ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ \"Θα βρεθούμε ξανά…\" (Της Τίνας Βαρουχάκη)

ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ
"Θα βρεθούμε ξανά…"

 

 

«Μια γενέθλια συναυλία περιέχει κυρίως μνήμη! Ιδιαίτερα ο εορτασμός πενήντα (50) χρόνων, μάς φέρνει μπροστά μας ολόκληρο το οδοιπορικό μιας διαδρομής σε έδαφος όχι επίπεδο, αλλά με ανηφόρες, κατηφόρες, στροφές» ανέφερε ο συνθέτης και κιθαριστής, Νότης Μαυρουδής στο δελτίο τύπου, μέσω του οποίου προανήγγειλε την  επετειακή συναυλία του, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.
 Με την ευκαιρία, να επισημάνουμε ότι η εν λόγω συναυλία επρόκειτο να πραγματοποιηθεί πέρυσι, αλλά ακυρώθηκε λόγω του δημοψηφίσματος. Επομένως, κατ΄ουσίαν φέτος συμπληρώνονται  51 έτη του Νότη Μαυρουδή στη δισκογραφία!

 

 

Στις αρχές της  δεκαετίας του ’60, παρά τα δεινά των προηγούμενων δεκαετιών, κατέστη  εφικτή η δημιουργία του θεσμού του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, στην τέταρτη διοργάνωση του οποίου, ο Νότης Μαυρουδής τιμήθηκε με το Α΄βραβείο με το τραγούδι: «Ήταν μεγάλη η νύχτα» (στίχοι: Γιάννης Κακουλίδης, ερμηνεία: Σούλα Μπιρμπίλη).
Επίσης η ελληνική δισκογραφία «σημαδεύτηκε» από την προσωπικότητα του Αλέκου Πατσιφά, ο οποίος κατάφερε να αναδείξει τα ταλέντα της εποχής του και τα προώθησε «εφευρίσκοντας» ο ίδιος τον όρο, «νέο κύμα».  Ο Νότης Μαυρουδής, ξεκίνησε τη θαυμάσια δισκογραφική του πορεία, με το τραγούδι «Άκρη δεν έχει ο Ουρανός» σε στίχους του αείμνηστου Γιάννη Κακουλίδη και ερμηνεία του επίσης αξέχαστου, Γιώργου Ζωγράφου.

 

 

Η Τέχνη των προηγούμενων γενεών, αποτέλεσε τη «μαγιά» με την οποία ο Νότης Μαυρουδής δημιούργησε τη δική του αδιαμφισβήτητα αξιόλογη πορεία. Ο ίδιος αναφέρει σχετικά: «Πήρα «δάνεια», ήπια νερό από τις αστείρευτες πηγές της λαϊκής παράδοσης, υποστήριξα ρεύματα, αποκήρυξα λογικές, εναντιώθηκα σε ό,τι με ενοχλούσε, ακολούθησα εκείνο που θεωρούσα κατά περίπτωση, σωστό και καλόηχο. Η διαδρομή αυτή με έφερε μπροστά στον Μάνο και τον Μίκη για να τους σφίξω θερμά το χέρι. Γνώρισα ποιητές, λογοτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους από τους οποίους πήρα απ’ τους χυμούς τους. Συνεργάστηκα με όσους ερμηνευτές του τραγουδιού ένιωθα πως και οι δικές μου νότες, τους ανήκουν… Οι σημερινοί ερμηνευτές είναι εδώ, μαζί μας απόψε στο Ηρώδειο…
Νιώθω πολύ πλούσιος, γιατί η διαδρομή έμοιαζε με όνειρο δίνοντάς μου την ευκαιρία να χτίσω φιλίες, συνεργασίες, να διατηρώ ακόμα όνειρα και να τα παλεύω. Έχτισα, μέσα από τη μουσική τέχνη και την κιθάρα, την αντίληψή μου για τον κόσμο που μας περιβάλλει καθώς και τις αντιφάσεις του. Τα πενήντα μου χρόνια στη δισκογραφία εξακολουθούν να με καθιστούν έναν «μαθητή» που έχει ακόμα πολλά να μάθει…Τροποποιώ τον θεατρικό τίτλο και αναφωνώ: «Ω τι κόσμος μαμά, μπαμπά και καλοί μου σύντροφοι της ζωής! [1]»​ 

 

 

 

Οι  συνθήκες παραγωγής και προώθησης της μουσικής σήμερα, (εν συντομία: ο «θάνατος της δισκογραφικής βιομηχανίας, η άνευ όρων και ορίων εμπορευματοποίηση του τραγουδιού, η έλλειψη θεσμών για την ανάδειξη και προώθηση ταλέντων, η έλλειψη αξιοκρατίας, αλλά βεβαίως και η οικονομική κρίση),  δημιουργούν συνθήκες που δεν ευνοούν την ανάδειξη νέων ταλέντων και «καλλιτεχνικών ρευμάτων».

Παρά ταύτα όμως, τα τραγούδια του Νότη Μαυρουδή και των τόσο αξιόλογων ποιητών και στιχουργών με τους οποίους συνεργάστηκε,  στάθηκαν ικανά ακόμη και εν έτει 2016, να γεμίσουν ένα Ηρώδειο!

 

 

Ερμηνευτές διαφορετικών γενεών και ειδικότερα οι:  Νένα Βενετσάνου, Μελίνα Κανά, Αναστασία Μουτσάτσου, Φωτεινή Βελεσιώτου, Μόρφω Τσαϊρέλη, Γιώργος Νταλάρας, Μίλτος Πασχαλίδης, «συνομίλησαν» δημιουργικά με αντιστοίχως  διαφορετικές γενιές κοινού. Είναι οι εξαιρετικοί μουσικοί που συνεργάστηκαν με τον Νότη Μαυρουδή κατά καιρούς σε όλη τη δημιουργική του πορεία. Να διευκρινιστεί ακόμη, ότι όσες συνθέσεις ήταν γραμμένες για δυο κιθάρες, μαζί με τον Νότη Μαυρουδή, ερμήνευσε ο στενός συνεργάτης του, σολίστ κιθάρας, Γιώργος Τοσικιάν.

 

 

Ακόμη, ερμήνευσαν οι Μουσικοί:
Μιρέλα Πάχου, Ακορντεόν
Τάσος Μισυρλής - Τσέλο
Μίμης Ντούτσουλης - Κοντραμπάσο,
Γιώργος Κατσίκας Τύμπανα - Κρουστά
Νίκος Κατσίκης, Μπουζούκι - Μαντολίνο
Θύμιος Παπαδόπουλος - Πνευστά,
Γιάννης Παπαζαχαριάκης - Ακουστική Κιθάρα
Γιώργος Παναγιωτόπουλος - Βιολί
Παπαχριστούδης Γιώργος, Πιάνο - Πλήκτρα
Ντίνος Χατζηιορδάνου – Ακορντεόν

Τις ενορχηστρώσεις- διεύθυνση Ορχήστρας, ανέλαβε  ο Γιάννης Παπαζαχαριάκης.

 

 

 

Θα ήταν παράληψη να μην συγχαρούμε τα μέλη της Νεανικής Χορωδίας του Αθηναϊκού Ωδείου υπό την διεύθυνση της Αλεξάνδρας Μητσοπούλου. Η χορωδία «άνοιξε» με πολύ εντυπωσιακό τρόπο τη συναυλία και συμμετείχε στο μεγαλύτερο μέρος της. Ας ελπίσουμε αυτό το σημαντικό  μουσικό βίωμα των- πολλά υποσχόμενων -νέων, να αποβεί καθοριστικό για  τις μετέπειτα επιλογές της μουσικής τους πορείας.

Πώς  αλλιώς να περιγράψουμε το κλίμα αυτής της συγκινητικής, επετειακής  συναυλίας;
Μεγαλύτερη αμεσότητα από το δικό μας λόγο, έχουν οι στίχοι  των τραγουδιών που αυτά τα 50 χρόνια μελοποίησε τόσο όμορφα, ο Νότης Μαυρουδής:

Άκρη δεν έχει ο ουρανός, 
αρχή δεν έχει η δύση.
Τέλος δεν έχει ο καημός, 
το χαμογέλιο θλίψη.

(Γιάννης Κακουλίδης «Άκρη δεν έχει ο Ουρανός»)

 

Βραδιά κατάσπαρτη μ’ αστέρια
εγώ κι εσύ στα δυο μου χέρια.
Γλυκά τ’ αγέρι σου `πλεκε γιορντάνι
λυτά μαλλιά, Μαγιάτικο στεφάνι.

(Γιάννης Κακουλίδης «ήταν μεγάλη η νύχτα»)

 

Γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό

(Τάσος Σαμαρτζής «Ίσως Φταίνε τα Φεγγάρια»)

 

Δεν πειράζει
Μου είναι αρκετό 
να βραδιάζει και να σε κοιτώ
Ξεκινάω πάλι απ’ την αρχή
Θέλει κότσια ετούτη η εποχή

(Άρης Δαβαράκης «Να σε Νοιάζει»)

 

Είναι αβάσταχτο να φεύγεις
σαν δροσούλα κάθε αυγή
φίλα με κι εγώ είμαι φύλλο 
ολομόναχο στη γη

(Άκος Δασκαλόπουλος «Είναι αβάσταχτο να φεύγεις)

 

Ζούμε όλοι σ’ ένα λούνα παρκ του τρόμου
μ’ ένα όνειρο στο βάθος του διαδρόμου
στο βαγόνι λάμπει τώρα η παρέα
έτσι φτάσαμε ως εδώ... σχεδόν τυχαία
με παιχνίδια, με τραγούδια, με γιορτές
και με αγάπες που δεν ήταν αρκετές...

(Τάσος Σαμαρτζής «Το Λούνα Παρκ του Τρόμου»)

 

Η μέρα θα `ρθει όλη δικιά μας
δε θα χωρέσει στα φιλιά μας.
Θα σου στολίσω τα μαλλιά με στάχυα
δειλά πουλιά στης θάλασσας τα βράχια.

(Γιάννης Κακουλίδης «Ήταν μεγάλη η νύχτα»)

 

Θάλασσα, στείλε κύματα
να πλύνω την πληγή μου
Πάρε το θρήνο μου μακριά
και σβήσε την οργή μου
στην αρμυρή αγκάλη σου
να γιάνει η ψυχή μου

(Γιώργος Κορδέλλας «Λαβωματιά»)

 

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ

(Τάσος Σαμαρτζής «Ίσως Φταίνε τα Φεγγάρια»)

 

Κάθε μια νύχτα είναι μόνο μια σελίδα
μες στο βιβλίο της ζωής μας το κλειστό, 
που κάθε λέξη έχει κλέψει μιαν ελπίδα
κι αντί μελάνι έχει γραφτεί μ’ ένα λυγμό...

(Τάσος Σαμαρτζής «Κάθε μια νύχτα»)

 

Ζούμε όλοι σ’ ένα Λούνα παρκ του τρόμου
μ’ ένα όνειρο στο βάθος του διαδρόμου
στο βαγόνι λάμπει τώρα η παρέα
έτσι φτάσαμε ως εδώ... σχεδόν τυχαία
με παιχνίδια, με τραγούδια, με γιορτές
και με αγάπες που δεν ήταν αρκετές...

(Τάσος Σαμαρτζής «Στο Λούνα Παρκ του Τρόμου»)

 

Μήλο σου ρίχνω
κι αν θέλεις
κι αν μ' αγαπάς
δως μου την αγάπη σου

(Νότης Μαυρουδής & Ηλίας Πετρόπουλος «Μήλο»)

 

 

Νοστάλγησε η Μαρίκα τον Βασίλη
και γύρισε στο Χάραμα μονάχη
να νιώσει πως ραγίζουνε κι οι βράχοι
σαν τραγουδούν δυο πικραμένα χείλη

( Ηλίας Κατσούλης «Η Ρόλα η Μαρίκα και η Φλέρυ»)

 

Ξέρω να κλαίω, να γελάω, να πονώ
ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα
γι’ αυτό μπορώ να σας το πω...

( Μέλπω Ζαροκώστα, «Ο Παλιάτσος»)

 

Ο ήλιος φέρνει συμφορές και το φεγγάρι πόνους
και σέρνομαι στις ερημιές και τρέχω μες στα βράχια.
Ποιος είδε την αγάπη μου με τα θλιμμένα μάτια;

(Γιάννης Κακουλίδης «Ποιος είδε την αγάπη μου»)

 

Πόσα της δίνεις της ζωής μου να την πάρεις;
Με πόσο πόνο θα πληρώσεις να τη βρεις;
Σ’ αυτό το άγριο, το βρωμικο παζάρι
πόσο μετράτε την αξία της ψυχής;

(Μαίρη Φασουλάκη «Η Αγορά των Νικημένων»)

 

Τσιτσάνη και Ροκ γωνία που κάνει πιάτσα η ιστορία
Τσιτσάνη και ροκ γωνία που κάνει πιάτσα η ιστορία
(Τάσος Σαμαρτζής «Τσιτσάνη και Ροκ Γωνία»)

 

Σαν γυάλινος δρομέας μες τα πλήθη
ακίνητος κοιτάς τις εποχές
κι η χώρα αυτή βουλιάζει μες τη λήθη
γυμνή από ευθύνες κι ενοχές.

(Τάσος Σαμαρτζής «Στο Φαρ Ουέστ της Ομόνοιας»)

 

Τραγούδι λέω δυνατά
ν’ ακούσουν όλα τα παιδιά
ν’ ακούσει η πολιτεία
κι απ’ το τραγούδι μου αυτό
παλιάτσοι άλλοι εκατό να βγουν στην κοινωνία

( Μέλπω Ζαροκώστα, «Ο Παλιάτσος»)

…κι εγώ σε ποντάρω κι Υστερα πάω πάσο
σ’ ένα καρέ τυφλών σ’ ένα καρέ τυφλών

 (Άλκης Αλκαίος «Πρωινό Τσιγάρο»)

 

Φωνή που βγαίνει από στόμα λυπημένο
και που δε χόρτασε της δόξας το φιλί
πλανιέται τώρα σε παράδεισο χαμένο 
κι όλα τα μάταια του κόσμου αναπολεί

(Ηλίας Κατσούλης «Ποιος Θυμάται τη Στέλλα Χασκήλ;»)

 

Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό

(Άλκης Αλκαίος, «Πρωινό Τσιγάρο»)

 

…Πόσα της δίνεις της ζωής μου να την πάρεις;
Με πόσο πόνο θα πληρώσεις να τη βρεις;
Σ’ αυτό το άγριο, το βρωμικο παζάρι
πόσο μετράτε την αξία της Ψυχής;

(Μαίρη Φασουλάκη «Η αγορά των Νικημένων»)

 

Φώναξέ με, αγάπη, φώναξέ με...
στο νυχτωμένο σπίτι ν’ ακουστεί η φωνή σου
προτού μέσα στη νύχτα να χαθώ
στους λυπημένους κήπους ανατέλλεις.
Φώναξέ με αγάπη, φώναξέ με...
Κράτησέ με, αγάπη, κράτησέ με...
μη μ’ αφήνεις τόσες νύχτες μόνη
στα γέρικα πλατάνια και στις δάφνες
το βράδυ πια δεν αγρυπνά
Κράτησέ με, αγάπη, κράτησέ με...

(Άκος Δασκαλόπουλος «Φώναξέ με)

 

ΥΓ. Γιατί πρέπει να συμπληρώνονται επέτειοι για μια συναυλία στο Ηρώδειο;
Και του χρόνου! NA BΡΕΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ!

 

Τίνα Βαρουχάκη 
varouchaki.tar@gmail.com 
Αύγουστος  2016

Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)

[1] Πηγή: δελτίο τύπου συναυλίας του Φεστιβάλ Αθηνών