Με το (χωρίς Χρώματα) Πολύτονον στο χέρι…
Αναφέρομαι στο νέο τεύχος, το κατά σειράν τεσσαρακοστό έβδομο. Ζωή να χει! Πώς… τη γλύτωσε μέχρι τώρα;
Λευκό εξώφυλλο με μαύρα γράμματα «χωρίς χρώματα». Δίχως αμφιβολία έξυπνο, εμπνευσμένο, πρωτότυπο και γεμάτο συμβολισμούς εξώφυλλο. Θα το δείτε στο τέλος του κειμένου αυτού. Η συνέντευξη των αρχισυντακτών με τον Μίλτο Λογιάδη με έκανε να νιώσω θυμό, να με πάρει πάλι το παράπονο και να αισθανθώ ότι είμαστε όλοι όσοι ασχολούμαστε με κάποια Τέχνη, σε αυταπόδεικτο αδιέξοδο. Θυμήθηκα μια σκηνή από ένα ιταλικό ντοκιμαντέρ που (εν μέσω πολλών και διαφόρων συμβάντων που αφορούσαν στην κακογουστιά) ένας θεατής - ακροατής τους αναφώνησε ξαφνικά με χαμόγελο υπερφαλαγγίζοντας τους πρωταγωνιστές και γράφοντας τίτλους τέλους: ναι, κάπου εδώ χειροκροτήστε κύριοι και κυρίες το τίποτε στην πιο τιποτένια μορφή. Μην επιχειρήσετε να το ανατρέψετε, δεν μπορείτε, έχετε ήδη πεθάνει αλλά θέλει λίγο χρόνο ακόμα, που δεν τον είχατε μέχρι τώρα, για να το συνειδητοποιήσετε…. Σας έχω στην αναμονή όμως…θα το αντιληφθείτε!!
http://www.orchestraofcolours.gr/gre/orchestra/history.php
Όταν φτάνεις να μην αναγνωρίζεις το τέρας, του έχεις μοιάσει. Είσαι πλέον μέρος του… (Μάνος Χατζιδάκις)
Αρχές Ιουνίου η τελευταία πρόβα της Ορχήστρας των Χρωμάτων συγκίνησε σχεδόν όλους. Η παραίτηση Λογιάδη προκάλεσε σκέψεις και σχόλια, προέτρεψε πολλούς περισσότερους να σκύψουν και να δουν πίσω από τις εξυπνάδες και τα στημένα των εφημερίδων. Εδώ υπάρχει κάτι περισσότερο από την καταδίκη μιας πανάξιας ορχήστρας και την απαξίωση έντιμων και υπερήφανων συναδέλφων, υπάρχει κρατική τσαπατσουλιά, ανικανότητα, έλλειψη κουλτούρας στους ασκούντες την εξουσία και την επίβλεψή της και αδιαφορία.
Όσο κι αν η διάλυση της Ορχήστρας των Χρωμάτων έφερε τους φιλόμουσους κοντά στους ανθρώπους της με εκδηλώσεις αγάπης, συμπαράστασης κλπ τόσο οι δήθεν υπεύθυνοι του ΥΠΠΟ στάθηκαν αδιάφοροι και αποφασισμένοι να θυσιάσουν έναν θεσμό που (ευτυχώς γι αυτούς) δεν είχε ούτε έναν Μπέο από πίσω, επομένως ήταν σχετικά εύκολο θύμα ενός δήθεν…αξιολογικού πολέμου.
Ο κύριος Γερουλάνος φόρτωσε σε άλλες πλάτες την επίδοση του «θυσιαστήριου», αυτό είναι κάτι σαν το χαρτί για … ασφαλιστικά μέτρα, κάπως έτσι. Συνέχισε να ασχολείται με τα σοβαρότερα του υπουργείου του, αυτού του λεγόμενου υπουργείου πολιτισμού αλλά πρωτίστως ποδοσφαίρου. Αν η από κτίσεως κράτους οικογενειοκρατία της χώρας, η επί των πολιτιστικών θυσιαζόμενη, έστεργε και τέτοιου αναστήματος διάδοχο, καλά να πάθει για μια ακόμα φορά κι αυτή...
http://blog-mousikoichromaton.com/?p=967#comment-201
Ο Μίλτος Λογιάδης λοιπόν, σε μια αυτο-ελεγχόμενη κατάθεση γεγονότων και ψυχής λέει στο Πολύτονον πολλά σημαντικά, εξηγεί αυτά που δεν θα μάθουμε ποτέ από αλλού, αυτό είναι σίγουρο. Μας οδηγεί στη σκιά πίσω από τα γεγονότα, για να το πάρουμε –ενδεχομένως- απόφαση ότι και αυτή τη φορά μια αμετροεπής ομάδα ασκεί εξουσία στο ΥΠΠΟ. Καμία σχέση με τον πολιτισμό, άγνοια της πραγματικότητας, χωρίς τη παραμικρή εμπειρία από το χώρο; Είναι δυνατόν; Φυσικά! το είδαμε κι άλλες φορές αυτό. Στους δεκαπέντε προηγούμενους υπουργούς - ομαδάρχες του ΥΠΠΟ θα μου πείτε ήταν καλύτερα; Ποτέ δεν ασχολήθηκε κανείς εκεί μέσα με τα δικά μας θέματα σοβαρά, ναι, αλλά δεν ήμασταν και ποτέ όσο τώρα σε κατάδυση οδηγούσα σε βέβαιο συνολικό πνιγμό.
http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=285327
«Έχουμε πολλές ορχήστρες» του είπαν του Μ. Λογιάδη στο υπουργείο. Δεν το ξεστόμισε φυσικά ο κύριος Γερουλάνος, αυτόν δεν τον είδανε ποτέ! «Δεν μπορούμε να κλείσουμε το Κρατικό Ωδείο Βορείου Ελλάδος. Καλύτερα να κλείσει μια ορχήστρα παρά ένα ωδείο» . Ο κύριος Γιωργανδρέας Ζάννος ομιλεί. Τι ευαισθησία και με τα ωδεία… άραγε ο κύριος Ζάννος, porte - parole του υπουργού και όχι μόνο, μαέστρος -γιατί όχι- και των θεμάτων μουσικής, το σκέφτηκε (σαν δικηγόρος ή σαν οιονεί τροχονόμος) πριν το πει;
Μήπως το ΥΠΠΟ, παρεμπιπτόντως, αναλογίστηκε πόσες δεκαετίες πέρασαν από τότε που ασχολήθηκε για τελευταία φορά με τα ωδεία της χώρας; Στο έρεβος του αρμόδιου τμήματος έχει σκύψει ποτέ το κεφάλι; Έχει περάσει απ έξω; Μήπως για να πάμε στα κάπως πιο πρόσφατα έχει να πει κάτι έστω κάτι για τα ψέματα και τις μεταξωτές κορδέλες περί διαβαθμίσεων της μουσικής παιδείας που πέτυχε και που μέχρι… Ακαδημία ήθελε να βλέπουμε ότι μας έφτιαξε; Διέθεσε έστω είκοσι λεπτά να δει το ότι κάτι βρε αδερφέ θα πρέπει να εννοεί όταν λέει καλύτερα να κλείσει μια ορχήστρα παρά ένα ωδείο; Η μουσική παιδεία τον… ευαισθητοποίησε αιφνιδίως; Τότε γιατί δεν ασχολείται λιγάκι και με αυτήν; επειδή η εν λόγω αρμοδιότης του ΥΠΠΟ δεν κλωτσοσφαιρίζει μεγαλοφώνως; Η μια ορχήστρα ήταν τα Χρώματα και το ένα ωδείο το ΚΩΒΕ! Άραγε δεν βρήκε τίποτε άλλο για κλείσιμο; Γιατί βέβαια για άνοιγμα ούτε λόγος!
http://blog-mousikoichromaton.com/wp-content/gallery/kosmos_ependiti.pdf
Και οποία βεβαιότης ότι η ΕΡΤ θα ήταν αυτή που επειδή έχει πλεόνασμα (!) θα μπορούσε να φιλοξενήσει και τα Χρώματα! Διαβάστε τις παραμέτρους στο Πολύτονον για να δείτε πόση αμηχανία σωρεύεται για να κρυφτεί η προειλημμένη απόφαση τους να διαλύσουν τα Χρώματα. Καημένε Χατζιδάκι, έπρεπε να το ζήσεις αυτό, θα εισέπρατταν όσα πραγματικά θα τους έπρεπε όλοι αυτοί οι εξουσιολάγνοι περιωπής. Αυτά τα ιδιότυπα χαμηλών τόνων παρεϊστικα σινάφια που έχουν ξεπεράσει καθαρά το όριο, παρόλη τη σοβαροφάνεια και την αδιατάραχτη σκέπη μαμάδων, θείων και εξ αγχιστείας διακλαδώσεων τους. Περί παντός επιστητού ! παντού οι ίδιοι μέσα, επί αυτώ και επί τα αυτά…η νέα εφαρμογή ενός νοσηρού φαινομένου, τώρα επί το σοσιαλιστικότερο, λόγος να γίνεται…
Δεν θα μας ενδιέφεραν τα σόγια αν είχαμε να κάνουμε με εργάτες της κοινωνίας που μπορούν να έχουν λόγο για το ποια ορχήστρα, με ποιο παραγωγικό κριτήριο και για ποιο λόγο πρέπει να σωθεί και ποια πρέπει να κλείσει, που δεν θα σταματούσαν εκεί από όπου θα έπρεπε να αρχίζουν. Λογικό είναι αφού κάποιος πρέπει να κλείσει, αυτός αν είναι αυτός που δεν έχει παρουσιάσει δραστηριότητα, που το κύρος του εξέπεσε και δεν αξίζει «τα λεφτά του».
Το έχω ξαναγράψει αλλά ξαναγίνεται επίκαιρο: καλή η φασολάδα την οποία ο υπουργός σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις περί πολιτισμού έχει υπερασπίσει σαν τουριστικό εξαγώγιμο, αγνοώντας ως συνήθως τις άλλες εκφράσεις πολιτισμού, την αισθητική, λόγου χάριν, αλλά και λίγο… χρώμα στη ζωή δεν θα έβλαπτε ούτε εμάς ούτε και τον ίδιο. Αν δεν ήταν τόσο ανεπαρκής, άχρωμος, δεν αποκλείεται να είχε αποδείξει ότι είναι ευφυής, δημιουργικός άνθρωπος, μια και του έλαχε η καλή τύχη να προΐσταται ενός υπουργείου που μπορεί να αξιοποιήσει το πλούσιο δυναμικό του, απλούστατα επειδή, αντικειμενικά, κατά γενική ομολογία αυτό υπάρχει. Γιατί λοιπόν καταστρέφει και δεν γεννά;
Από την άλλη πλευρά, πάντως, αναρωτιέμαι πόσο επαρκής μπορεί να είναι ένας πρωθυπουργός που επαφίεται χωρίς προβληματισμό στους φίλους του αδιακρίτως ικανοτήτων, ειδίκευσης και ταλέντων τους, χωρίς να τους επιβάλλει την απαίτηση προτεραιότητας, τώρα που δεν είναι τίποτε εύκολο να «γράψει» την παραμικρή θετική παράγραφο στην ελληνική ιστορία, να περάσει μπροστά ο πολιτισμός, που σίγουρα μπορεί να γράψει πολλές παραγράφους και μάλιστα με bold…
Σ’ αυτό το τεύχος
4 . +θ ε σ ι ς
5 . Η μ ε ρ ο λ ό γ ι ο
8 . Ε κ δ η λώσ ε ι ς ε ξωτ ε ρ ι κ ο ύ
1 0 . Ε ι δ ή σ ε ι ς - Σ χ ό λ ι α
1 5 . Π ο λ ι τ ι σ τ ι κ ό π α ρ α τ η ρ η τ ή ρ ι ο
1 6 . Ξ ε ν ά κ η ς
1 8 . D a n i e l B l ume n t a l
2 1 . Μο υ σ ι κ ή Ε κ π α ί δ ε υ σ η
2 8 . Μί λ τ ο ς Λ ο γ ι ά δ η ς
3 4 . Η π ε ι ρώτ ι κ η Μο υ σ ι κ ή
3 6 . Ι σ τ ο ρ ί α τ η ς j a z z
3 8 . Μο υ σ ι κ ο λ ο γ ι κ ή έ ρ ε υ ν α
4 0 . Κ α τ ά λ ο γ ο ς έ ρ γων Π α π α ϊωά ν ν ο υ
4 2 . Σ ύ γ χ ρ ο ν α σ ύ ν ο λ α
4 5 . Ε λ ε ύ θ ε ρ ο β ή μ α
4 6 . Λ ό γ ι α α π λ ά
4 8 . Σ ε μ ι ν ά ρ ι α - Δ ι α γων ι σ μ ο ί
5 1 . Ε π ι σ τ ο λ έ ς - Α ν α κ ο ι νώσ ε ι ς
5 2 . Β ι β λ ι ο π α ρ ο υ σ ί α σ η
5 4 . Ο π τ ι κ έ ς α κ ρ ο ά σ ε ι ς
Το παρακάτω κείμενο της συντακτικής ομάδας του περιοδικού της ΕΕΜ «Πολύτονον» περιγράφει το κλίμα της αμηχανίας και του μουδιάσματος των μουσικών και φιλομούσων απέναντι σε αυτή την γκρίζα…πρόοδο.
Προσθέτω, απέναντι στον αέρα της αλλαγής και της ανάπτυξης, στο τέλος της ευνοιοκρατίας και των τζακιών.
Έλεος…
Παραβάν- του Γιάννη Γαϊτη (1923-1984). Μια εικόνα χίλιες λέξεις.
Editorial 47
Xωρίς Xρώματα
Aγαπητοί αναγνώστες, φίλοι και συνάδελφοι,
Κρατάτε στα χέρια σας ένα Πολύτονον ασπρόμαυρο.
Η Συντακτική Oμάδα του περιοδικού της Ένωσης Eλλήνων Mουσουργών, αποφάσισε να κυκλοφορήσει το τεύχος 47 χωρίς χρώμα, ύστερα από τα γεγονότα που οδήγησαν στην παραίτηση του Mίλτου Λογιάδη από την διεύθυνση της Oρχήστρας των Xρωμάτων, αλλά και τη διαφαινόμενη οριστική διάλυσή της.
Πιστεύουμε ότι είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να δηλώσουμε τη θλίψη αλλά και την αγανάκτησή μας για το κλείσιμο μίας ορχήστρας. Άλλωστε η χώρα μας δεν διαθέτει και πολλές για να εφαρμόζει τέτοιες «πολιτιστικές περικοπές».
Η ορχήστρα που ίδρυσε ο Mάνος Xατζιδάκις, έδωσε ζωντανά το στίγμα της όλα αυτά τα χρόνια, με αξιόλογο ρεπερτόριο, ενδιαφέροντα προγράμματα, ελληνικά έργα, αλλά και τη διοργάνωση των σημαντικών παγκόσμιων διαγωνισμών «Δημήτρης Μητρόπουλος», σύνθεσης και διεύθυνσης ορχήστρας.
Υποπτευόμαστε ότι πολλοί από σάς θα σκεφτείτε:
Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν...
Είναι λοιπόν οι ορχήστρες βαρκούλες; Και οι μουσικοί; Και όλοι εμείς που συνεχίζουμε να δημιουργούμε και προσπαθούμε να εμπνεύσουμε το κοινό και τους μαθητές μας; Που παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες πιστεύουμε ότι ο πολιτισμός και η παιδεία είναι οι μόνες μας ελπίδες.
Αν αυτά κατατάσσονται στις βαρκούλες, εμείς τις βαρκούλες αγαπάμε και θα νοιαστούμε για να μη τις βουλιάξουν. Πρέπει να γνωρίζουν και αυτοί που μας κυβερνούν ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να υπερασπίζεσαι αυτό που αγαπάς.
Μπορεί να φιμώνεται μία ορχήστρα αλλά εμείς, όπως και εσείς, διαθέτουμε ακόμα φωνή.
Το συγκεκριμένο τεύχος ταχυδρομήθηκε ονομαστικά και στους τριακόσιους βουλευτές της Βουλής των Ελλήνων.
Έφη Αγραφιώτη
Effie.tar@gmail.com
Ιούλιος 2011
Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας