[μουσικός στο ντιβάνι]
MICHAEL JACKSON
(1958-2009)
Μια ακόμη απουσία από τη νεανική παλιοπαρέα
Είναι από τις ειδήσεις που σε θλίβουν πολύ, χωρίς όμως να μπορούσες να φανταστείς ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Μα αλήθεια, πως κατάφερε αυτό το μαύρο παλληκαράκι που κατέληξε (σχεδόν) λευκός πρίγκιπας στο καρακιτσάτο ποπ κάστρο του να πλασαριστεί έτσι απρόσμενα στην προσωπική μυθολογία ημών των κουλτουριάρηδων; Μα με τον ίδιο τρόπο φυσικά που πλασαρίστηκαν και οι Beatles κι o Freddie Mercury κι ο Elton John κι ολόκληρη η υπόλοιπη νεανική μας παλιοπαρέα: Ενόσω εμείς είμαστε απασχολημένοι με τα υψηλά νοήματα της τέχνης, αυτοί έχουν αναλάβει να μας υπενθυμίζουν κάποιες από τις απλές απολαύσεις της ζωής. Φλερτάκι, έρωτας, βολτίτσα, χαζοχορός, διακοπούλες, μπαράκι στην παραλία.. Πολύτιμο εργαλείο παλιμπαιδισμού η ποπ, μας κάνει να ξανανιώσουμε απλοί, νέοι και συναισθηματικά υγιείς.
Τεράστια η μπίζνα πίσω από αυτούς τους υπερ-ταλαντούχους καλλιτέχνες! Πώς να αφήσει ανεκμετάλλευτη η αγορά αυτή την απίστευτη ικανότητα της ποπ να δημιουργεί τις πιο γλυκές ψευδαισθήσεις;
Ε, και;
Απειλήθηκε ποτέ η λόγια τέχνη από την ποπ κουλτούρα; Όχι βέβαια!
Ίσα-ίσα που για τους περισσότερους από εμάς τους ‘λόγιους’ υπήρξε εργαλείο επαφής με το σήμερα, δίνοντας ψυχική αποφόρτιση και έμπνευση.
Κι αυτό συνέβαινε πάντοτε, αν κρίνουμε από τα άπειρα έργα μεγάλων συνθετών με παραλλαγές πάνω σε μοντέρνα θεματάκια της εποχής τους.
Έφυγε λοιπόν αυτός ο εξαιρετικός χορευτής-τραγουδιστής, ο Michael Jackson.
Κι ας μην κλάψουμε γοερά όπως οι φανατικοί θαυμαστές του, σίγουρα θα στενοχωρηθούμε για αυτό το ανάλαφρο και παραμυθένιο κομμάτι της ζωής μας που έπαψε να υπάρχει στον μάταιο ετούτο κόσμο.
Dirty Diana
Μια ζωή σαν παραμύθι.
Από τη μαύρη φτώχεια στον 'πύργο' της Neverland, από την απόλυτη λατρεία στην απόλυτη απαξίωση (εκβιασμοί και κατηγορίες για παιδεραστία). Με ψυχολογικές φουρτούνες, αλλοπρόσαλλη και ελάχιστα ισορροπημένη προσωπική ζωή, επώδυνα προβλήματα υγείας και… πρόωρο θάνατο.
Όλα αυτά στο ταμείο μαζί με το μεγάλο ταλέντο, την τεράστια δόξα, πλούτο και λατρεία κι έχουμε έναν ακόμα μύθο που θα λατρευτεί στους αιώνες των αιώνων. Θα βρίσκονται πάντα λουλούδια και δάκρια στον τάφο του. Και πάντα θα λέγεται ότι σκηνοθέτησε το θάνατό του και ζει ευτυχισμένος στη Βραζιλία.
Ακόμα και διακόσια χρόνια μετά…
Το σίγουρο είναι ότι το αέρινο σώμα και η γλυκεία παιδική φωνή με τα χαριτωμένα ‘σπασίματα’ δεν είναι πια εδώ. Από δω και πέρα ανασκουμπώνεται και πιάνει δουλειά (ανεμπόδιστη) η συλλογική μυθοπλασία!
_1.jpg)
