ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 21ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΘΑΡΑΣ ΠΑΤΡΑΣ με τους Ευάγγελο Ασημακόπουλο - Λίζα Ζώη (της Τίνας Βαρουχάκη)

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 21ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΘΑΡΑΣ ΠΑΤΡΑΣ
με τους Ευάγγελο Ασημακόπουλο - Λίζα Ζώη

«Ο βασικός μας στόχος, είναι να βοηθήσουμε τον σπουδαστή με κάθε τρόπο: να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις του, να διορθώσουμε εσφαλμένες του εμπειρίες, να τον ενθαρρύνουμε ή ακόμα και να τον προσγειώσουμε όταν χρειασθεί. Είναι θέμα ευθύνης και συνέπειας απέναντι στον κόσμο που μας παρακολουθεί και ανταποκρίνεται με την αθρόα συμμετοχή του».

Το ντουέτο Λίζας Ζώη – Ευάγγελου Ασημακόπουλου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Διεθνούς φήμης σολίστ,  έχουν δώσει ρεσιτάλ στις μεγαλύτερες αίθουσες συναυλιών του κόσμου, (Carnegie Hall, Lincoln Center, Queen Elizabeth Hall, Wigmore Hall , La Theatre de la Ville, Conzertgebauw κ.ά.) και έχουν συμπράξει με διάσημες ορχήστρες.
Η διεθνής καριέρα δεν υφίσταται εις βάρος του παιδαγωγικού τους ρόλου. Έχουν διδάξει σε φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων  φημισμένων μουσικών ακαδημιών και Πανεπιστημίων διεθνώς  (Juilliard School,  Stony Brook, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Λος Αντζελες (UKLA), Royal Academy of Music)  κ.ά.
Εδώ και είκοσι χρόνια διοργανώνουν το ετήσιο Φεστιβάλ κιθάρας της Πάτρας, μεταλαμπαδεύοντας την πολύτιμη εμπειρία και γνώση τους σε παιδιά, εφήβους και νέους κιθαριστές. Πρόκειται για έναν θεσμό, ο οποίος ανθεί χωρίς την αρωγή του Κράτους, αλλά ούτε και χορηγών. Παρά την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα, η Λίζα Ζώη και ο Ευάγγελος Ασημακόπουλος προετοιμάζουν το 21^ο Φεστιβάλ Πάτρας που θα πραγματοποιηθεί 6-9 Απριλίου.
«Δεν χαμηλώσαμε τον πήχη πουθενά» μας διαβεβαιώνουν στη συνέντευξη που παραχώρησαν στο TaR εν όψει της επικείμενης διοργάνωσης δικαιώνοντας τη γνωστή φράση: «Tους θεσμούς εμείς τους κάνουμε»…

T.B. Πέρασαν 21 χρόνια από το πρώτο «Πανελλήνιο Σεμινάριο Κιθάρας». Πώς προέκυψε η ιδέα αυτού του εγχειρήματος και σε τι αρχικά αποσκοπούσε;

E.A. Πρέπει να σου ξεκαθαρίσω πως δεν ήταν ένα εγχείρημα όπως το αποκάλεσες, ένα τόλμημα ή μια ας την πούμε απόπειρα να γίνει ένα σεμινάριο στην Πάτρα. Να σου υπενθυμίσω πως τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 που υπήρξε η μεγαλύτερη άνθηση της κιθάρας σε παγκόσμια κλίμακα, οι σπουδαστές διψούσαν κυριολεκτικά να λάβουν μέρος σε μια εκδήλωση επιμορφωτική όπως είναι ένα σεμινάριο. Άλλωστε εμείς είχαμε κάνει ήδη αρκετά σε διάφορες πόλεις τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Τώρα, αν σκεφθεί κανείς την πληθώρα των Ωδείων που διαθέτει η Πάτρα και το γενικότερο ενδιαφέρον της πόλης αυτής για την κιθάρα, μπορεί να θεωρήσει την ιδέα ενός σεμιναρίου εντελώς φυσιολογική. Απλά το 1991 ανταποκριθήκαμε σε μια πρόταση του μαθητή μας, τότε, του Γιάννη Κακολύρη που δίδασκε στην Πάτρα. Μάλιστα δεν θυμάμαι καλά - καλά αν την πρώτη φορά διήρκεσε τέσσερις μέρες ή λιγότερες. Αυτό που θυμάμαι όμως είναι πως διοργανώθηκε με πολλή φροντίδα από το ‘Ωδείο Μότσαρτ’ του Βίκτωρα Νικολάου. 

Τ.Β. Από την έναρξη της διοργάνωσης έως σήμερα, επαναδιατυπώσατε κάποιους στόχους;

E.A. Επαναδιατυπώνουμε τις ιδέες και τα προγράμματά μας όχι τους στόχους μας. Ο βασικός μας στόχος, είναι να βοηθήσουμε τον σπουδαστή με κάθε τρόπο: να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις του, να διορθώσουμε εσφαλμένες του εμπειρίες, να τον ενθαρρύνουμε ή ακόμα και να τον προσγειώσουμε όταν χρειασθεί. Είναι θέμα ευθύνης και συνέπειας απέναντι στον κόσμο που μας παρακολουθεί και ανταποκρίνεται με την αθρόα συμμετοχή του. Από κει και πέρα φυσικά και ανανεώνουμε τις ιδέες μας, φυσικά και επαναδιατυπώνουμε το πρόγραμμά μας. Για παράδειγμα, οι διαλέξεις που δεν γινόντουσαν στην αρχή ή οι διαγωνισμοί που ξεκίνησαν μόλις τα τελευταία χρόνια ή ακόμα και το άνοιγμα που κάναμε σε συγγενικά με την κιθάρα όργανα όπως είναι το λαούτο, το μαντολίνο ή η κιθάρα-φλαμέγκο.

Από το Φεστιβάλ της Πάτρας τον Απρίλιο του 1999

Τ.Β. Ποιες είναι οι βασικότερες ομοιότητες και  διαφορές σε ό,τι αφορά τις συνθήκες υλοποίησης, αλλά  και το «κλίμα» της διοργάνωσης σήμερα εν συγκρίσει με τα πρώτα χρόνια του θεσμού;

Λ.Ζ. Οι συνθήκες αλλάζουν, το κλίμα παραμένει το ίδιο. Ως τώρα π.χ. οι διοργανώσεις πραγματοποιήθηκαν κάτω από τη στέγη τριών διαφορετικών Ωδείων στην Πάτρα κι ακόμη το σεμινάριο στην πορεία του μετεξελίχθηκε σε φεστιβάλ. Το κλίμα όμως συνεχίζει να είναι και θα παραμείνει το ίδιο: παιδαγωγικό, επιμορφωτικό, πολιτισμικό.

Τ.Β. Τι σημαίνει τύποις και  κατ΄ ουσίαν η αναβάθμιση της διοργάνωσης  από «σεμινάριο» σε «φεστιβάλ»;

Λ.Ζ. Πιστεύω πως στην ουσία δεν έχει αλλάξει τίποτε. Πρόσεξα όμως πως όταν έκανες την ερώτηση χρησιμοποίησες κι εσύ τη λέξη ‘αναβάθμιση’ εννοώντας προφανώς βελτίωση. Είναι πράγματι γεγονός πως η λέξη ‘φεστιβάλ’ στην καθομιλουμένη παραπέμπει σε μια εκδήλωση περισσότερο πλούσια, ποικιλόμορφη και πολυδιάστατη απ’ ό,τι ένα ‘σεμινάριο’ που τις περισσότερες φορές μπορεί να διαρκέσει μια ημέρα ή και κάποιες ώρες. Από την άλλη μεριά βέβαια, είναι κρίμα που ο τίτλος  ‘φεστιβάλ’ για λόγους εντυπωσιασμού, έχει χρησιμοποιηθεί στην Ελλάδα τόσο πολύ, ώστε να έχει χάσει πια το νόημά του αφού ακόμα και η πιο ασήμαντη εκδήλωση τιτλοφορείται πλέον ως ‘φεστιβάλ’. Όπως και νάχει το ζήτημα, επαναλαμβάνω πως στην ουσία δεν έχει αλλάξει τίποτε, απλά θα ήταν ανόητο να επιμένουμε να αποκαλούμε ‘σεμινάριο’ έναν θεσμό τέτοιων διαστάσεων όπως είναι αυτός που πραγματοποιούμε στη Πάτρα. Ίσως μάλιστα να ήταν δικό μας λάθος που δεν το αλλάξαμε από τα πρώτα χρόνια.

Ρεσιτάλ του προσκεκλημένου σολίστ κιθάρας και συνθέτη Roland Dyens στο πλαίσιο του 20^ου Φεστιβάλ Πάτρας (2011)

Τ.Β. Τι αντίκτυπο έχει  το γεγονός της διοργάνωσης του Φεστιβάλ στην τοπική κοινωνία της Πάτρας; (τοπικούς παράγοντες, ΜΜΕ,  αλλά και απλούς πολίτες)

Ε.Α. Αν εννοείς την ιθύνουσα τάξη, τις δημοτικές αρχές ή τους κρατικούς παράγοντες, ούτε που τους ξέρουμε, ούτε που μας ξέρουν. Ίσως κάποιες τοπικές εφημερίδες να δημοσιεύσουν δυο λόγια ως αναγγελία και αυτό είναι όλο. Από την άλλη μεριά ωστόσο, δεν σου κρύβω πως ο κύκλος των μουσικών και ιδιαίτερα το σινάφι των κιθαριστών υποδέχεται το Φεστιβάλ με μεγάλη χαρά. Είναι χαρακτηριστικό πως πολλοί καθηγητές κιθάρας από την Πάτρα αισθάνονται υπερήφανοι που πραγματοποιείται στον τόπο τους μια τέτοια εκδήλωση και καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επιτυχία της. Θα πρόσθετα μάλιστα πως χωρίς τη συμπαράστασή τους το Φεστιβάλ δεν θα είχε αυτή τη διάρκεια. Τέλος να προσθέσω πως απλοί πολίτες της κοινωνίας των Πατρών δείχνουν ενδιαφέρον για τις εκδηλώσεις, αρκετοί συμμετέχουν σ’ αυτές και άλλοι συμπαρίστανται με τον τρόπο τους.

Διδασκαλία μαθητών από τη Λίζα Ζώη

 Τ.Β. Φέτος, η διοργάνωση προετοιμάστηκε σε μια χώρα που μαστίζεται από την οικονομική κρίση. To γεγονός αυτό, σας δημιούργησε δυσκολίες που δεν είχατε τα προηγούμενα χρόνια;

Λ.Ζ. Η κρίση είναι φανερό πως έχει απλωθεί παντού, εμείς όμως δεν κάναμε τίποτε λιγότερο απ’ ό,τι τις άλλες χρονιές. Κυρίως δεν χαμηλώσαμε τον πήχη πουθενά. Αν τώρα η οικονομική κρίση που πράγματι μαστίζει τη χώρα θα έχει ως συνέπεια τη συμμετοχή μικρότερου αριθμού σπουδαστών, είναι κάτι που δεν το ξέρουμε αυτή τη στιγμή. Στατιστικά σε πληροφορώ πάντως πως τα τρία τελευταία χρόνια είχαμε μια συνεχή αύξηση σπουδαστών. Ελπίζω να συνεχισθεί και φέτος παρά τις οικονομικές αντιξοότητες.  

Τ.Β. Ποιες είναι οι πηγές χρηματοδότησης του Φεστιβάλ;

Ε.Α. Ίσως είναι και η μοναδική εκδήλωση στην Ελλάδα που δεν είχε ποτέ ούτε και έχει ένα μόνιμο χορηγό! Πιστεύω μάλιστα πως ένας από τους λόγους που το Φεστιβάλ  έχει μια τέτοια δυναμική είναι ακριβώς αυτός. Δεν έχει κρατική επιχορήγηση, δεν πριμοδοτείται από Δήμους, δεν έχει χορηγούς, δεν υποστηρίζεται από κανένα δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα. Η μοναδική πηγή χρηματοδότησης είναι οι ίδιοι οι συμμετέχοντες. Ξεκίνησε και λειτούργησε με την προοπτική τα χρήματα που δίνει ο σπουδαστής να είναι ελάχιστα και οι προσκεκλημένοι να παίρνουν μέρος χωρίς αμοιβή. Είναι τόσες πολλές οι εκδηλώσεις και τόσοι πολλοί οι παράγοντες που συμμετέχουν, ώστε αν υπήρχε έστω και μια συμβολική αμοιβή γι’ αυτούς, θα μας υποχρέωνε να αναζητήσουμε χορηγό ή να το σταματήσουμε.

Τ.Β. Συμμετέχουν εθελοντές στην προετοιμασία;

Ε.Α. Όπως σου είπα και πιο πριν υπάρχουν καθηγητές, νέα παιδιά, πρώην μαθητές μας, που το έχουν αγκαλιάσει με πολύ αγάπη και προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια. Όπως καταλαβαίνεις πρόκειται για ένα τετραήμερο γεμάτο από εκδηλώσεις που γίνεται σε άλλη πόλη. Νοιώθουμε κατά κάποιο τρόπο φιλοξενούμενοι στην Πάτρα και χωρίς τη συμπαράσταση αυτών των εθελοντών τα πράγματα θα ήταν δύσκολα. Ξεκινώντας από τη διευθύντρια του Ωδείου, τη Βάσω Φιλιππαίου και τον σύζυγό της, μέχρι την γραμματεία και τους καθηγητές, όλοι μα όλοι εργάζονται και προσφέρουν αφιλοκερδώς μια ανεκτίμητη βοήθεια που ξεκινάει από την αρχή της χρονιάς και ολοκληρώνεται με εξαντλητικούς ρυθμούς τις τέσσερις ημέρες του Φεστιβάλ.   

Τ.Β. Είναι γνωστό, ότι το Φεστιβάλ είναι πλέον ένας  θεσμός γνωστός σε όλη την Επικράτεια.  Εντοπίζετε κάποιες αξιοσημείωτες αλλαγές  αναφορικά με το προφίλ των συμμετεχόντων  (γεωγραφική προέλευση, κατηγορία συμμετοχής) την τελευταία πενταετία;

Λ.Ζ. Ως αξιοσημείωτες αλλαγές θα χαρακτήριζα τόσο την σημαντική προσέλευση σπουδαστών στους διαγωνισμούς την τελευταία πενταετία, όσο και το μεγάλο ενδιαφέρον για το παιδικό τμήμα. Μας κάνει εντύπωση η συμμετοχή τόσων νέων παιδιών από όλα τα μέρη της Ελλάδας στις τρεις κατηγορίες των διαγωνισμών και η προσπάθεια που καταβάλλουν για να διακριθούν. Είναι αλήθεια πως η ελπίδα για διάκριση δίνει ένα κίνητρο για περισσότερη μελέτη και μεγαλύτερη ενασχόληση με το όργανο. Κι αυτό είναι τελικά ένα κέρδος. Από την άλλη μεριά, κέρδος είναι και η συμμετοχή στο Φεστιβάλ μικρών παιδιών της Προκαταρκτικής και Κατώτερης τάξης. Παιδιά κάθε ηλικίας, από κάθε γωνιά, από διάφορες σχολές, που ασχολούνται λίγο καιρό με την κιθάρα, έχουν την ευκαιρία να βρεθούν σε ένα περιβάλλον που τους εντυπωσιάζει, τους τονώνει τους εμπνέει και ενθαρρύνει τις προσπάθειές τους.

Διδασκαλία μαθητών από τον Ευάγγελο Ασημακόπουλο

Τ.Β. Είστε ικανοποιημένoι από τη δεξιοτεχνία της πλειοψηφίας των μαθητών που συμμετέχουν στα σεμινάρια;

Λ.Ζ. Προφανώς όταν λες ‘δεξιοτεχνία’ αναφέρεσαι στην τεχνική κατάρτιση και όχι στην επίδοση αγώνων ταχύτητας, ένα στοιχείο που δεν μας ενδιαφέρει καθόλου. Η τεχνική κατάρτιση λοιπόν των σπουδαστών που συμμετέχουν στο φεστιβάλ, είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο από αυτή που συναντούσαμε τα πρώτα χρόνια της διοργάνωσης. Τώρα με μεγάλη ευχαρίστηση διαπιστώνουμε πως είναι ελάχιστοι αυτοί που παρουσιάζουν αδυναμίες. 

Τ.Β. Όσοι μαθητές παρουσιάζουν αδυναμίες στην τεχνική τους, σε ποια σημεία παρατηρείτε ότι εντοπίζονται;

Λ.Ζ. Κυρίως στο θέμα του ήχου που εμείς δίνουμε μεγάλη σημασία. Η αναζήτηση του καλού ήχου είναι ένα στοιχείο που εμείς επιμένουμε γιατί ξέρουμε πως η βελτίωσή του συνεπάγεται βελτίωση γενικότερα της τεχνικής και της ερμηνείας. Με άλλα λόγια η καλή ποιότητα ήχου προκύπτει μέσα από την έρευνα, την εμβάθυνση, την επανάληψη, την επιλογή της μουσικής φράσης, στοιχεία που λείπουν από αρκετούς.   

Τ.Β. Θα εξετάζατε την περίπτωση ένταξης στο Φεστιβάλ και  ενός σεμιναρίου εκπαίδευσης εκπαιδευτών;

Ε.Α. Έχω κάνει στο παρελθόν δυο φορές διάλεξη στην Πάτρα γύρω από το θέμα της διδασκαλίας και έχω δημοσιεύσει και άρθρα πάνω σ’ αυτό. Υπήρξαν αρκετοί καθηγητές που έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και μου ζήτησαν να επαναληφθεί είτε υπό μορφή διάλεξης, είτε ως μάθημα σε καθημερινή βάση. Είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα και ίσως του χρόνου να το εντάξουμε στο Φεστιβάλ. 

Τ.Β. Θα μπορούσατε να δώσετε κάποιες κατευθυντήριες οδηγίες στους δασκάλους κιθάρας για τον τρόπο προετοιμασίας των μαθητών που συμμετέχουν στην  κατηγορία έως 12 ετών;

Λ.Ζ. Η μόνη οδηγία που θα έδινα στους δασκάλους είναι να μη πιέζουν τα παιδιά τους για κάποια διάκριση. Η οποιαδήποτε πίεση φέρνει τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα.

Τ.Β. Κατά τη γνώμη σας εγκυμονεί κάποιους κινδύνους η διάκριση (καθώς και η μη διάκριση) σε τόσο μικρή ηλικία…(για παράδειγμα έντονο άγχος  για την «πρωτιά»,  ή άσκηση υπερβολικής πίεσης εκ μέρους γονέων και δασκάλων πριν  και μετά το διαγωνισμό ή παραίτηση από κάθε προσπάθεια σε περίπτωση αποτυχίας …)

Λ.Ζ. Και βέβαια εγκυμονεί κινδύνους και μάλιστα σοβαρούς. Ξέρεις, πολλοί δάσκαλοι ‘χρησιμοποιούν’ τους μαθητές τους για την προσωπική τους προβολή. Αυτό είναι όμως εξοντωτικό για το ίδιο το παιδί που μπαίνει άθελά του σε μια ψυχολογία ανταγωνισμού και μια νοοτροπία ‘νίκης – ήττας’. Αν ο δάσκαλος είναι σωστός παιδαγωγός θα πρέπει να προετοιμάσει ανάλογα το μαθητή του και να του περάσει το μήνυμα πως η συμμετοχή σε έναν διαγωνισμό δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Είναι απλά μια εμφάνιση ενώπιον κοινού όπως γίνεται σε μια συναυλία ή στις εξετάσεις του Ωδείου.

Οι βραβευθέντες του διαγωνισμού ηλικίας (κατηγορία Α΄ έως 12 ετών) το 2011

Τ.Β. Τι θα συμβουλεύατε γονείς και δασκάλους σε περίπτωση που κάποιο παιδί παρουσιάσει μια «κακή» εμφάνιση στο διαγωνισμό;

Λ.Ζ. Να μη δώσουν καμία απολύτως σημασία τόσο στην αποτυχία ή τον αποκλεισμό όσο και στην επιτυχία ή τη βράβευση. Είναι ολέθριο για την πάρα πέρα πορεία του παιδιού, για την ψυχολογία του και για το χαρακτήρα του, αυτού του είδους οι επεμβάσεις, η θριαμβολογία ή το ανάθεμα. Δεν είναι ποδόσφαιρο η μουσική, ούτε εξέδρα που μουντζώνει και αποθεώνει. Οι γονείς και οι δάσκαλοι που επεμβαίνουν στα παιδιά τους με το τρόπο αυτό, μια μέρα θα διαπιστώσουν πως τους  έχουν κάνει πολύ μεγάλο κακό. Άλλο πράγμα η συμπαράσταση και άλλο η συμμετοχή. Άλλος ο αγώνας στίβου κι άλλος ο αγώνας μποξ.

Τα μέλη της επιτροπής του διαγωνισμού στο πλαίσιο του 20ου Φεστιβάλ κιθάρας Πάτρας (2011) Από αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται: Κώστας Γρηγορέας, Νότης Μαυρουδής, Roland Dyens, Βασιλική Λεοντάρη και Μπέσυ Διαγωμά

Τ.Β. Στο πλαίσιο της 20ης διοργάνωσης, είχατε μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία γύρω από ένα καίριο ζήτημα: το «τράκ». Στο πλαίσιο των σεμιναρίων από επισκέπτες καθηγητές του εξωτερικού  γίνεται αναφορά σε αυτό  το θέμα;  Αν ναι, συμπίπτουν οι απόψεις σας;

Ε.Α. Δεν έτυχε ως τώρα να ακούσω κάποια συζήτηση για το θέμα αυτό από ξένους καθηγητές και έτσι δεν ξέρω αν συμπίπτουν οι απόψεις μας.   

Από τη διάλεξη του Ευάγγελου Ασημακόπουλου στο πλαίσιο του 20ου Φεστιβάλ κιθάρας

Τ.Β. Τι κατευθυντήριες οδηγίες δίνετε στους εφήβους (κατηγορία Β') που διακρίνονται στο διαγωνισμό, οι οποίοι (στην πλειοψηφία τους) καλούνται το αμέσως επόμενο διάστημα της ζωής τους να αντεπεξέλθουν παράλληλα και στις απαιτήσεις  της προετοιμασίας των πανελληνίων εξετάσεων;

Ε.Α. Όπως είπε και η Λίζα πιο πριν, μια διάκριση σ’ έναν διαγωνισμό δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Ίσως μάλιστα να αποτελέσει και εικόνα παραπλανητική για μια μετέπειτα πορεία. Πιστεύω πως κάθε έφηβος σ’ αυτό το σημαντικό σταυροδρόμι της ζωής του αργά ή γρήγορα θα ανακαλύψει το δρόμο που θέλει να ακολουθήσει. Αν αυτός ο δρόμος είναι η επιστήμη, η καλλιτεχνία ή οτιδήποτε άλλο ας το αποφασίσει ο ίδιος. Υπάρχουν άραγε ή πρέπει να υπάρχουν ‘κατευθυντήριες οδηγίες’ στις ζωές των ανθρώπων;  Και από ποιους;  

Βραβευθέντες του διαγωνισμού κιθάρας (κατηγορία Β΄έως 16 ετών) το 2011

Τ.Β. Οι νικητές της «κατηγορίας Γ» είναι σολίστ στην αμέσως επόμενη διοργάνωση.  Πόσο εφικτό είναι από κει και πέρα  να  ακολουθήσουν καριέρα στην κλασική κιθάρα και  σε τι ποσοστό το επιτυγχάνουν αυτό;

Ε.Α. Ο τίτλος ‘καριέρα’ έχει καταντήσει στις μέρες μας μια παρεξηγημένη υπόθεση. Τι σημαίνει αλήθεια καριέρα σολίστ στην κιθάρα; Μήπως το να κάνει κάποιος περιοδείες ανά τον κόσμο, δίνοντας ρεσιτάλ και κονσέρτα με ορχήστρες κερδίζοντας έτσι δόξα και χρήμα;  Πόσοι κιθαριστές σε όλο τον κόσμο ζουν με τον τρόπο αυτό;  Ένας, δύο, τρεις το πολύ;  Λιγότεροι από μια ομάδα μπάσκετ. Σε διαβεβαιώνω μάλιστα, πως οι τελευταίοι το διασκεδάζουν κιόλας. Μήπως σε όσους παίρνουν μέρος σε διαγωνισμούς, σε όσους διακρίνονται, σε όσους τέλος πάντων θέλουν να ακολουθήσουν μια καλλιτεχνική πορεία, μήπως, λέω, θα ήταν καλύτερα να τους παροτρύνουμε να απολαμβάνουν αυτό που κάνουν και να είναι χαρούμενοι για ό,τι μικρό ή μεγάλο επιτυγχάνουν;  Και μήπως πρέπει να εκπέμψουμε ένα σήμα κινδύνου σε όσους φαντασιώνονται καριέρες και μεγαλεία, προβολείς και υποκλίσεις, δημοσιεύματα και φλας πως υπάρχει πιθανότητα τα όνειρα να γίνουν εφιάλτες;

Οι βραβευθέντες στην κατηγορία Γ΄ (ανεξαρτήτου ηλικίας) το έτος 2011 

Τ.Β. Στη φετινή διοργάνωση έχετε προσκαλέσει ως ομιλητή τον Ιατρό, Συνθέτη και μουσικοθεραπευτή Θ. Δρίτσα –  κατά πολλούς  θεμελιωτή  της μουσικοθεραπείας στην Ελλάδα. Γνωρίζετε περιπτώσεις αξιοποίησης της κλασικής κιθάρας στο πλαίσιο εφαρμογής τεχνικών  μουσικοθεραπείας;

Λ.Ζ. Δεν τον ξέρω καθόλου αυτόν τον συσχετισμό και είναι ευκαιρία να το μάθουμε. Αυτός και πολλοί άλλωστε είναι οι λόγοι που καλέσαμε φέτος τον καρδιολόγο-συνθέτη. Έχει να μας πει πολλά και να μάθουμε περισσότερα.

Ο Ιατρός Θανάσης Δρίτσας στην παρουσίαση του έργου του "Υδατογραφίες" ΜΜΑ (2007)

Τ.Β. Τι προσδοκίες έχετε από τη συμμετοχή του διεθνούς φήμης κιθαριστή Marcin Dylla;

Ε.Α. Ο Marcin Dylla δεν έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας. Στις δυο προηγούμενες επισκέψεις του μας έχει αφήσει άριστες εντυπώσεις. Είναι νέος και έχει κάνει ήδη μια αξιοζήλευτη σταδιοδρομία. Προφανώς είναι ένας από τους κορυφαίους στη γενιά του. Είναι μια ευκαιρία σε όσους δεν τον έχουν ακούσει να τον γνωρίσουν από κοντά. Από κοντά θα τον γνωρίσουν και όσοι συμμετάσχουν στη διδασκαλία του. Δεν τον έχω ακούσει να διδάσκει, αλλά είμαι βέβαιος πως φέρνει μαζί του φρέσκες ιδέες, φαντασία και ενθουσιασμό όπως είναι και το παίξιμό του.

Ο διεθνούς φήμης κιθαριστής Marcin Dylla, προσκεκλημένος του 21ου Φεστιβάλ Κιθάρας Πάτρας (2012)

Τ.Β. Ποιους ποσοτικούς και ποιοτικούς δείκτες έχετε θέσει για την  αξιολόγηση μετά το πέρας της επικείμενης  διοργάνωσης;

Λ.Ζ. Μονάχα έναν: το Φεστιβάλ για μια ακόμα χρονιά να προσφέρει γνώση και εμπειρία, να ενθαρρύνει και να ανοίξει νέους ορίζοντες στους σπουδαστές.   

Πρόσοψη του κτιρίου της Φιλαρμονικής Εταιρείας - Ωδείου Πατρών όπου φιλοξενείται τα τελευταία χρόνια το Φεστιβάλ κιθάρας Πάτρας

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΔΩ

Τίνα Βαρουχάκη
varouchaki@gmail.com
Μάρτιος 2012

Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας