Sabrina Vlaskalić
(1989 – 2019)
Με πολλή βαριά καρδιά γράφω σήμερα αυτές τις γραμμές, αφού έχουν περάσει ήδη τρεις βδομάδες από τον θάνατο της Σαμπρίνας, χωρίς να ειπωθούν δυο λόγια, έστω μια αναφορά – πέρα από την είδηση που ανέβηκε στο TAR – για την απώλεια αυτού του χαρισματικού κοριτσιού που έφυγε από κοντά μας τόσο αναπάντεχα, τόσο άδικα!
Το ‘από κοντά μας’ που αναφέρω δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι η πίκρα για το χαμό ενός δικού μας ανθρώπου που γνωρίσαμε από κοντά, που αγαπήσαμε και πονέσαμε, μένοντας άφωνοι, παγωμένοι και βουβοί στο άκουσμα της τραγικής είδησης.
Τι μπορεί να πει κανείς και τι να γράψει τέτοιες ώρες για ένα πλάσμα που φεύγει τόσο πρόωρα από τη ζωή και τι είδους σκέψεις να κάνει για δικαιοσύνη και αδικία ή για θεούς και δαίμονες που δήθεν διαφεντεύουν την ύπαρξή μας σε τούτο τον πλανήτη…
2008
Η Sabrina Vlaskalić ήλθε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 2008 προσκαλεσμένη από το φεστιβάλ κιθάρας της Πάτρας που τότε γινόταν στους χώρους του Ωδείου Νάκα.
Μας είχε μιλήσει με τα καλύτερα λόγια ο Παύλος Γύπας γι’ αυτό το ταλαντούχο δεκαεννιάχρονο κορίτσι το οποίο μάλιστα ανταποκρίθηκε με πολλή χαρά στην πρόσκλησή μας.
2008
Μια αξέχαστη βραδιά θυμάμαι ήταν εκείνο το ρεσιτάλ της που ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Με μια εκπληκτική τεχνική αρτιότητα και ένα χείμαρρο εκφραστικών επινοήσεων, η Σαμπρίνα παίζοντας με όλο της το κορμί καθήλωσε κυριολεκτικά το έμπειρο από ακούσματα κιθάρας ακροατήριο της Πάτρας.
2010
Αλλά και στην ίδια είχε μείνει αλησμόνητη εκείνη η υποδοχή που της επιφύλαξε το κοινό, μια και δεν την άφηνε να φύγει από τη σκηνή, υποχρεώνοντάς την να παίζει ξανά και ξανά αλλεπάλληλα μπιζ στην ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε.
Τόλεγε και το ξανάλεγε αργότερα η Σαμπρίνα πως η διεθνής καριέρα της είχε ξεκινήσει από εκείνη τη βραδιά της Πάτρας.
Πράγματι από τότε η φήμη της κάθε χρόνο έπαιρνε όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις: Πρώτα Βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς, ρεσιτάλ σε Ευρώπη και Αμερική, κονσέρτα με ορχήστρες και ηχογραφήσεις σε CD.
2010
Στο Φεστιβάλ της Πάτρας και στους χώρους της Φιλαρμονικής Εταιρείας την ξανακαλέσαμε άλλες τρεις φορές, το 2010, το 2013 και το 2017, αφού έτσι γίνεται πάντοτε με τους καλλιτέχνες που αρέσουν.
Θα ερχόταν και πάλι φέτος για ρεσιτάλ και master class στην Αθήνα καλεσμένη αυτή τη φορά από το Φεστιβάλ Κιθάρας Παλαιού Φαλήρου. Στο τελευταίο της μάλιστα mail που μας έστειλε ήταν ενθουσιασμένη που θα ξαναβρισκόταν στη χώρα μας και θα συναντιόμασταν.
2013
Ενθουσιασμένη και πολύ μάλιστα, ήταν λίγες ώρες πριν το ατύχημα με την είδηση της πρόσκλησης για ένα ρεσιτάλ στα πλαίσια του φεστιβάλ του G.F.A., μια επιτυχία που την γέμισε χαρά και ελπίδα για μια παγκόσμια προβολή και μια οριστική καθιέρωση του ονόματός της που δικαιούταν και που δυστυχώς δεν ήλθε ποτέ.
Θέλω να κλείσω αυτό το σύντομο σημείωμα αναφέροντας ένα τραγικό όσο και παράξενο περιστατικό για την Sabrina Vlaskalić, αυτή τη σπάνια κιθαριστική στόφα που είχε να προσφέρει τόσα πολλά στην κλασική κιθάρα: Στην πρώτη κιόλας εμφάνισή της στην Πάτρα το 2008, η Λίζα ενθουσιασμένη από το διαβολικό της παίξιμο, της είχε πει σφίγγοντάς της το χέρι πως της θύμισε την Ida Presti.
2013
Το είχε καμάρι η Σαμπρίνα ένα τέτοιο κομπλιμέντο από τη Λίζα και κάθε φορά δεν έκρυβε την χαρά της να το ξανακούει από την ίδια σε κάθε της εμφάνιση. Πριν δυο χρόνια – τελευταία φορά της συνάντησης στα παρασκήνια μετά το ρεσιτάλ, απάντησε συγκινημένη και γελαστή:
– “Ευχαριστώ πολύ κυρία Λίζα! Εύχομαι όμως να μη πάρω τα χρόνια της…”
2017
Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)