[ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΩΝΤΑΣ 21] ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΚΑΙ 10 ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ Καταδικάστηκε για πειρατεία επειδή κατέβαζε μουσική από το Ίντερνετ { Η 30χρονη Αμερικανίδα Τζέιμι Τόμας. Τόλμησε να συγκρουστεί δικαστικά με τη μουσική βιομηχανία και τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με χρέος 222.000 δολαρίων (157.000 ευρώ) για μουσική πειρατεία. Ο λόγος για την 30χρονη Αμερικανίδα Τζέιμι Τόμας, ανύπανδρη μητέρα δύο παιδιών, η οποία αρνήθηκε αποζημιώσει εξωδικαστικά την Ένωση Δισκογραφικών Εταιρειών της Αμερικής (RΙΑΑ) μετά τη «σύλληψή» της για ανταλλαγή μουσικών αρχείων στο Διαδίκτυο, προτιμώντας να υπερασπίσει την αθωότητά της στο δικαστήριο. Η Τόμας ήταν η μόνη από τους 26.000 ανθρώπους στις ΗΠΑ που επέλεξε τη δικαστική οδό αντί του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Η δονκιχωτική σταυροφορία της όμως αποδείχθηκε καταστροφική: Σύμφωνα με την απόφαση για καθένα από τα 24 τραγούδια που το δικαστήριο δέχθηκε ότι κατέβασε από το Διαδίκτυο θα κληθεί να πληρώσει 9.250 δολάρια (6.556 ευρώ). Στην αγωγή της η Ένωση είχε υποστηρίξει ότι 30χρονη γυναίκα είχε κατεβάσει 1.702 τραγούδια. «Έκλαιγε, έχει καταστραφεί, είναι ένα κορίτσι που ζει μόνο από τον μισθό της», δήλωσε ο δικηγόρος της. Η μουσική βιομηχανία δεν δείχνει πάντως να συγκινείται. «Ελπίζω ότι η απόφαση έστειλε το μήνυμα πως το κατέβασμα και η ανταλλαγή των δίσκων μας είναι απολύτως παράνομες πράξεις», τόνισε εκπρόσωπός της}. 10 ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ: Από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (6/10/07) αλιεύουμε το δημοσίευμα και το «ταξινομούμε» στα σημαντικά για διάφορους λόγους. 1ο, για το ότι η παθούσα Τζέιμι Τόμας θα παλεύει σε όλη της τη ζωή για να πληρώσει ένα πρόστιμο που θα έπρεπε (?;) να το πληρώνουμε εκατομμύρια πολίτες του ανεπτυγμένου βιομηχανικού κόσμου (και όχι μόνο…). 2ο, εγείρει (και πάλι) τα περί πνευματικής ιδιοκτησίας και των δικαιωμάτων, που παραχωρούνται με τόση ευκολία από το διαδίκτυο και τα αντιγραφικά μέσα που αφειδώς διατίθενται στο αλόγιστο εμπόριο. 3ο, μας βάζει, εκ των πραγμάτων, στο κλίμα πως, με τους νόμους των πιθανοτήτων, θα είμαστε εμείς (ο καθένας από εμάς) ο επόμενος συλληφθείς για παραβίαση του νόμου περί κλοπής της πνευματικής ιδιοκτησίας. 4ο, θα πρέπει να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε πως στα τραγούδια και στις μουσικές που μας αρέσουν, με το να τα «κατεβάζουμε» ή να τα αντιγράφουμε, μεταλλασσόμαστε ταυτοχρόνως σε ληστές των έργων, καταπατώντας νόμους που αρνούμαστε να τους αποδεχτούμε. 5ο, γινόμαστε όλοι (ανεξαιρέτως) σιωπηλοί μεταπράτες των έργων (συνθέσεω ν) των άλλων και απολαμβάνουμε εν αγνοία τους… 6ο, είναι μια «καλή» ευκαιρία να πιστέψουμε πως οι νόμοι και η αυστηρότητα της εξουσίας είναι σκληροί ό,που αυτές οι εξουσίες θέλουν, γι αυτό και δεν κυνηγούν τα μηχανήματα (και τις εταιρείες παραγωγής τους) αλλά τους απλούς χρήστες. 7ο, η άτυχη Τζέιμι Τόμας, αποκλείεται να γλιτώσει την καταδίκη της από κάποια ξεχασμένα νομικά παραθυράκια που θαρρείς κι επίτηδες αφήνει η νομολογία των εισαγγελέων, μόνο και μόνο επειδή το κακό με την διεθνή σιντοπειρατία και την ευκολία της απόκτησης μουσικών κομματιών έχει φτάσει στο κόκκινο και τα δισεκατομμύρια (διαφυγόντα κέρδη) είναι πλέον χαοτικά και ανυπολόγιστα. 8ο, ο παραπάνω λόγος είναι και η κακή συγκυρία που δεν θα συγκινηθεί αυτή τη φορά η δικαιοσύνη απέναντι στην Τζέιμι Τόμας. «Επί τέλους» το σύστημα έχει πιάσει έναν «μάρτυρα» και στο πρόσωπο της Αμερικανίδας θα εξαντλήσει την αναδρομική αυστηρότητα των αραχνιασμένων νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας και κατοχής παράνομων ηγογραφημάτων. 9ο, Η Τζέιμι Τόμας δεν θα βρει συμπαραστάτες και «συντρόφους» που εν δυνάμει υπάρχουν όπου μπορεί να φανταστεί κανείς. Απλά, τα δισεκατομμύρια των χρηστών του Ίντερνετ θα συνεχίσουν να κατεβάζουν μουσικές ανενόχλητα, δίχως να σκέφτονται τον μάρτυρά τους… 10ο, Η Τζέιμι Τόμας θα είναι ένα πρόσωπο που μαζί με λίγα άλλα σε ολόκληρο τον κόσμο που έχουν συλληφθεί για τους ίδιους λόγους, ίσως χρησιμεύσουν για τη διασπορά της ιδέας περί ριζικής αλλαγής στους τρόπους διανομής των μουσικών αγαθών. Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στην αγορά των (μουσικών) προϊόντων, θα πρέπει η δισκογραφική βιομηχανία να παραδεχτεί την ιστορική της ήττα! Η διανομή και οι τρόποι διάδοσης των υλικών, στηρίχτηκαν σε ένα μεγάλο λάθος. Με λίγα λόγια, η παγκόσμια δισκογραφία και οι εταιρίες της, δεν μπορούσε να φανταστεί πως η ίδια θα έβγαζε τα μάτια της με τα ίδια της τα χέρια, παράγοντας (και πουλώντας) η ίδια τα μηχανήματα που θα κατακλέβανε το μουσικό υλικό που παρήγαγαν. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
|