[μουσικές αναφορές] MICHEL PETRUCCIANI - ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΘΕΛΗΣΗ
(της Έφης Αγραφιώτη)

ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΘΕΛΗΣΗ

Μικρό αφιέρωμα για τα 10 χρόνια από το θάνατο του
MICHEL PETRUCCIANI

Το 1981 βρέθηκα στο Παρίσι και μετά από παρότρυνση μιας συναδέλφου, φανατικής θαυμάστριας της τζαζ μουσικής, πήγα στο Φεστιβάλ τζαζ του Παρισιού, στο Théâtre de la Ville, να ακούσω αυτόν τον τεράστιο μουσικό που ήταν πιτσιρικάς, 19 ετών και που με απλή ματιά ήταν πολύ μικρότερος από ένα πιάνο, ήταν όσο η γάμπα ενός υψηλού ανθρώπου. Η λεξη σοκ δεν περιγράφει ούτε τη μισή πραγματικότητα. Για μήνες πετούσα στην ανάμνηση αυτής της ανεπανάλλειπτης συναυλίας! (Έκτοτε παρέμεινα φανατική θαυμάστρια αυτής της πρπσωπικότητας). Λίγο μετά την εμπειρία του Τζαζ φεστιβάλ διάβασα ότι ο Πετρουτσιάνι έφυγε για την Αμερική με δυνατά συμβόλαια και τις καλύτερες προβλέψεις για την εξέλιξή του. Τα από εκεί και μετά τα παρακολουθήσαμε όλοι.
Νομίζω ότι ο Petrucciani ήταν ένας μουσικός για τον οποίο ό,τι να διάβαζες και όσα να έλεγες φαινόντουσαν αστεία… Γιαυτό και δεν θα σας δώσω παρά τέσσερεις μόνον πληροφορίες γι αυτόν και θα σας παραπέμψω στο ραδιόφωνο του TaR για να σας τα διηγηθεί όλα μόνος του.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΣΤΟ ΤaR-radio.com:
MICHEL PETRUCCIANI - A Tribute

 Γεννήθηκε στα τέλη του Δεκέμβρη του 1962 στο Οράνζ της Γαλλίας σε μια οικογένεια ιταλικής καταγωγής ποτισμένη δύο γενιές από τη μουσική. Όπως τα αδέλφια του έτσι κι αυτός μελέτησε μουσική στο ωδείο για οκτώ χρόνια με αυτηρή επίβλεψη των γονιών του, αλλά στη τζαζ μυήθηκε από τον μουσικό πατέρα του που ήταν και ο μέντοράς του τα πρώτα χρόνια. Το μεγάλο του ίνδαλμα ήταν ο Ντιουκ Ελλιγκτον. Αργότερα μάλιστα τιτλοφόρησε ένα έργο του Hommage a Duke συγκεντρώνοντας εκεί συναισθήματα και θαυμασμό προς αυτόν. Από τα δεκατρία του είχε πλέον σχεδιάσει την πορεία. Το βαρύ πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε (οι γιατροί χαρακτήριζαν ως θαύμα την μακρόβια επιβίωσή του κάτω από την απειλή τόσο σοβαρού και σύνθετου οστικού νανισμού) χάρη στη σωστή ψυχολογική αγωγή της οικογένειας και την παράλληλη πνευματική του ωριμότητα δεν του στέρησε εντέλει τίποτα. Εμαθε να χαμογελάει, να δημιουργεί, να προσφέρει πληθωρικά, να σέβεται, να παίρνει ευθύνες και να βάζει δύσκολους στόχους, όπως είχε πει σε τηλεοπτική του συνέντευξη. Δεν πρόδοσε ποτέ το περίγραμμα αυτό ζωής. Είπαν δικαιολογημένα γιαυτόν: Δεν ήταν σαν εμάς, αλλά ήταν όπως εμείς θα έπρεπε να είμασταν!

με τον θαυμαστή του Stephane Grappelli

Στις 6 Ιανουαρίου 1999 πέθανε στα τριάντα επτά του στο Ισραηλίτικο νοσοκομείο της Νέας Υόρκης από μη αναστρέψιμη επιπλοκή μιας βαριάς πνευμονοπάθειας.
Ο τελευταίος του δίσκος είχε ηχογραφηθεί στην όπερα της Φρανκφούρτης το 1997 και περιελάμβανε σόλο συνθέσεις του. Λίγο πριν αρρωστήσει είχε δηλώσει: “Η ψυχή πρέπει να είναι πεντακάθαρη, πρέπει να είσαι σίγουρος ότι αυτό που κάνεις είναι αυτό που πραγματικά θέλει η ψυχή σου γιατί η Μουσική είναι σαν τον θεό, επομένως δεν μπορείς να της ξεφύγεις.. ξέρω ότι μόλις με αντικρύζουν οι ακροατές νιώθουν κάτι σαν λύπηση και ικανοποιούν ένα κομμάτι περιέργειας, το θέμα είναι εγώ μέσα από την ανωτερότητα της μουσικής να τους απογειώσω, να τους πάρω πέρα από τη μικρή ανθρώπινη κατάσταση σε ανώτερα στρώματα, όπως αξίζει στη δύναμη της τέχνης”.

Ιούλιος 2003, η πλατεία Πετρουτσιάνι στο Παρίσι είναι γεγονός. Ο γιος του μεγάλου μουσικού Αλέξανδρος είπε: ο πατέρας μου ήταν ένας μουσικός που είχε θέση σε όλη τη γη, να τώρα που θα έχει μόνιμη θέση και στο Παρίσι!

Δείτε και Ακούστε:

http://www.youtube.com/watch?v=Ux9XsDef8-U&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=6xxwjjM41Ts

http://www.youtube.com/watch?v=I3ZgdUphsbk

http://www.youtube.com/watch?v=60vKzD07ook&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=cnH4ULjQgvo&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=FVdFVtoGl98&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=PKDEzOA4wdQ&feature=PlayList&p=AFB08005EC558DB1&playnext=1&index=32

http://www.youtube.com/watch?v=U-71oaqoRhg&feature=PlayList&p=AFB08005EC558DB1&index=42

MICHEL PETRUCCIANI & JIM HALL: "Funny Valentine"