προτάσεις: Ομαδική Απόδραση: \"Dialogue\"

APODRASI – DIALOGUE

(muse.gr - 2006)

   Καινούργιος- φρέσκος δίσκος και αν είναι του δικού μας   (Δημήτρη Οικονομάκη και της παρέας του, της «Ομαδικής Απόδρασης») δεν μας πτοεί διόλου για να προβάλουμε από το διαδικτυακό Tar αυτή την έκδοση, που, στο κάτω-κάτω της γραφής έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο εναλλακτικό, ποιοτικό, πνευματώδη, φροντισμένο, καλλιτεχνικό, υψηλής αισθητικής, με τόσους αξιόλογους ερμηνευτές, με πολύ καλά παιξίματα, άψογη ηχογράφηση και, τέλος, με ανεξάρτητη παραγωγή, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από δίσκους μεγάλων εταιρειών. (Τέλος της μακρόσυρτης φράσης μου).

   Ο νέος δίσκος της «Ομαδικής Απόδρασης» έρχεται να μας υπογραμμίσει για άλλη μια φορά πως η αφοσίωση στη μουσική και οι συνεχείς ανιχνεύσεις για να αποκαλυφθεί ο προσωπικός ήχος, (στην περίπτωσή μας, ο ομαδικός ήχος) είναι χρονοβόρα διαδικασία που απαιτεί μια μορφή …μοναστικής ζωής μέσα στην θορυβώδη πόλη.

   Γνωρίζω πολύ καλά τον Οικονομάκη, τις εμμονές του σε μουσικά ιδιώματα ιδιόμορφα και περίτεχνα. Γνωρίζω, χρόνια τώρα τους συντρόφους του στις μουσικές διαδρομές τους και στην επί αρκετά χρόνια ενασχόλησή τους με ό,τι θα μπορούσε να ονοματίζεται: «αυτοσχεδιαζόμενη μορφή μιας σύγχρονης μουσικής, με αφετηρία την αίσθηση της τζαζ».

   Σε τέτοια μουσικά ιδιώματα όπως ο περί ου ο λόγος δίσκος, δεν είναι δυνατόν κάποιος να βαδίζει μόνος. Είναι αυτονόητο πως ο επικεφαλής έχει ανάγκη τον μουσικό διάλογο, να ανιχνεύσει τους πλαϊνούς του ήχους, να ανοίξει (και να του ανοιχθούν) οι πόρτες των ιδεών, να «περπατήσουν» σε μονοπάτια με μνήμες, να διακινδυνέψουν πρωτοβουλίες, να  ξεπεράσουν φόρμες και ελεγχόμενες «γνώσεις» που μερικές φορές μπορεί και να αγκυλώνουν, να ξεπεράσουν τις στιλιστικές συνήθειες των ίδιων των οργάνων, να υπερνικήσουν την δεξιοτεχνική υπεροψία που δημιουργεί …μιθριδατισμό στον μουσικό, να κλείσουν τα μάτια σε αδιέξοδους ανταγωνισμούς… Πολλά ορατά (και αόρατα) χρειάζονται για να κατασταλάξει μια ομάδα μουσικών και να ανοίξει πανιά για να δημιουργήσει τον δικό του μικρόκοσμο.

   Εδώ πάλι σχεδόν με τους ίδιους συνεργάτες μουσικούς, ο Δημήτρης Οικονομάκης (με το  κοντραμπάσο αυτή τη φορά)  παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον ρεπερτόριο με συνθέσεις δικές του, καθώς και του Γιώργου Κατσάνου, της Μαρίνας Σκιαδαρέση, αλλά και διασκευές πάνω σε μουσικές του Μαλς Ντέϊβις,  του Αουγκουστίν Μπάρριος, του Αντόνιο Λάουρο…

   Και πως προέκυψαν οι δύο τελευταίοι κιθαριστές συνθέτες; Μα ασφαλώς γιατί ο χαρακτήρας της ομάδας έχει μεγάλη σχέση με την κιθάρα μια που, τόσο ο ΟΙκονομάκης, όσο και ο ικανότατος Αριστείδης Χατζησταύρου είναι κιθαριστές με σπουδές και πνεύμα γύρω από το όργανο. Εκτός του Χατζησταύρου,  στο φλάουτο είναι και η μόνιμη συνεργάτης εδώ και χρόνια (σε συναυλίες και δίσκους) Σοφία Μαυρογενίδου, o Γιώργος Κατσάνος που συνθέτει, παίζει πιάνο, κρουστά, διάφορα ακορντεόν, βιμπράφωνο (και ότι άλλο βρεθεί μπροστά του), ο Τάσος Φωτίου στο σαξόφωνο, ο Στάθης Στουραϊτης στα ντραμς, η Μαρίνα Σκιαδαρέση που ερμηνεύει ένα ερωτικό σπαραχτικό τραγούδι με στίχους της (το «Έλα»). Ένας δίσκος με πρωτότυπη μουσική (υπάρχουν και τρία κομμάτια από ζωντανές εμφανίσεις).

   Ένας δίσκος που κρατάει καλή παρέα τόσο στους εισαγόμενους στο είδος της μουσικής που προσπάθησα να περιγράψω πιο πάνω, όσο και σε εκείνους που μπορούν να έχουν ανοιχτούς ορίζοντες σε άλλα είδη μουσικής.

   Και τα στοιχεία. Οι ενδιαφερόμενοι να αποταθούν στη διεύθυνση: info@muse.gr και να βρουν την ιστοσελίδα: http://www.muse.gr/  

νότης

(11/11/06)