Γ.ΜΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ-ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ;
Απ’ τις 31 Μαΐου ως τις 2 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί το τέταρτο και τελευταίο τριήμερο του 2ου σεμιναρίου κιθάρας στο Athenaeum. Απ’ τις 28 Ιουλίου ως τις 6 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί το 2ο σεμινάριο στη Θερινή Μουσική Ακαδημία στις Αρχάνες της Κρήτης. Εκείνη την ημέρα, την 6η Αυγούστου του 2014, θα έχουμε διανύσει 43 ημέρες πυκνών συναντήσεων με κάποιους απ’ τους πιο θαρραλέους μαθητές και δασκάλους που γνωρίζω. Στην ήρεμη εσωτερική πορεία αυτού του σεμιναρίου επιβιβάστηκαν σε διαφορετικές στάσεις του φανταστικού μας οχήματος πρόσωπα από διαφορετικές τάξεις και οικογένειες, κάποτε ασύμβατα στην πρώτη ματιά μεταξύ τους, που όμως πολύ γρήγορα ενσωματώθηκαν στο βασικό ήθος της ομάδας και έγιναν φίλοι και συνεργάτες. Η δύναμη αυτής της ομάδας να υποδέχεται τον Άλλον και να συνυπάρχει με τον πιο αυτονόητο τρόπο μαζί του με εξέπληξε από την πρώτη στιγμή. Δεν θα έπρεπε. Εξακολουθώ να πιστεύω στον κοινό εσωτερικό ψυχικό μας τόπο, κι αυτός είναι που πραγματοποιεί τα θαύματα στο παρασκήνιο.
Πηγαίνοντας προς την κορύφωση των φετινών κύκλων, με απασχόλησε το πώς παιδιά μικρότερων τάξεων στην κιθάρα και κάποια μικρότερης ηλικίας θα βρίσκονταν έτοιμα να παρακολουθήσουν τα δύσκολα θέματα με τα οποία καταπιαστήκαμε, όπως η σκηνοθεσία του έργου, η ορχηστρική οπτική, η στάση μας απέναντι στο γεγονός της εκτέλεσης, ουσιαστικά η μεταμόρφωση της ανήσυχης κάμπιας σε πεταλούδα πίσω απ’ τις μάσκες και τελικά η καίρια σημασία της μουσικής πράξης για το σύνολο της ζωής μας. Στο πρόσφατο σεμινάριο για μικρότερες τάξεις στο “Παγκρήτιο Ωδείο” Ηρακλείου αποδείχτηκε ότι κάποια παιδιά όχι μόνο είναι έτοιμα να επιβιβαστούν στο μυστήριο όχημά μας, αλλά δικαιούνται περισσότερο από μας τους μεγάλους να το οδηγήσουν. Κι αυτό γιατί η φρεσκάδα και η αγνότητα της σχέσης τους με την πορεία που ονειρεύονται τα φέρνει σε μια εμφανώς πλεονεκτική θέση. Σε εκείνο το τριήμερο στην Κρήτη (12-14 Απριλίου 2014) αποκαλύφθηκε η αμηχανία των δασκάλων (η δική μου, του Γιώργου Μουρτζάκη, της Όλιας Σκανδαλάκη, του Αριστείδη Αρχάβλη..) απέναντι στις απρόσμενες ατάκες παιδιών του Δημοτικού και του Γυμνασίου, που κάποτε ήταν έτοιμα να μιλήσουν ακόμη και για παράλληλα σύμπαντα της ψυχικής μας πραγματικότητας και μάλιστα με έναν τρόπο βιωμένο, πράγμα που γίνονταν σαφές στην ήρεμα ελαστική αύρα τους και οδήγησε σε μια κορυφαία στιγμή: Στον αποχαιρετισμό, και ενώ εγώ μιλούσα παρασυρμένος από έναν αδιευκρίνιστης καταγωγής οίστρο στους γονείς, ολόκληρη η ομάδα ήταν καθισμένη στο χείλος της σκηνής και κρατιόταν απ’ τα χέρια σε έναν φαντασιακό χορό της πιο απρόσμενης οικειότητας. Η Όλια, που το παρατηρούσε από μια γωνιά, συγκινήθηκε, όπως κι εγώ με την τεράστια αγκαλιά της οικογένειας στον δικό μας πρόσκαιρο αποχαιρετισμό.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, στις 30 Απριλίου 2014, και αντί του αναμενόμενου διαλείμματος, υποδεχτήκαμε στο Athenaeum τα δεκαεννέα παιδιά του Γυμνασίου Σαραβαλίου Πατρών, που αυτήν την χρονιά συμμετείχαν στην πολιτιστική ομάδα “Πες μου μια λέξη-τα τραγούδια του Μάνου που αγαπήσαμε” και που ζήτησαν στους συμμετέχοντες του σεμιναρίου μας να τους παρουσιάσουν τη δική τους οπτική απέναντι στο έργο και στη ζωή του Χατζιδάκι. Αποδεχτήκαμε την πρόκληση και φτιάξαμε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κάτι γι’ αυτά τα παιδιά, που έχουν μέσα στους πιο δύσκολους καιρούς το θάρρος να ονειρεύονται την παράλληλη πραγματικότητα που τους αξίζει. Με κάθε ευχή μας για τη συνέχεια..
Η ομάδα μας θα προχωρήσει με τον αναμενόμενο σκέφτομαι σήμερα τρόπο προς εκείνο το μικρό μέλλον της που εύχομαι να παράγει κυρίως μια σειρά από σταθερές αξίες, μια μέθοδο θέασης του κόσμου και παράλληλα της μουσικής ως μέσου ανάγνωσης αυτού του κόσμου. Αυτό είναι η καίρια φιλοδοξία μας και το μοναδικό κίνητρο που προσωπικά με οδηγεί στο να αφιερώνω αρκετό απ’ τον χρόνο μου σ’ αυτή την οικογένεια. Για πόσο ακόμα; Δεν ξέρω. Γιατί το σημαντικό εδώ δεν είναι η επανάληψη, αλλά η μεταλαμπάδευση των βιωματικών ευρημάτων και η αυτορύθμιση των σχέσεων μαθητείας έτσι ώστε να εδραιωθεί ένας χώρος αυτοδιδασκαλίας που θα πετά αυτόματα στο καλάθι τα δεύτερά μας στοιχεία και θα κρατά στην επιφάνεια το ουσιαστικά μαχητικό μας κομμάτι. Ίσως ένας καλύτερος κόσμος να προκύψει έτσι αύριο για όλους μας. Ξέρετε κάποιον καλύτερο τρόπο;
Γιώργος Μουλουδάκης,
22 Μαΐου 2014
(Και μια πρακτική παρένθεση, για όποιον δεν παρακολούθησε τις ενημερώσεις: Ατυχές πρόβλημα διαθεσιμότητας του πλήρους των χώρων του Athenaeum, που αποδείχτηκε ότι μας ήταν απαραίτητοι για τη λειτουργία του σεμιναρίου όπως εμείς το εννοούμε, μαζί με τα επαναλαμβανόμενα Σαββατοκύριακα των εκλογών, μας ανάγκασε πριν απ’ το Πάσχα στην αναβολή του τριημέρου για τις μικρότερες τάξεις, που ήταν προγραμματισμένο για τις 10, 11 και 12 Μαΐου. Η ομάδα αποφάσισε κατά πλειοψηφία -όπως αρμόζει- να πραγματοποιηθεί αυτό το σεμινάριο για τις μικρές τάξεις το Φθινόπωρο. Το επαναλαμβάνω εδώ για όποιον δεν πρόλαβε να ενημερωθεί. Σε “ανταπόδοση”, οι τελευταίες τέσσερις ημέρες του σεμιναρίου στις Αρχάνες (28/7-6/8/14) θα είναι αφιερωμένες στις μικρότερες τάξεις, και οι συμμετέχοντες στο σεμινάριο των μεγάλων θα λειτουργήσουν αυτές τις μέρες ως δάσκαλοι, δοκιμάζοντας εκεί τις ήδη τοποθετημένες αρχές διδασκαλίας και εκτέλεσης.)
Τα θέματα του τελευταίου τριημέρου του σεμιναρίου στο Athenaeum
(31 Μαΐου-2 Ιουνίου 2014)
-Μια σύνοψη των στόχων και των επιτευγμάτων της χρονιάς
-Η έκθεση στο κοινό και η σχέση της με την καθημερινότητα
-Το άκριτο της κρίσης και μια κιθαριστική Άνοιξη με προσωπίδες
-Εξετάσεις, πτυχία, διπλώματα, ρεσιτάλ, διαγωνισμοί, αφιερώματα, σεμινάρια, φεστιβάλ, αναδρομές, η ενεργοποίηση του κυκλώματος θέρμανσης-ψύξης του κιθαριστικού χώρου και το νόημά της, εάν υπάρχει
-Το περίκλειστο των συντεχνιών και το επιτακτικό μιας κοινής εξόδου στην αγορά του Δήμου
-Ο κυρ-Αλέξανδρος στη Δεξαμενή και η σημασία της έξωθεν νομιμοποίησης
-Ετεροπροσδιορισμός ή το φρεναρισμένο όχημα στην κατηφόρα – το καύσιμο κάθε αποπνευματοποιημένης κοινότητας όμοιας με τον “κόσμο εκεί έξω”
-Το τέλος της μαθητείας και το λεπτό νήμα της προσωπικότητας ανάμεσα δείκτη κι αντίχειρα – ένα διά βίου ακριβό εργόχειρο
-”Ο τρόπος λειτουργίας του μηχανήματος” – αποσυναρμολόγηση και ερωτήσεις στον μηχανικό σχετικά με τη ζωή μας ως αντικείμενο και ταυτόχρονα υποκείμενο θέασης
Και οι σχετικές ανακοινώσεις:
![[CITY 1>LIVE] – Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΜΙΑΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ (του Γιώργου Μουλουδάκη)](content/data/multimedia/images/Untitled-1_8.gif)
