SIR PHILIP LEDGER
(12.12.1937-18.11.2012)
Έφυγε ένας μεγάλος Βρεταννός χοράρχης
H αναχώρηση του Σερ Φϊλιπ Λέτζερ, λίγες ημέρες πριν τη συμπλήρωση των 74 χρόνων του από παγκρεατικό καρκίνο, στερεί τον κόσμο της βρεταννικής έντεχνης μουσικής από μια εμβληματική προσωπικότητα, με καίρια συμβολή στην προώθηση της χορωδιακής μουσικής και μια σπουδαία δισκογραφία. Χορωδιακός μαέστρος (χοράρχης), οργανίστας-τσεμπαλίστας, παραγωγικότατος συνθέτης χορωδιακών έργων αλλά και μουσικολόγος ερευνητής, ο (γεννημένος στο Μπέξχιλλ του Σάσσεξ) Λέτζερ διακρίθηκε αφενός ως διευθυντής σπουδών και χοράρχης της Χορωδίας του Βασιλικού Κολλεγίου και της Μουσικής Εταιρείας του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ από το 1974 (οπότε διαδέχτηκε τον επίσης σπουδαίο Σερ Νταίηβιντ Ουίλλκοκς/ Willcocks), ως το 1982 (οπότε τον διαδέχτηκε ο επάξιος διάδοχός τους, δραστήριος και στις μέρες μας, Στήβεν Κλήομπερυ/ Stephen Cleobury) και αφετέρου ως διευθυντής-χοράρχης της Βασιλικής Σκωτικής Ακαδημίας Μουσικής και Δράματος (1982-2001).
Προηγουμένως είχε αρχικά διακριθεί ως οργανίστας σε σημαντικούς καθεδρικούς ναούς της Βρετανίας και είχε αναλάβει τη μουσική διεύθυνση του Πανεπιστημίου Ανατολικής Αγγλίας (East Anglia University/ 1965-1973). Από το 1973, σε συνεργασία με το μεγαλύτερο Βρεταννό συνθέτη του 20ού αιώνα Μπέντζαμιν Μπρίττεν (100 χρόνια φέτος από τη γέννησή του!) και τον τενόρο Πήτερ Πήαρς (Pears), ανέλαβε την καλλιτεχνική συν-διεύθυνση του ονομαστού Φεστιβάλ του ΄Ωλτεμπρο (Aldeburgh). Πραγματοποίησε πολλές εμφανίσεις και τουρναί σε διεθνή φεστιβάλ (Ευρώπη, Βόρεια Αμερική, ΄Απω Ανατολή, Αυστραλία), συμπράττοντας υπό τις διαφορετικές του ιδιότητες με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως τη μεσόφωνο Τζάνετ Μπαίηκερ, τον προαναφερθέντα τενόρο Πήτερ Πήαρς, τον βιολονίστα/ βιολίστα Πίνκας Τσούκερμαν, τον τσελίστα Πωλ Τορτελιέ, κ.ά.
Το 1999 τιμήθηκε για την εν γένει προσφορά του στα μουσικά πράγματα της χώρας του με τον τίτλο του Σερ, ενώ η εκτενής δισκογραφία του (κυρίως με τη Χορωδία του Βασιλικού Κολλεγίου του Καίμπριτζ) εκτείνεται από την εποχή του μπαρόκ ως τον 20ό αιώνα. Σπουδαίες θεωρούνται οι ερμηνείες του στο Χριστουγεννιάτικο Ορατόριο του Μπαχ (με την Ακαδημία του Αγίου Μαρτίνου στους Αγρούς/ EMI 1977), στο «Συμπόσιο του Αλεξάνδρου» του Χαίντελ (με την Αγγλική Ορχήστρα Δωματίου/ Angel 1979), αλλά και στην «Ωδή της Στέψης» του Σερ ΄Εντουαρντ ΄Ελγκαρ (με τη «Νέα Φιλαρμόνια»/ ΕΜΙ-ΗMV 1977). Δισκογράφησε επίσης μεταξύ άλλων τα «Μαγκνίφικατ» των Μπαχ και Βιβάλντι, τον «Ηρακλή» του Χαίντελ, έργα των Πέρσελλ, Χιούμπερτ Πάρρυ, Μπρίττεν, Μπερνστάιν («Ψαλμοί του Τσίτσεστερ») κ.ά. (βλ. σχετικά στον John Holmes, Conductors on record, εκδ. Gollancz, Λονδίνο 1982, σ. 380). Στις σπουδαίες ερευνητικές του εργασίες συγκαταλέγονται τα χορωδιακά ανθέμια (Anthems for Choirs, 2ος και 3ος τόμος) και τα αγγλικά μαδριγάλια (The Oxford book of English madrigals).
Σημείωση
Για το σημαντικό και πολυδιάστατο έργο του (ερμηνευτικό, συνθετικό, εκδοτικό-μουσικολογικό) βλ. το τεκμηριωμένο λήμμα “Ledger”, του Stanley Webb, στο New Grove dictionary of music and musicians (εκδ. Mackmillan, Λονδίνο-Νέα Υόρκη, 2η αναθεωρημένη έκδοση του 2001). Επίσης βλ. το αντίστοιχο λήμμα στην ιστοσελιδική Wikipedia, καθώς και την πρόσφατη νεκρολογία για τον Λέτζερ στην εφημερίδα Telegraph, 19.XI.2012.
Αλέξιος Σαββίδης
Ιανουάριος 2013
Επιμέλεια σελίδας και μουσικές επιλογές: Κώστας Γρηγορέας
.jpg)
