγχρονων προδιαγραφών Λυρικής Σκηνής, καθώς και Εθνικής Βιβλιοθήκης, έψαξα κι εγώ να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες αυτής της άρνησης μπροστά σε μια μοναδική ευκαιρία η πρωτεύουσα να αποκτήσει ένα τέτοιο πολιτιστικό κόσμημα.
Ομολογώ, επίσης, πως εξάντλησα κάθε σκέψη μήπως και τέτοια ζητήματα έχουν απ' ευθείας σχέση με θεωρητικά ζητήματα μαρξισμού - λενινισμού που αποστρέφονται τέτοιες... αστικές κατασκευές-δωρεές!
Διαβάζοντας το καλογραμμένο και διαφωτιστικό ρεπορτάζ της Φωτεινής Μπάρκα στην «Ελευθεροτυπία» (στις 8/8), ένιωσα και πάλι την ανάγκη να ζητήσω κι εγώ τα προαναφερόμενα κόμματα να μας φωτίσουν περισσότερο από μια στείρα, εύκολη, βερμπαλιστική και αρνητική ανακοίνωση.
Ισως μια άνευ εξηγήσεως άρνηση πάνω σε ένα τόσο φλέγον ζήτημα υποβαθμίζει το θέμα και διαιωνίζει την εθισμένη μιζέρια της ελληνικής κοινωνίας να αποδέχεται τέτοιες αίθουσες παραγωγής μουσικών τεχνών, όπως η σημερινή της πολύβουης και τριτοκοσμικής οδού Ακαδημίας.
Να παραμείνουμε σε αυτά λοιπόν; Μπροστά σε ένα άβουλο και αδιάφορο κράτος, ίσως ο μόνος άμεσος τρόπος για να βγούμε από τη μιζέρια είναι οι δωρεές από ιδρύματα και οργανισμούς που στοχεύουν στην παραγωγή πολιτισμού, έστω και αν εκπορεύονται από τον... ταξικό εχθρό!
Ελπίζω λοιπόν να δοθούν από τα συγκεκριμένα κόμματα εξηγήσεις πάνω στο θέμα, ώστε οι πολίτες να αντιληφθούν μη τυχόν και πίσω από τις δωρεές του Ιδρύματος Νιάρχου υποκρύπτεται κάποιος κίνδυνος, κάποια συνωμοσία, κάποια παρεκτροπή που υποβόσκει και αλλοιώνει τα πολιτιστικά μας χαρακτηριστικά...
(Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία, Τρίτη 11 Αυγούστου 2009)