ΝΙΚΟΣ ΦΛΕΡΙΑΝΟΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Με τον Νίκο Φλεριανό συναντηθήκαμε σε ένα άκρως μουσικό, όσο και ακαδημαϊκό περιβάλλον: στο Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής του Α΄τομέα (ιστορικής και συστηματικής μουσικολογίας), του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο ρόλος του είναι η υποστήριξη του Eργαστηρίου με τη χρήση προγραμμάτων νέων τεχνολογιών, καθώς επίσης και η δημιουργία αρχείου με έργα ελλήνων συνθετών με στόχο τη διάσωση και ανάδειξή τους.
Ο Νίκος Φλεριανός παρότι αισθάνεται δάσκαλος πάνω απ΄όλα, εντούτοις πείθει για την αξία του σε ό,τι αφορά και τις άλλες ιδιότητές του: ως συνθέτη, ερευνητή και σολίστ. Πρόλαβε τον αείμνηστο Δημήτρη Φάμπα, αλλά όπως αναφέρει, ουσιαστικά «ανδρώθηκε» μουσικά από τη διδασκαλία του Νότη Μαυρουδή, ο οποίος τον οδήγησε στο πτυχίο και το δίπλωμα. Δίπλωμα, έχει και στη σύνθεση, απόφοιτος της τάξης του Περικλή Κούκου, με Άριστα, Α΄ Βραβείο και Βραβείο Μανώλη Καλομοίρη με χρηματικό έπαθλο. Έχοντας μεγαλώσει σε ένα μουσικό περιβάλλον, ηχούν ακόμη στα αυτιά του οι δίσκοι βινυλίου. Εκτός από την «κλασική» αγάπησε επίσης τη ροκ και τη τζαζ. Αποτέλεσμα; Σήμερα έχει πιστοποίηση και στην ηλεκτρική κιθάρα. Μετά λόγου γνώσεως, «σπάει» την κρατούσα αντίληψη ότι οι σπουδές στην ηλεκτρική κιθάρα, προϋποθέτουν σπουδές στην κλασική και αφήνει στους μαθητές του δικαίωμα επιλογής.
Σήμερα, πατέρας πλέον, δίνει πολλά μουσικά ερεθίσματα στα δικά του παιδιά. Πράγματι, πολύ τυχερά εν σχέσει με άλλα, των οποίων οι γονείς ρωτούν τον Νίκο Φλεριανό: τι διαφορά έχει η κλασική κιθάρα με την ηλεκτρική;
«Πολλοί έχουν την αντίληψη ότι μπορούν να πάρουν μια ηλεκτρική κιθάρα και έναν ενισχυτή και να παίξουν κατευθείαν. Κάποια πράγματα ίσως να μπορείς να παίξεις, αλλά για να αναπτύξεις πραγματικά καλές τεχνικές, χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά, μελέτη επί ώρες. Τους μαθητές μου, τους αφήνω από την αρχή να επιλέξουν ή ηλεκτρική ή κλασική. Εάν κάνει κάποιος και τα δυο, θα πρέπει να ξέρει ότι έχει επιλέξει κάτι πολύ δύσκολο.»
Τ.Β. Είστε κιθαριστής, εκπαιδευτικός, ερευνητής και συνθέτης. Υπάρχει κάποια από τις ταυτότητες αυτές, που βιώνετε ως πιο ισχυρή;
Ν.Φ. Όλες οι ταυτότητες πλέκονται στη ροή του χρόνου. Αυτή που θέλω εγώ να βιώνω περισσότερο είναι του δασκάλου της μουσικής. Αυτός ήταν ο αρχικός μου στόχος όταν ξεκίνησα να σπουδάζω. Έχω διδάξει σε μουσικά σχολεία στη Λαμία και στην Παλλήνη, σε ωδεία σε ιδιωτικά σχολεία, αλλά κάνω και ατομικά μαθήματα κλασικής και ηλεκτρικής κιθάρας. Στο Εργαστήριο του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α., έχω έρθει ως γνώστης μουσικής και μουσικών προγραμμάτων, τα οποία χρησιμεύουν στη λειτουργία του Εργαστηρίου.
Τ.Β. To 2015 αποφοιτήσατε από την τάξη σύνθεσης του Περικλή Κούκου στο Εθνικό Ωδείο, έχοντας λάβει Δίπλωμα Σύνθεσης με Άριστα, Α΄ Βραβείο και Βραβείο Μανώλη Καλομοίρη με χρηματικό έπαθλο. Τι αντιπροσωπεύει για σας αυτό το βραβείο;
Ν.Φ.Το βραβείο αυτό αντιπροσωπεύει ηθική ικανοποίηση. Είναι μια προσπάθεια ετών, σπουδών, αναγνώρισης της μουσικής που κατάφερα να γράψω και που αγαπάω τόσο πολύ. Δεν είναι τόσο τα βραβεία, όσο η μουσική που ακούγεται προς τα έξω. Αυτή κυρίως είναι ο «κράχτης» για να προτιμηθεί κάποιος να του ανατεθεί ένα έργο. Η βράβευση δεν αφορά κάποιο συγκεκριμένο έργο, αλλά συνολικά το δίπλωμα. Ειδικότερα βέβαια, αφορά το έργο που ετοιμάζεται τους δυο τελευταίους μήνες για να ακουστεί στο δίπλωμα, εν είδει διπλωματικής.
Εγώ ετοίμασα μια σύνθεση πάνω σε ένα θέμα του Περικλή Κούκου, η οποία βασίζεται στα 7 θανάσιμα αμαρτήματα.
Τ.Β. Ποιο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, κατά τη γνώμη σας, είναι το χειρότερο για την ιδιοσυγκρασία ενός μουσικού και γιατί;
Ν.Φ. Ίσως είναι ο φθόνος, αν τον συνδέσουμε και με τη σύνθεση. O φθόνος, για παράδειγμα, που έχουν κάποιοι συνθέτες για τους υπόλοιπους! Ορισμένοι σκέφτονται: «γιατί να μην είναι το δικό μου έργο καλύτερο και γιατί να προαχθεί κάποιος άλλος έναντι εμού!»Υπάρχει χώρος για όλους και πάντα η καλή μουσική βγαίνει προς τα έξω. Γι΄αυτό δεν πρέπει να υπάρχει αυτό το συναίσθημα, αυτό το «θανάσιμο αμάρτημα.»
Τ.Β. Ποιοι συνθέτες νομίζετε ότι σας έχουν επηρεάσει;
Ν.Φ. Αυτό είναι λίγο δύσκολο να το απαντήσω, γιατί έχω μια πολύ μεγάλη γκάμα ακουσμάτων. Συνθέτες κλασικής μουσικής, τζαζ, ροκ (ακούσματα από την εφηβική ηλικία). Ως προς τους συνθέτες κλασικής μουσικής, θα έλεγα ότι μου αρέσει πολύ η ιμπρεσιονιστική μουσική, όπως για παράδειγμα ο Ντεμπισύ, ο Ραβέλ και πιο παλιοί συνθέτες που έχουν επηρεάσει το έργο μου, όπως ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Η μουσική του μπαρόκ ήταν καθοριστική και στη μελέτη μου και αργότερα ως τρόπος σκέψης και σύνθεσης σε αυτά τα έργα. Φυσικά, από εκεί και πέρα είναι τόσα τα ακούσματα, από τόσες πολλές διαφορετικές εποχές, που επηρεάζεσαι νομίζω απ΄όλα. Δεν μπορείς να έχεις μια συγκεκριμένη εποχή από την οποία θα επηρεαστείς. Έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε πολλή μουσική, να αντλήσουμε υλικό και να μπορέσουμε να το ενσωματώσουμε στη μουσική μας με τον τρόπο που θέλουμε, ώστε τελικά να βγάλουμε κάτι δικό μας. Ένα σύμπλεγμα, μουσικό.
Τ.Β. Έχετε γράψει έργα μουσικής δωματίου, ορχηστρικής, σκηνικής μουσικής κτλ Επίσης και μία σουίτα για πιάνο, όπου φαίνεται και η επιρροή από τον Bach. Ποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα θα θέλατε να αποδίδει το κοινό στις συνθέσεις σας;
Ν.Φ. Είναι καλό ένας συνθέτης να έχει ταυτότητα. Στη σουίτα για πιάνο που έχω κάνει, αποτυπώνεται καθαρά η επιρροή από τον Bach, κυρίως όσον αφορά στη φόρμα και στην εξέλιξη, στη δομή των έργων. Βέβαια όσον αφορά σε άλλα στοιχεία, όπως αυτά της αρμονίας ή της μελωδικής εξέλιξης, εκεί πάμε και σε άλλα μονοπάτια. Η σουίτα για πιάνο ήταν μια σουίτα που γράφηκε πάνω σε συγκεκριμένες μπαρόκ φόρμες, αλλά με μελωδική υφή επηρεασμένη και από σύγχρονα ακούσματα και από τεχνικές όπως είναι τα clusters στη μουσική του 20ου αιώνα και από αρμονίες τζαζ- ενίοτε έχει διάφορες επιρροές. Όπως αντίστοιχα και η σουίτα για κιθάρα και βιολοντσέλο, έχει τζαζ στοιχεία.
Τ.Β. Έχετε μελοποιήσει ποίηση. Σύμφωνα με κάποια αντίληψη, η διαδικασία μελοποίησης αυτή καθεαυτήν, στην καλύτερη περίπτωση δεν ωφελεί, ενώ όχι σπάνια καταστρέφει τον ποιητικό λόγο. Ποιος θα ήταν ο δικός σας αντίλογος;
Ν.Φ. Έχω μελοποιήσει ένα ποίημα του Σεφέρη για μεικτή χορωδία και κάποια άλλα ποιήματά του, από τον Ερωτικό Λόγο σε έναν άλλο κύκλο τραγουδιών. Η διαδικασία μελοποίησης από συνθέτη σε συνθέτη διαφέρει, από πολλές διαφορετικές απόψεις. Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να έχουμε μια μελοποίηση του Σεφέρη από μια ρομαντική άποψη, όπως ήταν πχ η μουσική του Schubert. Θα μπορούσαμε να έχουμε μια σύγχρονη εκδοχή του 20ου αιώνα. Θα μπορούσαμε να έχουμε και εκδοχή του 21ου αιώνα που είναι η δικιά μου εκδοχή και άλλων, όπου πράγματι έχει αλλάξει ο τρόπος. Είναι αυτό που σας έλεγα πριν: ότι η μουσική όλων επηρεάζεται από διάφορα ρεύματα και προσπαθεί να βρει την ταυτότητά της στον 21ο αιώνα. Σήμερα, υπάρχουν τόσες και τόσες επιρροές από τους προηγούμενους αιώνες που έχουν «περάσει» από τη μουσική. Το ζήτημα στη διαδικασία μελοποίησης ποιημάτων, είναι πώς θα κατανοήσεις και θα μπορέσεις να βρεις τη μουσική, η οποία βγαίνει μέσα από την ποίηση και να τη δώσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να μην καταστρέψεις τον ποιητικό λόγο. Αντιθέτως, να τον αναδείξεις.
Τ.Β. Αναφέρατε ότι επηρεάζεστε περισσότερο από την αισθητική του 21ου αιώνα, όπου υπάρχει μια αντίληψη «ρήξης» με τη μελωδία. Ποια είναι η δική σας σχέση με τη μελωδία;
Ν.Φ. Για μένα η μελωδία είναι ουσιαστικό κομμάτι στη σύνθεση, εκτός από τα άλλα δυο βασικά, ρυθμό και αρμονία. Είναι αυτό που κυρίως έλκει το αυτί του ακροατή. Φυσικά δεν γίνεται αυτοσκοπός. Γίνεται όμως μια προσπάθεια να φέρουμε και πάλι το κοινό στις αίθουσες συναυλιών. Το κοινό τον 20ο αιώνα απομακρύνθηκε κατά κάποιο τρόπο, γιατί η μουσική είχε γίνει πάρα πολύ εγκεφαλική. Δεν μπορούσε ένας απλός ακροατής να ακούσει κλασική μουσική όπως συνέβαινε, για παράδειγμα, τον 19ου αιώνα. Φυσικά τον 20ο αιώνα υπήρξαν πάρα πολλά ρεύματα, πάρα πολλές προσεγγίσεις στη μουσική, οι οποίες συνυπήρχαν. Δεν ήταν βέβαια επιλογή όλων των συνθετών η αντίληψη ρήξης με τη μελωδία. Ήταν επιλογή κάποιων που ασχολήθηκαν με τη μουσική περισσότερο «επιστημονικά». Εμβάθυναν και θέλησαν να την προσεγγίσουν με διαφορετικό τρόπο. Αυτό έφερε άλλα ακούσματα, άλλες τεχνικές σύνθεσης. Από τη δεκαετία του ΄50 και μετά, ήταν δύσκολο πλέον ο μέσος φιλόμουσος να παρακολουθήσει μια συναυλία σύγχρονης μουσικής. Άρχισε και τη δυσκόλευε όλο αυτό το εγχείρημα. Κάποια στιγμή κούρασε. Στον 21ο αιώνα κάποιοι συνεχίζουν, αλλά υπάρχει και μια τάση επιστροφής στη μελωδικότητα και αυτό ίσως κερδίσει το κοινό. Παρεισφρέουν και άλλοι παράγοντες που κάνουν τη μουσική να συνεργάζεται με άλλες τεχνικές, όπως το videoart ή το performance. Έχω την αίσθηση ότι δεν θα σταματήσω να πειραματίζομαι. Όμως με στόχο να προκύψει ποιοτική μουσική και όχι το να είναι απρόσιτη, να μην μπορεί να την παρακολουθήσει ο μέσος φιλόμουσος.
Τ.Β. Έχετε δίπλωμα κλασικής κιθάρας με πρώτο βραβείο. Τι σας έκανε να στραφείτε σε ποιο σύγχρονες μορφές κιθάρας, jazz, rock;
Ν.Φ. Ξεκίνησα μουσικές σπουδές στα 15 μου. Ήμουν συνειδητοποιημένος ότι ήθελα να γίνω μουσικός και κιθαρίστας, οπότε προσπαθούσα να βρω τους καλύτερους δασκάλους εκείνη την εποχή και να μελετάω αρκετά με παρουσιάσεις, συναυλίες κτλ. Όταν έφυγα από τον Φάμπα, πήγα σε μαθητή του, το Νότη το Μαυρουδή. Εκείνος με οδήγησε τόσο στο πτυχίο, όσο και στο δίπλωμα. Ήταν βέβαια πολύ απαιτητικός δάσκαλος. Έχει βγάλει γενιές και γενιές μαθητών, οπότε σίγουρα είναι βαθιά μέσα του ριζωμένο το χαρακτηριστικό αυτό του δασκάλου. Για μένα ήταν ο άνθρωπος που με έκανε μουσικό. Γιατί φεύγοντας από τη διδασκαλία του Φάμπα, ήμουν ακόμη σε επίπεδο Μέσης Σχολής στην κιθάρα. Εκεί ανδρώθηκα μέσα στη μουσική, με τις συμβουλές και τα μαθήματα του Νότη Μαυρουδή.
Τ.Β. Σήμερα ασχολείστε με την ηλεκτρική κιθάρα;
Ν.Φ. Είμαι πιστοποιημένος καθηγητής και στην ηλεκτρική κιθάρα. Σήμερα, μπορείς να πάρεις πιστοποίηση από Σχολές του εξωτερικού, όπως είναι και οι αντίστοιχες των ξένων γλωσσών.
Τον καιρό που άρχισα να ασχολούμαι με την κλασική κιθάρα, δεν ήταν τόσο διαδεδομένες οι σπουδές ηλεκτρικής κιθάρας. Στην Ελλάδα, δεν υπήρχαν αναγνωρισμένες σπουδές. Εάν ήθελες να γίνεις κιθαρίστας, έπρεπε να κάνεις σπουδές στην κλασική κιθάρα. Ξεκίνησα αρχικά σπουδές στην κλασική κιθάρα, γιατί η ηλεκτρική κιθάρα, ήταν κάτι που μαθαίναμε μόνοι μας εκείνη την εποχή. Μιλάω για τα τέλη της δεκαετίας του ΄80. Μετά, άρχισαν να ανοίγουν κάποια ωδεία που είχαν τμήμα ηλεκτρικής κιθάρας. Κατόπιν επειδή και τα δυο όργανα είχαν ξεκινήσει κάπως παράλληλα, ολοκλήρωσα παράλληλα και τις σπουδές.
Τ.Β. Η δεξιoτεχνία μπορεί να κατακτηθεί κατευθείαν στην ηλεκτρική κιθάρα;
Ν.Φ. Αν θέλει κανείς να προχωρήσει σε υψηλά επίπεδα, εκεί έχει αντίστοιχες με την κλασική κιθάρα ασκήσεις δεξιοτεχνίας (λεγκάτα, κλίμακες και αρπέτζιος). Μια ζωή δεν σου φθάνει για να αναπτύξεις άψογη τεχνική σε όλα! Υπάρχουν τεχνικές που απαιτούν εμπεριστατωμένη μελέτη, οπότε και εκεί υπάρχει πάρα πολύ μεγάλος όγκος δουλειάς που θα πρέπει να γίνει αντίστοιχος ίσως με της κλασικής κιθάρας- βέβαια αυτό ισχύει όταν βρίσκεσαι σε ανώτατο επίπεδο. Πολλοί έχουν την αντίληψη ότι μπορούν να πάρουν μια ηλεκτρική κιθάρα και έναν ενισχυτή και να παίξουν κατευθείαν. Κάποια πράγματα ίσως να μπορείς να παίξεις, αλλά για να αναπτύξεις πραγματικά καλές τεχνικές χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά, μελέτη επί ώρες. Τους μαθητές μου, τους αφήνω από την αρχή να επιλέξουν ή ηλεκτρική ή κλασική. Εάν κάνει κάποιος και τα δυο θα πρέπει να ξέρει ότι έχει επιλέξει κάτι πολύ δύσκολο. Το μόνο που είναι ίδιο στην ηλεκτρική και την κλασική, είναι οι νότες. Οι τεχνικές των δυο οργάνων είναι διαφορετικές, το ρεπερτόριο είναι διαφορετικό, είναι ένας άλλος κόσμος.
Τ.Β. Πιστεύετε ότι μπορεί κάποιος να ασχοληθεί με αυτά τα είδη κιθάρας, εάν δεν έχει την υποδομή της κλασικής κιθάρας;
Ν.Φ. Ναι, αδιαμφισβήτητα! Είναι τελείως διαφορετικό αντικείμενο. Είναι σαν να θέλει να σπουδάσει κάποιος πιάνο και να του επιβάλλουν να μάθει εκκλησιαστικό όργανο! Είναι λάθος η αντιμετώπιση εδώ και πολλά χρόνια από τα ωδεία να θέλουν να βάλουν το παιδί να κάνει κλασική κιθάρα και να περάσει μετά σε ένα είδος σύγχρονης κιθάρας. Βέβαια σταδιακά σταματάει αυτή η προκατάληψη. Διδάσκουν καθηγητές που σπουδάσανε σε Πανεπιστήμια και Ακαδημίες του εξωτερικού, αλλά πλέον και στην Ελλάδα παρέχονται τίτλοι σπουδών από Ευρωπαϊκά ή Αμερικάνικα Πανεπιστήμια. «Κακά τα ψέματα», δεν θέλουν όλοι να ασχοληθούν με την κλασική μουσική, εκτός αν την έχουν αγαπήσει. Εγώ έμαθα κλασική κιθάρα, γιατί είχα ακούσματα στο σπίτι. Έχω ακόμη τον ήχο των βινυλίων (Φερνάντο Σορ με τον Ναρθίσο Γιέπες, Βίλα Λόμπος με τον Τζούλιαν Μπριμ, δίσκοι του Αντρέ Σεγκόβια με έργα ισπανών συνθετών κ.λπ.) που άκουγα από 9 και 10 ετών! Το τι κριτήριο και το τι αισθητική θα αναπτύξεις στο περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνεις, είναι καθοριστικότατο. Περνάει αυτό στα παιδιά. Και τα δικά μου τα παιδιά με ακούν που μελετάω ή ακούμε Τρίτο Πρόγραμμα ή cd κλασικής μουσικής, ακούνε μουσική Mozart, Ravel, Bach, Rahmaninov, όπερες, άριες, σίγουρα τα επηρεάζει. Η μεγάλη μου κόρη, έχει πάει στην Όπερα από την ηλικία των 5 ετών, την παίρναμε μαζί μας στην Ε.Λ.Σ και της αρέσει πάρα πολύ! Έχει δει τρείς ώρες παράσταση την Carmen, κάτι που άλλα παιδιά δεν θα αντέχανε! Έχει Παιδεία όχι μόνο από τους θεσμούς, αλλά από την άτυπη παιδεία, από το σπίτι.
Τ.Β. Πώς νομίζετε ότι πρέπει να «κινηθεί» η κιθάρα για τα επόμενα χρόνια για να εξακολουθεί να είναι στο προσκήνιο;
Ν.Φ. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η κιθάρα ήταν ένα όργανο σολιστικό κατά κύριο λόγο. Δεν ήταν εύκολο να ενταχθεί σε σύνολα. Ο 20ος αιώνας την έχει εντάξει και σε σύνολα και αυτό είναι ένα καλό αποτέλεσμα που έχουμε. Νομίζω ότι μπορεί να ενταχθεί σε σύνολα με άλλα όργανα, αλλά όχι σε σύνολα με πολλές κιθάρες. Είμαι λίγο αντίθετος με κάποιες πρακτικές του να φτιάξουμε ορχήστρες με κιθάρες. Κάποια μικρά σύνολα με κιθάρα μπορούν να υπάρξουν. Παραπάνω νομίζω ότι είναι λίγο πειραματικό, λίγο κουραστικό. Είναι αντίστοιχο μιας μαντολινάτας. Μια Ορχήστρα με κιθάρες δεν με έλκει. Τα έργα που θα παίξουν θα πρέπει να είναι προσεγμένα και δουλεμένα με καλούς κιθαρίστες. Δεν μπορείς να έχεις Ορχήστρα με αρχάριους μαθητές μαζί με διπλωματούχους. Τι αποτέλεσμα θα βγει;
Τ.Β. Βλέπετε ταλέντα παιδιών;
Ν.Φ. Βλέπω ταλέντα παιδιών που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε καλούς κιθαρίστες. Παρόλα αυτά, τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα συνήθως δεν τα αφήνουν να εξελίσσονται όπως θα μπορούσαν. Φυσικά, ο χρόνος μένει να το αποδείξει. Πάντως υπάρχουν παιδιά που τα πηγαίνουν πολύ καλύτερα από άλλα αντίστοιχα της ηλικίας τους και είναι σίγουρο ότι θα βγουν κιθαρίστες νέοι και πολύ ταλαντούχοι.
Όμως οι περισσότεροι που θέλουν να ασχοληθούν με την κιθάρα, δεν έχουν καν ιδέα τι είναι η κλασική κιθάρα. Όταν πηγαίνω σε ένα καινούργιο μάθημα, ρωτάω το μαθητή: «τι κιθάρα θέλεις να κάνεις;» Συνήθως, έχουν ως πρότυπο την κιθάρα που βλέπουν σε ένα videoclip, είτε τραγούδια που παίζει κάποιος φίλος τους κτλ. Δυστυχώς δεν υπάρχει Παιδεία για να γνωρίζουν την κλασική κιθάρα. Στα περισσότερα σπίτια που πηγαίνω οι γονείς έχουν πλήρη άγνοια και με ρωτούν τι είναι η κλασική κιθάρα και τι διαφορά έχει η κλασική από την ακουστική και την ηλεκτρική. Το έλλειμμα παιδείας είναι ένα πρόβλημα. Και δεν νομίζω ότι είναι πολλά τα παιδιά που έχουν κεντρίσματα να ασχοληθούν με την κλασική κιθάρα.
Τ.Β. Εργάζεστε στο Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής του Α΄τομέα (ιστορικής και συστηματικής μουσικολογίας), του Τμήματος Μουσικών Σπουδών, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών. Ποια είναι τα επιστημονικά σας ενδιαφέροντα στο πλαίσιο της εργασίας σας;
Ν.Φ. Το Εργαστήριο ασχολείται συγκεκριμένα με τη συλλογή, ψηφιοποίηση και ανάδειξη των έργων των Ελλήνων συνθετών από τότε που υπήρξαν, δηλαδή από την εποχή της Αναγέννησης, αλλά κυρίως από τον 19ο αιώνα και αργότερα. Πρόκειται για συνθέτες που πήρανε Παιδεία στη Δυτική ή Βόρεια Ευρώπη, επέστρεψαν στην Ελλάδα και συνέχισαν εδώ το συνθετικό, ακαδημαϊκό και διδακτικό τους έργο. Το εργαστήριο συγκεντρώνει μέσω συνεργατών ανά την Ελλάδα έργα ανέκδοτα από αρχεία, (πχ σε μορφή Pdf, ή σε φωτογραφίες) και τα ψηφιοποιεί. Αφού ελεγχθούν, μπαίνουν σε ένα συνολικό αρχείο και συγκροτείται μια πλατφόρμα, η οποία θα σχετιστεί με τις εικόνες (τα Pdf) και θα ανέβει στο διαδίκτυο. Έτσι θα μπορεί κανείς να δει την παρτιτούρα. Εάν υπάρχουν ηχογραφήσεις πιθανόν θα ανεβαίνουν και αυτές. Όταν πρωτοξεκίνησα να ασχολούμαι με το Εργαστήριο, ήρθε στα χέρια μου μια όπερα του Παύλου Καρρέρ, από την οποία είχε βρεθεί, μόνο το σπαρτίτο. Το ενορχήστρωσε ο Βύρων Φιδετζής. Πήρα το χειρόγραφο και το πέρασα στον υπολογιστή. Τώρα περιμένουμε να ορισθεί η συναυλία που θα παρουσιαστεί αυτή η Όπερα. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα εργασία! Τον Ιούνιο παρουσιάστηκαν στο Βυζαντινό Μουσείο κάποιες άριες από την Όπερα με τραγουδιστές, χορωδία, συνοδεία πιάνου αλλά σύντομα πρόκειται να παρουσιαστεί όλη η Όπερα, όμως σε μορφή κοντσερτάντε, όχι με σκηνική δράση.
Τ.Β. Ποια είναι τα επικείμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Ν.Φ. Έχω ιδέες, εμπνεύσεις και τη φλόγα να δημιουργήσω μουσική…
Τίνα Βαρουχάκη
varouchaki.tar@gmail.com
Δεκέμβριος 2016
Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)