[προτάσεις] Γιώργος Μουλουδάκης: Η Γιορίντε, ο ακροβάτης και η κουκουβάγια …και η μαγεία
(του Αντρέα Καρακατσάνη)

Γιώργος Μουλουδάκης
Η Γιορίντε, ο ακροβάτης και η κουκουβάγια …και η μαγεία


(LYRA)

Περιεχόμενα
1. ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ: "Ο ΝΕΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ"
(ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ)

2. ΝΙΚΟΣ ΚΥΠΟΥΡΓΟΣ: "ΕΝΝΕΑ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΚΙΘΑΡΑ"
(ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΟΥΛΟΥΔΑΚΗ)

3. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗΣ: "ΣΟΥΙΤΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΓΚΡΙΜΜ"
(ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΟΥΛΟΥΔΑΚΗ)

ακούστε: 3 κομμάτια στο TaR-radio.com

Μιλώντας κανείς για υψηλή τέχνη, έχει συνήθως στο μυαλό του πράγματα δύσκολα, θολά και μεγαλεπήβολα, πράγματα που είναι απρόσιτα ή και ακατανόητα σε αυτό το άμοιρο αλλά και απροσδιόριστο «ευρύ κοινό». Αντ΄αυτού λοιπόν, πάμε στα απλά και σίγουρα, στο όνομα των οποίων συχνά καταλήγουμε στην κακώς (ως και χείριστα) εννοούμενη ευκολία, στην επανάληψη και στην επανάληψη αυτής. Ο δίσκος αυτός είναι από εκείνα τα πολύ ευτυχή παραδείγματα στη δισκογραφία που, όχι μόνο διαλύουν τέτοια ψευδή διλήμματα, αλλά αποτελούν το υπόδειγμα αυτού που θα έπρεπε να θεωρούμε καλλιτεχνία και δημιουργία. Εδώ έχουμε να κάνουμε με δημιουργία-απότοκο ανάγκης, με συντελεστές με σαφείς προθέσεις και με παρουσία και ικανότητες πέραν της όποιας ανάγκης αξιολόγησης και με αποτέλεσμα συνεπές μέχρι της τελευταίας λεπτομέρειας στο όραμα αυτής της ανάγκης δημιουργίας, εξ ου και υψηλής τέχνης τελικά. Η ευτυχής σύμπραξη των Γιώργου Μουλουδάκη, Νίκου  Κυπουργού και Γιώργου Κουμεντάκη ορίζει το συνώνυμο της αρτιότητας και το αντώνυμο της τυποποίησης γιατί προέρχεται από ανθρώπους που συνειδητά επέλεξαν να έχουν πορεία αντί να έχουν καριέρα. Μου είναι δύσκολο να αναλύσω μουσικές ή παίξιμο, πρώτον γιατί αισθάνομαι ότι σε τόσο μοναδικό αποτέλεσμα τα όποια λόγια είναι έωλα και δεύτερον γιατί αυτός ο δίσκος δεν έγινε για να δούμε πόσο σπουδαίοι είναι οι εν λόγω συνθέτες ή ότι ο Μουλουδάκης είναι (αυτό που για στείρα στατιστικούς λόγους κατάταξης θα λέγαμε) κιθαριστής (ή σολίστ ή ό,τι προτιμάτε) παγκοσμίου κλάσεως. Αντάξια και η παρουσία των «αφανών» συντελεστών, δηλαδή της ηχογραφικής ομάδας του Studio 19, των Κώστα και Γιώργου Βαβυλουσάκη στο σχεδιασμό της έκδοσης και των Δημήτρη Παπανικολάου και Αλέξανδρου Ψυχούλη για το εξαίρετο σημείωμα και την πολύ εύγλωττη φωτογραφία αντιστοίχως.
Πάραυτα, η τελειότητα που υπάρχει εδώ δεν είναι ο στόχος. Είναι το μέσο για το στόχο, τον οποίο εισέπραξα ως μία ευθέως συναισθηματική πραγματεία για την επιστροφή στην αθωότητα μέσα από το πρίσμα μιας ενηλικίωσης όχι στο απυρόβλητο, αλλά με σάρκα, οστά και επίγνωση. Η αφήγηση, το παραμύθι και η εξομολόγηση λειτουργούν συμβολικά, υπογραμμίζοντας τη διαδρομή μέσα από μνήμες και συνειρμούς που όλοι έχουμε κάπου, ενώ λέξεις που όλοι είπαμε κάποτε, συλλαβίζονται από την αρχή, ίσως σαν από μόνες τους, κομμάτια όλων, μα κανενός συγκεκριμένα. Απλά εξαιρετικό.   

Ανδρέας Καρακατσάνης
andreas@tar.gr
(Μάρτιος 2007)

TRACKS