[μουσικολογώντας 17] Εκδοτικό έργο ζωής<BR>(του Νότη Μαυρουδή) | TAR - Μουσικό διαδικτυακό περιοδικό με αφορμή την κιθάρα

"ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΩΝΤΑΣ 17"
Εκδοτικό έργο ζωής

      Είναι μια ωραία έκπληξη η νέα έκδοση τεσσάρων τόμων του Βαγγέλη (ή Ευάγγελου και ακόμα με περισσότερη ακρίβεια Ευαγγέλου) Μπουντούνη, με τίτλο: “Concert Studies for Guitar”.
      Έκδοση υψηλής αισθητικής «Παπαγρηγορίου – Νάκα», με την καλλιτεχνική επιμέλεια μακέτας από τον Πέτρο Παράσχη, με την μουσική γραφική αισθητική του έμπειρου Δημήτρη Ντούλια, καθώς και τη σύνταξη των βιογραφικών των συμπεριλαμβανόμενων συνθετών από την Λία (Ευαγγελία ή Βαγγελιώ) Καλιάνου και με σχέδιο του Μυθριδάτη στο εξώφυλλο.
      Οι εκδόσεις αυτές έρχονται να προστεθούν στη σειρά των επιτυχημένων εκδόσεων του Μπουντούνη, αλλά και στους 12 τόμους εκπαιδευτικού κιθαριστικού υλικού του Ευάγγελου (ή Βαγγέλη και ακόμα Ευαγγέλου) Ασημακόπουλου, επίσης καλαίσθητες εκδόσεις (εκδόσεις Φ. Νάκας).
      Έχω την εντύπωση πως αυτά τα δύο εκπαιδευτικά πονήματα καλύπτουν το σημαντικότερο κομμάτι των σύγχρονων αναγκών της κιθαριστικής εκπαίδευσης, το καθένα από τη δική του οπτική γωνία, με διαφορετικές (σε πολλά σημεία) επιλογές από το ευρύ ρεπερτόριο των μαθητικών κομματιών.
      Στο παρόν σημείωμά μου παίρνω αφορμή την προαναφερόμενη νέα έκδοση του Μπουντούνη που κυκλοφόρησε πρόσφατα (3/6/07).
      Είναι γεγονός πως ο Μπουντούνης έχει αφοσιωθεί τα τελευταία χρόνια με ένα εκπαιδευτικό συγγραφικό έργο αν παρατηρήσει κανείς τις θεματολογίες των βιβλίων του: «Η τεχνική της κιθάρας» αποτελούμενη από 10 βιβλία με τεχνικές θεματικές που απλώνονται σε όλο το φάσμα των τεχνικών προβλημάτων.
      Το «Debuto». Μία προσωπική μέθοδος για νέους μαθητές του οργάνου.
      Σειρά 10 βιβλίων με τίτλο: «Διασκευές». Έργα από άλλα όργανα στην κιθάρα, με προοδευτική εξέλιξη βαθμίδων του επιπέδου ενός σπουδαστή.
      Σειρά 10 βιβλίων με τίτλο «Recital». Και πάλι επιλογές με βάση τα επίπεδα σπουδών. Μέτρησα περίπου 260 κομμάτια (!) μόνο σε αυτή τη σειρά, με συνθέτες και εποχές (από τον προκλασικισμό έως τις μέρες μας) και με μεγάλη συνθετική παρουσία του ίδιου του Μπουντούνη.
      Το βιβλίο με δικές του συνθέσεις «Works for solo Guitar» με ευφάνταστα κομμάτια που ερεθίζουν το ενδιαφέρον από τα ηχητικά εφέ πάνω στο όργανο που σε συνδυασμό με τη μουσικότητα, καταφέρνουν να δηλώνουν παρουσία (βλέπε «on the Rocks» και τα σχετικά γύρω από μια τέτοιου είδους ενδιαφέρουσα μορφολογική ανάπτυξη).
      Προσωπικές συνθέσεις και διασκευές για δύο κιθάρες («Works for two guitars»).
      Τέσσερις σουίτες για λαούτο του Μπαχ («The Lute Works») διασκευασμένες σε μια εξαιρετική, υποδειγματική και προσεγμένη έκδοση…
      Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως το όλον είναι έργο ζωής και προϋποθέτει χρόνο, δουλειά και μεράκι ώστε να επιλεγούν οι στόχοι, να δημιουργηθεί η «στρατηγική» των επιπέδων, να ξεχωρίσουν τα έργα που θα παρουσιαστούν, να δουλευτούν οι διασκευές, να συνδυαστούν οι συνθετικές παρεμβάσεις, να δοθεί χώρος (και χρόνος) στην έμπνευση, να γίνουν οι διορθώσεις, να ξαναγίνουν… «Έργο ζωής» είπα προηγουμένως. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά:
      Παλαιότερα ψάχναμε (και αγοράζαμε) όλα τα βιβλία που υπήρχαν και ξεχωρίζαμε κάποια από τα κομμάτια των εκατοντάδων σελίδων. Δαχτυλοθεσίες προβληματικές, πληροφορίες ανύπαρκτες, λάθη με πολλαπλές εκδόσεις. (Οι 12 Σπουδές του Βίλλα – Λόμπος, που από το 1953 ως τις μέρες ,μας, με τις ανεκδιήγητες λαθεμένες εκδόσεις της Max Eschig και πρόλογο από τον Σεγκόβια παρακαλώ, είναι ένα παράδειγμα, καθώς και τα πέντε πρελούδια…)
      Οι προσεγμένες και άρτιες αισθητικά (και πληροφοριακά) εκδόσεις, είναι δείγμα σεβασμού στον αναγνώστη και δείγμα πολιτισμού. Η πολύχρονη συνεργασία του Μπουντούνη με τον εκδοτικό οίκο «Παπαγρηγορίου – Νάκα» μας προσφέρει ένα τέτοιο δείγμα σεβασμού.
       Τα νέα τέσσερα βιβλία “Concert Studies for Guitar” μας ανοίγουν εύκολα το κεφάλαιο της κιθαριστικής ύλης. Μέσα στα τέσσερα αυτά βιβλία θα συναντήσουμε 223 μικρά ή μεγάλα κομμάτια, οργανωμένα, με σαφήνεια, με μελετημένες δαχτυλοθεσίες και με χρήσιμες πληροφορίες γύρω από συνθέτες που τα έργα τους μας έχουν απασχολήσει κατά την μακρά διάρκεια των σπουδών μας, (όπως και στα 12 προαναφερόμενα βιβλία του Ε. Ασημακόπουλου).
      Πλήθος από συνθέτες, με εύκολα ή δύσκολα κομμάτια (ανάλογα με το επίπεδο σπουδών). Εντυπωσιακός ο αριθμός των συνθετών, (κρίμα η απουσία του μεγάλου δασκάλου Emilio Pujol, θα έλεγα εγώ…)
      Πάντως, τέτοιες εκδόσεις ήταν δυσεύρετες στο παρελθόν. Επικρατούσε πλήρης άγνοια γύρω από τα πρόσωπα, τους δημιουργούς. Δεν χωράει αμφιβολία πως αργά αλλά σταθερά, ο εκδοτικός πήχης ανεβαίνει ψηλά και αυτό θα το καρπωθούν οι νέες γενιές των κιθαριστών που θα βρίσκουν οργανωμένες παρτιτούρες, όπως θα όφειλαν οι εκδοτικοί Οίκοι να προσφέρουν…
      Το ξέρω πως κινδυνεύω να βγω ως …διαφημιστής του Μπουντούνη και του συγκεκριμένου εκδοτικού Οίκου, έτσι; Κανένα πρόβλημα. Όσο θα μας παρουσιάζουν άρτιο έργο, εμείς θα δίνουμε χώρο και δεν θα τσιγκουνευόμαστε την καλή κουβέντα.
       Τα βιβλία (οι παρτιτούρες) είναι πνευματικά βοηθήματα και δύσκολα να τα αποκτήσει κανείς, λόγω κόστους. Αξίζει όμως τον κόπο όταν έχουν γίνει με φροντίδα και …επιστημονική σοβαρότητα. Το αντίθετο, δηλαδή η προχειρότητα, η τσαπατσουλιά και η δουλειά του ποδαριού, ωθεί τον πολύ κόσμο στις φωτοτυπίες. Και με το δίκιο του…