Αλήθεια, τι είναι αυτό που κάνει να ξεχωρίζει ένα Τρίτο πρόγραμμα μιας κρατικής ραδιοφωνίας από τα υπόλοιπα ραδιόφωνα; Το ερώτημα είναι τόσο εύκολο που είναι σαν να ρωτώ: τι διαφορά υπάρχει μεταξύ μιας παπαρούνας (όχι εκείνης του φόρουμ) από έναν ιπποπόταμο… Σιγά το ερώτημα θα μου πείτε. Είναι αυτονόητη η απάντηση: Πολλά!!! Ναι, πολλά χωρίζουν αυτά τα δύο αλλά αυτό το αυτονόητο θα πρέπει να κατανοηθεί από όλους εκείνους που αδυνατούν να καταλάβουν αυτό το αυτονόητο! Πως ένα Τρίτο πρόγραμμα θα πρέπει να προστατεύεται από την πολιτεία όπως μια παπαρούνα που χρειάζεται προστασία όταν κινδυνεύει να την ποδοπατήσει ένας ιπποπόταμος… Είναι αναγκαίο το ακραίο παράδειγμα για να κάνει να καταλάβουν όσοι ανάλγητοι εκεί πάνω στην Αγία Παρασκευή, που εξακολουθούν να απαξιώνουν τέτοιον ραδιοφωνικό θεσμό, πως τη ζωή τους μπορούν να την αλλάξουν. Την απαλλοτρίωση του Τρίτου, όχι! Το Τρίτο πρόγραμμα είναι ένα κεκτημένο δικαίωμα της μουσικής διανόησης και όχι μόνο. Το διαδικτυακό TaR αντέδρασε άμεσα μετά τα λίγα δημοσιεύματα περί συρρίκνωσης του Τρίτου. Σας προτείνω να ξαναδιαβάσετε το σύντομο ιστορικό για το Τρίτο από τη σελίδα της Έφης Αγραφιώτη στο TaR, πατώντας στη διεύθυνση: http://www.tar.gr/content/content.php?id=553 . Όπως και το άρθρο του Κώστα Γρηγορέα με αφορμή ένα άρθρο της Ελευθεροτυπίας, πατώντας στο: http://www.tar.gr/content/content.php?id=675 Αυτές τις μέρες και πάλι ταρακουνιέται το Τρίτο εξ’ αιτίας των ομαδικών απολύσεων και των περιορισμών σε προσωπικό στο ανθρώπινο δυναμικό των ραδιοφωνικών παραγωγών. Το ούτως ή άλλως συρρικνωμένο προσωπικό του συγκεκριμένου σταθμού χάνει ακόμα μερικούς παραγωγούς, που θα «αντικατασταθούν» όπως λένε από το υπόλοιπο υπαλληλικό δυναμικό, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα! Κοινώς: Πτώχευση… Καταλάβατε; Θα μπουκάρουν κάποιοι λοιπόν που θα ξεπεράσουν το σύνδρομο «ειδικός» και θα φτιάξουν ένα «νέο Τρίτο» που δεν θα ξέρει πού πάνε τα τέσσερα… Ζούμε οπωσδήποτε μια μεγαλειώδη εποχή που το κράτος απλώνει τη «λαϊκή πολιτική» του σε ένα ραδιοφωνικό άσυλο όπως εκείνο του Πανεπιστημίου. Στο τελευταίο θα μπαίνουν τα ΜΑΤ, στο άλλο θα μπουν παραγωγοί που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο, για να φτιάξουν ένα ραδιοφωνικό τοπίο που, σίγουρα θα δώσει θεματολογία στους γελοιογράφους μας… Εάν εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, θα ζήσουμε κωμικοτραγικές στιγμές…
Το Τρίτο, παρ’ όλη την μικρή ακροαματικότητά του, είναι το πρόγραμμα που «πλένουμε» τα αφτιά μας από την καθημερινή τραγουδίλα μιας ραδιοφωνικής συνείδησης ως επί τω πλείστον κακού γούστου… Είναι το μόνο πρόγραμμα που νοιώθεις πως θα βρεις κομμάτι από τον εαυτό σου. Παρ’ όλα τα εξειδικευμένα προγράμματα, πολλές φορές τραβηγμένα από τα μαλλιά, τόσο, ώστε να γυρίζεις το κουμπί, μπορείς να απλωθείς στον χάρτη της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, στον αχανή χώρο της μουσικής φαντασίας. Και τώρα; Πώς είναι δυνατό να μας πείσουνε πως δεν υπάρχουν κονδύλια για να το κρατήσουν; Τι φαλιμέντο είναι αυτό και τι ντροπή, όταν ένα ολόκληρο οργανωμένο ευρωπαϊκό κράτος (sic) δηλώνει πως τα αποθεματικά των ταμείων δεν επαρκούν για να καλύψουνε τα έξοδα δέκα παραγωγών (!!!). Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει παράλογες σπατάλες με γιουροβιζιονιστικές και φεστιβαλικές ανοησίες. Προσλήψεις και διορισμούς ημετέρων που γέμιζαν μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση τα γραφεία (με διαχωριστικά) των ορόφων… Τώρα ο μηχανισμός κλάταρε και η λύση που βρέθηκε είναι η καρατόμηση των παραγωγών του Τρίτου! Ουσιαστικά, του ίδιου του σταθμού. Αλλά ένα εύλογο ερώτημα που υπάρχει είναι το, πώς και μέσα σε αυτό τον δημοσιευμένο στις εφημερίδες και τα άλλα έντυπα πανικό, απουσιάζει ο διευθυντής του; Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου δεν έχει κάνει σ’ αυτό το διάστημα ούτε μια δήλωση. Αναρωτιέμαι αν όλη αυτή η φασαρία δημιουργεί κατάλληλο έδαφος για παρέμβαση. Ασφαλώς και δημιουργεί αλλά όπως φαίνεται, τα αντανακλαστικά του διευθυντή είναι πολύ αργά. Φοβούμαι πως αν κάποτε μιλήσει ο διευθυντής, τότε θα είναι άκαιρο γιατί οι λογιστές και οι χαρτογιακάδες της ΕΡΤ και της κυβέρνησης, θα έχουν ήδη κάνει τη ζημιά και το ιδιότυπο αυτό πραξικόπημα κατά του Τρίτου προγράμματος, θα γραφτεί στην ιστορία…