ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΩΚΟΣ
1915-1988
Για τα τριάντα χρόνια από το θάνατό του
Από τους δασκάλους θεωρητικών του Εθνικού Ωδείου που διαμόρφωσαν γενεές σπουδαστών, ο μουσικός κριτικός και μουσικογράφος Γιώργος Βώκος ήταν απόγονος της οικογένειας του Ανδρέα Μιαούλη, γεγονός που τον έκανε να υπερχειλίζει πάντα από υπερηφάνεια, καθώς θυμάμαι. Είχε γεννηθεί στον Πειραιά και ο πρώτος του δάσκαλος – στην κιθάρα- ήταν κερκυραίος. Μέσα από την πρώτη του λοιπόν επαφή με την επτανησιακή μουσική αισθητική είχε, όπως έλεγε, την ευκαιρία να φυτέψει μέσα του το ωραίο και να μάθει να το υπερασπίζει. Υπήρξε μαθητής της Χαρίκλειας Καλομοίρη στο πιάνο, του Μανόλη Καλομοίρη στην αντίστιξη και τη φούγκα ενώ πρώτος του δάσκαλος θεωρητικών ήταν ο Μιχάλης Βούρτσης. Το 1943 άρχισε να διδάσκει στο Εθνικό Ωδείο και το 1946 μπήκε στο δημοσιογραφικό χώρο, ως συνεργάτης του Ελληνικού Αίματος. Συνέχισε στον Εθνικό Κήρυκα και στην Ακρόπολη γράφοντας επιφυλλίδες για τις τέχνες και κριτικές μουσικής, ενώ από το 1953 δημοσίευε μουσικές κριτικές στην Απογευματινή. Μια συλλογή άρθρων δημοσιευμένων μέχρι το 1980 περίπου περιλαμβάνει το βιβλίο του με τίτλο Ενατενίσεις.
Ως συνθέτης άφησε λίγα έργα, τα τραγούδια του είχαν την τύχη να παιχτούν σε συναυλίες αρκετά. Ας αναφέρουμε επίσης την Φανταστική σουίτα για πιάνο την αιγυπτιακή σουίτα για ορχήστρα το κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα, που ήταν ένα από τα τελευταία του συνθέματα. Όσο κι αν τον χαρακτήριζε συντηρητική και απόλυτη στάση απέναντι στη μουσική, κάτι που μας προκαλούσε και μας θύμωνε τότε, όσο κι αν πεισματικά μας επαναλάμβανε πόσο η μουσική στράβωσε με την επιρροή του Ντεμπυσσύ και των επόμενων, τον θυμόμαστε τώρα πια σαν μια δυναμική, ιδιαίτερη παρουσία στο χώρο του Εθνικού Ωδείου, του οποίου μάλιστα υπήρξε δωρητής πολλών από τα αντικείμενα του αρχείου του. Δυο χρόνια πριν πεθάνει, τον τίμησε για την προσφορά του στη μουσική ζωή και το Υπουργείο Πολιτισμού.
Έφη Αγραφιώτη
effie@tar.gr
www.myspace.com/effieagrafioti
(Ιούλιος 2008)