Μιχάλης Μπρούζος: ORISON
Μια σύντομη συζήτηση με τον Κώστα Γρηγορέα, σχετικά με το άλμπουμ.
"Orison" σημαίνει "προσευχή"
«Η πρωτεύουσα ανάγκη για δημιουργία, πολύτιμο ελιξίριο των καιρών»
*******
Ποια ήταν η αφορμή, το «ερέθισμα» για τη δημιουργία αυτής της ορχηστρικής συλλογής;
Τέσσερα μουσικά μέρη από τη σύλληψη ως τη γέννηση. Είναι η μικρή αλλά και απόλυτα περιγραφική υποσημείωση που ακολουθεί τον τίτλο του άλμπουμ. Πρόκειται για την άφιξη της κόρης μου στη ζωή μου.
Θα ήταν αδύνατον, πραγματικά, να αντισταθώ στη ανάγκη να μεταφράσω σε ήχο όλα τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που με πλημμύρισαν.
Πρόκειται δηλαδή για τέσσερα στιγμιότυπα μιας απόλυτα προσωπικής ιστορίας;
Ακριβώς. Είναι μια μουσική «εξομολόγηση», μια προσπάθεια καταγραφής στην αιωνιότητα, της απόλυτης χαράς και συγκίνησης. Μοναδικό μέσο έκφρασης αυτής, η μουσική μέσα από της χορδές της κιθάρας.
Ευλογία. Είναι αδύνατον να το καταλάβεις αν δεν το ζήσεις.
Καθένα από τα τέσσερα κομμάτια του άλμπουμ αναφέρεται και σε ένα διαφορετικό μουσικό στυλ. Το γεγονός αυτό είναι κάτι που επιδιώχθηκε σκοπίμως;
Τα τέσσερα αυτά κομμάτια αφορούν τις αντίστοιχες στιγμές «ορόσημο», τις πιο φορτισμένες δηλαδή συναισθηματικά, από την στιγμή που έμαθα για την εγκυμοσύνη μέχρι και που την πήρα στην αγκαλιά μου. Θα μου επιτρέψεις να κάνω μια απόπειρα περιγραφής της κάθε στιγμής ώστε και να εξηγήσω το λόγο της επιλογής του εκάστοτε στυλ.
«Orison». Μια προσευχή, μια δέηση, να γεννηθεί καλά. Μοναδική σκέψη στο μυαλό. Μολύβι και χαρτί. Αρμονία και αντίστιξη. «Θρησκευτική» ατμόσφαιρα. Γυναικείο χορωδιακό σύνολο.
« Waiting for Anna». Η στιγμή που μαθαίνω πως είναι κορίτσι. Αναθεωρώ ό,τι ήξερα για τον έρωτα! (γέλια!) Κλασική κιθάρα και τρομπόνι. Νέα Υόρκη, τζαζ, αυτοσχεδιασμός.
«Deliverance». Σε λίγες ώρες. Έρχεται. Αγωνία που σπάει καρδιές. Μεσόγειος. Ανατολή. Νέι. Βιολοντσέλο. Με τη κιθάρα το μπάσο και τα κρουστά να συνοδεύουν σε δύο μέρη. Το πριν και το μετά. Και ανάμεσα οι χτύποι της καρδιάς της. Ήρθε. Και είναι καλά.
«Lullaby» . Το νανούρισμα της. Το άκουγε από τη κοιλιά της μητέρας της. Και το αναγνωρίζει. Κιθάρα. Όρθιο μπάσο. Η μητέρα της και αυτή, μια γλυκιά πινελιά.
Είναι προφανές πως η κλασική κιθάρα αποτελεί τη διακριτική ραχοκοκαλιά της κάθε σύνθεσης. Παρατηρώ επίσης και μια τάση αφαίρεσης σε σχέση με την κιθαριστική τάση έτσι όπως εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, δηλαδή το να δείξει σε ένα έργο ο καλλιτέχνης «όλα όσα μπορεί». Πιστεύεις στην αφαίρεση;
Όσον αφορά τη χρήση της κιθάρας, δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Είναι το μέσο επικοινωνίας μου από μικρό παιδί. Όσον αφορά την αφαίρεση, ναι την πιστεύω. Κι όσο μεγαλώνω και ωριμάζω ως μουσικός και συνθέτης, η ανάγκη μου για την «παύση», την «ήρεμη» δύναμη, γίνεται όλο και πιο έντονη. Δεν θα ξεχάσω τον μαέστρο και αγαπημένο φίλο μου Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, να με συμβουλεύει πριν κάποια χρόνια λέγοντας: «Είναι μεγάλη αρετή να μην φοβάσαι τις παύσεις στις συνθέσεις σου».
Ρίχνοντας μια ματιά στους συντελεστές του δίσκου δεν μπορώ να μην αναφέρω τους εξαιρετικούς μουσικούς που συμμετέχουν. Μια επιπλέον αναφορά σε αυτούς νομίζω πως θα ήταν απαραίτητη.
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που δραστηριοποιούμαι στον χώρο, μια από τις μεγαλύτερες μου «προίκες», είναι η κοινή πορεία και οι φιλίες μου με καταπληκτικούς μουσικούς και ο θαυμασμός μου για την αισθητική και τις ικανότητες τους με κάνει ακόμα πιο περήφανο για αυτήν μας την συνεργασία. Ποιον να πρωτοαναφέρω; Αντώνης Ανδρέου στο τρομπόνι. Μαγικός. Τεράστιο κεφάλαιο της Ελληνικής τζαζ σκηνής. Χάρης Λαμπράκης στο νέι. Ο ήχος του ταράζει το «μέσα»σου. Ειρήνη Αναστασίου στο τσέλο με τον αέρα και τη δύναμη του δοξαριού της. Θωμάς Ματρακούκας στα κρουστά και τα τύμπανα. Έντονα και»μουσικά»παιξίματα σε απόλυτη ισορροπία με το κείμενο. Οι «Opus Femina» υπό την διεύθυνση της Φάλιας Παπαγιαννοπούλου. Υπέροχες. Και η Φάλια, η ανάσα και η πνοή τους. Και φυσικά ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος στο άταστο και το όρθιο μπάσο. Ο μαέστρος. Η κάθε του λέξη διδαχή. Απλά ένα τεράστιο ευχαριστώ για την αγάπη και την αφοσίωση του.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα δημιουργό-μουσικό να επιβιώσει στο σημερινό μετα-δισκογραφικό σκηνικό που πλέον ζούμε;
Η δισκογραφία όπως την γνωρίζαμε τελείωσε. Και μάλιστα ανεπιστρεπτί. Και αυτό πιστεύω πραγματικά ότι είναι για καλό. Ο μέσος Έλληνας δημιουργός ποτέ δεν πίστεψε άλλωστε, στο προηγούμενο καθεστώς, πως θα μπορούσε να ζει από τα δικαιώματα των έργων του. Τώρα με το internet ανοίγονται δρόμοι. Κι ακόμα κι αν δεν μπορεί κάποιος να ζήσει μόνο από τα δικαιώματα, μπορεί να έχει την ικανοποίηση της ανταπόδοσης και σε οικονομικό αλλά και σε συναισθηματικό επίπεδο.
Ανήκεις στους αισιόδοξους ή στους απαισιόδοξους του χώρου μας; Πως βλέπεις το μέλλον της μουσικής δημιουργίας;
Πάντα αισιόδοξος! Το φως θα νικήσει το σκοτάδι, σε όλα τα επίπεδα. Εξάλλου η πρωτεύουσα ανάγκη για δημιουργία, είναι το πιο πολύτιμο ελιξίριο του καιρού μας.
MICHALIS BROUZOS: Orison
(Four pieces of music from conception to birth)
Buy at http://cdbaby.com/cd/michalisbrouzos
1 - Orison (feat. Opus Femina)
2 - Waiting for Anna (feat. Antonis Andreou)
3 - Deliverance (feat. Eirini Anastasiou, Odysseas Konstantinopoulos, Thomas Matrakoukas & Harris Lambrakis)
4 - Lullaby (feat. Odysseas Konstantinopoulos)
sic composed, arranged and produced by Michalis Brouzos
Guitar, mandolin: Michalis Brouzos
Trombone: Antonis Andreou
Nei: Harris Lambrakis
Bass: Odysseas Konstantinopoulos
Cello: Eirini Anastasiou
Drums, percussions: Thomas Matrakoukas
Vocals in «Lullaby»: mama and daughter...!
With the kind participation of the «Opus femina» women choir conducted by maestro Falia Papagiannopoulou
Sound engineering: Ilias Lakkas, Niovi Panagiotatou, Dimitris Karpouzas, Alexandros Kouros
Mixed and mastered by Ilias Lakkas in Odeon sound studios, Athens, Greece.
Photo: Michalis Brouzos
Artwork by Kiriakos Terzopoulos
Special thanks to Falia, Antonis, Harris and Tom for their love and support. Maestro and dear friend Odysseas, thank you for always being there for me..
This album is dedicated to the love of my life... my precious daughter Anna..
Official Webpage: http://www.michalisbrouzos.gr/