[πλήκΤRa] YOURI EGOROV (της Έφης Αγραφιώτη)

[πλήκTRa]
YOURI EGOROV
1954-1988



   Από το 1974 που κέρδισε τον διαγωνισμό του Ωδείου Τσαϊκόφσκι και το 1975 που κέρδισε το διαγωνισμό Βασίλισσα Ελισάβετ του Βελγίου μέχρι το θάνατό του, έναν από τους πρώτους γνωστούς θανάτους από AIDS, πέρασαν μόνον 14 χρόνια. Κι όμως ο Γιούρι Εγκόροφ από το Καζάν, τετρακόσια χιλιόμετρα μακριά από τη Μόσχα, κατέχει ακόμα μια θέση ανάμεσα στους σπουδαιότερους σολίστ του πιάνου στον εικοστό αιώνα. Έπαιζε με ελεύθερο ρομαντικό ύφος, εξ άλλου την καλλιτεχνική ελευθερία επιζητούσε κυρίως, όταν αποφάσιζε να εγκαταλείψει την πατρίδα του. Τον χαρακτήριζε η βελούδινη πίεση του πλήκτρου ακόμα κι εκεί που χρειαζόταν να μεταβληθεί η χαρά σε κραυγή, θυμάται ο Πιερ Μπουλέζ.

Το 1976 μετά από μια συναυλία του στην Μπρέσκια ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ολλανδία. Τον Γενάρη του 1988 έπαιξε για τελευταία φορά στο Βέλγιο και την Ιταλία, ύστερα ήρθαν οι μη αναστρέψιμες επιπλοκές. Στις 16 Απριλίου 1988 πέθανε στο Άμστερνταμ και στις 25 Αυγούστου του ίδιου χρόνου πέθανε και ο σύντροφός του, από καρκίνο αυτός, στην ίδια πόλη. Το 1988 ιδρύθηκε το Ίδρυμα Εγκόροφ, με συμβολικούς κυρίως στόχους.

Μπαχ, Σούμαν, Σούμπερτ, Ντεμπυσσύ, Μότσαρτ, Μπετόβεν, Μπάρμπερ, Μεσσιάν και Μπουλέζ είναι οι συνθέτες που πρόλαβε να ερμηνεύσει περισσότερο, από το Τόκυο μέχρι τη Νέα Υόρκη όπου έπαιξε και να δισκογραφήσει. Στα χρόνια που διέπρεπε απείχε από τη δημόσια – κοσμική ζωή και απέφευγε την προβολή του με έναν ιδιότυπο τρόπο. ΄Ετσι ελάχιστα γραπτά ντοκουμέντα σώθηκαν όπου να εκφράζει απόψεις, θέσεις, ακόμα και βιογραφικού χαρακτήρα πληροφορίες.
Ας είναι όμως...