Η ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΥΦΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΚΙΘΑΡΑΣ
(του Κώστα Γρηγορέα)
[μουσικός στο ντιβάνι]

[μουσικός στο ντιβάνι]
Η ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΥΦΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΚΙΘΑΡΑΣ

"Ελπίδα" του George Frederic Watts (1817-1904)

Αυτή η χώρα συνεχώς με εκπλήσσει γιατρέ!
Τι είπες;
Όχι δεν αναφέρομαι στο αποτέλεσμα των εκλογών. Αναφέρομαι στο ότι κάθε χρόνο η Ελλάδα θέτει και καινούργιες προδιαγραφές για το «πιάσαμε πάτο».
Όμως τελευταία, όλο και περισσότερο προβληματίζομαι:
Ρε λες τελικά να πιάσαμε;
Αναρωτιέμαι λοιπόν σήμερα, ημέρα που ‘εν χορδαίς και οργάνοις’ αναλαμβάνει η νέα κυβέρνηση, μήπως η μεγαλύτερη υπηρεσία που προσέφερε η απερχόμενη ήταν το ότι βοήθησε, επιτέλους, να πιάσουμε αυτόν τον πολυπόθητο πάτο!

Η Φάνη,
(με μια ζωγραφισμένη κιθάρα περασμένη κολάρο;)

Ας θυμηθούμε λίγα παραδείγματα από τον πολιτισμό που εκεί, τέλος πάντων, έχω άποψη.
Τι χειρότερο μπορείς να περιμένεις γιατρέ από το «Φάνη Πάλλη Πετραλιά στο Υπουργείο Πολιτισμού»;
Η τον Μισέλ;
Είναι εύκολο να ξανα-ανακηρυχτεί εθνικός συνθέτης ένας Σπανουδάκης;
Εύκολο να φτάσουν στα όρια της χρεωκοπίας οι ορχήστρες που ίδρυσαν οι (δεξιοί) Χατζιδάκις και Ξαρχάκος;
Εύκολο να είναι ακόμα το μοναδικό σοβαρό εθνικό όραμα πολιτισμού τα Ελγίνεια; (και η Μελίνα να ζούσε, 30 χρόνια μετά θα το είχε βαρεθεί).
Ε, όχι, δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει ‘χειρότερα’. Όλα έχουν τα όρια τους!

 
Κι αν θεωρώ λες χαμένα χρόνια, τα χρόνια των γαλάζιων;
Θα σου κάνει εντύπωση, όμως… όχι. Δεν τα θεωρώ χαμένα.
Μάλιστα, νομίζω ότι τελικά ο Καραμανλής επιτέλεσε... άριστο εθνικό έργο.
Διότι με την προσωπική του  παρουσία και συμπεριφορά απομυθοποίησε πλήρως την εικόνα του μάγκα και καραμπουζουκλή καλοπερασάκια ελληναρά.
Που τα καταφέρνει γιατί μιλάει ωραία και είναι ξύπνιος και (μόνο αυτός) ξέρει πώς να ‘δουλεύει’ τους κουτόφραγκους και τους ξενέρωτους κουλτουριάρηδες.
Που πάντα με τον ένα η τον άλλο τρόπο βγαίνει στον αφρό με κολπάκια, συναίσθημα, δάκρυ, τσαμπουκά.
Και κυρίως με το να μην εκτίθεται και να τα φορτώνει όλα στους άλλους.

Κι είναι αυτός ο ίδιος που με τη ιλιγγιώδη πτώση του αποθέωσε, ξαφνικά κι ανέλπιστα, το ακριβώς αντίθετό του. Τον συνεσταλμένο κι αμήχανο Γιώργο.
Που (σύμφωνα με τις καρατζαφερικές και ψωμιαδικές προδιαγραφές) είναι κατά το ήμισυ έλληνας.
Που κάνει ατελείωτα σαρδάμ.
Που πέρσι τέτοιον καιρό ήταν το μεγαλύτερο ανέκδοτο στις παρέες.
Που ούτε το δικαίωμα να φάει μια τούμπα με το ποδήλατό του δεν είχε.
 Που είναι ανίκανος για φανφαρονισμούς και μπαλκόνια.  
Που το στυλ του γενικά είναι η χαρά του γελοιογράφου.

Ναι γιατρέ, καλά το λες. Ψηφίσαμε πάλι από αηδία.
Είναι σα να αηδιάσαμε από το πολύ κρέας και να το γυρίσαμε στη χορτοφαγία.
Θα μας βγει σε καλό; Θα μετατραπεί σύντομα σε κουτο-χορτοφαγία;
Ε, τελικά από εμάς εξαρτάται.
Τέλος.
Από εμάς και την ανοχή μας.
Ας τους οριοθετήσουμε. Ας καταλάβουν ότι δεν ξεχνάμε το πόσοι είναι οι αντιπαθείς που (εντέχνως) κρύφτηκαν πίσω από τον συμπαθή Γιώργο τόσους μήνες.
(Εγώ πάντως δεν τους ξέχασα, γι αυτό άλλωστε και δεν τους ψήφισα).

Με βλέπεις λες υπεραισιόδοξο; Μπα. Μη νομίζεις.
Απέχει πολύ η εποχή που πίστευα ότι το Υπουργείο Πολιτισμού θα αποκτήσει υφυπουργείο… κιθάρας. (Κι ας έχουμε στο χώρο μας τόσους πολλούς (επί χρόνια) υποψήφιους που έχουν πάρει θέση για αυτήν την καρέκλα).
Όμως, απ’ ότι ξέρω, με το Γιώργο είναι ίσως η μοναδική περίπτωση που φτάνουμε τόσο κοντά! Αν ζούσε ο δάσκαλος Μηλιαρέσης, θα μπορούσε να μας εξιστορήσει για το πώς πήγαινε στο Καστρί και δίδασκε τον Γιωργάκη (και τα άλλα Παπανδρεάκια) κλασική κιθάρα.
Ε, λοιπόν δε μπορεί, όλο και κάτι δεν θα του έχει ‘μείνει’ του πρωθυπουργού μας;

...................

Τι είπες γιατρέ; Έχεις γνωστούς στον κύκλο του Γιώργου;
Μπορείς να βοηθήσεις να κάνω κανένα 'χώσιμο';
Μπααα…
Αφού ξέρεις ρε γιατρέ, αυτά εμένα δε με ενδιαφέρουν.
Όμως (από περιέργεια δηλαδή) πως τον είπες αυτόν τον πολύ γνωστό σου;
………………
Εντάξει λοιπόν.
Θα σε πάρω αύριο για να σου πω να του πεις να μου πεις τι σου είπε!

Κώστας Γρηγορέας
http://www.youtube.com/kostasgrigoreas
http://www.grigoreas.gr/
www.myspace.com/kostasgrigoreas
(5 Οκτωβρίου 2009)