LEYLA GENCER
(10 Οκτωβρίου 1928 - 10 Μαϊου 2008)
Στην πόλη αυτή ξεκινά και η πρώτη της επαφή με την Τέχνη του τραγουδιού, αφού παράλληλα με τις μαθητικές της υποχρεώσεις παρακολουθεί και μαθήματα Λυρικού Τραγουδιού στο Ωδείο.
Το ταλέντο της γρήγορα διακρίνεται, οπότε και φεύγει για την Άγκυρα, όπου την αναλαμβάνει η διάσημη Ιταλίδα σοπράνο της εποχής Giannina Arangi-Lombardi.
Το 1950 πραγματοποιεί την πρώτη της οπερατική εμφάνιση στην Άγκυρα, σαν Santuzza στην Cavalleria Rusticana. Στα επόμενα χρόνια η φήμη της ξεπερνά τα στενά καλλιτεχνικά όρια του Τουρκικού μουσικού κατεστημένου.
Το 1953 η Gencer πραγματοποιεί την παρθενική της εμφάνιση επί Ιταλικού εδάφους τραγουδώντας στο Teatro San Carlo στη Νάπολη και πάλι Cavalleria Rusticana. Στο θέατρο αυτό θα επιστέψει λίγα χρόνια μετά για να τραγουδήσει Madama Butterfly και Eugene Onegin.
To 1957 είναι η μεγάλη χρονιά για την Gencer. Την υποδέχεται το Μιλάνο και της ζητά να τραγουδήσει Mme Lidoine στην παγκόσμια πρώτη της Όπερας του Francis Poulenc, Dialogues des Carmelites.
Στο Μιλανέζικο Θέατρο έμεινε εικοσιέξι χρόνια (1957-1983) και τραγούδησε περί τους δεκαεννιά πρωταγωνιστικούς ρόλους στην La Forza del destino (Verdi), Don Carlos (Verdi), Aida (Verdi), Macbeth (Verdi), Norma (Bellini), L’ incoronazione di Poppea (Monteverdi), Alceste (Gluck). To 1958 εμφανίζεται σαν First Woman of Canterbury στην παγκόσμια πρώτη της Όπερας του Pizzetti “L’ assassinio nella Catedrale”.
To 1962 διασχίζει τη Μάγχη για να βρεθεί στο Λονδίνο και να τραγουδήσει στο Covent Garden Elisabetta di Valois και Donna Anna, ενώ έξι χρόνια πριν (1956) φθάνει στο San Francisco (Η.Π.Α.) για να τραγουδήσει Francesca στην Όπερα του Zandonai “Francesca da Rimini”. Όμως ποτέ δεν τραγούδησε στην Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης.
Το 1985 αποσύρεται από την σκηνή και αποχαιρετά το κοινό που την λάτρεψε από το Θέατρο La Fenice της Βενετίας, τραγουδώντας στην Όπερα του Gnecco «La Prova di un’ opera seria”.
Η συνεργασία της με τον διάσημο πιανίστα Nikita Mangalov αποτυπώνεται σε μια σπουδαία ηχογράφηση των Λυρικών Τραγουδιών του Frederic Chopin.
Όμως δραστήρια και ακούραστη συνεχίζει να εμφανίζεται σε ρεσιτάλ μέχρι και το 1992. Μέχρι και 2007 διευθύνει τη Σχολή για νέους καλλιτέχνες της La Scala, την οποία οραματίστηκε και ίδρυσε στα 1997 ο τότε καλλιτεχνικός διευθυντής του Μιλανέζικου Θεάτρου, Riccardo Muti, ενώ η Gencer αφιερώθηκε με όλες τις δυνάμεις της στην υλοποίηση αυτού του οράματος, μια και η ίδια από το 1982 δίδασκε την τέχνη του τραγουδιού σε όσους πίστευε ότι άξιζαν.
Λίγους μήνες μετά (10 Μαϊου 2008) έφυγε από την ζωή, στην αγαπημένη της πόλη, το Μιλάνο, απολαμβάνοντας τις δάφνες της καριέρας της, πλήρης ημερών.
Κατά την επιθυμία της, η τέφρα της εξανεμίσθηκε στα νερά του αγαπημένου της Βοσπόρου.
Στην σταδιοδρομία της έγινε διάσημη μέσα από ρόλους Belcanto και πιο συγκεκριμένα τραγουδώντας όλες σχεδόν τις ηρωϊδες του Donizetti. Η ερμηνεία της στην Όπερα του συνθέτη αυτού Roberto Devereux (Νάπολη, 1964) είναι εκείνος που την έκανε διάσημη. Επίσης ερμήνευσε ξεχασμένους και σπάνιους ρόλους του οποίους ανέστησε κατά τους ειδικούς, όπως στις όπερες la Falena (Smeraglia), Elisabetta, Regina d’ Inghilterra (Rossini), Agnese d’ Hohenstaufen (Spontini), Saffo (Paccini), Alceste (Gluck).
Στους εβδομήντα δύο ρόλους που συνολικά τραγούδησε στην καλλιτεχνική της καριέρα, περιλαμβάνονται όπερες του Monteverdi, Gluck και Mozart μέχρι Poulenc, Menotti και Rocca, ενώ τραγουδά με επιτυχία ρόλους ρεπερτορίου Λυρικής και Δραματικής Σοπράνο.
Σύγχρονη της δικής μας Maria Callas και της Renata Tebaldi, κατέκτησε επάξια μία εξέχουσα θέση στο πάνθεον των Μεγάλων Λυρικών Αοιδών του Εικοστού Αιώνα
LEYLA GENCER "La Diva Turca"
Επιλεγμένες ερμηνείες της:
1. Donizetti - Lucia di Lammermoor - Spargi d'amaro pianto
2. Rossini – La Danza
3. Mayr - Medea in corinto Mira,oh dio!
4. Spontini - La Wally - Ebben Ne andro lontana
5. Verdi - La Traviata Leyla Gencer Flaviano Labo
Un di felice eterea
6. Mozart - Die Entfuhrung aus dem Serail - Martern aller
Δημήτρης Κυπραίος
Email : dkipreos@yahoo.gr
Πηγές : Grove Dictionary for Music and Musicans
www.en.wikipedia.org