ΤΟ 17ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΚΙΘΑΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
Ή
(Όταν η άμιλλα γίνεται στοιχείο δημιουργικότητας)
Ρεσιτάλ Μανώλη Βροντινού
κλίμα και πρόσωπα.
Να που η συμμετοχή μου στο 17ο Πανελλήνιο Σεμινάριο κιθάρας της Πάτρας με την ομιλία μου στις 20/4/08, με φέρνει στη θέση να κάνω εν μέρει και τον …ανταποκριτή, αφού το σεμινάριο αυτό έχει πολύχρονη πλέον ιστορία και η εξέλιξή του πείθει πως είναι ίσως το σημαντικότερο για την κιθάρα που γίνεται στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Δηλαδή, ένας τόπος που συγκεντρώνεται πολύς μαθητόκοσμος της κιθάρας, ενδιαφερόμενοι και βεβαίως επαγγελματίες κιθαριστές κυρίως από τη δοκιμασμένη Σχολή κιθάρας των επί χρόνια επίμονων καθηγητών –κιθαριστικού ντουέτου και ψυχή των ετήσιων Σεμιναρίων Λίζας Ζώη και Ευάγγελου Ασημακόπουλου. Παλαιότεροι μαθητές τους που τώρα πια κάνουν τη δική τους πορεία και καριέρα στον δύσκολο χώρο της σολιστικής και διδακτικής πραγματικότητας.
Αλλά, δεν είναι μόνο αυτοί. Στο ωδείο Φ. Νάκα της Πάτρας (που οργανώνει και στεγάζει το Σεμινάριο στις αίθουσές του) εγγράφονται ενδιαφερόμενοι μαθητές και από άλλες περιοχές της χώρας, ώστε να εισαχθούν μέσα στην κιθαριστική «κοινότητα» και να αφουγκραστούν τις διδασκαλίες, τα παιξίματα, τις ομιλίες, την ατμόσφαιρα, να σχηματιστούν απαραιτήτως τα γνωστά πηγαδάκια που από εκεί πληροφορείται κανείς για παρτιτούρες, καλλιτέχνες, επιδόσεις κιθαριστών κλπ.
Το σεμινάριο διήρκεσε από τις 18 έως τις 21 Απριλίου (2008) και ήταν γεμάτο από εκδηλώσεις στο (πάντως) ακατάλληλο κτίριο του πατρινού ωδείου που προσπαθούσε να χωρέσει όλον αυτό τον κόσμο (πάνω από 120 άτομα) πρωί –μεσημέρι –βράδυ και που άφηνε να εξελιχθεί το καλλιτεχνικό και οργανωτικό του μέρος στην καλή διάθεση (μέχρι αυτοθυσίας) στην αεικίνητη και πάντα χαμογελαστή Ντία Κονιδάρη.
Ρεσιτάλ Γιάννη Γιαγουρτά
παρατηρήσεις…
Και μια παρένθεση: οι υπεύθυνοι της διεύθυνσης του Φ. Νάκα (στην Πάτρα ή στην Αθήνα) άραγε δεν έχουν αντιληφθεί την εξέλιξη και τη σημασία αυτού του Φεστιβάλ που έχει γίνει πλέον θεσμός; Μήπως θα πρέπει να ψάξουν λίγο παραπάνω τις δυνατότητες να φτιάξουν μια στοιχειώδη υποδομή υπερασπιστική σε χώρους, σε μέσα, σε συνθήκες, σε ανθρώπινο δυναμικό; Τόσες μέρες, δεν διαπιστώσαμε καμία μέριμνα παρά μόνο την φροντίδα της αγαπητής σε όλους και δραστήριας, Ντίας Κονιδάρη και -βεβαίως- του Ευάγγελου και της Λίζας, καθ’ ύλην στυλοβάτες των 17 Σεμιναρίων. Όλα στη μοναδική και θορυβώδη αίθουσα με τους άχαρους φωτισμούς, τον νεκρό τοίχο που θα μπορούσε να διακοσμηθεί εύκολα με ένα πάνινο λογότυπο του 17ου Φεστιβάλ για να μη μοιάζει σαν επαρχιακό γραφείο του ΙΚΑ... Πόσο μπορεί να στοιχίσει κάτι τέτοιο; τόσο, που είναι απαγορευτικό; Οι σπουδαστές και οι καθηγητές που συμμετέχουν, είναι αφοσιωμένοι στο στόχο τους και δεν προσέχουν ίσως πως οι πρακτικές υποδομές για ένα τέτοιο Σεμινάριο είναι ανύπαρκτες. Άραγε, είναι δύσκολο να βρεθεί κάτι που θα πρέπει να διορθωθεί; Ούτε καν για όσους προσκαλούνται να προσφέρουν τις γνώσεις τους κάθε χρόνο, ιδίοις εξόδοις; Απ’ ότι γνωρίζω, η Πάτρα έχει χώρους που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν μια τελική βραδιά ώστε να παίξουν οι σολίστ και να επικοινωνήσουν με ένα μεγαλύτερο κοινό, ώστε να γίνει γνωστό τουλάχιστον στην κοινωνία της πόλης αυτό το καλλιτεχνικό γεγονός. Το θέμα της πλημμελούς οργάνωσης δεν είναι λοιπόν αμελητέο αλλά δεν θα μείνω περισσότερο σ’ αυτό γιατί θα χαλάσω την ατμόσφαιρα. Κλείνει η παρένθεση…
Ρεσιτάλ Γιώργου Τοσικιάν
πρόσωπα.
Το κλίμα λοιπόν ευχάριστο με τα παιδιά –μαθητές που με τις κιθάρες τους προσδίδανε τη γνώριμη ατμόσφαιρα των σεμιναρίων, των φεστιβάλ, των διαγωνισμών κλπ. Τα ρεσιτάλ (δύο κάθε βράδυ) είχαν πολύ ενδιαφέρον αφού σ’ αυτά έπαιξαν νέοι και δοκιμασμένοι σολίστες, όπως: ο Γιώργος Τοσικιάν, ο Γιάννης Γιαγουρτάς, ο Μανώλης Βροντινός, ο Γιάννης Γιακουμάκης και η Σέρβα Σαμπρίνα Βλασκάλιτς (Sabrina Vlaskalic). Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, δόθηκαν και τρεις διαλέξεις, η μία του Ευάγγελου Ασημακόπουλου (στις 18/4/08) με τίτλο: «Η διδασκαλία της κιθάρας στις μέρες μας», η άλλη με την πιανίστα και μαθηματικό Μαρία Ζαμπέτα (ειδικευμένη στον τομέα Διδακτικής και Συμβουλευτικής) με θέμα «Ο σολίστ και το άγχος της σκηνής» (19/4/08), και Τρίτη η ομιλία του Νότη Μαυρουδή με θέμα «Η διαμόρφωση ακροατηρίου της κιθάρας» στις 20/4/08 (οι ομιλίες δημοσιεύονται στο TaR).
Ρεσιτάλ Γιάννη Γιακουμάκη
κρίσεις –σχολιασμοί –Σαμπρίνα Βασκάλιτς.
Το 17ο Σεμινάριο της Πάτρας έχει κερδίσει έναν κόσμο που διψάει να μπει μέσα στο κιθαριστικό περιβάλλον και αυτό είναι θετικό. Επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να το παρακολουθήσω από την αρχή ως το τέλος κι έτσι κρατάω τις δικές μου εμπειρίες σε αυτά που είδα και άκουσα.
Μέσα στο τόσο ενδιαφέρον σκηνικό ήχων και προσώπων, με τους προαναφερόμενους σολίστες που έπαιξαν, ήταν κοινή ομολογία πως η προσοχή μας εστιάστηκε σε μια εξέχουσα προσωπικότητα μιας 19χρονης από τη Σερβία (γεννημένης στο Βελιγράδι το 1989), την Σαμπρίνα Βλασκάλιτς, που διαβάζοντας το βιογραφικό της δεν πίστευα στα μάτια μου και θέλησα να επαληθεύσουν τα αφτιά μου. Πράγματι, πέρα από τις σοβαρές σπουδές της με σημαντικούς καθηγητές, διαβάζουμε πως έχει κερδίσει 10 ειδικά βραβεία, 21 πρώτα βραβεία σε γνωστούς διεθνείς διαγωνισμούς, και έχει οργώσει τον κόσμο με ρεσιτάλ… Θα μπορούσαμε να μιλάμε για «φαινόμενο» αφού γνωρίζουμε πως δεν είναι φυσιολογική αυτή η εξέλιξη για μια -επαναλαμβάνω- δεκαενιάχρονη, γεννημένης και μεγαλωμένης σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες σε μια πόλη βομβαρδισμένης. Ως τόσο, η Σαμπρίνα, μια κοπέλα έξω καρδιά, ανοιχτή στο χαμόγελο και επικοινωνιακή, έδωσε δυο ρεσιτάλ στις 19 και 20/4, στο πρώτο, αντικαθιστώντας την ξαφνική απουσία του Πέτερ Κούλιτς (Petar Culic).
Ρεσιτάλ Σαμπρίνα Βλασκάλιτς
Το πρόγραμμά της, άκρως ενδιαφέρον περιείχε από Μπαχ,2η violin Sonata: Sarabanda –Giga, διασκευή της ιδίας νεαρής κιθαρίστριας, τους κλασσικούς Aguado: introduction –Rondo no 2, του συνθέτη του 19ου αιώνα F. De Fossa σύγχρονου του D. Aguado: Divertimento II, βασισμένο στα κουαρτέτα του Χάϊντν, του J. Rodrigo, έργο του 1971: Elogio de la guitarra (σύγχρονη γραφή του στιλ αναγέννησης –μπαρόκ σε φόρμα Σονάτας της τελευταίας περιόδου του Ισπανού συνθέτη), του Antonio Cano: El delirio Fantasy, του D. Aguado, Introduction & Rondo no 2, μέχρι Σέρβους συνθέτες, βάζοντάς μας σε θέση να παρακολουθούμε με προσοχή τους συνδυασμούς της τεχνικής με τη μουσική της φαντασία. Η νεαρή ερμηνεύτρια επέδειξε μια ασυνήθιστη ωριμότητα, με σιγουριά και θάρρος στις παρακινδυνευμένες τεχνικές που περιείχαν τα κομμάτια. Επιπλέον, χειρίστηκε με αξιοθαύμαστο τρόπο τις ελευθερίες των φράσεων αποδεικνύοντας πως έχει διδαχτεί τη μουσική με φροντίδα. Κάτι ακούστηκε πως είναι από τώρα καλεσμένη στον κύκλο συναυλιών του Νάκα για τον ερχόμενο χειμώνα και αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον ώστε να έχει το κοινό (όσοι δεν ήταν στην Πάτρα) την ευκαιρία να την ακούσει. Τέτοιες παρουσίες δίνουν στην κιθάρα μια δυναμική γιατί παρουσιάζεται αυτό που το ίδιο το όργανο, ανάγκη. Νέο αίμα, με ενέργεια και περιεχόμενο.
Ο Ιάκωβος Κολανιάν απονέμει το Α' Βραβείο της Κατηγορίας Β' στον Βασίλη Κανελλόπουλο
και διαγωνισμός των νέων.
Την τελευταία ημέρα (21/4/08) έγινε και ο διαγωνισμός των συμμετεχόντων με κατηγορίες ηλικιών (μικροί –έφηβοι -μεγάλοι).
Αναφέρω για ενημέρωση τα ονόματα στην κάθε κατηγορία:
Κατηγορία Α (για σπουδαστές έως 12 ετών)
Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ: Μάριος Χριστοδούλου
Β΄ ΒΡΑΒΕΙΟ: Φαίη Παπαγιάννη -Δήμητρα Γιαννοπούλου
Γ΄ ΒΡΑΒΕΙΟ: Βαγγέλης Μαχαίρας
ΕΠΑΙΝΟΣ: Μανώλης Ιατρίδης
Μιχάλης Πανταζής
Κατηγορία Β (για σπουδαστές έως 16 ετών)
Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ: Βασίλης Κανελλόπουλος
Β΄ ΒΡΑΒΕΙΟ: Παναγιώτης Βλαχάκης
Γ΄ ΒΡΑΒΕΙΟ: Κυριάκος Ζαφειρόπουλος
ΕΠΑΙΝΟΣ: Γιώργος Αναγνωστόπουλος
ΕΠΑΙΝΟΣ: Σπύρος Μεϊδάνης
Κατηγορία Γ (για σπουδαστές κάθε ηλικίας)
Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ: Βιργινία Αμαριωτάκη
Β΄ ΒΡΑΒΕΙΟ: Ευάγγελος Νικολαϊδης -Γιώργος Τσουράπης
Γ΄ ΒΡΑΒΕΙΟ: Ελένη Συγκούνα
ΕΠΑΙΝΟΣ: Άννα Μαρία Αραποστάθη -Γαλάνη
Η Σαμπρίνα Βλάσκαλιτς με τη νικήτρια της Κατηγορίας Γ' Βιργινία Αμαριωτάκη
Τα μέλη της επιτροπής των διαγωνισμών ήσαν οι (από αριστερά προς τα δεξιά):
Παύλος Γύπας, Σαμπρίνα Βλάσκαλιτς, Ιάκωβος Κολανιάν (Πρόεδρος), Μανώλης Βροντινός, Κώστας Βρέλλης, .
επίλογος.
Ένας επίλογος γι αυτή τη γιορτή της κιθάρας στην Πάτρα θα μπορούσε να ήταν αυτός: τέτοιες συγκεντρώσεις ομάδων νέων κιθαριστών, με κοινά ενδιαφέροντα και στόχους, αναζωογονούν το πνεύμα της κιθάρας. Όπου συμβαίνει αυτό (Πάτρα -Νάξος –Ερμούπολη -Βέροια) κάνει να διατηρείται το ενδιαφέρον περί το όργανο κιθάρα, μέσα στην εποχή μας. Είναι και ένα κέντρισμα για να κρατηθεί το ενδιαφέρον τόσων νέων κιθαριστών που πέρα από τον ιδιωτικό τους χώρο, με αυτό τον τρόπο έρχονται σε επαφή με ένα περιβάλλον που έχει τα ίδια ενδιαφέροντα. Στα μαθήματα, στα ρεσιτάλ, στους διαγωνισμούς, στις ομιλίες, στα πηγαδάκια και στα …ταβερνάκια, θα συζητηθεί ό,τι θεωρείται ως ενδιαφέρον θέμα. Είναι λίγο αυτό;
Εμείς, ως TaR, χαιρόμαστε όταν λειτουργούν καλά τέτοιες συναντήσεις…
Νότης Μαυρουδής
(Μάϊος 2008)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ
ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΑΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ 17ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ ΚΙΘΑΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
1. [με τη δική μου ματιά]
Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
(του Ευάγγελου Ασημακόπουλου)
2. [καλλιτεχνιaTRικά]
Ο ΣΟΛΙΣΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ’
(της Μαρίας Ζαμπέτα)
3. [περί κιθάρας]
Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ
(του Νότη Μαυρουδή)