[TaR-TaR-uga Musicalis]
Η κοινωνία του «
....και οι πράξεις πολιτισμού!
Μιλώντας κατά καιρούς με Ελληνες μουσικούς του ευρύτερου «κλασικού χώρου» είτε μέσω της μουσικής μου ιδιότητας είτε από την θέση του διαχειριστή / παραγωγού πολιτιστικών εκδηλώσεων , ένα θέμα απασχολεί όλους:
ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ !!!
Δηλαδή, με λίγα λόγια η βασική ερώτηση είναι: «ποιό είναι το σχέδιο» και η αυθόρμητη απάντηση που μου έρχεται στο νου είναι η φοβερή ατάκα του αείμνηστου Καλογήρου (από παλιά ελληνική ταινία) «πάμε στον κάμπο και θα δούμε». Τί να τους πώ; Τα έχω δει όλα...
Κάπως έτσι η ελληνική πολιτική ηγεσία έχει αντιληφθεί τον προγραμματισμό της εξέλιξης-συνέχειας-διάδοσης μιάς σχεδιασμένης πολιτιστικής πολιτικής που θα άρμοζε σε αυτή τη χώρα....το βασικό σχέδιο είναι «πάμε στον κάμπο και θα δούμε». Οι λόγοι; άγνωστοι! Θα ήθελα όμως να μάθω ΕΝΑ λόγο που να δικαιολογεί το αν μας αξίζει... Πιστεύω πως δεν υπάρχει κανένας γιατί (εκτός των τετριμένων περί «κοιτίδας» που μόνο το λέμε αλλά δεν το θυμόμαστε) δεν κατοικούμε σε κάποια τριτοκοσμική γωνιά του πλανήτη. Αυτές οι ίσες ευκαιρίες, οι ανταλλαγές, η διακίνηση και οι τόσες αρχές και διακηρύξεις που διέπουν τις σχέσεις των Ευρωπαϊκών χωρών της ΕΕ και τις οποίες έχουν υπογράψει όλοι οι πολιτικοί και των δύο κυβερνώντων κομμάτων, είναι –τελικά- αέρας σε αυτή τη χώρα; Τί είμαστε επιτέλους; Οι επαναστάτες χωρίς αιτία; Οι καραγκιόζηδες, οι γελωτοποιοί, οι αυτιστικοί, οι ανίκανοι, οι άσχετοι, οι οπισθοδρομικοί, οι τσιγγούνηδες, οι ανυπάκουοι-ανοργάνωτοι-ατίθασοι-νευρωσικοί Ελληνες.....οι ποιοί επιτέλους μέσα στην Ευρώπη;
.jpg)
Ενας!!!!!!....ένας Υπουργός Πολιτισμού δεν μπορεί να αφιερώσει 6 μήνες από τα χρόνια της θητείας του και να διαβάσει μέσα από το διαδίκτυο 1.000 σελίδες – περί τους 100 συνδέσμους – να δεί τί γίνεται; Στο δημοτικό περισσότερες σελίδες διαβάζει ένα παιδάκι σε σχέση με την ηλικία και το μυαλό του...πώς ενημερώνεται ένας Υπουργός Πολιτισμού και το τί συμβαίνει σε άλλες χώρες και από πού; Κι αν ενημερώνεται τί έχει καταλάβει; γιατί εάν το έκανε θα ένοιωθε μιά ντροπή ...δεν μπορεί... Ένα κόμπο στο στομάχι και τότε …θα έβρισκε ένα στόχο, ένα όραμα, μία ιδέα για να συνδέσει το όνομά του με κάτι ουσιαστικό που θα ήταν και σύντονο με την πολιτική του ματαιοδοξία. Τουλάχιστον αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει ΠΡΑΞΗ μία ιδέα από ενδιαφέρον και αγάπη ας το κάνει από ματαιοδοξία και έπαρση. ΑΛΛΑ ΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΤΙ!!!!
Σαν να ακούω τώρα κάποιον να μου λέει: μα τί λέτε κυρία μου; Τόσα προγράμματα, αναστήλωσης, συντήρησης μουσείων και αρχαιολογικών χώρων, ανέγερσης πολιτιστικών κτιρίων (Λυρική, Μέγαρο, Μουσείο Ακρόπολης και τόσα άλλα) δεν σας λένε τίποτα; Βεβαίως και μου λένε ...πολλά! έχουμε ως χώρα να διαχειριστούμε ένα τεράστιο κεφάλαιο πολιτιστικής κληρονομιάς... Αυτό έλειπε, να μην έκαναν ούτε αυτό, θα μας εξόριζαν οι άλλοι λαοί σε άλλο γαλαξία, και …ναι! Επιτέλους αποκτήσαμε ένα Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη και αναμένουμε με μεγάλη χαρά την καινούργια Εθνική Λυρική Σκηνή (ας είναι καλά το Ιδρυμα Σ. Νιάρχος). Επίσης... μεγάλη υπόθεση το Μουσείο της Ακρόπολης (πόσοι το έχουν επισκεφθεί άραγε;) και το αναμενόμενο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και η ανακαίνιση του Εθνικού Θεάτρου....
Ευχαριστούμε λοιπόν για όλα τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ!!! Τα οποία όμως προϋποθέτουν να υπάρχει (και στο μέλλον) το δυναμικό που θα δημιουργεί και θα καταθέτει το έργο του αλλά και το κοινό που θα τους επισκέπτεται!!! Οι άνθρωποι όμως που απαρτίζουν το κοινό είναι λίγοι, δραματικά λίγοι κι όσο πάει λιγοστεύουν ! μειώθηκαν και οι γεννήσεις κι όσοι γεννιούνται και θα γεννηθουν τί θα δουν, τί θα ακούσουν και τί θα μάθουν; Από πού; Από ποιόν; Πώς;
ΔΕΝ σας ευχαριστούμε καθόλου κκ πολιτικοί μας ηγέτες για τον μαρασμό της καθημερινότητάς μας, για την απώλεια της συνείδησης αυτού του λαού για το αρχαίο πνεύμα αθάνατο του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού, για την φτώχεια της γλώσσας, της έκφρασης, της σκέψης, των συναισθημάτων, για την απομόνωση των ανθρώπων που έχουν κάτι να πουν, να δημιουργήσουν, να προσφέρουν κι έχουν κλειστεί στα σπίτια τους γιατί αρνούνται την ιδεολογία των δημοσίων σχέσεων και του τηλε-τζερτζελέ....
Δεν σας ευχαριστούμε λοιπόν γιατί σας λείπει η φαντασία, η γνώση και η βούληση να υπηρετήσετε τα καθήκοντά σας γιατί - ως φαίνεται - δεν έχετε αντίληψη περί αυτών.
Είναι πολύ δύσκολο να σκεφτεί κάποιος ότι:
.jpg)
- Το παιδί όταν είναι μικρό μαθαίνει, από το δημοτικό. Η μουσική και γενικότερα η σχέση με τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες είναι ό,τι πιο παιδαγωγικό για να αναπτυχθεί η καλλιέργεια, η ευαισθησία, η διανόηση, ο ψυχισμός και η ελευθερία του ατόμου. Λείπουν φαίνεται αυτοί που θα μπορούσαν να σχεδιάσουν ένα τέτοιο διδακτικό πρόγραμμα. Ας αντιγράψουν ένα από άλλες χώρες... Δεν θέλουν ή δεν το ξέρουν ή μάλλον έχουν το δικό τους σχέδιο... Το γνωστό «πάμε στο κάμπο και θα δούμε»
- Ο χώρος μέσα στον οποίο ένα παιδί εκπαιδεύεται πρέπει να είναι ανθρώπινος, πολιτισμένος, καθαρός, με αισθητική. Πολλά λεφτά και θέλει κι άποψη... Σωστά, είμαστε λαός φτωχός μόνιμα σε επιτήρηση γιατί το ρίξαμε στα Βατοπέδια και στις μίζες... Πού χρήμα και καιρός για τέτοια....
Οταν λοιπόν με συνθήκες ανεκδιήγητες φθάσει το παιδί στην ενηλικίωση και δεν έχει άποψη, γούστο και απαιτήσεις, τί να σου κάνει το υπόλοιπο σύστημα; Θα φροντίσει να ικανοποιήσει το επίπεδό του. Η τηλεόραση θα του προσφέρει τη σαχλαμάρα, τα ραδιόφωνα θα στενάξουν στα σκυλάδικα, τα γήπεδα θα γεμίσουν θερμόαιμους, η παραλιακή θα μποτιλιαριστεί από τσιφτετέλληνες και η επαρχία θα γεμίσει τα καλοκαίρια από περιοδείες με τους αστέρες των realities.
Εν έτει 2009, ήμουνα νιά και γέρασα, δεν υπάρχει φως γι αυτή την περίφημη αναβάθμιση της μουσικής παιδείας. Εδώ γελάμε... Προσπαθώ να καταλάβω τί είναι αυτό που εμποδίζει έναν Υπουργό Πολιτισμού ή Παιδείας (άλλος διχασμός κι αυτός) να το πάρει απόφαση και να το κάνει. Τί κουλούρι τραβάνε βρε αδελφέ... Δηλαδή δεν θα γίνει ποτέ; ΠΟΤΕ; Θα εξαφανιστεί η ανθρωπότητα, θα καταστραφεί ο πλανήτης και αυτή εδώ η Ευρωπαϊκή χώρα με το όνομα Ελλάδα θα το κρατήσει μανιάτικο και ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ; Το σκέφτομαι και τρελαίνομαι... Έχουμε Μέγαρα, έχουμε ορχήστρες, έχουμε διεθνή φεστιβάλ, χτίζουμε σούπερ ντούπερ όπερα, κάναμε Ολυμπιακούς Αγώνες, λανσάραμε την Πολιτιστική Ολυμπιάδα (παγκόσμια πρωτοτυπία) αλλά σοβαρή μουσική παιδεία ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ!!! Ούτε για τον χορό, ούτε για το θέατρο, ούτε για τον κινηματογράφο... Έτσι θέλουμε εμείς οι Έλληνες... Ψηφίσαμε στον ύπνο μας και είπαμε δεν θέλουμε... Είμαστε ταλέντα αυτοδίδακτα... Πώς έμαθε ο Μητρόπουλος, η Κάλλας, η Μπάλτσα, ο Καβάκος, ο Σγούρος και τόσοι άλλοι... Να μάθετε κι εσείς... Άμα αξίζει κάποιος δεν χάνεται... Αυτό είναι το σχέδιο της πολιτείας... Να αναπτύξει το πείσμα, τη βούληση και το σθένος του υπηκόου του!!! Υπάρχει σχέδιο με παιδαγωγικό και ψυχολογικό υπόβαθρο. Ο ταλαντούχος αναδεικνύεται επειδή του βγαίνει η πίστη να σταθεί στα πόδια του άξια, ως εκ τούτου είναι καταδικασμένος στην παγκόσμια επιτυχία!!! Κι έτσι, αναδεικνύεται και η χώρα... Καθότι τα συστήματα βγάζουν μετριότητες κι όχι ιδιοφυίες!!!! Λέω να κρατήσουμε την πατέντα και να την πουλάμε τώρα που υπάρχει παγκόσμια οικονομική κρίση!!!!
.jpg)
Χώρα ανεκδιήγητη πολλαπλών εφευρέσεων για τον μυστικό τύπο της πυρίτιδας που όμως κάποιος πρέπει να τους πει ότι έχει ήδη ανακαλυφθεί!!! Δεν χρειάζεται να κουραστούν στην έρευνα... Απόφαση και δουλειά στην εφαρμογή χρειάζεται και κάποιους αποφασισμένους ανθρώπους να αρχίσουν να φωνάζουν και να ζητούν πράξεις ...με επιχειρήματα, λόγο και προτάσεις. Χωρίς ιδιοτέλεια, γιατί ο πολιτισμός της παιδείας και της καθημερινότητάς μας δεν είναι ιδιοτελής στόχος, είναι ανθρώπινη ανάγκη για να μην προσβάλλεται ο νους και η ψυχή... Για να προσδοκούμε σε μία ποιότητα ζωής με συναισθήματα, σκέψη και ομορφιά!
Φυσικά, το πρόβλημα του πολιτισμού δεν είναι μόνο η παιδεία και η εκπαίδευση. Είναι το σύνολο της επένδυσης που γίνεται σε αυτόν, τόσο από την πολιτεία, όσο και από τους ανθρώπους που σχετίζονται με τον πολιτισμό: καλλιτέχνες, επαγγελματίες και κοινό. Ολο αυτό το σύστημα δεν επικοινωνεί πλέον γιατί δεν υπάρχει κανένα σχέδιο απολύτως, απλά μεμονωμένες προσπάθειες, βραχύβιες, χωρίς μέλλον και συγκρότηση. Οι τοπικές κοινωνίες αδιαφορούν, τα μέσα σιωπούν, οι πολιτικοί κωφεύουν, οι καλλιτέχνες αναρωτιούνται....
Θα ήθελα να προτείνω στους αναγνώστες του TaR που έχουν παρόμοιες ανησυχίες με τις δικές μου, να συντονιστούμε σε μία συζήτηση, να ανοίξουμε ένα ευρύ διάλογο μέσα από το διαδίκτυο με σκέψεις για δράση και προτάσεις, να βρεθούν κι άλλα άτομα, εκτός TaR (όπως επίσης κοινότητες, δίκτυα, άλλα περιοδικά κλπ) που θα ήθελαν να ενώσουν την φωνή τους, γιατί εμείς δεν έχουμε τρακτέρ να κλείσουμε τους δρόμους. Εχουμε όμως φωνή, σκέψη, επιχειρήματα και είμαστε πολίτες, δηλ. μέρος της πολιτείας και ο πολιτισμός είναι οι συνήθειες των πολιτών. Οπερ σημαίνει ότι όλα μπορούν να αλλάζουν... Μέχρι στιγμής όμως οι συνήθειες χειροτερεύουν. Ας προσπαθήσουμε να αντιστρέψουμε το κλίμα!!!
Όλγα Καλογρηάδου
(Φεβρουάριος 2009)
